รักในความทรงจำ

8.4

เขียนโดย PFKM

วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 18.58 น.

  27 chapter
  213 วิจารณ์
  44.26K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 มีนาคม พ.ศ. 2558 20.22 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

22) 22* ตื่นมาหาฟางเถอะนะคะที่ัรัก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่22

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปั้งๆๆๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

" อย่าอยู่เลยมึง " กวินพูดแล้วยิงใส่คนที่มาใหม่แต่กลับไม่โดน โทโมะเข้ามาพร้อมกับลูกน้องของตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปช่วยพี่ชาย 

 

 

 

 

" มึงนี่ไม่จบจริงๆใช่ไหมไอ้กวิน " 

 

 

 

 

" หึ! " กวินกระตุกยิ้มใส่โทโมะ

 

 

 

 

" นังนั่นมันตายหรือยังละ ว้าแต่ฉันอยากบอกแกนะว่าเด็กแกเนี่ยมันหวานไปทั้งตัวจริงๆ " กวินยิ้มเย้ยใส่โทโมะ ชายหนุ่มกำมือแน่นด้วยความโกรธ 

 

 

 

 

" เลว!! แกกล้าทำแบบนี้กับแก้วได้ยังไง " ฟางได้ยินก็รีบโวยวายใส่กวิน

 

 

 

เพี๊ยะ!

 

 

 

 

" ฟาง!!! " ป๊อปปี้โผเข้าไปหาฟางแต่โทโมะดึงเอาไว้เพราะลูกน้องของกวินจ้องมาทางเขาอยู่ ฟางล้มไปอยู่กับพื้นตามแรงตบของกวินก่อนที่กวินจะกระฉากฟางขึ้นมา 

 

 

 

 

" อย่ามาปากดี อีกไม่นานมึงก็เป็นเมียกูเหมือนกันนั่นละ "

 

 

 

 

" !!!! "

 

 

 

 

 

" แม่ฟางงฮึกฮืออ " 

 

 

 

 

" !!! "

 

 

 

 

 

" มึงจะเอาอะไรบอกกู " 

 

 

 

 

" กูก็ต้องการความเจ็บปวดของมึงไงละ " กวินกระตุกยิ้มก่อนจะเล็งปืนไปที่เด็กน้อย 

 

 

 

 

" อย่านะ ฮึกฮืออ " ฟางรีบห้ามแต่ก็ไมเป็นผล 

 

 

 

 

" รักมากนิ ถ้าเลือดเนื้อเชื้อไขของมึงตายไปนี่จะเป็นไงนะ " กวินยิ้มเยาะแล้วเตรียมจะยิงใส่เด็กน้อยแต่โทโมะก็เตรียมที่จะยิงกวินเช่นกัน 

 

 

 

 

" ถ้ามึงทำอะไรหลานกู มึงก็ตาย " 

 

 

 

 

" ก็ลองดู " เสียงของกวินก่อนที่ลูกน้องของกวินจะชูปืนไปทางโทโมะกับป๊อปปี้และลูกน้องอีกเพียงไม่กี่คน 

 

 

 

 

" จะฆ่าก็ฆ่ากู " ปป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

" หี!!" 

 

 

 

 

 

ปั้ง!!!!

 

 

 

 

 

 

ปั้ง!!!!

 

 

 

 

 

 

ปั้ง!!!!

 

 

 

 

 

" ฟ้อนท์!!!!!! " ฟางสะบัดตัวออกจากกวินแล้ววิ่งไปกอดเด็กน้อที่ล้มลงนอนไปกับพื้น ฟางร้องไห้กอดเด็กน้อยอย่างหนัก 

 

 

 

 

" ไอ้เลว!!!!!!! " ป๊อปปี้ช็อคกับเรื่องที่เกิดขึ้นมากก่อนทุกอย่างจะกลับมาเปนเหมือนเดิม ป๊อปปี้และโทโมะจัดการกับลูกน้องของกวินก่อนป๊อปปี้จะเข้าไปต่อสู้กับกวิน 

 

 

 

 

ผลั้๊วะะๆๆๆๆ 

 

 

 

 

 

" !!!!!!!!!! "

 

 

 

 

 

 

" พอแล้วเฮีย " 

 

 

 

 

 

" ........ " โทโมะเข้าไปห้ามปรามพี่ชาย ป๊อปปี้ยั้งมือก่อนจะหันกลับมาดูเด็กน้อยและฟาง 

 

 

 

 

 

" ฟาง...ฟ้อนท์!! "

 

 

 

 

" ฮึกฮือออ ฟ้อนท์คุณช่วยลูกด้วย " ฟางแทบใจสลายเมื่อเห้นเลือดของลูกป๊อปปี้อุ้มฟ้อนท์แล้วเดินออกไปถึงแม้ว่าเขาเองก็โดนยิงเช่นกัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อย่าเป็นอะไรไปนะลูกพ่อ " ป๊อปปี้วางห้อนท์ลงบนเตียงคนไข้อย่างเบามือก่อนจะลูบผมของฟ้อนท์เบาๆ ฟางร้องไห้อย่างหนัก ก่อนที่ร่างสูงจะทรุดตัวลงแล้วสลบไป

 

 

 

 

 

" คุณป๊อป!! "

 

 

 

 

" เฮีย! "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ทุกอย่างปลอดภัยแล้วครับ " 

 

 

 

 

" อื้ม "  โทโมะพยักหน้าให้กับหมอเจ้าของไข้ ก่อนที่หมอคนนั้นจะเดินออกไป โทโมะเดินเข้าไปในห้องพักคนไข้ก็เห็นฟางนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆเตียงของเด็กน้อยอยู่ 

 

 

 

 

" ฉันฝากเธอดุเลเฮียด้วย " 

 

 

 

 

" แต่...." 

 

 

 

 

" เธอคือคนที่เฮียรัก เธอรู้ใช่ไหมฟาง..."

 

 

 

 

" .........." 

 

 

 

 

" ฉันจะไปหาแก้ว " โทโมะพูดแล้วเดินออกไป ฟางเดินไปยืนข้างๆเตียงของป๊อปปี้ก่อนจะลูบผมชายหนุ่มเบาๆ 

 

 

 

 

" รีบตื่นมาหาฟางนะคะ ..... ที่รัก " ฟางพูดพร้อมน้ำตาที่หยดออกมากจากดวงตาคู่สวย ทำไมคนที่เธอรักต้องเกิดเรื่องแบบนี้ หัวใจของเธอทั้ง2 ดวง...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

ตอนของ PF 5555 

ขอบคุณคะ 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา