Don't worry ฉันจะดูแลเธอเอง

 

 

 

 

 

         "เฟย์!"เขื่อนที่นั่งปรับทุกข์กับเฟย์ก็เอ่ยขึ้น "มีอะไรรึป่าว"เฟย์ตอบทั้งๆที่ก็ยังห่วงพี่สาวทั้ง

สองก็เอ่ยขึ้นพลางชะเง้อมองฟางและแก้วที่ขออยู่คนเดียว

 

         "วันนี้หนาวเนอะ"เขื่อนพุดท่าทางวกวน "เขื่อน...โอเคมั้ยเนี่ย"เฟย์พูดก่อนจะยิ้มแล้วเอามือ

ทาบที่หน้าผากเขื่อนทำให้เขื่อนขนลุกซู่และตื่นเต้นมาก

 

         "วันนี้มีแต่คนทำท่าเหมือนอกหักเลยเนอะ"เขื่อนว่า "อืม...ถ้าเป็นพี่ฟางกับป๊อปน่ะน่าจะใช่

แต่...ถ้าเป็นแก้วกับโทโมะล่ะก็..ไม่แน่"เฟย์พูดพร้อมยักไหล่ขึ้น

 

        

         "แล้วเฟย์ล่ะ เคยมีความรักมั้ย"เขื่อนทำท่าทางแปลกๆ "มาแปลกนะเนี่ย"เฟย์มองหน้า

เขื่อนที่พยายามหลบตาเธออยู่ก่อนจะเอ่ยตอบไป

 

         "ไม่รู้สิ แบบนี้เฟย์ก็ไม่รู้ว่ามันเรียกว่าความรักหรือป่าว"เฟย์ตอบ "แบบไหนล่ะ"เขื่อนเริ่ม

เหงื่อตก "เขื่อนมีะไรก็พูดมาตรงๆเลยดีกว่านะ"เฟย์ซักทำให้เขื่อนใจเต้นรัวก่อนจะเอ่ยขึ้น

 

         "เฟย์เคยมีความรู้สึกดีๆให้เขื่อนบ้างมั้ย"เขื่อนเริ่มกล้าสบตาเฟย์ที่เริ่มนิ่งและเย็นชา "เขื่อน

เฟย์มีความรู้สึกดีๆให้เขื่อนนะ แล้วเฟย์ก็รู้ว่าเขื่อนจะพูดว่าอะไร แต่อย่าคิดแบบนี้เลยนะเขื่อน"

เฟย์พูดพร้อมยืนขึ้นทำเอาเขื่อนช็อคกับคำตอบก่อนจะลุกตาม

 

         "แล้วที่มันผ่านมาล่ะ มันไม่ใช่หรอเฟย์"เขื่อนถามไล่หลังเฟย์ "ขอโทษนะเขื่อน...แต่เฟย์

เองก็ยังไม่รู้เลยว่ามันเป็นความรู้สึกดีๆ หรือความรักกันแน่"เฟย์พูดก่อนรีบเดินหนีทำให้เขื่อนขา

อ่อนลงทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          "พรุ่งนี้พี่ฟางกับแก้วจะออกจากโรงพยาบาลจริงๆหรอ"เฟย์ถามพลางพับเสื้อผ้าใส่กระเป๋า

ให้ฟางและแก้วที่มาอยู่ที่ห้องฟาง

 

           "พี่แน่ใจแล้วแหละเฟย์.."ฟางพูดแล้วทำหน้าเศร้า "แล้วเราจะไปอยู่ไหนกันล่ะ"เฟย์ถาม

ต่อไม่หยุดหย่อน "เฟย์จะไปอยู๋กับเขื่อนเค้าก็ได้นะ ส่วนพวกพี่จะไปอยู่คอนโดเก่าของพี่จองเบเค้า

น่ะ ตอนนี้เค้ากลับมาแล้ว แล้วก็รู้ข่าวแล้ว เค้าเลยชวนไปอยู่ด้วย"ฟางว่า

 

           "พี่ฟาง...เฟย์ต้องอยู่กับคนที่เฟย์รักสิ คนที่เฟย์ไม่ได้รักเฟย์ไม่ไปอยู่กับเค้าหรอกนะ"

เฟย์น้ำตาคลอพลางเข้าไปซบอกฟาง

 

           "เฟย์ เธอทะเลาะกับเขื่อนหรือป่าว"แก้วใช้มือเข็นล้อรถเข้ามาใกล้ "เฟย์ไม่ได้ทะเลาะ

แต่เฟย์ไม่แน่ใจว่าที่จริงเฟย์รักเค้าหรือป่าว ที่ผ่านมามันแค่สนิทหรือรักกันแน่"เฟย์มองหน้าแก้ว

 

           "เฟย์...ลองคิดดูนะ ถ้าเฟย์อยู่กับใครอย่างมีความสุขแล้วเค้าทำให้เฟย์ยิ้มได้ตลอดเวลา

แสดงว่าเฟย์รักเค้า มันก็เหมือนกับเวลาที่เฟย์อยู่กับพวกพี่เฟย์ยิ้มได้เพราะว่าเฟย์รักพวกพี่ไง"ฟาง

ลูบหัวเฟย์อย่างอ่อนโยน

 

           "อย่าปล่อยเวลานี้ไปนะ ถ้าเฟย์รู้ว่ารักเค้าเฟย์ต้องยั้งเค้าไว้ เพราะตอนนี้เฟย์เหลือเวลา

อีกไม่กี่ชั่วโมงก่อนเครื่องจะออก พวกเราไม่อยากให้เฟย์ต้องมาเจ็บแบบพวกเรานะ"แก้วเข็นรถมา

กอดกับพี่และน้องทำให้ทั้งสามได้รับรู้ถึงความอบอุ่นของความรักที่แท้จริง

 

          

 

 

 

 

 

 

           

 

            "อ้าว! มากันแล้วหรอมาๆเดี๋ยวพี่ช่วย"จองเบรีบมาเข็นรถเข็นให้แก้ว "เดินไหวมั้ยล่ะ"

จองเบเอ่ยถามแก้วเมื่อถึงรถแล้ว "ไหวค่ะ"แก้วตอบสั้นทำให้จองเบสังเกตุถึงความผิดปกติของ

สาวๆ

 

 

 

            

            "โอ๊ย!"เฟย์ร้องเพราะมีดบาดมือตัวเอง "เฟย์เป็นอะไรรึป่าว ไหนดูซิ"เขื่อเอามือเฟย์มา

ดูดเลือดออก ทำให้เฟย์มองหน้าด้วยความเขิน

 

 

           เฟย์ยังคงนั่งเหม่อมองรถราที่แล่นไปบนถนนพลางนึกถึงเรื่องราวดีๆที่เค้ากับเขื่อนมีให้กัน

 

 

           "โอ๊ย! เบาๆสิคะ มือหนักนะคุณ"เฟย์ตีหลังเขื่อนด้วยความเจ็บ "เสร็จแล้วครับ"เขื่อนปิด

พลาสเตอร์ให้เฟย์แล้วพาเฟย์ไปนั่งที่โซฟา

 

          "คุณไปพักก่อนดีกว่า เดี๋ยวผมทำเอง เกิดบาดมืออีกเจ็บแน่ๆ"เขื่อนพูดด้วยความเป็นห่วง

ทำให้เฟย์รู้สึกถึงความห่วงนั้นแล้วแอบปลื้มเบาๆ

 

 

          

           "อาหารเช้ามาแล้วค่ะ ฟางซื้อขนมปังมา เดี๋ยวทานคู่กับแยมเลยนะคะ"ฟางยกถาดที่มี

ขนมปังกับแยมและนม+น้ำส้ม มาบริการทุกคน

 

           "กำลังหิวพอดีเลยครับ นี่ครับคุณเฟย์"เขื่อนบอกฟางก่อนที่จะหยิบขนมปังมาให้เฟย์

"ขอบคุณค่ะ"เฟย์รับขนมปังจากเขื่อนแล้วยิ้มอย่างชอบใจ

 

 

   เฟย์ยังคงเหม่อแล้วยิ้มเมื่อนึกถึงตอนที่เขื่อนดึงมือเธอออกจากกลุ่มไฟเมื่อมีผู้ร้ายมาวางเพลิง

 

 

           "อุ๊ย! เอ่อ...ผมขอโทษนะ เผลอไปหน่อยน่ะ"เขื่อนรีบปล่อยมือจากเฟย์ทันที "อื้ม...จับ

ไว้ อย่านี้นานๆก็ได้ ชั้นไม่ได้ว่าอะไรนิ่"เฟย์ดึงมือเขื่อนมาดึงมือตัวเองก่อนจะยิ้มให้

 

 

                 เฟย์สะดุ้งเมื่อนึกถึงความหลังก่อนจะนึกถึงเมื่อคืนที่เธอสนทนากับเขื่อน

 

 

          "ขอโทษนะเขื่อน...แต่เฟย์เองก็ยังไม่รู้เลยว่ามันเป็นความรู้สึกดีๆ หรือความรักกันแน่"

 

 

                               เฟย์ซึมลงก่อนจะนึกถึงคำพูดของพี่สาวตัวเอง

 

 

          "ถ้าเฟย์อยู่กับใครอย่างมีความสุข แล้วเค้าทำให้เฟย์ยิ้มตลอดเวลาแสดงว่าเฟย์รักเค้ามันก็

เหมือนกับเวลาเฟย์อยู่กับพวกพี่ เฟย์ยิ้มได้เพราะเฟย์รักพวกพี่ไง"

 

          "อย่าปล่อยเวลานี้ไปนะถ้าเฟย์รู้ว่ารักเค้า เฟย์ต้องรั้งเค้าไว้ เพราะตอนนี้เฟย์เหลือเวลาอีก

ไม่กี่ชั่วโมงก่อนเครื่องจะออก พวกเราไม่อยากให้เฟย์ต้องมาเจ็บแบบพวกเรานะ"

 

 

          "ห๊ะ! ความรู้สึกดีๆ ยิ้ม...รัก...ชั้นรักเค้า..."เฟย์เอ่ยออกมาทำให้ฟางและแก้วหันมามอง

หน้าของเฟย์ทั้งคู่

 

          "พี่จองเบคะ!! จอดที่สนามบินให้เฟย์ที"เฟย์พูดทันทีที่รถเกือบแล่นผ่านสนามบินทำให้

จองเบต้องรีบหักรถเลี้ยวเข้าสนามบินทันที

 

 

 

 

 

 

 

          "แก้ว...ไม่ไปจริงๆหรอ"ฟางเอ่ยถามแก้วที่นั่งซึมโดยไม่ได้มองเฟย์ที่รีบวิ่งไปเผื่อจะไม่

ทันการณ์ "ไปเถอะพี่ฟาง คนบางคนไม่ต้องการพบหน้าแก้วหรอก"แก้วเมินก่อนที่ฟางจะเดินกำ

บางสิ่งไป

 

 

 

 

 

 

 

 

          "เขื่อน!!!"เฟย์วิ่งมาพลางตะโกนเรียกเขื่อนในสายตาของป๊อปปี้ที่เห็นฟางเดินมาก็เศร้า

"เฟย์ เธอมาที่นี่ทำไม"เขื่อนตกใจกับสิ่งที่เห็นแต่ต้องตกใจกว่าเดิมเมื่อเฟย์กระโจนเข้ากอดเขา

 

          "อะไรเนี่ย!"เขื่อนยิ้มก่อนจะกอดตอบทำให้เฟย์ต้องเปลี่ยนมาจับมือ "เฟย์รู้แล้วๆ"เฟย์พูด

อย่างตื่นเต้นทำให้เขื่อนงงๆ

 

          "ที่ผ่านมามันไม่ใช่แค่ความรู้สึกดีๆนะ แต่เฟย์รู้แล้วว่ามันคือความรัก"เฟย์พูดทำให้เขื่อน

อึ้ง "หมายความว่า..."เขื่อนชะงัก

 

          "เป็นแฟนกับเฟย์ได้มั้ย เฟย์ขอโทษ"เฟย์กอดเค้าแล้วพูดเพียงแผ่วเบา "อื้ม...ได้สิ"

เขื่อนตอบอย่างตื้ตันทำให้เฟย์กอดเค้าแน่นกว่าเดิม

 

          "แต่..."เขื่อนปล่อยกอดก่อนจะทำหน้าดุ "เขื่อนไม่ไปญี่ปุ่นแล้วนะ"เขื่อนพูดทำให้เฟย์

ชักสีหน้า "ทำไมล่ะความฝันเขื่อนไม่ใช่หรอ"เฟย์งุนงง

 

          "ใครบอกล่ะ...นั่นมันฝันไอป๊อปคนเดียวต่างหาก"เขื่อนหันไปมองป๊อปทำให้เฟย์ต้องรีบ

มองฟางที่เหมือนจะมีอะไรพูดกับป๊อปปี้

 

          "ถ้าแกไม่ไปแล้ว...ชั้นไปก่อนนะ"ป๊อปปี้พูดพลางหันหลังทำใจครั้งสุดท้าย "ป๊อปปี้..."

ฟางเรียกทำให้ป๊อปปี้คิดในใจ "เธอรุ้มั้ยเธอให้ความหวังชั้นอีกแล้วนะ"

 

 

          "สร้อยเส้นนี้..."ฟางจับมือป๊อปปี้แล้วส่งสร้อยจี้หัวใจที่ป๊อปเคยให้ใส่มือเจ้าของคนเดิม

"เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว เก็บมันไว้ซะ!!"ฟางเด็ดขาดทำให้เขื่อนกับเฟย์งุนงงไม่แพ้กัน

 

          "เธอนั่นแหละที่ต้องเก็บมันไว้ ชั้นให้ของใครแล้วไม่มีวันรับกลับคืน"ป๊อปปี้คืนสร้อยให้

ฟางพลางเดินไปขึ้นเครื่องด้วยใจที่เศร้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ติดตามมมมมมม

 

 

อย่าลืม! เม้น+โหวตนะ