ช่วยสอนความรักให้ผมที

ผมกระแทกตัวของไอ้บ้าลุซติดกำแพงแล้วจรดรมฝีปากอย่างแนบแน่น...และหมอนี่เหมือนจะรู้งานดีมันค่อยๆเอามือปลดซิบกางเกงผมออกแล้วเลื่อนปากไปครอบครองส่วนนั้นของผมอย่างช้าๆแล้วขยับปากขึ้นลง
"ฮึ!"
ผมแสยะยิ้มแล้วดันหัวของหมอนี่เข้าไปอย่างถี่ๆจนปากของหมอนี่ครอบครองส่วนนั้นของผมจนหมด
"อื้อ..."ลุซเอาปากออกก่อนที่จะใช้ลิ้นเลียคราบสีขาวที่ปากตัวเองจนหมด
"ตรงนี้ของแก...รู้สึกแล้วหรอ"ผมใช้หางตามองกางเกงของหมอนี่ที่ตอนนี้ส่วนนั้นมันแข็งเต็มที่
"แรงๆนะบอส"
"ไม่ต้องมาสั่ง"
ผมยิ้มมุมปากแล้วผลักตัวหมอนี่ลงบนเตียงก่อนจะใช้เท้าเหยียบและขยี้ส่วนที่แข็งของหมอนี่ซ้ำๆจนหมอนี่ครางออกมา
"อะ..อะ..แรงกว่านี้"
"ใกล้ออกแล้วสินะฮึๆฮ่าๆ"ผมมองกางเกงของหมอนี่ที่ส่วนนั้นขยายตัวขึ้นเรื่อยๆและค่อยๆมีน้ำซึมออกมา"น่ารังเกียจชะมัด"
"บะบอส..จะทำอะไร"
"ถ้าแกแตกในนั้นจะเป็นยังไงนะฮ่าๆ"
"ขอถอดกางเกง..นะบอส"
"หุบปาก!"
ผมตะคอกหมอนี่แล้วขึ้นคร่อมหมอนี่ก่อนจะใช้ส่วนนั้นถูไถกับส่วนนั้นของหมอนี่ผ่านกางเกง...จนหมอนี่ปลดปล่อยน้ำออกมาเต็มกางเกงตัวเอง
"บอสนี่ซาดิสต์จังเลยนะ"
ลุซถอดกางเกงตัวเองออกก่อนจะขึ้นคร่อมบอสตัวเองและจูบทั่วร่างกายบอส...มีอะไรกับบอสเพื่อสนองตัณหาตัวเองเท่านั้น...ถึงเขาจะรักบอสแต่หัวใจที่เย็นชาของบอสก็ไม่มีทางรู้สึกได้หรอก
"แผลบอสเยอะว่ะ"
"รักษาซะสิ"ผมเอามือลูบหน้าคนที่นอนคร่อมตัวเองอยู่
ลุซค่อยๆใช้ลิ้นเลียบาดแผลจากการโดนยิง...ลูกกระสุนค่อยๆออกมาจนหมดและปากแผลก็ค่อยๆปิดลงช้าๆ...น้ำลายของปีศาจสามารถรักษาบาดแผลได้
"ฉันคงต้องตอบแทนแกอย่างสาสมซะแล้ว"
"บะบอส..เอาจริงดิ"
"เงียบเหอะ!"
ผมใช้เชือกสีดำจากโลกปีศาจมัดแขนไอ้แว่นขี้โวยวายกับหัวเตียง...เชือกสีดำนี้พอมัดกับใครแล้วมันก็จะกัดกินส่วนนั้นที่ถูกมัดจนเลือดซึมออกมา
"ชอบแรงๆไม่ใช่หรอไง"
เพี๊ียะ!!
