You are mine

9.9

เขียนโดย Chapond

วันที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 18.24 น.

  52 ตอน
  457 วิจารณ์
  107.06K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 10.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) 6 แมลงเม่าบินเข้ากองไฟ1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ความจริงคุณให้ปลื้มไปส่งชั้นก็ได้นะคะ ไม่ต้องมาเองหรอก”ฟางเดินตามป๊อปปี้มาที่ชั้นจอด

รถ

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ ผมจะปล่อยคุณกลับคนเดียวไม่ได้ รู้มั้ยว่าเมื่อคืนถ้าคุณที่เมาแล้วไม่ไปเจอผมนะ ป่านนี้

โดนไอ้พวกขี้เมาแถวนั้นลากไปทำมิดีมิร้ายที่ไหนก็ไม่รู้แล้ว”ป๊อปปี้ดุ

 

 

 

 

 

 

“แล้วทำไมคุณถึงไม่ปล่อยชั้นไว้แถวนั้นล่ะคะ”ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะผมบอกแล้วไง ว่าผมไม่ต้องการให้ใครอยู่เพียงลำพัง โลกนี้มันโหดร้ายมากนัก”ป๊อปปี้พูด

แล้วหันมาสบสายตาคมให้กับฟาง ทำให้ฟางนักถึงตอนที่เขาและเธอจูบกันในลิฟท์เมื่อกี้นี้ก็รีบ

เบือนหน้าหนี

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ รถสวยนะคะ ที่นี่คงมีแต่คนรวยๆมีแต่หรูๆทั้งนั้นเลย”ฟางเปลี่ยนเรื่องคุย

 

 

 

 

 

“ที่นี่มีคนหลายระดับ แต่ชั้นนี้ทั้งหมดนี่คือรถของผมหมดเลย”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางอึ้งแล้วมองรถ

ทั้ง7คันเรียงรายอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“ความจริงส่งชั้นตรงปากซอยก็ได้นะคะ ซอยนี้มันแคบเดี๋ยวคุณกลับรถมันจะลำบาก”ฟางพูดเมื่อ

อยู่บนรถ

 

 

 

 

 

 

“ทำไมคุณดื้อจังเลยห้ะ ผมบอกว่าจะไปส่งคุณก็ต้องส่งให้ถึงที่สิรึว่าคุณนัดใครอีก นี่ถ้าคุณเป็น

ของผมนะ ผมจะล่ามคุณไว้กับเตียงเลย ดื้อดีนัก”ป๊อปปี้บ่นอุบทำให้ฟางหน้าแดงก่ำกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

“คนบ้าพูดอะไรก็ไม่รู้ ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”ฟางพึมพำเบาๆ

 

 

 

 

 

 

“งั้นอยากเป็นมั้ยล่ะ”เนื่องจากบนรถมีแค่เขากับเธอ ทำให้ป๊อปปี้ได้ยินฟางพูดก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้

แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“คะ คุณภาณุ มันไม่ตลกเลยนะคะ คุณเป็นใครชั้นเป็นใคร เราต่างกันจะตาย นี่คุณเป็นอะไรของ

คุณ ทำไมถึงมาสนใจชั้นแบบนี้ ทำไม ทำไมไม่เอาเวลาไปสนใจคนอื่นที่มีหน้าตาในสังคมพอๆกับ

คุณคะ”ฟางพูดออกมายาวเหยียด

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมชั้นทำอะไรแล้วต้องสนใจคนอื่นด้วยล่ะ ชั้นเป็นคนที่เมื่อเจอใครแล้วสนใจชั้นก็อยากจะอยู่

กับเค้า ต้องการเค้า ชั้นก็จะเข้าหาเค้าจำเป็นด้วยหรอว่าชั้นต้องดูที่หน้าตาทางสังคม”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่อย่าบอกนะคะว่าคุณ คุณกำลังหลอกชั้นเล่นอยู่ใช่มั้ย”ฟางอึ้งไม่อยากจะเชื่อหูแล้วมองป๊อปปี้ที่

