You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ความจริงคุณให้ปลื้มไปส่งชั้นก็ได้นะคะ ไม่ต้องมาเองหรอก”ฟางเดินตามป๊อปปี้มาที่ชั้นจอด
รถ
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ ผมจะปล่อยคุณกลับคนเดียวไม่ได้ รู้มั้ยว่าเมื่อคืนถ้าคุณที่เมาแล้วไม่ไปเจอผมนะ ป่านนี้
โดนไอ้พวกขี้เมาแถวนั้นลากไปทำมิดีมิร้ายที่ไหนก็ไม่รู้แล้ว”ป๊อปปี้ดุ
 
 
 
 
 
 
“แล้วทำไมคุณถึงไม่ปล่อยชั้นไว้แถวนั้นล่ะคะ”ฟางถาม
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะผมบอกแล้วไง ว่าผมไม่ต้องการให้ใครอยู่เพียงลำพัง โลกนี้มันโหดร้ายมากนัก”ป๊อปปี้พูด
แล้วหันมาสบสายตาคมให้กับฟาง ทำให้ฟางนักถึงตอนที่เขาและเธอจูบกันในลิฟท์เมื่อกี้นี้ก็รีบ
เบือนหน้าหนี
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ รถสวยนะคะ ที่นี่คงมีแต่คนรวยๆมีแต่หรูๆทั้งนั้นเลย”ฟางเปลี่ยนเรื่องคุย
 
 
 
 
 
“ที่นี่มีคนหลายระดับ แต่ชั้นนี้ทั้งหมดนี่คือรถของผมหมดเลย”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางอึ้งแล้วมองรถ
ทั้ง7คันเรียงรายอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงส่งชั้นตรงปากซอยก็ได้นะคะ ซอยนี้มันแคบเดี๋ยวคุณกลับรถมันจะลำบาก”ฟางพูดเมื่อ
อยู่บนรถ
 
 
 
 
 
 
“ทำไมคุณดื้อจังเลยห้ะ ผมบอกว่าจะไปส่งคุณก็ต้องส่งให้ถึงที่สิรึว่าคุณนัดใครอีก นี่ถ้าคุณเป็น
ของผมนะ ผมจะล่ามคุณไว้กับเตียงเลย ดื้อดีนัก”ป๊อปปี้บ่นอุบทำให้ฟางหน้าแดงก่ำกว่าเดิม
 
 
 
 
 
 
“คนบ้าพูดอะไรก็ไม่รู้ ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”ฟางพึมพำเบาๆ
 
 
 
 
 
 
“งั้นอยากเป็นมั้ยล่ะ”เนื่องจากบนรถมีแค่เขากับเธอ ทำให้ป๊อปปี้ได้ยินฟางพูดก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้
แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“คะ คุณภาณุ มันไม่ตลกเลยนะคะ คุณเป็นใครชั้นเป็นใคร เราต่างกันจะตาย นี่คุณเป็นอะไรของ
คุณ ทำไมถึงมาสนใจชั้นแบบนี้ ทำไม ทำไมไม่เอาเวลาไปสนใจคนอื่นที่มีหน้าตาในสังคมพอๆกับ
คุณคะ”ฟางพูดออกมายาวเหยียด
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมชั้นทำอะไรแล้วต้องสนใจคนอื่นด้วยล่ะ ชั้นเป็นคนที่เมื่อเจอใครแล้วสนใจชั้นก็อยากจะอยู่
กับเค้า ต้องการเค้า ชั้นก็จะเข้าหาเค้าจำเป็นด้วยหรอว่าชั้นต้องดูที่หน้าตาทางสังคม”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“นี่อย่าบอกนะคะว่าคุณ คุณกำลังหลอกชั้นเล่นอยู่ใช่มั้ย”ฟางอึ้งไม่อยากจะเชื่อหูแล้วมองป๊อปปี้ที่
จ้องเธอไม่วางตา
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ได้หลอก ชั้นสนใจเธอจริงๆ และต้องการเธอ”ป๊อปปี้พูดแล้วจ้องหน้าฟางก่อนะโน้มหน้าเข้า
ใกล้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
ปี้น
 
