You are mine
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 18.24 น.
แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 10.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
7) 7 แมลงเม่าบินเข้ากองไฟ2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“จะไปภูเก็ตตั้งหลายวันแบบนี้โทโมะก็เหงาแย่สิฟาง”โทโมะพูดเมื่อรู้ข่าวว่าฟางจะไปทำงานที่
ภูเก็ต
“เอาน่าโทโมะ ฟางไปแปปเดียวเอง แต่เอ ถึงแม้ฟางจะไปนานโทโมะก็ไม่เหงาหรอก เพราะว่า
เดี๋ยวนี้โทโมะสนิทกับคุณแก้วนี่”ฟางพูดแซวเพราะวันก่อนโทโมะบอกเธอว่าต้องไปช่วยแก้วเลือก
ต้นไม้เอาไปจัดร้านกาแฟของแก้ว
“บ้า คุณแก้วเป็นใครโทโมะเป็นใครเราอยู่กันคนละชั้นเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแค่นี้ดีกว่า”โทโมะรีบพูด
“แต่ความรักมันไม่มีขอบเขตนี่ คุณแก้วก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร โทโมะลองเปิดสักหน่อยก็ได้
นะ”ฟางพูดแล้วยิ้ม
“ทำไมฟางถึงพูดแบบนี้ หรือว่าฟางมีใครในใจไปแล้ว”โทโมะพูดอย่างจับผิดทำให้ฟางหน้าแดง
คิดถึงป๊อปปี้ที่เรียกเธอว่าที่รัก และไหนจะจูบเธอในลิฟท์เมื่อวันก่อนอีก
“บ้า ไม่มี ฟางไปก่อนนะ”ฟางหน้าแดงแล้วรีบเข้าบ้านเช่าไป
“อ้าว คุณแก้ว มาทำอะไรแถวนี้ครับ”โทโมะส่งฟางเสร็จหันมาเจอแก้วที่ยืนอยู่ก็ทัก
“เอ่อ แก้วว่าจะมาชวนโทโมะไปดูละครเวทีน่ะ แต่โทโมะอยู่กับฟาง แก้วไปดีกว่า”แก้วพูดแล้วเดิน
หนีเพราะได้ยินว่าโทโมะไม่ได้คิดอะไรกับเธอ
หมับ
โทโมะรีบเดินไปคว้าแขนแก้วไว้
“ยังไม่ทันจะตกลงแล้วแก้วไปหนล่ะ”โทโมะถาม
“ก็ แก้วมาคิดๆดูไง ว่าถ้าคน2คนผู้หญิงกับผู้ชายมาสนิทกันมันจะดูไม่ดี”แก้วพูด
“เอ้า แก้วยังสนิทกับเขื่อน แล้วโทโมะสนิทกับฟางไม่เห็นจะแปลกเลย เอ แล้วนี่จะไปดูละครเวที
กันวันไหนหรอครับ จะได้ดูตารางงานว่าชนกับทำโอทีรึเปล่า”โทโมะพูดพลางยื่นหน้าไปใกล้แก้ว
เพื่อนดูรอบแสดงในตั๋ว
“เอ่อ เดี๋ยวอาทิตย์นี้แก้วมาหาแล้วกันนี่ น้ะบัตร ไปก่อนนะ”แก้วหน้าแดงเมื่อโทโมะมาใกล้ก็รีบพูด
ก่อนจะรีบขึ้นรถตัวเองแล้วขับรถออกไป
“เอ้า แปลกคนจะมาก็มาไปก็ไปเฉยเลย”โทโมะมองรถแก้วที่ขับออกไปด้วยความไม่เข้าใจ
“คนบ้า มาทำแบบนี้ได้ยัง ชั้นหวั่นไหวไปหมดแล้วนะ”แก้วหน้าแดงแล้วพูดกับตัวเองกับอาการที่
มองโทโมะเปลี่ยนไป
