รอ...วันที่เธอจะรักกัน

                 ตลอดระยะเวลาหลาย เดือนที่ผ่านมา ป็อบปี้คอยดูแลฟางมาตลอด ทั้งๆที่ฟางทำตัวเย็นชา ไม่ยอมพูดดี หรือให้ป็อบปี้ช่วยเหลืออะไรเลย สิ่งที่ฟางทำกับป็อบปี้ สำหรับเขา เขาคิดว่านี้คงเป็นบทลงโทษ และบทพิสูจน์ ความรัก ที่เขามีต่อลูก และฟาง ตอนนี้ ฟางท้อง 8 เดือนแล้ว ใกล้จะคลอด จำเป็นต้องระวังเป็นพิเศษ ตอนนี้ ทุกคนอยู่ที่ เชียงใหม่กันหมด เพราะ ฟางใกล้จะคลอดเต็มทีเลยต้องเฝ้าระวัง อย่างใกล้ชิด 

ป็อบ: ฟางๆ ฟางจะไปไหน 

ฟาง: ไปไหน มันก็เรื่องของฉัน 

ป็อบ: ฟาง พี่ขอร้องนะ ฟางใกล้คลอดแล้ว อย่าเดินบ่อยเลย มันอันตราย

ฟาง: ฉันรู้ตัวฉันดี 

ป็อบ: พี่จะยังไงฟาง ฟางถึงจะหายโกรธ หายเกลียดพี่ นี้ก็หลายเดือนแล้วนะ

ฟาง: เลิกยุ่งวุ่นวาย กับฉันสักที 

          ฟางพูดจบก็เดินไปเรื่อยๆ จนหยุดเพราะรู้สึกเจ็บท้องมากฟางรู้สึกเหมือนมีน้ำอะไรไหลออกมาที่ข้างขา เป็นน้ำใสๆวิ่งตามมาเห็นฟางหยุดแล้วร้องออกมาก็ตกใจ

ฟาง: โอ๊ยย โอ๊ยยย ปวดท้องโอ๊ยย

ป็อบ:  ฟาง ฟางเป็นอะไร ฟางเจ็บตรงไหน ฟาง

ฟาง: โอ๊ย ปวดท้อง ฟางเจ็บท้องอะ จะคลอดแน่ๆเลย 

ป็อบ: จะ จะ คลอด ฟางๆ หายใจลึกๆนะ มา ฟาง (รีบอุ้มฟางไปที่รถทันที) 

แม่ป็อบ: ป็อบน้องเป็นอะไร 

ป็อบ: ฟางจะคลอดครับ 

แม่ฟาง: นั้นคราบนั้นมัน ฟางจะคลอดแล้ว คุณคะ คุณ 

พ่อฟาง: ฟางเป็นอะไรลูก 

ฟาง: โอ๊ยยย โอ๊ยย ฟางไม่ไหวแล้ว 

ป็อบ: อดทนนะครับ อดทนหน่อยนะ ลูก อดทนนะฟาง 

ฟาง: โอ๊ยยย โอ๊ยยย 

ลุงมิ่ง: รถมาแล้วครับ 

ป็อบ: ฟางๆ รถมาแล้ว ไปฟาง 

ฟาง: โอ๊ยยยยยยยยยย โอ๊ยยยยยยยยยย อึ โอ๊ยยย พี่ป็อบ ฟาง ฟางเจ็บท้อง ไม่ไหว แล้ว โอ๊ยยยย อึ โอ๊ยย 

ป็อบ: ฟางๆ จับมือพี่ไว้นะ ฟางต้องทนได้นะฟาง ฟางอดทนนะ จะถึงโรงบาลแล้ว 

ฟาง: พี่ป็อบ ฟาง โอ๊ยยย 

ป็อบ: พี่รักฟางนะ พี่รักฟางนะ ฟางอดทนนะ 

ฟาง: (ถึงแม้จะเจ็บท้องมากแต่เธอก็ได้ยินเสียงเขาตลอดเวลา เขาบอกรักเธอ) โอ๊ยยยยยย 

ป็อบ: ฟางถึงโรงบาลแล้วฟาง 

ฟาง: โอ๊ยย โอ๊ยยย 

ป็อบ:  ภรรยาผมจะคลอดครับ 

พยาบาล: คะๆ มีคนโทรมาแจ้งแล้วคะ หมอรอด้านในแล้วคะ เดี๋ยวให้คนไข้เปลี่ยนชุดก่อนนะคะ

ป็อบ: ครับๆ ฟางๆ อดทนหน่อยนะคนดี 

ฟาง: อืม โอ๊ยยยยย ฟางปวดท้องไม่ไหวแล้ววว โอ๊ยยน อึโอ๊ยยย

พยาบาล: เดี๋ยวคุณพ่อจะเข้าไปด้วยมั้ยคะ 

ป็อบ: ครับๆ เข้าไปครับ

       ห้องคลอด 

         ตลอดเวลาที่อยู่ในห้องคลอดป็อบปี้กุมมือฟางไว้ตลอด ฟางบีบมือเขาแรงมาก และฟางเหงื่อท่วมตัวแล้วตอนนี้ 

ป็อบ: ฟาง เจ็บหน่อยนะ อดทนนะ พี่จะอยู่ข้างฟาง พี่อยู่ตรงนี้นะ 

ฟาง: โอ๊ยยยยยยย โอ๊ยยยย อ๊ายยยยย 

หมอ: หายใจเข้าลึกๆนะคะ แล้ว พยายามเบ่งหน่อยนะคะ

ฟาง: อร๊ายยยยยยยยยย อร๊ายยยยยยย

หมอ: อีกนิดเดียวคะๆ 

ฟาง: อืม อึ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

         อุแว้ อุแว้ อุแว้ อุแว้ 

ป็อบ: ฟาง ลูกฟาง ลูกออกมาแล้วนะ  (ป็อบปี้หอมหน้าผากฟาง หลายรอบ) 

ฟาง: (ตอนนี้ฟางเหนื่อยมากไม่มีแรงเลย ตาก็กำลังจะปิดแต่ได้ยินเสียงร้องของลูก น้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด รวมถึงป็อบปี้ด้วย ฟาง หันไปมองหน้าเขาตอนนี้ น้ำตาเขาไหลออกมาเยอะกว่าเธอเสียอีก) 

           ด้านนอกทุกคนต่างรอลุ้น มาก คนเป็น ตา ยาย ย่าปู่ ต่างก็ลุ้นกันทุกคน เห็นป็อบปี้ออกมาก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันที

แม่ป็อบ: ป็อบ เป็นไงบ้างลูก

แม่ฟาง: ใช่แล้วหลานยายละ

พ่อฟาง: หลานตาละ

พ่อป็อบ: แล้ว น่าตาเป็นไงลูก

ป็อบ: ใจเย็นครับๆ ถามทีละคนได้มั้ยครับ ผมตอบไม่ทัน 

แม่ป็อบ: ก็แม่ดีใจนิ 

แม่ฟาง: แล้วเป็นไวบ้างลูก 

ป็อบ: แข็งแรง ดีครับ ปลอดภัยทั้งคู่ แถมตัวขาวมากเลย สมบูรณ์ด้วยนะครับหมอบอก 

พ่อป็อบ: หวังว่า งานนี้ หนูฟางคงจะยอมใจอ่อนสักทีนะ 

พ่อฟาง: นั้นนะสิ พ่อเอาใจช่วยนะ 

ป็อบ: ครับผมก็ขอให้เป็นอย่างนั้น