รักในความทรงจำ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตอนที่17
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
บรรยากาศในงานเลี้ยงสุดหรูหรา ภายในงานมีแขกมากมายที่ต่างพากันมาร่วมแสดงความยินดีให้กับคู่บ่าวสาว วันนี่จินนี่เธอดูมีความสุขมากกว่าทุกวัน ก็อย่างว่าเจ้าสาวทุกคนก็ต้องมีความสุข ยิ่งได้แต่งงานกับคนที่เรารัก มันยิ่งสุขเข้าไปอีก ถึงจะเป็นความสุขจอมปลอมแต่เธอก็พร้อมที่จะต้องเจ็บ
 
 
 
 
" คุณพิชชี่ นี่สาวที่ไหนคะ " ฟางที่เดินเข้ามาภายในงานพร้อมกับพิชชี่ ตอนแรกเธอไม่พร้อมที่จะมา แต่เพราะพิชชี่ที่อ้อนเธอให้มาเป็นเพื่อนเธอก็จำต้องยอมมา
 
 
 
 
" นี่ฟาง แฟนผมครับ อีกไม่นานเราจะแต่งงานกันครับ " พิชชี่พูดแล้วหันไปยิ้มกับฟาง ฟางยิ้มบางๆให้พิชชี่ ก่อนที่นักข่าวจะขอถ่ายรูปทั้ง2คนไป พิชชี่เดินควงฟางเข้าไปหาบ่าวสาวอย่างป๊อปปี้และจินนี่
 
 
 
 
" ยินดีด้วยนะครับ " พิชชี่ยื่นกล่องของขวัญให้กับจินนี่ ฟางและป๊อปปี้สบตากันอย่างเศร้าๆ ก่อนที่ฟางจะเป็นคนหลบสายสาวตาของชายหนุ่มไปแทน 
 
 
 
 
" แล้วนี่พิชแต่งเมื่อไรบอกพวกเราด้วยนะ ^^ " จินนี่พูดกับพิชชี่แล้วยิ้มให้พิชชี่หัวเราะเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า ทั้ง4คนต่างถ่ายรูปกันป๊อปปี้ที่ยืนข้างฟาง ชายหนุ่มพยายามจะจับมือหญิงสาว แตฟางก็เปลี่ยนเอามือของตตัวเองไปคล้องแขนพิชชี่เอาไว้ ป๊อปปี้มองฟางอย่างไม่พอใจเล็กน้อยก่อนที่ฟางและพิชชี่จะเดินเข้าไปในงาน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" โอเคใช่ไหม " พิชชี่ถามฟาง ฟางพยักหน้า 
 
 
 
 
" อืมม " ฟางหันมายิ้มให้พิชชี่ ก่อนจะมองไปรอบๆงาน ก็เห็นแก้วที่เดินควงกับกวินเข้ามาในงาน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ทำไมต้องพาฉันมางานนี้ " แก้วพูดกับกวินอย่างไม่พอใจ กวินกระตุกยิ้มเมื่อเห็นโทโมะมองมาทางเขา 
 
 
 
 
" ดูไอ้โทโมะสิ55 ฉันละอยากจะเก็บภาพเป็นที่ระทึกสะจริงๆ " กวินหัวเราะแล้วมองแก้วอย่างเจ้าเหล่ แก้วหันไปมองโทโมะ เขามองเธออยู่จริงๆ 
 
 
 
 
" จะไปไหนละ " แก้วจะเดินหนีออกไปนอกงานแต่กวินดึงเอาไว้ก่อน 
 
 
 
 
" จะไปเข้าห้องน้ำ จะไปไหมห้ะ! " กวินหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะปล่อยแก้วแก้วเลยเดินหนีออกไปนอกงาน ทั้งฟางและโทโมะเห็นแก้วเดินหนีออกไปคนเดียวก็เดินตามไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ยิ้มหน่อยสิคะ " จินนี่พูดกับป๊อปปี้เมื่อทั้ง 2 คนเดินเข้ามาในห้องพักผ่อน 
 
 
 