 
 
 
เหมือนเสียงแตรปลุกให้ฟางและป๊อปปี้หลุดออกจากภวังค์ ทั้งคู่รีบผละออกจากกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใครมาส่งน่ะฟาง”เมื่อมาถึงหน้าบ้านเช่า โทโมะก็รีบพูดเมื่อเห็นฟางลงจากรถป๊อปปี้มา
 
 
 
 
 
 
“คุณภาณุน่ะ พอดีว่าไปติดต่องานแล้วบังเอิญเจอเค้าพอดีฟางเลยติดรถเค้ามาด้วย แล้วนี่โทโมะ
เลิกงานไวจังเลยเนาะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้กับโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“มาก็ดีแล้ววันนี้เราได้โบนัสไปกินข้าวกัน ถือเป็นการฉลอง”โทโมะรีบพูด
 
 
 
 
 
“อื้อ เอาอย่างงั้นก็ได้”ฟางยิ้มยินดีให้กับโทโมะก่อนจะซ้อนรถโทโมะออกไปโดยไม่ทันเข้าบ้าน
โดยไม่รู้เลยว่าป๊อปปี้ที่ขับรถออกไปนั้นยังออกไปไม่พ้นซอยและเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดได้แต่กำ
พวงมาลัยแน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โห โทโมะสั่งมาเยอะขนาดนี้ฟางกินไม่หมดหรอก”ฟางพูดเมื่อมองหม้อชาบูที่โทโมะเอาแต่ใส่
ของไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
“ฟางน่ะต้องกินเยอะรู้มั้ย จะได้มีแรงไปสู้กับยัยพวกสวยๆที่บริษัท เพราะวันนั้นนะเราเห็นยัยเลขา
ของเจ้านายฟางน่ะ ที่สูงๆสวยๆน่ะชอบใช้งานฟางทำหยั่งตัวเองเป็นเจ้านายของฟางแทนคุณแคท
ซะงั้น”โทโมะบ่นแทนฟาง
 
 
 
 
 
“เอาน่าโทโมะ เราเป็นพนักงานใหม่ยังไงก็ต้องช่วยงานพวกเค้าที่มาก่อน กินเถอะนะโทโมะเดี๋ยว
ฟางตักให้”ฟางพูดแล้วยิ้มให้โทโมะก่อนจะตักชาบูให้เขาทำให้โทโมะหน้าแดง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เขื่อนบอกแล้วว่าให้โทรจองๆเต็มหมดแล้วเนี่ย”เสียงใสๆคุ้นหูโทโมะพูดดุเพื่อนชายทำให้โทโมะ
หันไปมองก็พบแก้วกำลังยืนหาโต๊ะว่างกับเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณแก้ว”โทโมะเรียกแก้ว
 
 
 
 
 
 
“อ้าวคุณโทโมะเจอกันอีกแล้ว”แก้วเดินเข้าไปหาพร้อมเขื่อนแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“มากินชาบูกับแฟนหรอครับ”โทโมะถาม
 
 
 
 
 
 
“ผมไม่ใช่แฟนยัยนี่หรอกคุณ เพื่อนกันน่ะใครได้ยัยนี่เป็นแฟนนะ ซวย โอ๊ย”เขื่อนรีบแก้ตัวก่อนจะรีบพูดแล้วต้องร้องเมื่อถูกแก้วตี
 
 
 
 
 