จ้องเธอไม่วางตา

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้หลอก ชั้นสนใจเธอจริงๆ และต้องการเธอ”ป๊อปปี้พูดแล้วจ้องหน้าฟางก่อนะโน้มหน้าเข้า

ใกล้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

ปี้น

 

 

 

 

เหมือนเสียงแตรปลุกให้ฟางและป๊อปปี้หลุดออกจากภวังค์ ทั้งคู่รีบผละออกจากกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใครมาส่งน่ะฟาง”เมื่อมาถึงหน้าบ้านเช่า โทโมะก็รีบพูดเมื่อเห็นฟางลงจากรถป๊อปปี้มา

 

 

 

 

 

 

“คุณภาณุน่ะ พอดีว่าไปติดต่องานแล้วบังเอิญเจอเค้าพอดีฟางเลยติดรถเค้ามาด้วย แล้วนี่โทโมะ

เลิกงานไวจังเลยเนาะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้กับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“มาก็ดีแล้ววันนี้เราได้โบนัสไปกินข้าวกัน ถือเป็นการฉลอง”โทโมะรีบพูด

 

 

 

 

 

“อื้อ เอาอย่างงั้นก็ได้”ฟางยิ้มยินดีให้กับโทโมะก่อนจะซ้อนรถโทโมะออกไปโดยไม่ทันเข้าบ้าน

โดยไม่รู้เลยว่าป๊อปปี้ที่ขับรถออกไปนั้นยังออกไปไม่พ้นซอยและเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดได้แต่กำ

พวงมาลัยแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โห โทโมะสั่งมาเยอะขนาดนี้ฟางกินไม่หมดหรอก”ฟางพูดเมื่อมองหม้อชาบูที่โทโมะเอาแต่ใส่

ของไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

“ฟางน่ะต้องกินเยอะรู้มั้ย จะได้มีแรงไปสู้กับยัยพวกสวยๆที่บริษัท เพราะวันนั้นนะเราเห็นยัยเลขา

ของเจ้านายฟางน่ะ ที่สูงๆสวยๆน่ะชอบใช้งานฟางทำหยั่งตัวเองเป็นเจ้านายของฟางแทนคุณแคท

ซะงั้น”โทโมะบ่นแทนฟาง

 

 

 

 

 

“เอาน่าโทโมะ เราเป็นพนักงานใหม่ยังไงก็ต้องช่วยงานพวกเค้าที่มาก่อน กินเถอะนะโทโมะเดี๋ยว

ฟางตักให้”ฟางพูดแล้วยิ้มให้โทโมะก่อนจะตักชาบูให้เขาทำให้โทโมะหน้าแดง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เขื่อนบอกแล้วว่าให้โทรจองๆเต็มหมดแล้วเนี่ย”เสียงใสๆคุ้นหูโทโมะพูดดุเพื่อนชายทำให้โทโมะ

หันไปมองก็พบแก้วกำลังยืนหาโต๊ะว่างกับเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณแก้ว”โทโมะเรียกแก้ว

 

 

 

 

 

 

“อ้าวคุณโทโมะเจอกันอีกแล้ว”แก้วเดินเข้าไปหาพร้อมเขื่อนแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“มากินชาบูกับแฟนหรอครับ”โทโมะถาม

 

 

 

 

 

 

“ผมไม่ใช่แฟนยัยนี่หรอกคุณ เพื่อนกันน่ะใครได้ยัยนี่เป็นแฟนนะ ซวย โอ๊ย”เขื่อนรีบแก้ตัวก่อนจะรีบพูดแล้วต้องร้องเมื่อถูกแก้วตี

 

 

 

 

 

“กะมากินล่ะค่ะแต่ร้านเต็มคงต้องเปลี่ยนร้าน”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“จะเปลี่ยนทำไมล่ะครับ ถ้าคุณแก้วไม่รังเกียจพวกเรามาทานด้วยกันมั้ยครับ”โทโมะรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขะ ขอบคุณนะคะ”แก้วยิ้มเมื่อโทโมะตักชาบูให้เธอ เมื่อแก้วรับมาก็หน้าแดงเพราะเธอเผลอจับมือ

โทโมะอยู่

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ร้อนๆ”แก้วเมื่อเขินโทโมะก็รีบคีบหมูเข้าปากก่อนะร้องแล้วรีบดื่มน้ำ

 

 

 

 

 

“คุณแก้วกินเลอะงั้นเดี๋ยวผมเช็ดให้แล้วกันนะครับ ขอโทษนะครับ”โทโมะขำกับท่าทางโก๊ะๆไม่

ห่วงสวยของแก้วก่อนจะเอาทิชชู่เช็ดให้กับแก้ว โดยที่ฟางนั่งมองการกระทำของโทโมะและแก้วที่

หน้าแดงก็ยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย”เขื่อนที่รีบวิ่งเข้าห้องน้ำต้องชนกับสาวน้อยร่างบางจนล้มลงไปกงกับพื้น

 

 

 

 

“ตายแล้วเสื้อสูทอาร์มานี่ของชั้นเปื้อนเลย”เขื่อนร้องเมื่อเห็นเสื้อสูทของเขามีคราบtintสีแดง

 

 

 

 

 

“นี่คุณสนใจชั้นก่อนสิ อ้าวคุณเขื่อน มิน่าล่ะไม่สนใจผู้หญิงเลย”เฟย์โวยวายก่อนะเห็นว่าเป็นเชื่อ

นก็เบ้ปาก

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นน่ะสนผู้หญิงแต่เลืกคนสนใจ ไม่ใช่เด็กที่เอากรี๊ดกร๊าดผู้ชายอย่างเธอ”เขื่อนตอกกลับเฟย์

อย่างเจ็บแสบ

 

 

 

 

 

“นี่ ไม่มีผู้ชายเค้าว่าผู้หญิงแบบนี้นะ นอกซะจากจะเป็นพวกเก้ง”เฟย์รีบว่า โดยลืมไปว่าตอนที่ออก

มาจากห้องน้ำนั้นกำลังทาtintเมื่อชนกับเขื่อนจึงเลอะเข้าที่ปากเต็มๆ

 

 

 

 

 

“จะทำอะไรน่ะคุณ จะตบชั้นหรอ”เฟย์เหวอเมื่อจู่ๆเขื่อนก็เดินเข้ามาใกล้

 

 

 

 

 

 

“ตลกละ ดูหน้าตาตัวเองซะบ้างว่าเลอะเทอะขนาดไหน เป็นผู้หญิงประสาอะไรเนี่ยทำไมปล่อยให้

หน้าเลอะแบบนี้ ดูแลตัวเองดีๆหน่อยสิ ชะนี”เขื่อนเอาผ้าเช็ดหน้ายื่นให้เฟย์ก่อนจะแอบแกล้งเรียก

เฟย์เหมือนพวกเกย์เรียกผู้หญิง

 

 

 

 

 

 

“ย่ะ ใครจะไปเหมือนเธอ สวยตลอด”เฟย์พูดเยาๆไล่หลังเขื่อนที่เดินไปก่อนจะเดินไปอีกทาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อแถวนี้ดีเนาะ เด็กใหม่อยากจะลาจะไม่มาทำงานยังไงก็ได้”แพทแขวะเมื่อวันต่อมาฟางเดิน

เข้ามาทำงาน

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษจริงๆนะคะที่ฟางทำตัวไม่ดีฟางจะไม่ทำมันอีก”ฟางก้มหน้ายอมรับผิด

 

 

 

 

 

 

“แล้วชั้นจะเชื่อใจเธอได้อีกครั้งไม่เนี่ย”แคทเดินเข้ามาได้ยินฟางก็พูด

 

 

 

 

 

“คุณแคทฟางขอโทษค่ะที่ฟางหายไปเมื่อวาน อย่าไล่ฟางเลยนะคะ”ฟางรีบยกมือไหว้

 

 

 

 

 

“อ่ะๆ ชั้นอนุโลมให้เพราะว่าเมื่อคุณภาณุโทรมาบอกว่าเธอป่วย และไหนๆที่เธอสนิทกับเค้า งาน

ครบรอบ10ปีที่รีสอร์ตจิระคุณที่ภูเก็ต เธอไปแทนชั้นแล้วกันเพราะชั้นติดดูงานแฟชั่นวีคที่

ฮ่องกง”แคทพูด

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันคะคุณแคทให้ยัยเด็กใหม่นี้ไปแทนแพทได้ยังไงคะ เดี๋ยวถ้ายัยนี่ทำอะไรขายหน้าคุณ

แคทจะว่ายังไงคะ”แพทพูด

 

 

 

 

 

“เธอน่ะมากับชั้นอยู่แล้ว ส่วนเธอ ชั้นชื่อมืเธอว่าเธอต้องทำงานนี้ได้ อ่ะ เอาไป”แคทพูดแล้วยื่น

บัตรเชิญให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะ ฟางพูดค่ะ”เมื่อกลับมานั่งที่โต๊ะฟางก็รับสายเมื่อมีเบอร์แปลกโทรเข้าเครื่องมา

 

 

 

 

“ยินดีด้วยนะครับที่คุณได้เป็นตัวแทนมาทำข่าวที่รีสอร์ตผมวันมะรืนนี้”ฟางหน้าแดงเมื่อรู้ว่าใครโทร

มา

 

 

 

 

 

“คะ คุณภาณุ นี่คุณมีเบอร์ชั้นได้ยังไงคะ”ฟางอึ้งก่อนจะรีบถาม

 

 

 

 

 

“เรื่องเบอร์ของคุณน่ะมันไม่ยากหรอกที่ผมจะตามหา ว่าแต่คุณเถอะ จะไปภูเก็ตยังไง ไอ้หนุ่ม

มอเตอร์ไซค์เค้าว่างไปส่งรึเปล่า เพราะว่าไปหลายวัน เดี๋ยวเค้าจะทนคิดถึงไม่ได้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้คิดอะไรกับโทโมะนะคะ เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแล้วฟางไม่ได้คิดอะไรจริงๆ”ฟางรีบ

แก้ตัว

 

 

 

 

 

 

“ก็ดี เพราะชั้นจะได้มั่นใจว่าเธอไม่มีเจ้าของ”ป๊อปปี้พูดจบทำให้ฟางที่ฟังหน้าแดงจัด

 

 

 

 

 

“คะ ค่ะ ฟางไม่มีใครเลย”ฟางหน้าแดงแล้วรีบพูดออกมา

 

 

 

 

 

“งั้น มะรืนนี้เดี๋ยวผมจะให้ปลื้มไปรับคุณหลังเลิกงานแล้วมาหาผมที่บริษัทเดี๋ยวผมจะเป็นคนพาคุณ

ไปภูเก็ตเอง นะครับ ที่รัก”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มนิดนึงก่อนจะวางสายไป ส่วนฟางนั้นเมื่อได้ยินว่า

ป๊อปปี้เรียกเธอว่าที่รักก็ใจเต้นรัวแล้วหน้าแดงจัด

 

 

 

 

 

 

เอาแล้วไงจะไปภูเก็ตด้วยกันแบบนี้จะเป็นไงต่อล่ะเนี่ย

 

เรื่องความรักของหนุ่มเพอเฟ็คกับสาวใสๆอย่างฟางจะเป็นยังไงต้องติดตามนะ

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา