รักในความทรงจำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่6 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" กลับไปพักเถอะ " ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องของเด็กชายก่อนจะพูดกับฟาง ฟางไม่หันกลับมามองชายหนุ่ม 

 

 

 

 

 

" ตอนนี้เธอกับลูกคงต้องดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้ " ป๊อปปี้พูดพลางมองหน้าเด็กน้อย

 

 

 

 

 

" ไม่หรอกคะ ... แค่คุณเลิกยุ่งกับฉันและลูก แค่นี้มันก็จะไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น " ฟางพูด

 

 

 

 

 

" ...... " ป๊อปปี้มองเสี้ยวหน้าของหญิงสาว 

 

 

 

 

 

" ........." 

 

 

 

 

 

 

" พี่ป๊อปคะ " เสียงหวานดังขึ้นที่ประตูฟางและป๊อปปี้หัวกลับไปมองก็พบกับหญิงสาวคนหนึ่งเธอรูปร่างสูงโปร่งใบหน้าที่สะสวยกำลังยืนยิ้มมาให้ร่างสูง

 

 

 

 

 

" จินนี่ คุณมาที่ได้ยังไง " ป๊อปปี้ตกใจไม่คิดว่าคู่หมั้นของเขาจะกลับมาไวขนาดนี้ 

 

 

 

 

 

" แหม ก็จินนี่เป้นห่วงพี่ป๊อปนี่คะ นี่ใช่เด็กท่พี่ป๊อปไปช่วยหรือเปล่าคะ " จินนี่เดินเข้ามาหาป๊อปปี้พร้อมกับคล้องแขนเพื่อนแสดงความเป็นเจ้าของ ฟางมองภาพนั้นก็รีบเบือนหน้าหนี เธอไม่มีสิทธิ แม่แต่ที่จะคิด 

 

 

 

 

 

" มะ แม่ฟาง " เสียงเด็กน้อยร้องหาฟาง สาวหวานรีบเข้าไปดู 

 

 

 

 

 

" แม่อยู่นี่ครับ แม่อยู่นี่ " ฟางน้ำตาไหลด้วยความดีใจเมื่อเจ้าตัวแสบของเธอลืมตาแล้วยิ้มมาหาเธอ 

 

 

 

 

 

" น่ารักจังเลยนะคะ เห็นแบบนี้แล้วจินอยากมีลูกบ้างจัง พี่ป๊อปคะอีกไม่นานเราก็จะแต่งงานกันแล้วนะ จินอยากมีลูกสัก 4-5 คนดีไหมคะ " จินนี่พูดแล้วยิ้มหวานชายหนุ่ม ป๊อปปี้มองจินนี่ด้วยหางตา ก่อนจะมองไปทาง 2 แม่ลูกที่กอดกันอยู่ ฟางได้ยินที่สาวคนนั้นพูดก็ยิ่งเสียใจ 

 

 

 

 

 

 

" มะแม่ครับ ฟ้อนท์เจ็บ " เด็กน้อยพูดกับคนเป็นแม่เมื่อเธอกอดเด็กน้อยแน่นจนเกินไป 

 

 

 

 

 

 

" เป็นยังไงบ้างจ้ะหนู " จินนี่ทักทายเด็กน้อยคนนั้น 

 

 

 

 

 

" ดีขึ้นแล้วฮ้ะ พีคสวยเป็นแฟนของคุณลุงหรอฮ้ะ " เด็กน้อยพูดกับป๊อปปี้และจินนี่ ชายหนุ่มสบตากับหญิงสาว ฟางเบือนหน้าหนีแล้วหันมาหาลูกแทน ป๊อปปี้ไม่ตอบ เพียงแต่ทำหน้านิ่ง จนจินนี่ต้องเป็นคนพูดเอง 

 

 

 

 

 

" ครับ งั้นน้าไม่กวนเราดีกว่า น้ากลับก่นนะครับ " จินนี่พูดแล้วเดินออกไปพร้อมกับป๊อปปี้ 

 

 

 

 

 

 

" ว้าาา " เสียงเด็กน้อยถอนหายใจเฮือกใหญ่ 

 

 

 

 

 

 

" เป็นอะไรไปครับ " ฟางถามด้วยความเป็นห่วง 

 

 

 

 

 

" ฟ้อนท์เสียดายฮ้ะ ไม่อยากให้ลุงป๊อปมีแฟนเลย อยากให้ลุงป๊อปเป็นพ่อของฟ้อนท์ " ฟ้อนท์พูดแล้วหน้างอมาทางฟาง สาวหวานอึ้ง เมื่อเรื่องที่เด็กน้อยพูดมันคือความจริง ที่เธอไม่คิดที่จะยอมรับ 

