รักในความทรงจำ

8.4

เขียนโดย PFKM

วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 18.58 น.

  27 chapter
  213 วิจารณ์
  43.57K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 มีนาคม พ.ศ. 2558 20.22 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

21) 21* เรื่องราว2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่21

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เช้าของวันถัดมาฟางตื่นขึ้นก่อนจะเดินไปที่ห้องลูกชายเพื่อที่จะปลุกให้ไปโรงเรียนแต่กลับต้องชะงักเมื่อพบกับ2 คนพ่อลูกที่กอดกันกลม หน้าตาที่คล้ายกันเหลือเกินของเด็กน้อยกับชายหนุ่ม ฟางแทบจะไม่อยากเชื่อนี่เธอเป็นแม่แท้ๆกลับไม่มีส่วนไหนนอกจากแววตาของเด็กน้อยที่เหมือนเธอเลยสักนิด 

 

 

 

 

 

เวลาผ่านไปป๊อปปี้ค่อยๆขยับตัวตามเสียงนาฬิกาปลุกที่หญิงสาวตั้งเอาไว้ก่อนที่เจ้าตัวจะลงไปทำอาหารเช้าไว้ให้เด็กน้อย ป๊อปปี้มองเด็กน้อยที่ค่อยๆบิดขี้เกีกยจแล้วมองเขาแปลกๆ

 

 

 

 

" เมื่อคืนลุงป๊อปมาส่งแม่ฟางนะครับเลยขอนอนที่นี่ " ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้เด็กน้อย น้องฟ้อนท์ยิ้มกลับแล้วพยักหน้าก่อนจะเดินไปหยิบรูปคู่ของฟางกับเด็กน้อยมาจูบ

 

 

 

 

" อรุณสวัสดิ์ครับแม่ฟาง " ฟ้อนท์พูดแล้ววางรูปไว้ที่เดิมก่อนจะวิ่งกลับไปอาบน้ำในห้องน้ำเอง ป๊อปปี้มองตามก่อนจะค่อยๆคลี่ยิ้ม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ทำอะไร " 

 

 

 

 

" ว๊ายยย! " 

 

 

 

 

" เป็นยังไงบ้าง! " ป๊อปปี้รีบเข้าไปดึงมือฟางมาเป่า ชายหนุ่มเดินลงมาจากห้องของเด็กน้อยก่อนจะเดินตรงมายังห้องครัวก็เห็นสาวหวนาที่กำลังทำอะไรสักอย่างก็พูดขึ้นจนทำให้ฟางตกใจ 

 

 

 

 

" มะ ไม่เป็นไรคะ " 

 

 

 

 

" อย่าดื้อได้ไหม " ป๊อปปี้มองฟางด้วยสายตาดุๆ 

 

 

 

 

" แม่ฟางง!!!!! " ฟ้องเดินลงมาเห็นป๊อปปี้กับแม่ของตัวเองอยู่ด้วยกันก็รีบตะโกนเรียกฟาง ฟางและป๊อปปี้ผละออกจากกัน 

 

 

 

 

"หิวหรือยัง นี่ครับของโปรดเรา " ฟางพูดพร้อมกับยื่นข้าวต้มหมููสับทรงเครื่องให้กับเด็กน้อย น้องฟ้อนท์ยิ้มแล้วยกถ้วยข้าวต้มไปที่โต๊ะ ฟางยิ้มมองตามเด็กน้อยอย่างภูมิใจ 

 

 

 

 

" น้องฟ้อนท์เก่งนะ " ป๊อปปี้พุดขึ้น ฟางมองหน้าป๊อปปี้ ก่อนจะเบือนหน้าหนี 

 

 

 

 

" คะ แก้วสอนให้ฟ้อนท์ดูแลตัวเองตั้งแต่เด็ก "

 

 

 

 

" เหนื่อยมากไหม " 

 

 

 

 

"............ "

 

 

 

 

" เจ็บมานานแค่ไหน "

 

 

 

 

" .......ฮึก "

 

 

 

 

 

" ฉันขอโทษนะ "

 

 

 

 

 

"......."

 

 

 

 

" ฉันรักเธอ "

 

 

 

 

 

พรึ่บ!!! 