 
" .......... " 
 
 
 
 
" งานแต่งของเรานะคะพี่ป๊อป " จินนี่เริ่มจะหงุดหงิดที่ป๊อปปี้เอาแต่ทำหน้านิ่งใส่เธอ หรือทุกๆคนที่มางาน 
 
 
 
 
" ..... " ป๊อปปี้ไม่สนใจก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปด้านนอก จินนี่มองตามแล้วถอนหายใจ เธอพอทำใจได้ระดับหนึ่ง แตมันก็นะ งานแต่งงานมีครั้งเดียวในชีวิต ถึงมันจะไม่ได้มาจากความเต็มใจของทั้ง2 ฝ่าย แต่มันก็เป็สิ่งที่สำคัญของผู้หญิงทุกคน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" จะร้องไห้ทำไม เมื่อคืนหาผัวไม่ได้หรือไงกัน " โทโมะเดินตามแก้วออกมาแล้วสังเกตว่าหญิงสาวร้องไห้ก็รีบพูด
 
 
 
 
"  ........ " แก้วยังคงปั้นหน้านิ่งใส่ชายหนุ่มก่อนจะปาดน้ำตาออก 
 
 
 
 
" ทำเป็นหยิ่ง เธอมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับโสเภณีข้างถนนหรอกนะเผลอๆ คนพวกนั้นยังจะสูงส่งกว่าเธอสะอีก แก้ว! " โทโมะเข้าไปกระฉากแก้วมาอย่างแรง ร่างบางเซไปซบที่อกแกร่ง แก้วมองโทโมะอย่างเศร้าๆ คำพุดของเขาทำร้ายเธอไม่เท่ากับการกระทำ 
 
 
 
 
" วันนี้ว่างสินะ งั้นฉันขอซื้อตัวเธอละกัน " โทโมะเห็นแก้วเชิดใส่ตัวเองก็ยิ่งโมโหไปกว่าเดิม ก่อนจะลากแก้วออกไปจากงาน แก้วเองก็ไม่ได้ขัดขืน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" หายไปไหนกันแล้วนะ " ฟางที่เดินตามแก้วออกมาแล้วเห็นโทโมะคุยกับแก้วแล้วพาแก้วออกจากงานไปก็รีบเดินตามแต่ไม่ทัน 
 
 
 
 
" มาทำอะไรตรงนี้ " ป๊อปปี้เดินออกมารับอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกงานแล้วเห็นฟางมายืนมองหาอะไรคนเดียวก็เข้าไปถาม ฟางตกใจที่หันมาเจอป๊อปปี้
 
 
 
 
" ฟางมาหาแก้วนะคะ " ฟางพูดแล้วก้มหน้าไม่ยอมสบตากับป๊อปปี้ ร่างสูงเดินเข้าไปเชยคางของหญิงสาวให้เงยหน้าขึ้น ป๊อปปี้และฟางสบตากัน ก่อนที่ชายหนุ่มจะค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้เพื่อจะจุมพิตสาวน้อยแต่..
 
 
 
 
 
" พี่ป๊อป! " จินนี่เดินออกมาจากห้องเห็นป๊อปปี้กับฟางกำลังจะจูบกัน ก็รีบตะโกนแล้วเดินเข้าไปคล้องแขนป๊อปปปี้อย่างเป็นเจ้าของ 
 
 
 
 
" คุณจินสวยจังเลยนะะคะ " ฟางพยายามสกัดน้ำตาของตัวเองแล้วเอ่ยปากชมเจ้าสาวของงาน ป๊อปปี้ได้แต่มองฟางอย่างเสียใจ 
 
 
 