 

 

 

 

 

" ชั่งมันเถอะครับ มันไม่มีทางเป็นไปได้ เห็นไหมลุงป๊อปเค้ามีแฟนแล้ว เราไม่ควรไปยุ่งกับเขานะ เดี๋ยวแฟนลุงป๊อปเค้าจะไม่สบายใจเอา " เด็กน้อยพยักหน้า ก่อนที่ทั้ง2 แม่ลุกจะคุยเล่น อ่านหนังสือ กันไป จนเด็กน้อยหลับไป 

 

 

 

 

 

 

" ..... " 

 

 

 

 

 

 

" จะให้แม่บอกหนูได้ยังไง ว่าแม่... " น้ำตาหยดลงโดนแก้มเด็กน้อยเบาๆ ฟางรีบปาดน้ำตาทิ้งก่อนจะเดินไปล้มตัวนอนที่โซฟางข้างๆเตียง 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

" พ่อขอโทษนะ " ป๊อปปี้เดินเข้ามาอีกที ในเวลาดึก ชายหนุ่มเดินตรงไปยังเตียงของเด็กน้อย พ่อนจะก้มลงจุมพิตเด็กน้อยๆเบา ก่อนจะหันกลับมามองสาวหวานที่นอนอยู่โซฟา

 

 

 

 

 

 

" ..... อื้ออ " ป๊อปปี้นั่งมองสาวน้อยอยู่นาน แต่หัวใจของเขาเรียกร้องให้เขาจูบเธอ และแน่นอนเขาไม่สามารถบังคับหัวใจได้ ป๊อปปี้ก้มลงจูบหญิงสาวจนฟางตื่นขึ้นมาตกใจเมื่อมีคนจูบเธอ 

 

 

 

 

 

 

" คะ ใคร อื้อออ " ด้วยความที่มันปิดไฟ ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมีเพียงรสจูบแสนหวานจากเขาเท่านั้น 

 

 

 

 

 

 

" ยะ หยุดนะ ปล่อยฉัน " ฟางพูดพลางดิ้นหนีร่างสูงที่คร่อมเธออยู่ ป๊อปปี้กลัวว่าหญิงสาวจะพดเสียงดังจนเด็กน้อยตื่นก็ก้มลงจูบฟางอีกครั้ง 

 

 

 

 

 

 

" อื้อออ " ฟางเริ่มหายใจไม่ออก ก็ทุบชายหนุ่ม ป๊อปปี้ปล่อยให้ฟางเป็นอิสระ ฟางพลักชายหนุ่มจนล้มก่อนจะรีบวิ่งไปเปิดไฟ แล้วต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้นั่งที่พื้น 

 

 

 

 

 

 

" อื้ออ " ป๊อปปี้ลุกขึ้นแล้วเดินมาหาฟางก่อนจะจูบฟางอีกครั้งแล้วใช้มือปิดไฟไว้ดังเดิม แต่ก็ไม่ทันเสียงแล้ว เด็กน้อยตื่นขึ้นมา

 

 

 

 

 

" มะแม่ฟาง เปิดไปทำไมห้ะ " ฟางตกใจมาก จึงพลักป๊อปปี้ออกจากตัว แจต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจ เปลี่ยนเป็นมาซุกไซร้ที่ซอกคอขาวเนียนของเธอแทน 

 

 

 

 

 

" อืมม อ่ะ แม่ฟางจะเข้า หะห้องน้ำน่ะครับ  อืมม " 

 

 

 

 

 

 

" แม่ฟางเป็นอะไรครับ " น้องฟ้อนท์พยายามเพ่งมองหาแม่ของตัวเองในเงามืด 

 

 

 

 

 

" ...." ฟางพลกป๊อปปี้ออกห่างจากตัวเองก่อนจะรีบเดินเข้าไปหาเด็กน้อย 

 

 

 

 

 

" ไม่ได้เป็นอะไรครับ นอนเถอะะนะ " 

 

 

 

 

 

" ครับ  จุ๊ฟฟ ฝันดีครับ "เด็กน้อยจูปปากหญิงสาวเบาๆ แล้วหลับตาลง ฟางหอมแก้มเด็กน้อยก่อจะห่มผ้าให้ ป๊อปปี้เดินเข้าไปโอบเอวฟางออกมาแล้วพาไปยังห้องน้ำ 

 

 

 

 

 

"  ยะอย่านะ คุณมีแฟนแล้ว " 

 

 

 

 