ผมตวัดแส้ที่อาบไปด้วยไฟปีศาจสีดำของผมลงบนร่างกายของไอ้แว่นขี้โวยวายพอมีแผลจากแส้ไฟสีดำนั่นก็จะลามรอบปากแผลเลยละ...อา..หยดเลือดเต็มเตียงเลย
"มันเจ็บนะบอสสส"
"ท่าทางดิ้นรนแบบนั้นแหละฮ่าๆ"
ผมโยนแส้ออกจากมือลงบนพื้นแล้วก็ใช้มืออ้าขาของหมอนี่ออกแล้วใช้มือขยับส่วนนั้นของหมอนี่ขึ้นลงแรงๆสลับกับเอาลิ้นเลียหน้าอกของมันจนมันจิกผ้าปูเตียงแน่น
"แฮ่ก..แฮ่ก..อ๊า"
ลุซอ้าปากค้างเมื่อบอสสอดใส่ส่วนนั้นมาที่ช่องทางด้านหลังของตัวเองอย่างแรง...โดยไม่การเตรียมพร้อมล่วงหน้า...เลือดค่อยๆไหลซึมออกมาจากช่องทางด้านหลังเพราะว่าส่วนที่ใหญ่โตของบอสกระแทกไม่ยั้งจนช่องทางฉีกขาด
"ฮะ..อาาาา"
"ด้านหลังของแกมีเลือดออกมาด้วยวะฮ่าๆ"
ริทสึหัวเราะอย่างชอบใจเมื่อเห็นหน้าของอีกฝ่ายทรมานเขากระแทกส่วนนั้นเข้าไปซ้ำๆจนลุซน้ำตาไหลออกมาเพราะความเจ็บปวด
"ขยับเองบ้างสิ"
ริทสึแกะเชือกที่มัดข้อมือของลุซออกลุซค่อยๆคลานขึ้นมาบนตัวของริทสึแล้วจูบริทสึอย่างร้อนแรงทั้งสองคนแลกลิ้นด้วยกันก่อนที่ลุซจะกดสะโพกของตัวเองลงบนส่วนที่แข็งของบอส
"อื้อ...อะ..อะ"
"อือ..เร็วอีก"
มือบางของลุซโอบรอบคอของอีกคนแน่นก่อนที่จะขย่มกายไปมาอย่างรุนแรงจนสามารถครอบครองส่วนหัวและส่วนอื่นๆได้จนหมด สะโพกมนกับเชิงกรานของอีกฝ่ายกระทบกันเสียงดังระงมไปทั่วห้องนอน
"สองครั้งแล้วนะ"
"อึก..อ๊าา!!"
ร่างสูงจับร่างบางเปลี่ยนท่าก่อนที่จะกระแทกสะโพกใส่ร่างบนโดยไม่สนว่าช่องทางด้านหลังของร่างบางจะอักเสบหรือเปล่าเสียงครางของร่างบางค่อยๆหายไปเมื่อร่างสูงปลดปล่อยน้ำสีขาวอุ่นๆเต็มช่องทางด้านหลังของคนร่างบางและร่างบางก็ปล่อยน้ำสีขาวเต็มหน้าท้องของร่างสูง
"แฮ่ก..แฮ่ก..แฮ่ก"ร่างบางนอนหอบอย่างเอาเป็นเอาตาย
"ไปได้แล้ว"
"ครับ"ร่างบางฝืนลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วรีบใส่เสื้อผ้าอย่างเร็ว
"ออกไป!ฉันจะนอน"
ผมมองร่างไอ้สวะแว่นลุซที่เดินออกจากห้องผมไปอย่างหมดแรง..ผ้าปูเตียงเลอะหมดเลย..และผมก็จัดการดึงผ้าปูเตียงที่เลอะทั้งเลือดและเลอะทั้งคราบสีขาวเหนียวๆออกจากเตียงและนอนบนเตียงทั้งอย่างนั้น
"เฮ้ย!อย่าเข้าไปนะบอสนอนอยู่!!"
อือ..เสียงใครโวยวายว่ะ...ผมครวญครางแล้วนอนต่อ
"คุณริทสึ!!"
อา...ใครว่ะ...ใครแม่งมากวนเวลานอนวะ!!ผมจัดการคว้าคอเสื้อของไอ้สวะที่มากวนทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา...ตอนแรกแค่จะคว้ามาบีบคอแต่กลายเป็นคว้ามาแล้วหมอนั่นเซจนมาจูบผมซะงั้น
"อะ...อะ..ไอ้!!"
"ใครเนี่ย - -"ผมลืมตาขึ้นมาอย่างสลึมสลือแล้วมองคนหัวเทาตรงหน้า
"ฉันไฮเนะรองหัวหน้ากองกำลังไทฟู...ฉันได้รับรายงานมาว่ากลุ่มของนายไปฆ่าสึกิที่เป็นมาเฟียมา"
"ฮะฮ่าๆไหนละหลักฐาน"ผมหัวเราะแล้วมองหน้าของไอ้สวะที่เป็นสุนัขรับใช้ของรัฐบาล
"อึ้ก..ไม่มี"
"อย่าคิดที่จะมาโยนความผิดให้ฉันง่ายๆสิคุณสุนัข..อ่า..คุณตำรวจ"
"นาย!"
"อย่าโวยวายนักได้มั้ยว่ะ!!"
ผมพูดแล้วดึงคนตรงหน้ามาประกบปากแน่นตอนแรกหมอนี่ขัดขืนสักพักก็โอนอ่อนให้ผมจูบอย่างง่ายดาย...หมอนี่กำลังสงสัยพวกเราอยู่
"จะจะจะทำอะไรเนี่ย=/{}/=!"หมอนี่โวยวายเมื่อผมกดตัวของหมอนี่ลงบนเตียง
จุ๊บ..จุ๊บ!!
ผมจัดการจูบต้นคอของหมอนี่และขยี้ริมฝีปากแรงๆจนต้นคอของหมอนี่เต็มไปด้วยรอยแดงไปทั่ว...ผมยิ้มก่อนที่จะใช้เขี้ยวกัดลงไปบนต้นคอของหมอนี่และดูดเลือดขึ้นมาเล็กน้อยก่อนที่จะจำกลิ่นของหมอนี้ไว้เพื่อที่จะไหวตัวทันเมื่อมนุษย์อย่างหมอนี่จะฆ่าพวกเรา
"อื้อ..เจ็บ"
"อยากรู้จังว่าทำไมแกถึงคิดว่าคนอย่างพวกฉันฆ่าไอ้สวะสึกินั่น"ผมลุกขึ้นจากเตียงก่อนที่จะหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำสีดำมาใส่แล้วดึงหมอนั่นขึ้นมาจากเตียงแล้วลากหมอนี่ไปที่ห้องรับแขก
"เฮ้ย!รับแขกกันหน่อยสิว่ะ"
"ไม่ๆฉันจะกลับแล้ว"ไฮเนะเอามือปิดเลือดที่ไหลจากต้นคอตัวเอง
"คุยกับบอสก่อนสิว่ะไอ้คุณตำรวจ"คิงยิ้มแล้วผลักไฮเนะให้นั่งลงบนเก้าอี้
"คอนายเป็นจ้ำแดงๆเต็มเลยไปโดนอะไรมาละ^^"ฮิบาริเสริฟเค้กกับชาบนโต๊ะก่อนที่จะใช้สายตาไล่มองที่ต้นคอของอีกฝ่ายจนอีกฝ่ายหน้าแดงจัด
"ไม่มีอะไรนี่ครับ"
"ไหนเล่าสถานที่เกิดเหตุมาสิ"ผมนั่งไขว่ห้างแล้วมองหน้าไอ้สวะ
"ก็พอพวกเราไปถึงบ้านของมาเฟียที่ชื่อสึกินั่นบ้านของหมอนั่นก็เละเหมือนโดนวางระเบิดส่วนศพก็แยกไม่ออกเลยว่าใครเป็นใครส่วนหลักฐานก็ไม่มีแม้แต่ร่องรอยคดีจึงปิดไป"
"อย่างงั้นหรอ..แล้วถ้าไม่มีหลักฐานแล้วทำไมแกถึงบุกมาที่นี่ละ"
"ก็มาเฟียนั่นโทรมาหาฉันแล้วบอกว่ากำลลังจะโดนกลุ่ม s'e---อะไรสักอย่างฆ่า"
"กลุ่มที่แทนชื่อด้วย s มีตั้งเยอะไม่ใช่หรอไง"อาราชิจ้องตาของไฮเนะเขม็ง
"ผมนึกออกแค่กลุ่มคุณเท่านั้นแหละ..แล้วก็กลุ่มคุณเป็นมาเฟียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและอายุน้อยที่สุดผมเลยสงสัยไง"
"ฮึ!แค่นั้นใช่มั้ย"ผมยิ้มแล้วหยิบปืนที่เหน็บไว้ข้างเอวมาเช็ด
"อึ้ก!ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัวกลับละ"เมื่อไฮเนะเห็นปืนก็ขอตัวกลับทันที
"ถ้าอยากจ้างให้ฉันฆ่าใครก็บอกได้นะ.."ผมกระซิบข้างหูมันก่อนที่มันจะขมวดคิ้วใส่และวิ่งออกไป
ฮึๆผมว่าเรื่องนี้หมอนี่ไม่มีทางที่จะปล่อยผมไปง่ายๆแน่นอนผมจะคอยเฝ้าหมอนั่นไม่ให้คลาดสายตาเลย