รักในความทรงจำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่16

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ทำแบบนี้ทำไม จินนี่ " ป๊อปปี้ลากจินนี่ออกมาจากด้านในบ้าน  แล้วมองจินนี่อย่างเอาเรื่อง

 

 

 

 

"  จินนี่ก็ทำตามหน้าที่ไงคะ " 

 

 

 

 

" จินนี่ เธอเป็นคนบอกฉันเองนะว่าให้ฉันพาฟางมา แล้วเธอจะมาทำแบบนี้ทำไม " ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

" คะ จินนี่พูดเอง ถือว่าจินนี่เป็นผู้หญิงทที่ใจกว้างหน้าดูนะคะ ถึงยอมให้สามีของตัวเองพาชู้มาอยู่ถึงในบ้าน " จินนี่พูด ป๊อปปี้เข้าไปกระฉากพร้อมกับบีบแขนของจินนี่อย่างแรง แต่หญิงสาวกลับไม่ยอมเผยอาการอะไรเลยออกมาเลย 

 

 

 

 

"  สักวันเธอจะเสียใจ จินนี่ " ป๊อปปี้พลักจินนี่จนล้มลงก่อนจะเดินสวนกับบอม ลูกน้องคนสนิทของจินนี่ ก่อนที่ป๊อปปี้จะหันกลับมาดูหญิงสาวที่ยังคงนั่งที่เดิมนิ่งๆ แล้วเดินเข้าไปในบ้านเพื่อไปหาฟาง 

 

 

 

 

" คุณจิน " บอมรีบเข้าไปดูเจ้านายสาวที่นั่งอยู่กับพื้น จินนี่นั่งเงียบ มีเพียงน้ำตาที่หลั่งไหลออกมา

 

 

 

 

" กลับกันเถอะครับ " บอมเห็นจินนี่เงียบ แต่กลับรู้สึกว่าจินนี่จะตัวสั่นๆ ก็รู้ทันทีว่าหญิงสาวกำลังร้องไห้ บอมพูดพร้อมกับอุ้มจินนี่ก่อนจะพากลับไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" คุณไปทำอะไรคุณจินนี่หรือเปล่าคะ ทำไมเธอถึงต้องโดนบอมอุ้มขนาดนั้น " ฟางเห็น บอมคนสนิทของสาวสง่าอุ้มเจ้านายของเขาออกไปโดยที่ไม่มองหน้าแม้แต่เธอหรือป๊อปปี้ ก็รีบถาม 

 

 

 

 

" ไม่มีอะไรหรอก "

 

 

 

 

" คุณป๊อปคะ .... ฟางเลือกที่จะอยู่กับ แต่ฟางก็ไม่อยากเป็นมือที่ 3 ของใคร ตอนนี้คุณอาจจะยังไม่ได้แต่งงาน แต่อีกไม่กี่วัน มันก็จะถึงวันนั้น " 

 

 

 

 

" ......... "

 

 

 

 

" ฟางทำใจกับผลที่จะตามมาแล้วคะ แต่ฟางอยากขอให้คุณดูแลคุณจินนี่ให้ดี เพราะถึงยังไง เธอก็เป็นภรรยาของคุณ " ฟางพูดพร้อมกับเดินเข้าไปจับมือป๊อปปี้ อย่างอ่อนโยน ชายหนุ่มมองหญิงสาวข้างกายก่อนจะลูบผมแล้วยิ้มบางๆๆให้ฟาง

 

 

 

 

" เธอรักฉันไหมฟาง " อยู่ๆ ป๊อปปี้ก็พูดขึ้น ฟางอึ้งก่อนจะรู้สึกร้อนที่หน้า 

 

 

 

 

" ........ "

 

 

 

 

" .........."

 

 

 

 

" รักสิคะ " 

 

 

 

พรึ่บบ!

 

 

 

 

" อยู่กับฉันนะ อย่าหายไปไหน " แป๊อปปี้ดึงฟางไปกอด ฟางกอดตอบแล้วยิ้ม เธอเลือกผู้ชายตรงหน้า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาคือคนที่เธอรัก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พิช " แก้วเดินเข้าไปในห้องของพิชชี่ ก็ต้องอึ้งเมื่อเห็นสภาพห้องของพิชชี่ที่ดูจะรกระเกะระกะไปหมด 

 

 

 

 

" พิชชี่ " แก้วตะโกนเรียกเพื่อนชายคนสนิท แต่ก็ไร้วี่แวว 

 

 

 

 

" แกเป็นใคร เข้ามาทำอะไรในห้องเพื่อนฉัน " แก้วตกใจเมื่อห็นชายคนหนึ่งที่รูปร่างหน้าตาดี มองเธออยู่ ภายในห้องนอน แก้รีบถอยหลังแต่ก็ต้องสะดุดกับชายร่างสูงท่ี่ยืนกั้นเธอยู่ 

 

 

 

 

 

" นี่สินะ สาวน้อยของคุณชายรอง " ชายคนนั้นเดินเข้ามาแล้วลูบแก้มของแก้วเบาๆ แก้วพยายามเบียงหน้าออก แต่ก็หนีไม่พ้นเพราะตัวเองก็โดนจับตัวอยู่เหมือนกัน 

 

 

 

 

" แกเป็นใคร จะมาจับฉันทำไมห้ะ! " 

 

 

 

 

" ว้าวๆๆ เพิ่งรู้ว่า ท่านรองชอบหมาบ้า 555  " ชายคนเดิมพูดแล้วหัวเราะเบาๆๆ ก่อนจะเลื่อนห้าเข้ามาใกล้แก้วแล้วจูบที่คอคาวเนียนของแก้วเบาๆๆ 

 

 

 

 

" ไอ้เลว ไอ้ชั่ว จะฆ่าก็ฆ่าดิว้ะ !!! " แก้วตะโกนด่าทอกลับ ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มกริ่มเขารู้สึกพอใจกับสาวน้อยคนนี้เหลือเกิน เธอดูไม่กลัวอะไร ถึงแม้ว่าข้างในเธออาจจะกลัวก็ได้ 

 

 

 

 

" ใจเย็นๆสิจร่ะที่รัก "  ชายคนนั้นยิ้มหวานให้แก้ว แก้วมองอย่างสมเพช 

 

 

 

 

" ไปอยู่กับฉันละกันนะ " ชายคนเดิมพาแก้วออกจากห้องไป โดยที่แก้วร้องโวยวาย แต่กลับไม่มีออกมาช่วยเธอเบยสักคน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เย็นป่านนี้แล้วทำไมแก้วยังไม่มาอีก โทรไปก็ไม่รับ " ฟางพูดเบาๆกับตัวเองแล้วเดินวนไปมาหน้าบ้าน ป๊อปปี้ที่เพิ่งจะลงมาจากห้องนอน เห็นฟางกระวนกระวายก็ถาม 

 

 

 

 

" เกิดอะไรขึ้น " 

 

 

 

 

" แก้วยังไม่กลับมาเลยคะ " ฟางหันมาตอบชายหนุ่ม ด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง 

 

 

 

 

" คุณโมะคะ แก้วละคะ แก้วไปกับคุณหรือเปล่าคะ " ฟางเห็นโทโมะเดินนิ่งๆเข้ามาก็รีบถลาเข้าไปถาม โทโมะมองฟางนิ่งไก่อนจะสบัดตัวฟางออก

 

 

 

 

" ไปรู้ กลับไปอยุ่ซ่อมแล้วมั้ง เหอะ! " โทโมะพูด แล้วทำหน้าขยักแขยง ฟางทนไม่ได้ที่โทโมะดูถูกแก้วแบบนี้ก็เดินเข้าไปตบโทโมะ 

 

 

 

 

เพี๊ยะ 

 

 

 

 

" อย่ามาว่าเพื่อนฟาง แก้วไม่ใช่ผู้หญิงที่ยอมเป็นของใครง่ายๆถ้าไม่ใช่คนี่เธอรัก " ฟางพูดแล้วมองหน้าโทโมะอย่างเอาเรื่องป๊อปปี้รีบไปกันตัวฟางออกมาจากโทโมะ 

 

 

 

 

" จะไปไหน " ป๊อปปี้พุดกับฟางเมื่อเห็นหญิงสาวไปหยิบกระเป๋ษของตัวเองมา

 

 

 

 

" ไปหาแก้วคะ ฟางว่าคงอยู่กับพิช " ฟางพูดแล้วจะเดินออกไปแต่โทโมะรั้งแขนเอาไว้ก่อน 

 

 

 

 

" ........" 

 

 

 

 

".........".

 

 

 

 

".........."

 

 

 

 

ครืดดด 

 

 

 

 

" พิช! พิชแก้วอยู่กับพิชหรือเปล่า " ยังไม่ทันที่โทโมะจพูดอะไร โทรศัพท์เครื่องสวยก็ดังขึ้น 

 

 

 

 

( ฟาง แก้วหายไปไหนก็ไม่รุ้ พิชกลับมาที่ห้อง ห้องมันถูกรื้อไปหมด )

 

 

 

 

" พิช อย่ามาหลอกฟางนะ " ฟางยังคงไม่เชื่อกับเรื่องที่เกิดขึ้น 

 

 

 

 

( พิชพูดจริงๆ ฟาง )

 

 

 

 