 

" อย่าดังสิ เดี่ยวฟ้อนท์ตื่น "ป๊อปปี้กระฉับตัวฟางเข้ามาให้ใกล้กว่าเดิมแล้วจูบฟางอีกครั้ง หญิงสาวเผลอเอามือโอบรอบคอชายหนุ่ม 

 

 

 

 

 

" พะพอแล้ว " ฟางรีบห้ามมเื่อชายหนุ่มจะจูบเธออีกรอบ ป๊อปปี้มองหน้าแสนหวานที่ขึ้นสีก็อมยิ้ม 

 

 

 

 

 

" ปะ ปลอ่ยเถอะคะ "ป๊อปปี้ปล่อยฟางให้เป็นอิสระ หญิงสาวกำลังจะเดินออกไจากห้องน้ำแต่ 

 

 

 

 

" ว๊าย อื้มมม " ป๊อปปี้ดึงฟางกับมาหญิงสาวร้องตกใจก่อนจะโดนปิดปากด้วยปากของชายหนุ่มอีกรอบ 

 

 

 

 

 

" หยุดนะ " ฟางรีบห้ามชายหนุ่ม มื่อมือของร่างสูงเริ่มอยู่ไม่สุก 

 

 

 

 

 

" ....... " 

 

 

 

 

 

 

" เลิกยุ่งกับฉันเถอะนะคะ " ฟางพูดแล้วสบตากับป๊อปปี้ ชายหนุ่มโน้มตัวหญิงสาวเข้ามาก่อนจะจูบอีก แต่ครั้งนี้เป็นจูบที่อ่อนหวาน 

 

 

 

 

 

" ฉันก็อยากจะเลิกยุ่งกับเธอ " 

 

 

 

 

 

 

" ........ "

 

 

 

 

 

" แต่ ตอนนี้ฉันยังทำแบบนั้นไม่ได้ " ป๊อปปี้พูดแล้วก้มลงจูบฟางอีกครั้ง 

 

 

 

 

 

 

" ...... "ฟางนิ่งมองหน้าชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ 

 

 

 

 

 

 

" ตอนนี้เธอกับลฟ้อนท์กำลังตกอยู่ในอันตราย ทุกแก๊งค์รู้ว่าฉันมายุ่งกับเธอ ยิ่งเรื่องวันนี้ มันยิ่งชัดเจนกว่าเดิม ดังนั้น ต่อไปนี้เธอต้องไปอยู่กับฉัน " ป๊อปปี้พูด 

 

 

 

 

 

" ไม่คะ " 

 

 

 

 

 

 

" อื้อออ "

 

 

 

 

 

" ต้องไป" 

 

 

 

 

 

" ไม่ไป เพราะ.. อื้ออ "

 

 

 

 

 

 

" พะแล้ว ปากฉันช้ำหมดแล้ว " ฟางรีบห้ามเมื่อเห็นชายหนุ่มจะจูบเธออีกรอบ 

 

 

 

 

 

" ก็ปากเธอมันหวานเองหนิ " ฟางยิ่งหน้าแดงกว่าเดิมมเื่อคำพูดของชายหนุ่ม 

 

 

 

 

 

" ฉันไม่เป็นอะไร เพียงแค่คุณเลิกยุ่งกับฉัน คนพวกนั้นก็จะไม่ยุ่งกับฉัน คุณกำลังจะแต่งงาน ถ้าคุณคนนั้นรู้ว่าคุณยังทำตัวแบบนี้ เธอจะเสีย ...อื้อออ " 

 

 

 

 

 

" ถ้ายังพูดแบบนี้ ฉันจะไม่จบแค่จูบ " 

 

 

 

 

 

" ... "

 

 

 

 

" ไปนอนเถอะ เรื่องนี้เราค่อยมาพุดกันใหม่ เพราะถึงยังไง ฉันก็มีสิทธิ์ที่จะดูแลน้องฟ้อนท์นฐานะพ่อ..." ฟางมองตามป๊อปปี้เดินออกไปอย่างไม่เข้าใจก่อนจะถอนหายใจแล้วเดินออกไปแต่... 

 

 

 

 

 

 

" อื้อออ " ชายหนุ่มรวบตัวหยิงสาวมาจุบอีกรอบ ก่อนจะปล่อยฟางให้เป็นอิสระแล้วเดินออกไปอย่างพอใจ 

 

 

 

 

 

" ไอ้คนบ้า ไอ้ลามก " ฟางเพียงได้แต่บ่นเบาๆ ก่อนจะเดินกลับมานอนที่โวฟางเหมือนเดิม...