ช่วยสอนความรักให้ผมที

ผมกระแทกตัวของไอ้บ้าลุซติดกำแพงแล้วจรดรมฝีปากอย่างแนบแน่น...และหมอนี่เหมือนจะรู้งานดีมันค่อยๆเอามือปลดซิบกางเกงผมออกแล้วเลื่อนปากไปครอบครองส่วนนั้นของผมอย่างช้าๆแล้วขยับปากขึ้นลง

"ฮึ!"

ผมแสยะยิ้มแล้วดันหัวของหมอนี่เข้าไปอย่างถี่ๆจนปากของหมอนี่ครอบครองส่วนนั้นของผมจนหมด

"อื้อ..."ลุซเอาปากออกก่อนที่จะใช้ลิ้นเลียคราบสีขาวที่ปากตัวเองจนหมด

"ตรงนี้ของแก...รู้สึกแล้วหรอ"ผมใช้หางตามองกางเกงของหมอนี่ที่ตอนนี้ส่วนนั้นมันแข็งเต็มที่

"แรงๆนะบอส"

"ไม่ต้องมาสั่ง"

ผมยิ้มมุมปากแล้วผลักตัวหมอนี่ลงบนเตียงก่อนจะใช้เท้าเหยียบและขยี้ส่วนที่แข็งของหมอนี่ซ้ำๆจนหมอนี่ครางออกมา

"อะ..อะ..แรงกว่านี้"

"ใกล้ออกแล้วสินะฮึๆฮ่าๆ"ผมมองกางเกงของหมอนี่ที่ส่วนนั้นขยายตัวขึ้นเรื่อยๆและค่อยๆมีน้ำซึมออกมา"น่ารังเกียจชะมัด"

"บะบอส..จะทำอะไร"

"ถ้าแกแตกในนั้นจะเป็นยังไงนะฮ่าๆ"

"ขอถอดกางเกง..นะบอส"

"หุบปาก!"

ผมตะคอกหมอนี่แล้วขึ้นคร่อมหมอนี่ก่อนจะใช้ส่วนนั้นถูไถกับส่วนนั้นของหมอนี่ผ่านกางเกง...จนหมอนี่ปลดปล่อยน้ำออกมาเต็มกางเกงตัวเอง

"บอสนี่ซาดิสต์จังเลยนะ"

ลุซถอดกางเกงตัวเองออกก่อนจะขึ้นคร่อมบอสตัวเองและจูบทั่วร่างกายบอส...มีอะไรกับบอสเพื่อสนองตัณหาตัวเองเท่านั้น...ถึงเขาจะรักบอสแต่หัวใจที่เย็นชาของบอสก็ไม่มีทางรู้สึกได้หรอก

"แผลบอสเยอะว่ะ"

"รักษาซะสิ"ผมเอามือลูบหน้าคนที่นอนคร่อมตัวเองอยู่

ลุซค่อยๆใช้ลิ้นเลียบาดแผลจากการโดนยิง...ลูกกระสุนค่อยๆออกมาจนหมดและปากแผลก็ค่อยๆปิดลงช้าๆ...น้ำลายของปีศาจสามารถรักษาบาดแผลได้

"ฉันคงต้องตอบแทนแกอย่างสาสมซะแล้ว"

"บะบอส..เอาจริงดิ"

"เงียบเหอะ!"

ผมใช้เชือกสีดำจากโลกปีศาจมัดแขนไอ้แว่นขี้โวยวายกับหัวเตียง...เชือกสีดำนี้พอมัดกับใครแล้วมันก็จะกัดกินส่วนนั้นที่ถูกมัดจนเลือดซึมออกมา

"ชอบแรงๆไม่ใช่หรอไง"

เพี๊ียะ!!

ผมตวัดแส้ที่อาบไปด้วยไฟปีศาจสีดำของผมลงบนร่างกายของไอ้แว่นขี้โวยวายพอมีแผลจากแส้ไฟสีดำนั่นก็จะลามรอบปากแผลเลยละ...อา..หยดเลือดเต็มเตียงเลย

"มันเจ็บนะบอสสส"

"ท่าทางดิ้นรนแบบนั้นแหละฮ่าๆ"

ผมโยนแส้ออกจากมือลงบนพื้นแล้วก็ใช้มืออ้าขาของหมอนี่ออกแล้วใช้มือขยับส่วนนั้นของหมอนี่ขึ้นลงแรงๆสลับกับเอาลิ้นเลียหน้าอกของมันจนมันจิกผ้าปูเตียงแน่น

