เหมือนจะรัก

.......โกดังร้าง.....

"คุณคิม...คุณตกลงจะทำธุรกิจร่วมกับผมใช่ไหม..ผมว่าคุณเลือกถูกแล้ว...ไหน ๆ เราก็จะต้องครองทองแผ่นเดียวกันอยู่...ผมรับรองเลยนะว่าคุณจะรวย...และก็รวย...อย่างล้นหลามเลย...

"ผมร่วมทำธุรกิจกับคุณพ่อเพราะอยากดูแล...ปลาย" แผนของผมตอนนี้คือการล่อลวงไอ้วาทิตย์ให้ออกไปข้างนอกแล้วพี่ไวท์จะเป็นคนเข้าไปเอาเอกสารการโกงของมันทั้งหมดเอง...

"นายครับ...สายของเรารายงานมาว่ามีตำรวจสายตรวจผ่านมาทางนี้ครับ"

"ห๊ะ!!!  ใครบังอาจแจ้งตำรวจ...มึงขึ้นไปค้นให้ทั่ว...กูว่าต้องมีหนอน...ไป!!!"

ผมพยายามส่งไลน์ไปบอกพี่ไวท์ว่าพวกมันรู้ตัวแล้ว...แต่ทำไมไม่มีการตอบสนองเลยนะ...

........................หลักฐาน.....เอกสารการเบิกจ่าย...................

"นี่ไงเจอแล้ว!!!"

"เห้ย!!!...มึงเข้ามาได้ไง!!!" เสียงลูกน้องไอ้วาวทิตย์ตะโกนถามผม...ผมจึงอาศัยช่วงที่มันกำลังโทรเรียกคนมา...มุดลอดใต้โต๊ะออกไปทางระเบียงแต่ปัญหาคือ...ผมต้องกระโดดลงไป...ซึ่งมันสูงพอสมควรแต่มันคือทางรอดทางเดียวที่ผมมี.....ผมจึง

" ตุ๊บ!!!...โอ๊ย!!!!..." ข้อเท้าผมตอนนี้มันพลิกเพราะจังหวะในการลงของผมมันพลาดนิดหน่อย...ผมรู้ตัวว่าถ้าหากฝืนเดินต่อไป มันคงไม่ไหวแน่นอน แล้วเอกสารเหล่านี้มันก็จะสูญเปล่า....เสียงคนเดินอยู่ข้างหลัง...ทำให้ผมเกร็ง...

"พี่ไวท์...กัสเอง.." ผมเดินลัดมาทางระเบียงหวังว่าจะปืนขึ้นไป..แต่เห็นพี่ไวท์กระโดดลงมาก่อน..

"กัส!!!!...มาได้ไง...โอ๊ย!!!!..." ขาผมตอนนี้มันบวมและช้ำมาก...

"พี่ขาเจ็บเหรอ...มาเดี๋ยวกัสช่วยพยุง" สีหน้าที่เหยเกด้วยความเจ็บที่เท้าทำให้ผมเห็นว่าข้อเท้าของพี่ไวท์บาดเจ็บ...

" กัส...พี่ขออย่างเดียว...ขอให้กัสเอาเอกสารนี้ไปให้คุณคิม...ตอนนี้คุณคิมรอพี่อยู่ด้านข้างโกดัง...ส่วนพี่กัสไม่ต้องห่วง" 

"แต่พี่จะอยู่คนยเดียวได้ไง...เดี๋ยวพวกนั้นมาเจอเข้า...เอางี้เดี๋ยวผมจะพาพี่ไปหาไอ้เงินก่อน...ไป" ผมพูดพร้อมกับพยุงพี่ไวท์ไปยังที่ที่ผมกับเงินนักดเจอกัน...ซึ่งเงินนั่งรออยู่บนรถ...

"พี่ไวท์!!!...พี่เป็นไงบ้าง.."

"กัปล่ะ..."

"อ่อ...กัปมันเป็นห่วงพี่ไวท์...มันก็เลยตามมึงไป..."  ผมเอ่ยบอกพร้อมกับสบตากัส...ด้วยความรู้สึกผิด..ที่ไม่ห้ามกัป"

"กัส...เอาเอกสารไปให้คุณคิมตามที่พี่บอกนะ...ส่วนเงิน...รอตำรวจอยู่ตรงนี้...เดี๋ยวพี่จะไปตามกัปเอง"

"แต่...พี่เจ็บเท้าแบบนี้จะไหวเหรอ..."

"แล้วกัสจะให้พี่อยู่เฉย ๆ เหรอ พี่ทำไม่ได้หรอกนะ..."

"งั้น...เงินไปกับพี่ไวท์...ส่วนตำรวจเดี๋ยวกัสจะกลับมาตรงนี้หลังจากเอาเอกสารให้คิมแล้ว...โอเคตามนี้นะ...

.......กัปตัน.......

"นั้นใคร!!!!...ยกมือขึ้น!!!..." เสียงลูกน้องไอ้วาทิตย์ตะโกนบอกให้ผมยกมือขึ้น...พร้อมกับเข้ามาชกเข้าที่หน้าท้องผมหลายทีจนผมจุกไปหมด...

"เอามันไปขังในห้องรวม..."

คนของไอ้วาทิตย์จับตัวกัปตันลงมาด้านล่าง...แล้วเอามาขังไว้ในห้องนี้...ห้องที่ผมกับเงินกำลังซุ้มดูอยู่...

"เอาไงดีพี่...เงินเข้าไปแก้มัดนะ  ส่วนทางนี้พี่จะดูลาดเลาให้เอง.."

ผมแก้มัดให้กัปตันอย่างรีบร้อน...พร้อมกับเอามือตบหน้ามันเบา ๆ เพื่อเรียกสติ...จนกัปรู้สึกตัว...

"หยุดนะ!!!..อย่าขยับ..." โจรเอาปืนจ่อหัวผมและใช้มือล็อกคอกัปตันไว้...แล้วสั่งให้พวกมันอีก สาม สี่คน มัดแขนผมกับกัปไว้คนละข้าง...ส่วนพี่ไวท์...กำลังรอดูจังหวะเพื่อกดสวิตช์...ดับไฟอยู่

"พรึ่บ!!!!" เมื่อไฟดับ...พี่ไวท์กระชิบข้างหูผมว่าให้เงียบอย่าส่งเสียง...จนกระทั่งเชือกหลุดออกจากกัน...

"เงินพากัปลงไปข้างล่างนะ...ไปที่เดิมที่กัสนัดไว้...แล้วรอตำรวจที่นั้น...ไม่ต้องห่วงพี่..." พี่ไวท์กระชิบอย่างแผ่วเบาเพื่อไม่ให้กัปได้ยินเพราะถ้าหากกัปรู้ว่า...พี่ไวท์ทำแบบนี้คงไม่ยอม...ซึ่งมันจะทำให้พวกโจรนั้นจับทางได้แน่นอน...ผมจึงกระชับมือเพื่อบอกว่าตกลง...

"ปัง!!!!" เสียงปืนดังขึ้นหลังจากผมพากัปลงมาได้ไม่นาน...

"อ้าว!!!! พี่เงินแล้วพี่ไวท์ล่ะ...พี่ไวท์ไม่ได้อยู่ข้างบนนั้นใช่ไหม!!!"

" กัป!! ฟังนะพี่ไวท์อยู่ข้างบนก็จริง...แต่มันอาจไม่ใช่ก็ได้...เราต้องเชื่อนะว่าพี่ไวท์ต้องรอด...เชื่อพี่..."

"ไอ้เงิน....กัป!!!" เสียงกัสตะโกนเรียกชื่อผม...กับพี่เงิน...เสียงปืนเมื่อกี้...ทำให้ผมกลัวไปหมด...พี่ไวท์พี่ต้องปลอดภัยนะ..เราสามคนกอดคอกันร้องให้ท่ามกลางความกลัว...จนกระทั่ง

จบตอนแล้วววว^^ จะเป็นอย่างไรต่อไป...อย่าลืมติดตามนะค่ะ