รักในความทรงจำ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตอนที่19
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" กรี๊ดดด ช่วยด้วยคะมีคนถูกรถชน " 
 
 
 
 
" เฮ้ย!!!! " กวินที่เดินตามหาแก้วก็ต้องตกใจเมื่อเดินมาดูตรงที่เกิดเหตุ แล้วเห็นเป็นหญิงสาวที่เขาตามหากำลังนอนจมกองเลือดอยู่ 
 
 
 
 
" แก้ว!!! " โทโมะที่วิ่งมาตามเสียงก็ตกใจเมื่อเห็นสภาพของผู้หญิงงที่เขาเพิ่งจะดูถูกเธอไปเมื่อกี้ 
 
 
 
 
" เรียกรถพยาบาลดิว้ะ!!! " โทโมะเข้าไปประคองกอดคนที่นอนสลบคากองเลือดไปแล้วตะคอกใส่คนอื่นที่มุงดูโดยไม่คิดจะช่วยเลยสักนิด กวินตั้งสติได้ก็ปรี่เข้าไปกระฉากโทโมะออกมาจากแก้ว
 
 
 
 
" อย่ามายุ่งกับผู้หญิงของผมเลยดีกว่าครับคุณวิศวะ " กวินพูดพร้อมกกับมองหน้าโทโมะ โทโมะมองหน้ากวินอย่างโมโห ก่อนจะมองดูคนในอ้อมกอด
 
 
 
 
" อย่ามายุ่งกับฉัน!!!! " โทโมะสบัดกวินออกไปไกลๆตัวเองแล้วพาแก้วไปขึ้นรถพยาบาลที่มีคนโทรตามมา กวินกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ ก่ออนจะตามโทโมะไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้ว อย่าเป็นอะไรไปนะ " โทโมะวิ่งพร้อมกับจับมือแก้วมาตลอดทางที่มาโรงพยาบาล น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาคู่คม โทโมะไม่เคยร้องไห้ให้ใคร นอกจากเธอ...
 
 
 
 
 
" หมอเป็นไงบ้าง ! " เวลาผ่านไปนานนับชั่วโมง หมอเจ้าของไข้ก็เดินออกมา โทโมะรีบเข้าไปหา กวินยืนมองห่างๆ
 
 
 
 
" คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ แต่หมอขอแสดงความเสียใจกับคุณพ่อด้วยนะครับ สำหรับเด็กเนื่องจากอายุครรภ์ที่น้อยมาก ทำให้เราไม่สามารถช่วยเด็กได้จริงๆครับ " ทันทีที่หมอพูดจบเหมือนมีมีดแหลมที่กรีดตรงกลางกัวใจของตัวเอง ลุกหรอ ลุกของเขาหรือยังไง ??
 
 
 
 
" มึง!! " โทโมะเดินกลับไปหากวิน
 
 
 
 
" ......... "
 
 
 
 
" ไง! เจ็บไหมละ เจ็บมากไหม ท่านรอง... " กวินยิ้มแล้วมองหน้าโทโมะที่โกรธเขาจัด 
 
 
 
 
 
" มึงทำอะไรเมียกู!!! " 
 
 
 
 
" ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ พอดีผมถือคติ เมียของนายก็เหมือนเมียของผม..จริงไหม ฮ่าาๆๆ " 
 
 
 
 
ผลั๊วะ!!
 
 
 
 
 
" ไอ้เวร!!! " โทโมะปรี่เข้าไปต่อยกวินจนพยาบาลกับบุรษพยาบาลคนอื่นๆรีบเข้ามาช่วยกวินและแยกโทโมะออกจากกวิน 
 
 
 
 
" ไอ้โมะ เกิดอะไรขึ้น! " ป๊อปปี้ที่มากับฟางเมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากลุกน้องคนสนิท ก็รีบมาหาน้องชายทันที แต่หญิงสาวกลับขอมาด้วยเพราะเป้นห่วงแก้ว 
 
 
 
 
" .......... " โทโมะส่ายหน้าแล้วเดินหนีทุกคนออกไปที่บันไดหนีไฟ ป๊อปปี้มองน้องชายแล้วจะเดินตามไปแต่ฟางห้ามเอาไว้ก่อน 
 
 
 
 
" คุณโทโมะ คงอยากอยู่คนเดียว " ฟางพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้ ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะหันกลับมามองคนที่น้องชายเขาจัดการไว้เกือบเละ!
 
 
 
 
" พามันไปรักษา แล้วพามันกลับไปที่โกดัง! " ป๊อปปี้สั่งลูกน้องของตัวเอง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"  กะ แก้ว " ฟางน้ำตาล่วงเมื่อเห็นสภาพของเพื่อนสาว สายระโยงระยางที่ติดเชื่อมกับร่างกายของสาวสวยมากมายเต็มไปหมด 
 
 
 
 
" แก้วฮึกฮืออ " ฟางเดินเข้าไปกอดเพื่อนสาวที่หลับสนิทไม่รู้เรื่องอะไรเพราะฤทธิ์ยาแล้วปล่อยโฮออกมา ป๊อปปี้เดินไปดึงฟางออกมาจากแก้วแล้วปล่อยให้พยาบาลทำหน้าที่ของตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" โถ่เว้ย!!!! " 
 
 
 
 
" ฉันขอโทษแก้ว ...." 
 
 
 
 
" ฉันรักเธอ! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้วปลอกดภัยแล้วนะ เลิกร้องไห้สักที " ป๊อปปี้พูดกับสาวหวานที่เอาแต่นั่งสะอื้นอยู่ในห้องพักคนไข้ 
 
 
 
 
" ก็ฟางเป็นห่วงแก้ว  " 
 
 
 
 
" พี่ป๊อปคะ! " 
 
 
 
 
 
" สวัสดีฟาง " 
 
 
 
 
" คะ คุณจินนี่ " ป๊อปปี้มองหน้าฟางที่ยิ้มเจื่อนๆให้จินนี่ก็สงสารฟาง
 
 
 
 
" เรากลับกันเถอะจินนี่ " ป๊อปปี้ทนเห็นฟางเศร้าไม่ได้ก็เลยเลือกที่จะเดินออกไปพร้อมกับจินนี่ จินนี่ยิ้มหวานให้ป๊อปปี้ก่อนจะแอบมองฟางที่ทำหน้าเศร้ามองตามเขาอละเธอ
 
 
 
 
" แก้วรีบตื่นมาอยุ่ข้างฟางนะ ฟางเหนื่อยจะแย่แล้วว " ฟางพูดแล้วหอมแก้มแก้วพร้อมกับหลับไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 เอาไปอีกตอน55 ขอบคุณมากๆๆนะคะ^^