 

 

 

 

 

" ฮึกฮืออออ " ฟางหันกลับมากอดป๊อปปี้แน่น เธอไม่อยากปล่อยเขาไปหาใครจริงๆ เธอเจ็บเหลือเกินเวลาเห็นเขาอยู่กับผู้หยิงคนอื่น 

 

 

 

 

 

" ต่อจากนี้เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วใช่ไหมคะ " ฟางร้องไห้กอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

 

" แค่เธอบอกว่าอยากอยู่ข้างฉัน ทุกอย่างจะเป็นไปตามที่เธอขอฟาง... "

 

 

 

 

 

" ฟางรักคุณ ฮึกฮืออ แต่ฟางไม่อยากทำให้คุณจินนี่ต้องเจ็บไหนจะพิชชี่อีกละคะ " ฟางร้องไห้กอดป๊อปปี้ ชายหนุ่มลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

" จินนี่เธอรู้เรื่องระหว่างเราทุกอย่างฟาง ส่วนพิชชี่นายนั่นคงไม่ได้โง่ที่จะดูไม่ออกสำหรับเรื่องของเรา " 

 

 

 

 

" แล้วสังคมของคุณละคะ ฟางไม่อยากทำให้คุณต้องมีปัญหา " 

 

 

 

 

" แค่ฉันมีเธอมันก็วิเศษที่สุดแล้วฟาง " 

 

 

 

 

" .......... " ทั้ง2 คนสบตากันก่อนป๊อปปี้จะเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาวหวังจะจูบแต่...

 

 

 

 

" แม่ฟาง!!! ฮึกฮืออ พี่ฟางง !!!! " ฟางและป๊อปปี้ผละออกจากกันเมื่อได้ยินเสียงน้องฟ้อนท์ตะโกน

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฟ้อนท์ " ฟางและป๊อปปี้วิ่งเข้ามาด้านในบ้านก็ต้องตกใจเมื่อเห็นชายชุดดำกำลังอุ้มเด้กน้อยอยู่ 

 

 

 

 

" พวกมึงเป็นใคร! " 

 

 

 

 

" ไม่ต้องรู้หรอกว่าพวกกูเป็นใครรู้แค่ว่า วันนี้วันตายของมึงก็พอ!!! " 

 

 

 

 

" กรี๊ดดด น้องฟ้อนท์ลูกก " ฟางกรี๊ดด้วยความหวาดกลัวป๊อปปี้ดันฟางให้ไปอยู่ด้านหลังโซฟา ก่อนจะต่อสู้กับชายชุดดำอีก3-4 คน

 

 

 

 

" อ๊ากกไอ้เด็กบ้า ! " เด็กน้อยกัดที่ไหล่ของผู้ร้ายจนหลุดออกมาจากชายคนนั้นได้ เด้กน้อยรีบวิ่งไปหาผุ้เป็นแม่ 

 

 

 

 

" ไม่เป็นอะไรนะครับ " ฟางกอดฟ้อนท์อย่างโล่งใจแต่ก็ไม่เต็มที่เพราะอีกใจก็เป็นห่วงป๊อปปี้เช่นกัน 

 

 

 

 

ผลั๊วะ!

 

 

 

 

" ไปเร็วฟาง " ป๊อปปี้จัดการกับชายชุดดำก่อนจะวิ่งไปดงฟางแล้วอุ้มฟ้อมเอาไว้ก่อนจะวิ่งออกไปนอกบ้าน แล้วลัดเลาะไปทางในป่าข้างทาง

 

 

 

 

" แม่ฟางฟ้อนท์กลัว ฮึกฮืออ " เด็กน้อยร้องไห้จะหาแต่ฟาง ป๊อปปี้มองเด็กน้อยที่ร้องไห้ก็ใจหวิว

 

 

 

 

" สุภาพบุรุษไม่ร้องไห้นะครับ เลิกร้องนะ " ป๊อปปี้พุดแล้วปาดน้ำตาให้ฟ้อนท์ ฟางยิ้มให้ป๊อปปี้ก่อนจะมองฟ้อนท์ที่ยอมนิ่งไปเพราะป๊อปปี้ 

 

 

 

 

" เห้ย!!! หาให้เจอ! "

 

 

 

 

" หลบในนี้นะฟาง เอาโทรศัพท์มาไหม " 

 

 

 

 

" ฟ้อนท์เอามา " ฟ้อนท์พูดอย่างภูมิใจก่อนจะชูไอโฟนเครื่องสวยของตัวเอง

 

 

 

 

" ดีมากครับ โทรหาอาโทโมะนะ แล้วรอจนกว่าอาโทโมะจะมาหาเรานะ รู้ไหมห้ามออกไปไหนนะครับ " 

