You are mine

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวโทโมะ จะไปทำงานหรอ แล้วนี่ถืออะไรล่ะ”ฟางเดินออกมาจากบ้านเช่าเห็นโทโมะถือกล่อง

ใบหนึ่งอยู่ก็ทัก

 

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้มีคนมาส่งกล่องนี้แล้วบอกว่าฝากให้ฟางน่ะ”โทโมะพูดแล้วยื่นกล่องใบหนึ่งให้

 

 

 

 

 

 

 

 

ถึง คุณธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์

 

 

 

บางที ชีวิตคนเราก็ไม่ได้เกิดมาเพื่อโชคร้ายเสมอไปนะครับ

 

 

 

ภาณุ จิระคุณ

 

 

 

 

ฟางอ่านการ์ดที่แนบมากับกล่องก็รีบเปิดกล่องใบนั้นแล้วอึ้งกับสิ่งที่อยู่ด้านใน

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห ฟาง นี่มันแมคบุ้คโปรลุ่นใหม่กับไอโฟน6นี่ ใครเป็นคนให้ฟางมาน่ะ”โทโมะพูดแล้วชะเง้อ

มองข้อความในการ์ด

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวฟางเอาของไปเก็บก่อนนะ จะได้รีบไปทำงาน”ฟางรีบซ่อนการ์ดใบนั้น

ก่อนจะรีบเอาของมาเก็บในห้องตัวเอง นี่มันเรื่องบ้านอะไร ทำไมจู่ๆภาณุ จิระคุณ ถึงมาส่งของ

พวกนี้ให้เธอนะ

 

 

 

 

 

 

“มาสายนะเธอน่ะ”แพทพูดเมื่อเห็นฟางเดินเข้ามา

 

 

 

 

“ขอโทษค่ะพอดีว่าติดธุระนิดหน่อย”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ธุระนิดหน่อย แต่ทีหลังถ้าจะมาสายก็ให้บอกล่วงหน้าก่อน อ่ะ”แคทเดินเข้ามาแล้วยื่นซองขาวให้

ฟาง

 

 

 

 

 

 

“คุณแคทจะไล่ฟางออกหรอคะ ไม่นะคะ ฟางจะไม่มาสายอีกแล้วค่ะ ฟางขอโทษ”ฟางรีบพูดแล้ว

ยกมือขอร้อง

 

 

 

 

 

 

“จะมาขอโทษอะไรชั้น นี่น่ะซองเชิญไปงานเลี้ยงครบรอบ10ปีของรีสอร์ตจิระคุณ แล้วนี่เค้าจะให้

ทางนิตยสารKzไปร่วมงาน แต่บังเอิญว่าชั้นอาจจะไปไม่ได้ ชั้นเลยจะเอามาให้เธอ”แคทพูด

 

 

 

 

 

 

“เอามาให้ฟางทำไมล่ะคะ ฟางเป็นแค่นักข่าวทำไมไม่ให้คุณแพทละคะ”ฟางถามด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

 

“ทางโน้นเค้าอยากให้เธอไปแทนนี่นา และอีกอย่างชั้นเลือกเธอแล้วห้ามปฏิเสธ อ้อ เย็นนี้มีงาน

ปาร์ตี้ฉลองนิตยสารKzฉบับที่มีบทสัมภาษณ์คุณภาณุขายดีทะลุเป้าที่ผับXXXXนะ เธอน่ะไปด้วย

ล่ะ”แคทพูดแล้วเดินไป

 

 

 

 

 

 

 

ฟึบ

 

 

 

 

นามบัตรใบหนึ่งหล่นร่วงมาจากตัวแคทฟางรีบเก็บไว้

 

 

 

 

 

 

“ภาณุ จิระคุณ 08x-xxxxxxx”ฟางอ่านแล้วก็ยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของป๊อปปี้ที่เธอ

กำลังตามหาอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ชนน”แคทพูดพลางชนแก้วกับพนักงานในบริษัทที่วันนี้เธอชวนมาฉลองนิตยสารขายดีที่ผับ

แห่งหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า นี่จะทิ้งให้ยุงมาวางไข่รึไง กินสิ กิน”แพทพูดแล้วดันแก้วว้อดก้าเข้าปากฟางที่ลังเลไม่กล้า

กินทันที

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ชนๆๆ”แคทเห็นฟางกินว้อดก้าแล้วก็รีบชนแก้วให้ฟางดื่ม แก้วแล้วแก้วเล่าจนฟางเริ่มเซ

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยว ฟางมา น้าค้า”ฟางพูดแล้วเดินเป๋ไปมาเพื่อเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตา

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

ร่างบางชนกับใครคนหนึ่งทำให้ฟางเซ ล้มลงไปกองกับพื้นจนร่างสูงที่ชนต้องประคองขึ้นมา

 

 

 

 

 