“สวัสดียามเย็นครับฟาง”ปลื้มทักเมื่อฟางเดินออกมากบริษัทในวันนัดหมายกับป๊อปปี้
“สวัสดีค่ะปลื้ม เออ เดี๋ยวฟางขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะพอดีว่ายังไม่ได้เก็ยกระเป๋าเลย”ฟางพูด
“ไม่ต้องหรอกครับฟาง ทางคุณภาณุเตรียมทุกอย่างไว้ให้กับฟางแล้ว”ปลื้มยิ้มก่อนจะเดินไปเปิด
ประตูรถให้กับฟางจากนั้นก็ทำการขับรถพาฟางมาที่บริษัทของจิระคุณ
“นี่เราไม่ไปที่โรงรถหรอคะ หรือว่าคุณภาณุลืมเอกสารแล้วให้ปลื้มมาเอาให้”ฟางถามเมื่อเห็นปลื้ม
พาเธอขึ้นลิฟท์มาแทนที่จะออกไปที่โรงจอดรถ ปลื้มไม่ตอบก่อนจะกดลิฟท์ขึ้นไปชั้นบนสุดของตึก
“สวัสดียามเย็นนะธนันต์ธรญ์”เมื่อเปิดประตูดาดฟ้าขึ้นมาฟางก็ต้องอึ้งเมื่อเจอกับป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ด้าน
หน้าเฮลิคิปเตอร์สีขาวลำหนึ่งโดยข้างเฮลิคอปเตอร์นั้นมีตัวอักษรเขียนว่า จิระคุณเป็นภาษา
อังกฤษ
“นี่เราะไปด้วยเฮลิคอปเตอร์หรอกคะ แล้วใครขับ”ฟางอึ้งแล้วรีบถามป๊อปปี้
“ผมเอง”ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนจะพาฟางขึ้นมานั่งด้านในและเขาเองขึ้นปนั่งอีกด้าน
“จับได้แล้ว คราวนี้จะรัดให้แน่นไม่ปล่อยเลย”ป๊อปปี้ใส่เข็มขัดให้กับฟางแล้วกระซิบข้างหูฟาง
ทำให้ฟางหน้าแดงจัดก่อนที่ชายหนุ่มจะขับเฮลิคอปเตอร์ออกจากบริษัทแล้วมุ่งหน้าไปที่รีสอร์ตที่
ภูเก็ตทันที
“ว้าว สวยจัง”ฟางมองวิวยามเย็นของกรุงเทพแล้วตื่นเต้น เพราะนี่คือครั้งแรกของเธอเลยที่ได้มา
อยู่บนเฮลิคอปเตอร์แบบนี้
“ผมดีใจที่คุณชอบ”ป๊อปปี้มองฟางที่ตื่นเต้นเหมือนเด็กก็พูดก่อนจะยิ้มนิดนึง
แล้วเฮลิคอปเตอร์ก็ลงจอดที่ลานกว้างของรีสอร์ตที่ภูเก็ตในเวลาต่อมา ก่อนที่ป๊อปปี้จะพาฟางมาที่
บ้านหลังหนึ่ง
“นี่บ้านใครคะ แล้วนี่งานมีวันพรุ่งนี้ไม่ใช่หรอคะทำไมถึงพาชั้นมาก่อนล่ะ”ฟางเดินตามป๊อปปี้แล้ว
ถาม
“นี่คือบ้านของผมเอง คุณมาเหนื่อยๆเดี๋ยวผมจะหาอะไรให้ดื่มนะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อพาฟางเข้ามาด้าน
ในบ้าน
“เปียโน นี่คุณเล่นมั้ยด้วยหรอคะ”ฟางอึ้งเมื่อเห็นเปียโนสีดำหลังใหญ่อยู่ในบ้าน
“ครับ”ป๊อปปี้เดินเอาไวน์มาให้ฟางดื่ม
“มีอะไรบ้างที่คุณทำไม่ได้บ้างเนี่ย”ฟางพูดแล้วยิ้มนิดนึง
“มีสิ ก็ยังไม่ได้เจ้าของคุณเลย”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางหน้าแดงจัด
“งั้นทำไมไม่รีบแสดงความเป็นเจ้าของล่ะคะ”ฟางยิ้มนิดนึงก่อนจะพูดออกมา
“ได้ แต่ผมต้องให้คุณทำสัญญาก่อน”ป๊อปปี้พุดแล้วจูงมือฟางมาที่โจ๊ะก่อนจะยื่นเอกสารให้ฟาง
“สัญญาอะไรหรอคะ”ฟางถาม
“เรื่องที่จะไม่เปิดเผยเรื่องของเราไง”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆแล้วสบตาฟาง
“จริงสิคะ คุณเป็นถึงนักธุรกิจชื่อดัง ยังไงก็ต้องรักษาความปลอดภัยของตัวเองไว้อยู่ ชั้นน่ะ ไม่เอา
เรื่องของเราไปบอกใครหรอกค่ะ”ฟางยิ้มก่อนจะเซ็นสัญญาโดยไม่อ่านมันเลย
“คุณไม่คิดจะอ่านมันเลยหรอธนันต์ธรญ์ผมว่าคุณควรอ่านนะ”ป๊อปปี้พูด
“ไม่ค่ะ ชั้นเชื่อใจคุณเพราะคุณดีกับชั้นแบบนี้”ฟางยิ้มให้กับป๊อปปี้ก่อนจะพูดออกมา ป๊อปปี้มอง
หน้าฟางนิ่ง
“ผมว่า คุณมองโลกในดีเกินไปนะ ผมอาจจะไม่ใช่คนที่ดีเลิศอย่างที่คุณเข้าใจ ผมน่ะ มีด้านมืดดำ
ที่คุณยังไม่เห็นมันหรอก ธนันต์ธรญ์”ป๊อปปี้พูด
“เรียกแค่ฟางสั้นๆก็ได้ค่ะ ง่ายดี”ฟางพูด
“ดีครับฟาง ผมจะพาคุณไปดูอะไรบางอย่าง”ป๊อปปี้พูดแล้วดึงมือฟางไปที่ห้องหนึ่งใกล้ๆกับห้อง
นอน แล้วฟางต้องตกตะลึงเมื่อเห็นข้าวของในห้องนั้นมีเตียงสีแดงสดที่มีกรงบางอย่างอยู่ด้านบน
ข้างๆมีพวกกุญแจมือและเท้าวางอยู่
“ผมบอกแล้วว่าผมอาจจะไม่ใช่คนดี เพราะรสนิยมทางเพศของผมอาจจะแปลกกว่าคนปกติ”ป๊อปปี้
พูด
“แล้วทำไมคุณถึงพามาให้ชั้นดู”ฟางอึ้งก่อนจะพูด
“เพราะผมต้องการคุณไงล่ะธนันต์ธรญ์ มีคนหลายคนมาขอให้ผมทำกับพวกเธอที่นี่ แต่สำหรับคุณ
ผมต้องการแค่คุณคนเดียว ตั้งแต่คุณไปที่สปาวันนั้นแล้วฟาง ผมเคยทำอย่างนี้กับคนอื่นก็จริง แต่
ผมเป็นนายกับทุกคน และผมต้องการอยากให้คุณมาอยู่กับผม”ป๊อปปี้พูด
“ชั้นเองก็เริ่มรู้สึกกับคุณตั้งแต่ที่สบตากับคุณแล้ว”ฟางพูด ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนจะจูงมือฟางมาที่
ห้องนอน
“นี่เป็นห้องนอนของคุณ ส่วนห้องนอนผมจะอยู่อีกห้อง ถ้าคุณยอมเป็นของผมและเซ็นสัญญาทั้ง
ห้องพักที่นี่ และห้องที่คอนโดผมที่กรุงเทพ คุณจะมีสิทธิ์ทั้งหมด”ป๊อปปี้พูด
“ถ้าชั้นยอมเป็นของคุณ คุณมีความสุขกับชั้น แล้วชั้นจะได้อะไร”ฟางนิ่งก่อนจะพูดออกมา
“ได้ผมไง คุณอยากให้ผมมีเซ็กส์กับคุณยังไงก็ได้นะ ตามที่คุณเคยเลย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพาฟาง
ออกมาที่ห้องรับแขก
“ชะ ชั้นไม่รู้ ชั้นยังไม่เคย”ฟางอึ้งและหน้าแดงจัดก่อนจะค่อยๆพูดออกมา
“อะไร ไม่เคย นี่อย่าบอกนะว่าคุณยังบริสุทธิ์อยู่ ให้ตายเถอะฟาง ผมเข้าใจผิดคิดว่าคุณเคยมีแฟน
หรือมีใครมาแล้ว นี่คุณไม่เคยคิดจะเปิดใจให้ใครเลยหรอ”ป๊อปปี้อึ้งก่อนจะพูดออกมาอย่างไม่เชื่อ
หู
“ชั้นไม่ยอมเปิดใจให้ใครก็เพราะว่าชั้นอาจรอใครสักคนที่ชั้นถูกใจ และตอนนี้ชั้นก็เอแล้ว เค้าคน
นั้นคือคุณ”ฟางพูดแล้วหลบสายตาคม ทันทีที่ป๊อปปี้ได้ยินฟางพูดก็บดจูบฟางอย่างอ่อนโยนก่อน
จะอุ้มมาที่ห้องนอน
“แม่กระต่ายไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวผมจะสอนคุณเอง”ป๊อปปี้พูดก่อนจูบฟางอย่างดูดดื่ม แล้วมือหน้า
ก็เลื่อนลงมาที่กางเกงยีนส์ที่ฟางสวมก่อนจะถอดมันออกมา จากนั้นก็จูบไล้ลงมาที่โคนขาจนฟาง
ขนลุก ก่อนที่ชายหนุ่มจะถอดเสื้อยืดของฟางออกมาอย่างช่ำชอง และตามด้วยบราสีหวาน
“อื้อ”ฟางแอ่นรับสัมผัสเมื่อถูกชายหนุ่มครอบคลุมที่อกสวย2ข้างสลับกัน
“คุณช่างหวานไปทั้งตัวจริงๆฟาง คุณกำลังทำให้ผมคลั่ง”ป๊อปปี้พูดพลางถอดเสื้อเชิ้ตตัวเองออก
เผยให้เห็นร่างเปลือยท่อนบนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแล้วค่อยๆดันฟางลงไปนอนกับเตียงอีกครั้ง
ก่อนจะถอดกางเกงของตัวเองออกมาจนตอนนี้ร่างกายของเขาเปลือยเปล่า แล้วชายหนุ่มก็คลาน
ขึ้นเตียงมาทาบทับร่างบางก่อนจะรูดชั้นในสีหวานออกมา ก่อนที่ชายหนุ่มจะฉีกซองถุงยางอนามัย
เพื่อป้องกันก่อนที่จะค่อยๆกดมันเข้าไปในตัวของฟาง
“อื้อ จะ เจ็บ”ฟางร้องเมื่อถูกสิ่งแปลกปลอมสอดใส่เข้ามาก็พลางโอบกอดป๊อปปี้ แต่ชายหนุ่มกลับ
ดึงมือฟางลง
“อย่าเกร็งนะที่รัก เดี๋ยวมันกะดีขึ้นเอง”ป๊อปปี้พูดพลางบดจูบฟางอย่างร้อนแรงก่อนจะค่อยๆขยับ
สะโพกเข้าออก โดยที่ฟางแอ่นรับสะโพกด้วยความเสียว 2มือจิกไปตามผ้าปูที่นอน เพื่อระบาย
ความเสียวอยู่อย่างนั้นจนพายุแห่งกามอารมณ์ทั้งคู่สงบลง จนร่างบางนอนหอบหายใจแล้วเผลอ
หลับด้วยความเพลียก่อนจะตื่นมาอีกครั้งเมื่อพบว่าป๊อปปี้หายไป
“เพลงเพราะนะคะ”ฟางเอาผ้าห่มห่อคลุมตัวแล้วเดินมาตามเสียเปียโนที่เล่นดังข้างล่างแล้วพูดกับ
ป๊อปปี้
“คุณควรไปพักนะฟาง”ป๊อปปี้เงยหน้าสบตาร่างบางแล้วพูดขึ้นก่อนจะหบุดเล่นเปียโน
“แล้วทำไมคุณถึงไม่นอนล่ะคะ ออกมาทำไม”ฟางถามด้วยความสงสัย
“ผมไม่เคยร่วมเตียงกับใคร ผมไม่เคยมีเซ็กซ์แบบอ่อนหวานบนเตียง”ป๊อปปี้พูดแล้วสีหน้าเศร้า
สร้อย ฟางจึงเดินไปแตะไหล่ป๊อปปี้เพื่อที่จะกอดแต่ชายหนุ่มกลับดึงฟางมานั่งที่ตักก่อนจะดึง
ผ้าห่มออกมาจนฟางเหลือแต่ร่างเปลือยเปล่า
“อา คุณช่างสวยงามจริงๆฟาง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะซุกไซร้ไปตามตัวฟางแล้วดูดที่อกสวยอีกครั้งก่อน
มีหนาจะขยำสะโพกมน จนฟางร้องครางออกมา ป๊อปปี้จึงบดจูบฟางอีกครั้งก่อนจะสอดลิ้นเข้าไป
หยอกล้อกับโพรงปากหวาน
“คะ คุณภาณุ”ฟางร้องครางเมื่อมือหนาสอดนิ้วเข้าไปในโพรงกุหลาบของเธอจนร่างบางเผลอกอด
ร่างสูงแน่น
“เรียกผมแค่ป๊อปปี้ ที่รัก เรียกสิ”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูก่อนจะขบกัดติ่งหูจนฟางขนลุกซู่
“ปะ ป๊อปปี้ ฟะ ฟางไม่ไหวแล้ว”ฟางพูดออกมาเมื่อชายหนุ่มเอานิ้วเข้าออกในโพรงสาวเร็วขึ้นๆ
“คุณทำให้ผมต้องการคุณเสมอฟาง ผมไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดจบก็อุ้มฟางขึ้นไปที่ห้อง
นอนอีกครั้ง
“อ๊ะ ป๊อปปี้”ฟางร้องครางเมื่อป๊อปปี้พาเธอไปนอนบนเตียงก่อนจะถอดเสื้อคลุมอาบน้ำตัวเองแล้ว
เริ่มบรรเลงเพลงรักอีก
“ฟะ ฟาง คุณทำให้ผมคลั่งจริงๆ”ป๊อปปี้ครางออกมาเมื่อขยับสะโพกเข้าออกในตัวฟางเร็วและแรง
จนฟางต้องเอา2เท้าเกี่ยวรัดเอวของป๊อปปี้ไว้แล้วครางออกมาเป็นชื่อชายหนุ่ม
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า”ฟางและป๊อปปี้ผลัดกันบรรเลงเพลงรักครั้งนี้อย่างไม่มีใครยอมใครจนเมื่อถึงจน
หมายอีกครั้งทั้งคู่ร้องครางออกมาแล้วล้มพับอย่างเหนื่อยอ่อน
หมับ
ฟางรีบคว้าข้อมือป๊อปปี้ไปเมื่อเห็นชายหนุ่มจะลุกไปจากเตียงอีกครั้ง
“คืนนี้อยู่กับชั้นเถอะนนะคะไม่งั้นชั้นนอนไม่หลับแน่ๆ”ฟางพูดออกมาเพื่อรั้งชายหนุ่มไว้
“ครับ ผมจะนอนอยู่นี่ข้างๆคุณ หลับเถอะนะ แม่กระต่ายน้อยของผม”ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนจะยอม
นอนข้างๆฟางอีกครั้งแล้วลูบผมฟางอย่างอ่อนโยนก่อนจะกอดร่างบางที่เพลียหลับไปแล้วไม่ปล่อย
เรียบร้อยไปซะละกระต่ายน้อยยย บอกเลยว่านี่แค่น้ำก๊อก ยังมีอีกแน่นอน
สัญญาเลยว่าเรื่องนี้จะไม่โซ่เเส้กุญแจมือ แม้จะยืมพล้อตมาจากหนังก็ตามมมม
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