 
" ขอบคุณจร้ะ อีกนานฟางก็ก็ได้ใส่อยู่ดี งั้นจินขอตัวเจ้าบ่าวขิงจินไปก่อนนะ ^^ " ถึงประโยคของหญิงสาวจะดูเรียบๆๆแต่มันกลับบาดลึกลงไปในใจของสาวหวานตรงหน้าอย่างเห็นได้ชัด ฟางยิ้มบางๆให้จินนี่ก่อนที่จินนี่จะดึงป๊อปปี้ออกไป หยดน้ำค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาคุ่สวย ฟางปาดน้ำตาลวกกๆ ก่อนจะเดินตามบ่าวสาวเข้าไปในงาน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ป๋าก็ขอให้แกรักกับหนูจินนานๆนะ " ป๋าของป๊อปปี้พุดกับลูกชาย ป๊อปปี้มองหน้าพ่อของเองอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะถอนหายใจแล้วห้มลงกราบ
 
 
 
 
" มีอะไรค่อยๆคุยกันละ " ป๋าของป๊อปปี้กระซิบลูกชาย ป๊อปปี้พยักหน้าเบาๆ ก่อนที่ผู้ใหญ่ทั้ง2 ฝ่ายจะเดินออกไป 
 
 
 
 
" แล้วไอ้โมะมันหายไปไหนของมัน " ป๊อปปี้ไม่เห็นน้องชายตัวเองก็บ่นแต่ก็ม่ได้อะไรมาก ก่อนจะเดินไปที่ตู้กระจกเพื่อที่จะจัดการกับตัวเอง
 
 
 
 
" พี่ป๊อป " จินนี่เดินเข้าไปกอดป๊อปปี้จากด้านหลัง กระจกที่สะท้อนให้เห็นว่าร่างบางที่กอดเขาอยู่ด้านหลังนั้นไม่ใส่อะไรสักชิ้น 
 
 
 
 
" พอเถอะจิน ฉันไม่ต้องการ " ป๊อปปี้แกะมือของจินนี่ออกแล้วพูดอย่าเย็นชา จินนี่น้ำตาแทบร่วง แต่หญิงสาวพอรู้แล้วละว่าจัเกิดอะไรขึ้น 
 
 
 
" งั้นพี่ป๊อป ก็ไปหาฟางสิคะ จินไม่ว่าอะไรหรอก " จินนี่พูดแล้วเดินกลับไปหยิบเสื้อคลุมมาคลุมตัว 
 
 
 
 
" ฉันไปได้หน่ะ ไปแล้วละ ไม่ต้องห่วง " ป๊อปปี้พูดอย่างเซ็งๆ เขารู้ดีว่าป๋าต้องให้คนเฝ้าเอาไว้แน่แน่ 
 
 
 
" เหอะ! " จินนี่เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ป๊อปปี้มองตัวเองสักพักก่อนจะเดินออกไปที่ระเบียง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นึกยังไงมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวครับ " หลังจากจบงาน พิชชี่ก็ต้องไปสวัสดีกับญาติมากมายหลายคนของตัวเอง ฟางเลขอเดินออกไปมยืนรอด้านนอก 
 
 
 
 
" ก็อากาศมันดีกว่าด้านในนี่นา " ฟางพูดแล้วยิ้มหวานให้พิชชี่ พิชชี่จูบปากฟางเบาๆและเร็วๆ ฟางไม่ค่อยจะตกใจอะไรเพราะช่วงหลังๆมา พิชชี่ก็มักจะทำกับเธอบ่อยมากขึ้น 
 
 
 
 
" น่ารัก " ฟางยิ้มบางให้ชายหนุ่มก่อนที่พิชชี่ะกอดฟางจากด้านหลังแล้วเอาคางเกยใหล่หญิงสาวเอาไว้ 
 
 
 
 
" งานนี้สวยเนาะ " ฟางนิ่งสายตาที่เหม่อออกไปอย่างไม่คิดที่จะกลับ เป็นไปได้เธออยากจะไปให้ไกลไม่ต้องรับรู้อะไร 
 
 
 
 
" อีกไม่นานก็วันแต่งงานของเราแล้วนะฟาง " พิชชี่พูดแล้วยิ้มอย่างมีความสุข  ภาพตรงหน้าของชายหนุ่ม ป๊อปปี้แทบอยากจะกระโดดไปกระฉากพิชชี่มาต่อย แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดแล้ว เขาคงต้องปล่อยเธอไปจริงๆ