“ไหวรึเปล่า ธนันต์ธรญ์”ป๊อปปี้ประคองฟางขึ้นมาแล้วถามฟางด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

“ม่าย เปนราย อึ๊กก คูณ ภา นู้วววว มาก็ดีแล้ว ชั้นมีเรื่องจะถาม คูนน”ฟางที่เมาแล้วพูดอ้อแอ้ฟัง

ไม่รู้เรื่อง

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวค่อยถามดีกว่านะ ว่าแต่เธอน่ะเมาแบบนี้ควรจะกลับได้แล้ว”ป๊อปปี้รีบดุคนตัวเล็กในอ้อมกอด

 

 

 

 

 

 

 

“ม่าย ช้านมากับพี่ๆที่ทำงาน ช้าน ต้องไปหาค้าว”ฟางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ เธอเมาแล้ว มานี่เดี๋ยวชั้นไปส่งเธอที่บ้านก็ได้”ป๊อปปี้พยายามพูดเพื่อให้ฟางมีสติ

 

 

 

 

 

“ม่าย ช้านม่ายปาย”ฟางงอแงโวยวาย

 

 

 

 

 

“เธอตอนเมานี่ดื้อจริงๆธนันต์ธรญ์”ป๊อปปี้พูดพลางส่ายหน้าเบาๆ

 

 

 

 

 

 

“อุ๊บ อ้วกก”ฟางที่ดิ้นในอ้อมกอดป๊อปปี้เริ่มพะอืดพะอมก่อนจะอ้วกออกมารดเสื้อของเขาและเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“ธนันต์ธรญ์ เฮ้ ตื่นๆ”ป๊อปปี้เหวอเมื่อฟางอ้วกเสร็จก็เป็นลมล้มพับอีกรอบนเขาไม่รู้จะทำยังไงจึง

อุ้มฟางออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อ ปะ ปวดหัวจัง”ฟางลืมตาขึ้นมาในวันต่อมา แล้วเอามือกุมหัวตัวเองก่อนจะมองไปรอบๆแล้ว

ต้องตกใจเมื่อพบว่า ท่นี่ไม่ใช่ห้องนอนของเธอ แล้วที่นี่ที่ไหนกัน ฟางมองไปที่ข้างเตียงพบว่ามียา

อยู่2เม็ดกับน้ำเปล่าอยู่1แก้ว และมีโน้ต เขียนว่า Drink me, eat me ฟางจึงกินยาและน้ำนั่น

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ตื่นแล้วหรอธนันต์ธรญ์”ป๊อปปี้ที่ไปวิ่งตอนเช้ามาเข้ามาในห้องแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ชะ ชั้นมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะคุณภาณุ”ฟางหน้าแดงจัดเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินเข้ามาแล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อคืนชั้นไปหาเพื่อนที่ผับแล้วก็เจอเธอ เมาแล้วพูดว่าอยากจะถามชั้นๆ แต่ยังไม่ทันจะอะไรเธอ

ก็อ้วกใส่ชั้นแล้ว ชั้นไม่รู้ว่าบ้านเธออยู่ที่ไหน ชั้นเลยพาเธอมาที่คอนโดชั้นก่อนที่นี่”ป๊อปปี้พูด

พลางเดินเอาขนมปังปิ้งมาให้ฟางทานตอนเช้า

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วเมื่อคืนนี้คุณคงนอนที่โซฟาข้างนอกสินะคะ”ฟางรับขนมปังมาแล้วถามป๊อปปี้ต่อ

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ชั้นก็นอนเตียงชั้นสิ ตรงนั้น ข้างๆเธอ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆแล้วชี้ไปที่ข้างๆฟางทำให้ฟางหน้าแดง

จัด

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แล้วนี่ใครถอดเสื้อผ้าให้ชั้นคะ”ฟางพูดแล้วมองตัวเองที่สวมเสื้อยืดตัวโคร่งด้านในยังมีชุดชั้น

ในชุดใหม่สวมอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเอง”ป๊อปปี้พูดหน้าตายยิ่งทำให้ฟางหน้าแดงจัด นี่เขาถอดเสื้อผ้าของเธอหมดรวมถึงชุดชั้นใน

ด้วย

 

 

 

 

 

 

“นี่อย่าบอกนะว่าคุณ”ฟางหน้าแดงรีบกระชับผ้าห่มเข้าหาตัวเองแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่มีรสนิยมมีอะไรกับผู้หญิงที่ไม่ตอบสนองชั้นหรอกนะ เอาล่ะ ทานให้หมดซะ แล้วไปอาบน้ำ

เออ ไม่ดีกว่า ชั้นอาบน้ำก่อนดีกว่า”ป๊อปปี้สั่งก่อนจะเปลี่ยนใจแล้วถอดเสื้อยืดที่ชุ่มเหงื่อจากการ

ออกกำลังกายของเขาต่อหน้าต่อตาฟาง แล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่ตู้เสื้อผ้า พลันสายตาเขามอง