" ฮึก พิช ฟางจะไปพิช " ฟางเริ่มใจเสีย แล้วร้องไห้ออกมา ก่อนจะวางสายแล้วจะไปหาพิชชี่โดยที่ไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้น 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พิช..มันเกิดอะไรขึ้น " 

 

 

 

 

" ไม่รุ้เหมือนกันฟาง พิชออกไปซื้อของ พอกลับมาก็เจอห้องรกไปหมด " 

 

 

 

 

" พิชโทรหาฟาง แล้วแก้วก็จะมาหาพิช " 

 

 

 

 

" ใช่หรอฟาง วันนี้พิชลืมโทรศัพท์ไว้ที่คอนโดนะ " พิชชี่พูด อย่างตกใจ 

 

 

 

 

" โถ่เว้ย!!! มึงดูเพื่อนของมึงยังไงว้ะห้ะ!!! ถึงปล่อยให้ยัยนี่หายไปได้ " โทโมะทนไม่ไหว กระฉากคอเสื้อชายหนุ่มมา แล้วจะต่อยแต่ฟางเข้าไปห้าม ป๊อปปี้ยอนมองฟางนิ่งๆ 

 

 

 

 

" พิชไม่รู้เรื่องนะคะ " ฟางรีบพูดทั้งน้ำตา 

 

 

 

 

" แก้ว!!  " ฟางตกใจเมื่อเห็นแก้วเดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายอีกคนที่หน้าตาดีไม่แพ้ป๊อปปี้และโทโมะ 

 

 

 

 

" แก้ว หายไปไหนมา " ฟางรีบวิ่งเข้าไปกอดแก้ว แก้วยืนนิ่งๆ ไม่ยอมกอดตอบ ฟางค่อยๆคลายกอดแล้วมองหน้าแก้วที่ตีหน้านิ่งใส่เธอ ก็สงสัย 

 

 

 

 

" แก้ว เป็นอะไร แล้วนี้มากับใคร " ฟางถาม 

 

 

 

 

" สวัสดีครับ ผมกวิน ยินดีทีได้รู้จักนะครับ สาวน้อย " กวินยื่นมือมาจับกับฟางแล้วยิ้มหวาน ให้ ป๊อปปี้เห้นดังนั้นก็รีบเดินเข้าไปโอบเอวฟางไว้ แล้วจ้องหาชายหนุ่มตรงข้ามเขม็ง โทโมะมองแก้วที่ยืนนิ่งก็สงสัย 

 

 

 

 

" แก้ว แก้ว "ฟางพยายามให้แก้วตอบแต่กลับนิ่งเหมือนเดิม แก้วมองฟางด้วยหางตา 

 

 

 

 

" กวินคะ แก้วอยากกลับแล้ว ไหนละคะเพื่อนคุณที่จะมาหา " แก้วคล้องแขนกวินแล้วพูด โทโมะมองแก้วอย่าไม่เข้าใจ 

 

 

 

 

" ใจเย็นสิครับที่รัก สวัสดีครับ นายท่าน นายรอง " กวินโค้งเล็กน้อยให้ป๊อปปี้และโทโมะ 

 

 

 

 

" ผมกวิน ดูวาล " 

 

 

 

 

" ดูวาล " ป๊อปปี้พึมพำเล็กน้อยก่อนจะมองหน้าโทโมะ  

 

 

 

 

" ครับ วันจันทร์นี้ ผมจะเข้าไปประชุมกับพวกคุณแล้วกันนะครับ ยินดีล่วงหน้าที่ได้ร่วมงาน " กวินพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

" ส่วนนี่ แก้ว ภรรยาผมเองครับ " ทุกคนต่างอึ้ง โดยเฉพาะฟาง ฟางมองอย่างไม่เชื่อ

 

 

 

 

" ไม่จริง ..นี่ แก้ว!! " ฟางเข้าไปเขย่าตัวแก้ว จนสาวสวยต้องสบัดตัวฟางออกอย่างแรงจนฟางล้มไปอยู่กับพื้น ป๊อปปี้และโทโมะต้องเข้าไปดู เช่นเดียวกัวกับพิชชี่ 

 

 

 

 

" นี่เธอ!! ถ้ามีผัวแล้วลืมเพื่อนขนาดนี้ ก็ไม่สมควรมีเพื่อนนะ " โทโมะมองหน้าแก้วที่ยังคงนิ่งๆเหมือนเดิม ก็ด่าอย่างเจ็บๆ 

 

 

 

 

" ฉันก็ไม่ได้มีเพื่อนอยุ่แล้วนิคร่ะ ขอตัว " แก้วพูดแล้วเดินหันกลับไป โทโมะมองแก้วอย่างโกรธจัด โดยที่ไม่รู้เลย ว่าภายใต้ใบหน้าแสนหยิ่ง แสนเย็นชาของเธอ กลับมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่