“กะมากินล่ะค่ะแต่ร้านเต็มคงต้องเปลี่ยนร้าน”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“จะเปลี่ยนทำไมล่ะครับ ถ้าคุณแก้วไม่รังเกียจพวกเรามาทานด้วยกันมั้ยครับ”โทโมะรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขะ ขอบคุณนะคะ”แก้วยิ้มเมื่อโทโมะตักชาบูให้เธอ เมื่อแก้วรับมาก็หน้าแดงเพราะเธอเผลอจับมือ
โทโมะอยู่
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ร้อนๆ”แก้วเมื่อเขินโทโมะก็รีบคีบหมูเข้าปากก่อนะร้องแล้วรีบดื่มน้ำ
 
 
 
 
 
“คุณแก้วกินเลอะงั้นเดี๋ยวผมเช็ดให้แล้วกันนะครับ ขอโทษนะครับ”โทโมะขำกับท่าทางโก๊ะๆไม่
ห่วงสวยของแก้วก่อนจะเอาทิชชู่เช็ดให้กับแก้ว โดยที่ฟางนั่งมองการกระทำของโทโมะและแก้วที่
หน้าแดงก็ยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย”เขื่อนที่รีบวิ่งเข้าห้องน้ำต้องชนกับสาวน้อยร่างบางจนล้มลงไปกงกับพื้น
 
 
 
 
“ตายแล้วเสื้อสูทอาร์มานี่ของชั้นเปื้อนเลย”เขื่อนร้องเมื่อเห็นเสื้อสูทของเขามีคราบtintสีแดง
 
 
 
 
 
“นี่คุณสนใจชั้นก่อนสิ อ้าวคุณเขื่อน มิน่าล่ะไม่สนใจผู้หญิงเลย”เฟย์โวยวายก่อนะเห็นว่าเป็นเชื่อ
นก็เบ้ปาก
 
 
 
 
 
“นี่ ชั้นน่ะสนผู้หญิงแต่เลืกคนสนใจ ไม่ใช่เด็กที่เอากรี๊ดกร๊าดผู้ชายอย่างเธอ”เขื่อนตอกกลับเฟย์
อย่างเจ็บแสบ
 
 
 
 
 
“นี่ ไม่มีผู้ชายเค้าว่าผู้หญิงแบบนี้นะ นอกซะจากจะเป็นพวกเก้ง”เฟย์รีบว่า โดยลืมไปว่าตอนที่ออก
มาจากห้องน้ำนั้นกำลังทาtintเมื่อชนกับเขื่อนจึงเลอะเข้าที่ปากเต็มๆ
 
 
 
 
 
“จะทำอะไรน่ะคุณ จะตบชั้นหรอ”เฟย์เหวอเมื่อจู่ๆเขื่อนก็เดินเข้ามาใกล้
 
 
 
 
 
 
“ตลกละ ดูหน้าตาตัวเองซะบ้างว่าเลอะเทอะขนาดไหน เป็นผู้หญิงประสาอะไรเนี่ยทำไมปล่อยให้
หน้าเลอะแบบนี้ ดูแลตัวเองดีๆหน่อยสิ ชะนี”เขื่อนเอาผ้าเช็ดหน้ายื่นให้เฟย์ก่อนจะแอบแกล้งเรียก
เฟย์เหมือนพวกเกย์เรียกผู้หญิง
 
 
 
 
 
 
“ย่ะ ใครจะไปเหมือนเธอ สวยตลอด”เฟย์พูดเยาๆไล่หลังเขื่อนที่เดินไปก่อนจะเดินไปอีกทาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อแถวนี้ดีเนาะ เด็กใหม่อยากจะลาจะไม่มาทำงานยังไงก็ได้”แพทแขวะเมื่อวันต่อมาฟางเดิน
เข้ามาทำงาน
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษจริงๆนะคะที่ฟางทำตัวไม่ดีฟางจะไม่ทำมันอีก”ฟางก้มหน้ายอมรับผิด
 
 
 
 
 
 
“แล้วชั้นจะเชื่อใจเธอได้อีกครั้งไม่เนี่ย”แคทเดินเข้ามาได้ยินฟางก็พูด
 
 
 