ผ่านกระจกเห็นฟางที่ก้มหน้ากัดปากตัวเอง เขาจึงเดินมาที่เตียงแล้วคลานเข้าไปใกล้ ทำให้ฟางเห

วอ คิดว่าเขาจะมาจูบ แต่ไม่เลย ชายหนุ่มกลับกัดขนมปังในมือฟางแล้วลุกเข้าห้องน้ำไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หวังว่าเสื้อผ้าที่ชั้นให้ปลื้มไปเลือกซื้อให้คงจะถูกใจเธอนะธนันต์ธรญ์”ป๊อปปี้ที่จัดการตัวเองเสร็จ

แล้วมานั่งรอฟางที่โซฟานอกห้องพูดเมื่อเห็นฟางเดินออกมาในเสื้อผ้าตัวใหม่ที่เขาให้ปลื้มไปหา

ซื้อมาให้เธอ

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวชั้นจะซักมาคืนให้นะคะ”ฟางรีบพูดอย่างเกรงใจเพราะเสื้อผ้าพวกนั้นมันแพง

มากเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้อง ชั้นซื้อให้เธอไปแล้ว ว่าแต่เธอเถอะ มีเรื่องอะไรจะถามชั้น”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ คือเมื่อวานชั้นไม่เข้าใจ คุณส่งทั้งมือถือ และโน้ตบุ้คมาให้ชั้นทำไมกันคะ ราคาของแต่ละ

อย่างเมื่อรวมกันแล้วมันมีมากกว่าเงินเดือนชั้นเดือนนึงเลยนะคะ คุณภาณุชั้นรับไว้ไม่ได้หรอก

ค่ะ”ฟางพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นบอกแล้วไง ว่าชั้นไม่อยากเห็นใครต้องอยู่คนเดียวต้องโชคร้ายหรอกนะ เพราะโลกนี้มันโหด

ร้ายมากพอแล้ว ผู้หญิงอย่างเธอไม่สมควรต้องเจอกับโชคร้ายนะ”ป๊อปปี้พูดออกมาแล้วจ้องมอง

ฟางตาไม่กระพริบ

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะคะ เอ่อ ไว้ชั้นเก็บเงินเท่ากับจำนวนเงินของของทั้งหมดชั้นจะคืนคุณนะคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ นี่ก็สายมากแล้ว ชั้นต้องไปตรวจเอกสารที่บริษัท เดี๋ยวชั้นจะให้ปลื้มไปส่งเธอที่บ้านพักนะ

เพราะมันเลยเวลาเข้างานแล้ว ไม่ต้องห่วงเรื่องงานของเธอ ชั้นโทรแจ้งคุณแคทแล้วว่าเธอไม่

สบายวันนี้เธอพักผ่อนให้เต็มที่เถอะ เพราะวันพรุ่งนี้เธอต้องไปที่ภูเก็ตเพื่อไปเป็นตัวแทนงานเลี้ยง

ครบรอบ10ปีของรีสอร์ตจิระคุณนี่”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณคุณภาณุนะคะสำหรับเรื่องเมื่อคืน”ฟางพูดแล้วเดินตามป๊อปปี้ขึ้นลิฟท์ไปพลางกัดปากตัว

เองเพื่อใช้ความคิด

 

 

 

 

 

 

 

“ช่างหัวเอกสารมันแล้ว”ทันทีที่ลิฟท์ปิดลง ป๊อปปี้ก็รีบพูดแล้วจะดันฟางชิดกับกำแพงลิฟท์ก่อนจะ

รวบมือ2ข้างของฟางขึ้นอยู่เหนือศรีษะของเธอแล้วบดจูบอย่างร้อนแรง ฟางที่ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

นั้นก็เบิกตาโพลง มันเกิดขึ้นเร็วมาก ตอนนี้ภาณุ จิระคุณกำลังจูบกับเธอในลิฟท์! ฟางเมื่อถูก

สัมผัสของชายหนุ่มนั้นก็เผลอเผยอรับรสจูบชายหนุ่มเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ติ้ง

 

 

 

 

 

 

ลิฟท์เปิดออกมาอีกครั้งทั้งคู่รีบผละออกจากกันเมื่อนักธุรกิจ3-4คนเดินเข้ามาในลิฟท์ หัวใจของ

ฟางเต้นรัวไม่เป็นจังหวะกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้ ฟางเหลือบมองร่างสูงที่ยืนข้างเธอที่นิ่งไม่แสดง

ความรู้สึกอะไรออกมา จนถึงชั้นล่าง แล้วฟางกับป๊อปปี้ก็รีบออกไปจากลิฟท์อย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

 

 

เอาแล้วไง ในลิฟท์คู่นี้ก็ไม่เว้น ตายๆ จะเป็นไงต่อล่ะทีนี้

 

 

อย่าลืมติดตามกันนะจ้ะ