our love

         
 
          “ยังเจ็บอยู่ไหมครับ” จุนฮยองเปลี่ยนมานอนตะแคงหันหน้าเข้าหาอีกฝ่าย รั้งให้คนน่ารักเซ็กซี่แม้ยามตื่นเข้ามาใกล้ ลูบเอวบางผ่านผ้าห่มก่อนเลื่อนหายเข้าไปแตะต้องเนื้อนุ่มจริงๆ ไล่ลูบแผ่นหลังจนถึงสะโพกมนที่เขาโถมเข้าใส่ถี่ยิบแทบไม่ให้พักเมื่อคืนส่วนมืออีกข้างไล้ลงจากข้างหน้า ลูบขาอ่อนทีเขาฝากรอยรักเอาไว้ สัมผัสจุดอ่อนไหวของอีกคนเบาๆ เปล่าปลุกอารมณ์เพียงแต่ทำให้อีกฝ่ายพร้อมสำหรับตอนเช้านี้อีกครั้ง
 
          “อา...อะ...อืม...นิด...อืม...หน่อย” โยซอบตอบเสียงกระท่อนกระแท่น ตากลมโตหวานช่ำ ร่างกายสั่นระริกยามที่นิ้วเรียวกดย้ำแทรกเข้าไปข้างใน น้ำสีขาวขุ่นที่อีกฝ่ายฝากไว้ไหลเหยิ้มออกมา
 
          “งั้นก็ต่อได้สิครับ ใช่ไหมครับคนดี” จุนฮยองดูเป็นเหมือนคนละคนยามอยู่ในโรงเรียน ซึ่งท่าทางแบบนี้โยซอบชอบจนกลายเป็นชื่นชอบ ร่างเล็กยิ้มหวานตาเหยิ้ม จูบปลายคางอีกฝ่ายดูดดันลิ้นไล่ไปเรื่อยจนถึงปากอิ่มที่ช่างจ้อผิดปกติยามอยู่บนเตียง เมื่ออีกฝ่ายเผยปากรับมีหรือคนที่เพิ่งเรียนรู้เรื่องอย่างว่าจะไม่เข้าไปตามคำเชิญ
 
          “อะ...อืมมมมมม...แว่น...อ๊า” โยซอบครางเรียกชื่ออีกฝ่ายยามที่นิ้วเรียวยาวสวยกดย้ำและแทรกเข้าไปเพิ่มเติมความซาบซ่านอีกนิ้ว ขยับเข้าออกช้าๆหนักหน่วงถึงทำให้เขาลืมทุกอย่าง ทิ้งทุกอย่างแล้วอย่าได้ปล่อยเวลานี้ผ่านไปง่ายๆ ควรเก็บเกี่ยวเอาไว้มากๆ
 
          “ว่าไงครับคนเก่ง” จุนฮยอนละห่างออกมาจากริมฝีปากสุดหวาน จูบลงจมูกรั้นโด่งสวยได้รูป ในขณะที่มือทั้งสองก็ทำหน้าที่ของมันได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องให้คนตัวเล็กขัดใจ ยิ่งได้ยินเสียงครวญครางอย่างพอใจเท่าไรร่างหนาก็ยิ่งพอใจมากเท่านั้น
 
          “อะ...แกล้ง...อ๊า...อืม...ใช่...อ๊า...อา...ใช่ไหม” โยซอบที่ถูกป่วนอารมณ์ทั้งหน้าทั้งหลังตั้งแต่ตื่นนอนพูดขึ้น มือเล็กคล้องคออีกฝ่ายเอาไว้ ปรือตาหวานฉ่ำจ้องมองอีกฝ่าย ก่อนจะส่งมือนุ่มของตัวเองไต่ลงไปเรื่อย จุนฮยองเลิกคิ้วจ้องมองใบหน้าแดงก่ำ เขินอายได้หน้าเอ็นดูสุดๆ เฝ้ารอดูว่ามือเล็กที่ไล่ลงต่ำจะทำอะไร ก่อนที่เสียงครางทุ้มแหบที่โยซอบจะดังขึ้นยามที่แก่นกายโดนมือเล็กทั้งสองข้างกอบกุมอย่างถือสิทธิ์
 
          “อา...ซอบ ครับ..อืม” ครูดีลูกศิษย์ก็ยอมเก่ง จึงไม่แปลกที่เจ้าหญิงของคนทั้งโรงเรียนจะดูไม่ขัดเขินเวลาทำแบบนี้เพราะโดดมาทั้งคืนแล้ว มั่วเขินให้เสียเวลาก็ไม่ใช้นิสัย
 
          “...เดียว...อ๊าๆๆๆๆ....” คนตัวเล็กร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ดีๆคนตัวโตก็จับพลิกให้หันไปนอนตะแคงอีกข้าง แผ่นหลังเล็กเสียดสีกับแผ่นอกแกร่งที่เต็มไปด้วยหมัดกล้ามของจุนฮยอง มือเล็กจับผ้าห่มไว้แน่น ปากอิ่มกัดกันแน่ยามที่แก่นกายร้อนแทรกผ่านเข้ามาแทนนิ้วเรียวสวยได้รูป
 