"แฮ่ก..แฮ่ก..อ๊า"

ลุซอ้าปากค้างเมื่อบอสสอดใส่ส่วนนั้นมาที่ช่องทางด้านหลังของตัวเองอย่างแรง...โดยไม่การเตรียมพร้อมล่วงหน้า...เลือดค่อยๆไหลซึมออกมาจากช่องทางด้านหลังเพราะว่าส่วนที่ใหญ่โตของบอสกระแทกไม่ยั้งจนช่องทางฉีกขาด

"ฮะ..อาาาา"

"ด้านหลังของแกมีเลือดออกมาด้วยวะฮ่าๆ"

ริทสึหัวเราะอย่างชอบใจเมื่อเห็นหน้าของอีกฝ่ายทรมานเขากระแทกส่วนนั้นเข้าไปซ้ำๆจนลุซน้ำตาไหลออกมาเพราะความเจ็บปวด

"ขยับเองบ้างสิ"

ริทสึแกะเชือกที่มัดข้อมือของลุซออกลุซค่อยๆคลานขึ้นมาบนตัวของริทสึแล้วจูบริทสึอย่างร้อนแรงทั้งสองคนแลกลิ้นด้วยกันก่อนที่ลุซจะกดสะโพกของตัวเองลงบนส่วนที่แข็งของบอส

"อื้อ...อะ..อะ"

"อือ..เร็วอีก"

มือบางของลุซโอบรอบคอของอีกคนแน่นก่อนที่จะขย่มกายไปมาอย่างรุนแรงจนสามารถครอบครองส่วนหัวและส่วนอื่นๆได้จนหมด สะโพกมนกับเชิงกรานของอีกฝ่ายกระทบกันเสียงดังระงมไปทั่วห้องนอน

"สองครั้งแล้วนะ"

"อึก..อ๊าา!!"

ร่างสูงจับร่างบางเปลี่ยนท่าก่อนที่จะกระแทกสะโพกใส่ร่างบนโดยไม่สนว่าช่องทางด้านหลังของร่างบางจะอักเสบหรือเปล่าเสียงครางของร่างบางค่อยๆหายไปเมื่อร่างสูงปลดปล่อยน้ำสีขาวอุ่นๆเต็มช่องทางด้านหลังของคนร่างบางและร่างบางก็ปล่อยน้ำสีขาวเต็มหน้าท้องของร่างสูง

"แฮ่ก..แฮ่ก..แฮ่ก"ร่างบางนอนหอบอย่างเอาเป็นเอาตาย

"ไปได้แล้ว"

"ครับ"ร่างบางฝืนลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วรีบใส่เสื้อผ้าอย่างเร็ว

"ออกไป!ฉันจะนอน"

ผมมองร่างไอ้สวะแว่นลุซที่เดินออกจากห้องผมไปอย่างหมดแรง..ผ้าปูเตียงเลอะหมดเลย..และผมก็จัดการดึงผ้าปูเตียงที่เลอะทั้งเลือดและเลอะทั้งคราบสีขาวเหนียวๆออกจากเตียงและนอนบนเตียงทั้งอย่างนั้น

"เฮ้ย!อย่าเข้าไปนะบอสนอนอยู่!!"

อือ..เสียงใครโวยวายว่ะ...ผมครวญครางแล้วนอนต่อ

"คุณริทสึ!!"

อา...ใครว่ะ...ใครแม่งมากวนเวลานอนวะ!!ผมจัดการคว้าคอเสื้อของไอ้สวะที่มากวนทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา...ตอนแรกแค่จะคว้ามาบีบคอแต่กลายเป็นคว้ามาแล้วหมอนั่นเซจนมาจูบผมซะงั้น

"อะ...อะ..ไอ้!!"

"ใครเนี่ย - -"ผมลืมตาขึ้นมาอย่างสลึมสลือแล้วมองคนหัวเทาตรงหน้า

"ฉันไฮเนะรองหัวหน้ากองกำลังไทฟู...ฉันได้รับรายงานมาว่ากลุ่มของนายไปฆ่าสึกิที่เป็นมาเฟียมา"

"ฮะฮ่าๆไหนละหลักฐาน"ผมหัวเราะแล้วมองหน้าของไอ้สวะที่เป็นสุนัขรับใช้ของรัฐบาล

"อึ้ก..ไม่มี"

"อย่าคิดที่จะมาโยนความผิดให้ฉันง่ายๆสิคุณสุนัข..อ่า..คุณตำรวจ"

"นาย!"

"อย่าโวยวายนักได้มั้ยว่ะ!!"

ผมพูดแล้วดึงคนตรงหน้ามาประกบปากแน่นตอนแรกหมอนี่ขัดขืนสักพักก็โอนอ่อนให้ผมจูบอย่างง่ายดาย...หมอนี่กำลังสงสัยพวกเราอยู่

"จะจะจะทำอะไรเนี่ย=/{}/=!"หมอนี่โวยวายเมื่อผมกดตัวของหมอนี่ลงบนเตียง

จุ๊บ..จุ๊บ!!

ผมจัดการจูบต้นคอของหมอนี่และขยี้ริมฝีปากแรงๆจนต้นคอของหมอนี่เต็มไปด้วยรอยแดงไปทั่ว...ผมยิ้มก่อนที่จะใช้เขี้ยวกัดลงไปบนต้นคอของหมอนี่และดูดเลือดขึ้นมาเล็กน้อยก่อนที่จะจำกลิ่นของหมอนี้ไว้เพื่อที่จะไหวตัวทันเมื่อมนุษย์อย่างหมอนี่จะฆ่าพวกเรา

"อื้อ..เจ็บ"

"อยากรู้จังว่าทำไมแกถึงคิดว่าคนอย่างพวกฉันฆ่าไอ้สวะสึกินั่น"ผมลุกขึ้นจากเตียงก่อนที่จะหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำสีดำมาใส่แล้วดึงหมอนั่นขึ้นมาจากเตียงแล้วลากหมอนี่ไปที่ห้องรับแขก

"เฮ้ย!รับแขกกันหน่อยสิว่ะ"

"ไม่ๆฉันจะกลับแล้ว"ไฮเนะเอามือปิดเลือดที่ไหลจากต้นคอตัวเอง

"คุยกับบอสก่อนสิว่ะไอ้คุณตำรวจ"คิงยิ้มแล้วผลักไฮเนะให้นั่งลงบนเก้าอี้

"คอนายเป็นจ้ำแดงๆเต็มเลยไปโดนอะไรมาละ^^"ฮิบาริเสริฟเค้กกับชาบนโต๊ะก่อนที่จะใช้สายตาไล่มองที่ต้นคอของอีกฝ่ายจนอีกฝ่ายหน้าแดงจัด

"ไม่มีอะไรนี่ครับ"

"ไหนเล่าสถานที่เกิดเหตุมาสิ"ผมนั่งไขว่ห้างแล้วมองหน้าไอ้สวะ

"ก็พอพวกเราไปถึงบ้านของมาเฟียที่ชื่อสึกินั่นบ้านของหมอนั่นก็เละเหมือนโดนวางระเบิดส่วนศพก็แยกไม่ออกเลยว่าใครเป็นใครส่วนหลักฐานก็ไม่มีแม้แต่ร่องรอยคดีจึงปิดไป"

"อย่างงั้นหรอ..แล้วถ้าไม่มีหลักฐานแล้วทำไมแกถึงบุกมาที่นี่ละ"

"ก็มาเฟียนั่นโทรมาหาฉันแล้วบอกว่ากำลลังจะโดนกลุ่ม s'e---อะไรสักอย่างฆ่า"

"กลุ่มที่แทนชื่อด้วย s มีตั้งเยอะไม่ใช่หรอไง"อาราชิจ้องตาของไฮเนะเขม็ง

"ผมนึกออกแค่กลุ่มคุณเท่านั้นแหละ..แล้วก็กลุ่มคุณเป็นมาเฟียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและอายุน้อยที่สุดผมเลยสงสัยไง"

"ฮึ!แค่นั้นใช่มั้ย"ผมยิ้มแล้วหยิบปืนที่เหน็บไว้ข้างเอวมาเช็ด

"อึ้ก!ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัวกลับละ"เมื่อไฮเนะเห็นปืนก็ขอตัวกลับทันที

"ถ้าอยากจ้างให้ฉันฆ่าใครก็บอกได้นะ.."ผมกระซิบข้างหูมันก่อนที่มันจะขมวดคิ้วใส่และวิ่งออกไป

ฮึๆผมว่าเรื่องนี้หมอนี่ไม่มีทางที่จะปล่อยผมไปง่ายๆแน่นอนผมจะคอยเฝ้าหมอนั่นไม่ให้คลาดสายตาเลย