 
 
“คุณแคทฟางขอโทษค่ะที่ฟางหายไปเมื่อวาน อย่าไล่ฟางเลยนะคะ”ฟางรีบยกมือไหว้
 
 
 
 
 
“อ่ะๆ ชั้นอนุโลมให้เพราะว่าเมื่อคุณภาณุโทรมาบอกว่าเธอป่วย และไหนๆที่เธอสนิทกับเค้า งาน
ครบรอบ10ปีที่รีสอร์ตจิระคุณที่ภูเก็ต เธอไปแทนชั้นแล้วกันเพราะชั้นติดดูงานแฟชั่นวีคที่
ฮ่องกง”แคทพูด
 
 
 
 
 
 
“อะไรกันคะคุณแคทให้ยัยเด็กใหม่นี้ไปแทนแพทได้ยังไงคะ เดี๋ยวถ้ายัยนี่ทำอะไรขายหน้าคุณ
แคทจะว่ายังไงคะ”แพทพูด
 
 
 
 
 
“เธอน่ะมากับชั้นอยู่แล้ว ส่วนเธอ ชั้นชื่อมืเธอว่าเธอต้องทำงานนี้ได้ อ่ะ เอาไป”แคทพูดแล้วยื่น
บัตรเชิญให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“สวัสดีค่ะ ฟางพูดค่ะ”เมื่อกลับมานั่งที่โต๊ะฟางก็รับสายเมื่อมีเบอร์แปลกโทรเข้าเครื่องมา
 
 
 
 
“ยินดีด้วยนะครับที่คุณได้เป็นตัวแทนมาทำข่าวที่รีสอร์ตผมวันมะรืนนี้”ฟางหน้าแดงเมื่อรู้ว่าใครโทร
มา
 
 
 
 
 
“คะ คุณภาณุ นี่คุณมีเบอร์ชั้นได้ยังไงคะ”ฟางอึ้งก่อนจะรีบถาม
 
 
 
 
 
“เรื่องเบอร์ของคุณน่ะมันไม่ยากหรอกที่ผมจะตามหา ว่าแต่คุณเถอะ จะไปภูเก็ตยังไง ไอ้หนุ่ม
มอเตอร์ไซค์เค้าว่างไปส่งรึเปล่า เพราะว่าไปหลายวัน เดี๋ยวเค้าจะทนคิดถึงไม่ได้”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ได้คิดอะไรกับโทโมะนะคะ เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแล้วฟางไม่ได้คิดอะไรจริงๆ”ฟางรีบ
แก้ตัว
 
 
 
 
 
 
“ก็ดี เพราะชั้นจะได้มั่นใจว่าเธอไม่มีเจ้าของ”ป๊อปปี้พูดจบทำให้ฟางที่ฟังหน้าแดงจัด
 
 
 
 
 
“คะ ค่ะ ฟางไม่มีใครเลย”ฟางหน้าแดงแล้วรีบพูดออกมา
 
 
 
 
 
“งั้น มะรืนนี้เดี๋ยวผมจะให้ปลื้มไปรับคุณหลังเลิกงานแล้วมาหาผมที่บริษัทเดี๋ยวผมจะเป็นคนพาคุณ
ไปภูเก็ตเอง นะครับ ที่รัก”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มนิดนึงก่อนจะวางสายไป ส่วนฟางนั้นเมื่อได้ยินว่า
ป๊อปปี้เรียกเธอว่าที่รักก็ใจเต้นรัวแล้วหน้าแดงจัด
 
 
 
 
 
 
เอาแล้วไงจะไปภูเก็ตด้วยกันแบบนี้จะเป็นไงต่อล่ะเนี่ย
 
เรื่องความรักของหนุ่มเพอเฟ็คกับสาวใสๆอย่างฟางจะเป็นยังไงต้องติดตามนะ