          “...” จุนฮยองขยับเข้าไปช้าๆราวกับนึกแกล้งอีกฝ่าย มืออีกข้างลูบไล้แก่นกายที่ตื่นตัวของคนตัวเล็กที่นอนซ้อนทับอยู่ตรงหน้า กดย้ำส่วนปลายอยู่อย่างนั้นไม่ยอมห่าง รูดขึ้นรูดลงช้าเร็วสลับกันไปมา ปากอิ่มซุกไซ้ซอกคอจากทางด้านหลัง กัดที่หูจุดปลุกอารมณ์ของอีกฝ่ายเรียกเสียงครางกระเส่าด้วยความต้องการได้ไม่ยาก
 
          “อา...อย่า...อืม...อ๊า..แกล้....ง” โยซอบที่ถูกป่วนอารมณ์พูดขึ้นอย่างไม่ยอม มือเล็กเอื้อมไปประคองหน้าหล่อที่คลอเคลียยู่ด้านหลังให้รับจูบจากตัวเอง จูบที่อ้อนวอนขอให้อีกฝ่ายเข้ามาจนสุดเสียที อย่าได้หยุดค้างติ่งเพียงแค่นั้นเพราะมันทำให้เขาแทบขาดใจ
 
          “ว่าไงครับคนดี ต้องการอะไร” จุนฮยองถอนจูบที่น่าลุ่มหลงของโยซอบ เอื้อนเอ่ยถามส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ที่โยซอบแทบจะหลงรักมันเมื่อได้เห็น แบบว่าเข้ากันได้กับใบหน้าไร้แว่นแบบสุดๆ
 
          “นาย” เพียงเท่านี้ที่ทำให้จุนฮยองดันตัวเองเข้าไปในตัวโยซอบครั้งเดียวจนมิด ร่างเล็กผวาเชิดหน้าครางกระเส่าทันที แม้จะเจ็บแต่ก็สุขสม มือเล็กจับมือหนาที่บดขยี้หน้าอกอย่างไม่ปราณีส่วนมืออีกข้างที่ขยับขึ้นลงอย่างหนักหน่วง พร้อมกับขยับเข้าออกอย่างช้าๆ ลิ้นชื่นร้อนเลียไปตามต้นคอวนจูบปากอิ่มที่ลอยเด่นขบเม้นอยู่ตรงหน้า
 
          “อ๊ะ...อ๊า...ซี๊ด...” โยซอบแทบละลายตรงอยู่นั้นนั้น ร่างกายไร้เรี่ยวแรงขัดขืน ปล่อยให้ร่างสูงเอาเปรียบได้อย่างพอใจ ยินยอมพร้อมใจทุกอย่าง
 
          “ซอบครับ...อ๊า...อย่า...ง....นั้น...โอว์...ซี๊ด...แหละ...อืม..คนดี” จุนฮยองเอ่ยชมเมื่อคนตัวเล็กขยับตัวสวนทางกดทับยามเขาถาโถมเข้าใส่ เรียวขาของร่างสูงแทรกเข้าไปเพื่อยกขาอีกข้างให้ขึ้นสูงกว่าเดิมแล้วจัดการกระแทกเข้าไปถี่ยิบ เร้าร้อนหนักแน่นจนโยซอบส่ายหน้าไปมากับหมอน ครวญครางเสียงกระเส่ายามอารมณ์พุ่งขึ้นสูง มือเล็กเปลี่ยนมาขยุ้มผ้าปูที่นอน
 
          “อ๊า....” จุนฮยองแทบมอดไหม้ยามเสียงหวานครางออกมาไม่หยุด ยิ่งได้ยินเข้ายิ่งเติมเต็มอีกคนถี่ยิบ มือหนาเปลี่ยนมารั้งเอวบางจนร่างเล็กสั่นคลอนไปกับการขยับของเขา มืออีกข้างยังปรนเปรอจุดอ่อนไหวไม่หยุด เจอทั้งหน้าทั้งหลังแทบทำให้โยซอบสลบคาเตียงแต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะในเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้น
 
          “จุน..ซี๊ด...อ๊า.....”
 
          “อ๊า...ซอบ...โอว์” ทั้งคู่เรียกชื่อของกันและกันก่อนที่ร่างเล็กจะกระตุกยาวปล่อยความต้องการออกมาเต็มมือหนาของจุนฮยอง เมื่อเห็นคนน่ารักถึงฝั่งฝันจุนฮยองจึงไม่รอช้าขยับตามเข้าไปในตัวอีกฝ่ายเร็วแรงกว่าเดิม มือหนายกเรียวขาของโยซอบขึ้นสูง มีเสียงหวานครางรับอีกครั้งพร้อมกับเสียงครางแหบโคตรเซ็กซี่เมื่อทุกอย่างขาวโพลน น้ำขาวขุ่นไหลล้นออกมาตามปลีกขาสวยได้รูปอีกครั้ง
 
          “แฮ่กๆๆ” โยซอบหอบหายใจเหนื่อย ปวดหนึบตรงสะโพกแต่ก็คุ้มกับสิ่งที่เพิ่งผ่านมา อกเล็กขยับขึ้นลงอย่างแรง ความคับแน่นที่ยังบดเบียดผนังนุ่มจากข้างในยังสร้างความอึดอัดและความเสียวซ่านและดูท่าเจ้าของแก่นกายร้อนจะไม่ยอมถอนออกง่ายๆ หากมันยังไม่ยอมสงบอย่างแท้จริง โยซอบรู้ดีเพราะตัวเขาก็ไม่พอกับแค่ครั้งเดียว
 
          ...เรียกว่าเสพติดกับมัน เขาคงไม่ปฏิเสธ เสพติดคนที่ชื่อว่ายงจุนฮยอง