 

 

 

 

" ครับ! "

 

 

 

 

" เดี๋ยวคะ คุณป๊อปจะไปไหน " ฟางรั้งข้อมือชายหนุ่มเอาไว้  ป๊อปปี้มองหน้าฟางแล้วจุมพิตที่หน้าผากฟางเบาๆก่อนจะวิ่งออกไป ฟางร้องไห้แล้วกอดเด็กน้อยแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปังปังๆๆ

 

 

 

 

 

" ในทีสุดนายท่านของบริษัทจิระคุณก็ต้องคุกเข่าให้กู555 " ป๊อปปี้วิ่งล่อพวกคนร้ายออกมา แต่็ต้องพลาดท่าเพราะโดนคนร้ายรุม เลนไม่ซื่อกับเขา 

 

 

 

 

"......."

 

 

 

 

 

 

ผลั๊วะ!!!

 

 

 

 

 

" เมียกับลูกมึงไปไหนสะละ " 

 

 

 

 

 

"......... "

 

 

 

 

 

" ปล่อยนะ ๆๆ " 

 

 

 

 

" ฟาง! " 

 

 

 

 

" โอ๊ย!!! " สาวหวานถูกพลักมาหาป๊อปปี้ที่อยู่กับพื้น ฟางรีบกอดป๊อปปี้แล้วร้องไห้ ส่วนเด้กน้อยก็เอแต่ร้องไห้ เพราะโดนชายชุดดำบีบแขนจนขึ้นรอยแดง 

 

 

 

 

" จะทำอะไรก็ลงที่กูสิว้ะ! " 

 

 

 

 

" หึ! "

 

 

 

 

" ฟ้อนท์!!!! " ฟางแทบคลั่งเมื่อเห็นชายชุดดำคนนั้นกรีดข้อมือเด็กน้อย ฟางแทบจะวิ่งเข้าไปหาเด็กน้อยที่ร้อยไห้ด้วยความเจ็บปวด แต่ป๊อปปี้กอดฟางเอาไว้ก่อน 

 

 

 

 

" เลือดของแกนี่นา ว้าวสดดีจัง " 

 

 

 

 

" ไอ้เลว!!! มึงเป็นใคร ปล่อยลูกกู!!!! " ป๊อปปี้โกรธอย่างจัดที่คนพวกนี้กล้าทำร้ายคนที่เขารัก 

 

 

 

 

" เพิ่งจะจับกุไปทรมานเมื่อไม่นานจำกูไม่ได้แล้วงั้นหรอ " กวินพูดแล้วกระตุกยิ้มให้ป๊อปปี้ ชายหนุ่มกำหมัดแน่น 

 

 

 

 

" ปล่อยลูกกับเมียกุสะ! พวกเขาไม่เกี่ยว!! " 

 

 

 

 

" ทำร้ายมึงนะ มันก็สนุกแต่มันไม่สะใจว่ะ แต่สำหรับคนที่มึงรักละก็!!! ฮ่าาาๆๆ " 

 

 

 

 

" ยะ อย่าฮึกฮืออ ขอร้องง " ฟางยกมือไหว้ขอร้องเมื่อเห็นกวินบีบที่แผลของเด็กน้อยยจนเลือดออกมากกว่าเดิม 

 

 

 

" งั้นมานี่สิจ้ะ " กวินยิ้มเยาะ ก่อนที่ฟางจะลุกขึ้นป๊อปปี้รีบดึงฟางเอาไว้ แต่ลูกน้องของกวินมาดึงป๊อปปี้ออกจากฟาง ฟางจะเข้าไปหาป๊อปปี้แต่กลับชะงักเมื่อได้ยินเสียงร้องของเด็กน้อย 

 

 

 

 

" อื้อออ " ฟางเดินเข้าไปหากวินก่อนที่กวินจะยิ้มแล้วดึงฟางมาจูบอย่างร้อนแรงฟางดิ้นหนีสัมผัสของกวินที่แสนป่าเถื่อนป๊อปปี้โมโหมากกับภาพตรงหน้า 

 

 

 

 

" อ๊ะๆๆ อย่าสิครับนายท่านนน " กวินกอดฟางเอาไว้ ๊ป๊อปปี้มองหน้ากวินอย่างเคียดแค้น  

 

 

 

 

ปั้งๆๆๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

ฝากเอาไว้อีกตอนนะคะ^^ 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา