ช่วยสอนความรักให้ผมที

และแล้วริทสึก็พังกำแพงจนมาถึงห้องนี้จนได้...เขามองเจ้าหนูที่โดนมัดมือห้อยต่องแต่งอยู่บนคานของเพดานและข้างล่างของเจ้าหนูนั่นก็เป็นบ่อปลาฉลาม

"เอ้า!ดูเหมือนว่าจะมีแมลงเม่าเข้ามาแล้วละ"

"พี่ชาย..."เจ้าหนูมองตาริทสึด้วยสายตางงๆ"พี่ชายแต่งคอสเพลย์มาหรอ?"

"เรื่องนั้นช่างมันเหอะ"

ตอนนี้ริทสึอยู่ในสภาพปีศาจเต็มตัวแต่ทั้งสองคนดูเหมือนจะคิดว่าริทสึแต่งคอสเพลย์มาเฉยๆ

"ปล่อยตัวเจ้าหนูซะ!"

"ฮึๆดูเหมือนว่าจะทำอย่างนั้นไม่ได้นะคะ"

"เธอ..."ผมมองผู้หญิงที่เจอในงานเลี้ยงและเป็นแฟนเก่าของพ่อเจ้าหนู

"ไม่ว่าจะเจ้าเด็กนี่หรือว่าแกก็ต้องตายให้หมด...ฮ่าๆ"

"ทำไมแกถึงฆ่าคนดีๆอย่างคุณไดซุเกะละ"ผมมองไอ้สวะนั่นตาแข็ง

"ฮ่าๆทำไมนะหรอ...เพราะตาแก่นั่นแย่งทุกอย่างไปจากฉันยังไงละทุกคนเอาแต่สรรเสริญเทิดทูญมันแทนที่จะเคารพชั้น...แถมลูกชายมันยังเคยทิ้งเมียฉันไปแต่งงานอีก"

"ฉันจะฆ่าเด็กคนนี้แล้วก็จะให้ลูกของฉันขึ้นมาดูแลบริษัทของไอ้แก่นั่นเอง"ยัยอศรพิษเหยียดยิ้มมุมปากแล้วเอามือลูบท้องของตัวเอง"อีกเดือนนึงเด็กคนนี้ก็จะคลอดแล้ว...เพราะฉะนั้นต้องกำจัดครอบครัวนั้นให้หมด"

"ฮ่าๆพวกแกนี่มันเลวยิ่งกว่าปีศาจในขุมนรกซะอีกนะฮะฮ่าๆ"

"แก!!"

"ถ้าคิดว่าจะฆ่าฉันได้ก็เข้ามาเลย"ผมยิ้มแล้วคว้าปืนขึ้นมา

"แก!!"ไอ้สวะนั่นทำหน้าลนลานก่อนจะยิ้มมุมปาก"กลัวตายล่ะ...พวกแกฆ่ามันซะ!!"

"รับทราบครับ!!"

"แก.."

ผมมองไอ้สวะนั่นอย่างตกใจ...มันขนมือปืนของมันมาตั้งสิบกว่าคนแถมปืนแรงๆทั้งนั้นเลย

"พี่ชาย...ไม่นะ!!"

ปัง ปัง ปัง!!

"ม่ายยยย!!"

เจ้าหนูโซระได้แต่กรีดร้องเสียงหลงเพราะว่าลูกกระสุนนับสิบกระหน่ำยิงเข้าที่ตัวของริทสึ...ริทสึไม่มีเวลาที่จะตอบโต้ด้วยซ้ำ...และริทสึก็ล้มลงไปนอนที่พื้นในสภาพลูกกระสุนทะลุเต็มตัว...เลือดไหลเต็มพื้น

"ฮึก...พี่ชาย...อย่าตายนะ...ฮือ"

"ได้เวลาตายของแกแล้วไอ้เด็กเหลือขอ!"ยัยอสรพิษยิ้มแล้วเอามือจับเชือกที่แขวนตัวของเจ้าหนู

"ผมยังไม่อยากตาย!!"

"....เป็นการร้องขอชีวิตที่น่าสงสารดีนะ"ผมยิ้มแล้วยันตัวขึ้นมาจากพื้น...แล้วบิดขี้เกียจไปมา

"พี่ชาย!ยัง...ยังไม่ตาย"

"ปะเป็นไปไม่ได้!แกตายไปแล้วนี่"

"พวกแกยิงมันต่อ!!"

"จิตใจของแกช่างโสโครกเหลือเกินว่ะ..."ผมยิ้มมุมปากแล้วยืนจ้องพวกมือปืนพวกนั้น"ฆ่ากันเองซะสิ ฮ่าๆ"

ปัง ปัง ปัง!!

และพวกมือปืนพวกนั้นก็หันกระบอกปืนใส่กันและยิงกันอย่างเมามัน...ฮึ!ก็แค่สะกดจิตเฉยๆเอง

"ลูกน้องฉัน!!"

"เจ้าหนูคิดจะทำยังไงกับไอ้เลวพวกนี้ดีละ"ผมยิ้มแล้วใช้ปีกบินไปหาเจ้าหนูอย่างเร็ว

"ทรมานพวกมันอย่างสาสม!!"

"อ้ะ!แต่ว่าต้องมีของตอบแทนที่สมน้ำสมเนื้อหน่อยนะ...นายจะให้อะไรฉันละ"

"เอา...เอาวิญญาณผมไปเลย...อื้อ!"

"ตกลง"ผมยิ้มแล้วจูบเจ้าหนูนี่เพื่อจองจำวิญญาณไว้และก็วางเจ้าหนูนี่ลงบนพื้นอย่างปลอดภัย

"ยัยบ้า!ฆ่าเด็กนี่ซะสิรออะไรอยู่!"

"ตะแต่ว่า..."ยัยอสรพิษลนลาน"ฉะ...ฉันยอมแล้ว...อย่าฆ่าฉันเลยนะฉะฉันท้องอยู่"

"ฮึๆฮ่าๆ...ท้องหรอ...นึกว่าฉันใจอ่อนหรือไง"

"กรี้ด!!"

ริทสึยิ้มบางๆจนเห็นเขี้ยวก่อนที่จะเอามือเสียบทะลุท้องของผู้หญิงนั่นแล้วเอามือหาอะไรสักอย่างในท้องก่อนจะดึงสิ่งนั้นออกมา

"อะ...อั้ก!!"

"สิ่งนี้นะหรอที่เรียกว่าลูก...นี่มันก็แค่ก้อนเนื้อเท่านั้นแหละ"ผมมองก้อนเนื้อในมือก่อนจะโยนมันลงไปในบ่อฉลาม

"อ่อก...ละ..ลูก!!"

"โอ๊ะ!ลืมไปว่าแกเป็นแม่นี่...แม่ต้องรักลูกอยู่แล้วนี่"

ริทสึยิ้มมุมปากก่อนจะกระชากผมของผู้หญิงนี่แล้วลากตัวไปตามทางก่อนจะโยนร่างของผู้หญิงลงบ่อฉลาม...ฉลามเมื่อเห็นเหยื่อก็รุมฉีกกระชากร่างจนไม่เหลือชิ้นดี

"ปะ..ปีศาจ!!"

"พวกแกเลิกมองดูอยู่เฉยๆได้แล้ว...จัดการมันซะ!"ผมดึงเจ้าหนูให้ลุกขึ้นมาจากพื้นแล้วอุ้มเจ้าหนูนี่เอาไว้ในอ้อมแขน

เพล้ง!!

พอสิ้นเสียงผมเจ้าพวกนั้นก็กระโดดทะลุหน้าต่างเข้ามาครบ

"พวกเราขอลงโทษแกในฐานะของกลุ่มเจ็ดบาปแล้วกัน"คิงยิ้มแล้วบีบคอของไอ้สวะแน่น

"อย่าฆ่าฉันเลยนะ...ฉะฉันจะยกเงินของฉันให้พวกแกหมดเลย"

"เงินมันซื้อชีวิตไม่ได้หรอกเว้ย!"กีเซอร์เดินไปหาไอ้สวะนั่นแล้วเอาปืนไรเฟิลฟาดหน้าของไอ้สวะนั่นอย่างแรงจนเลือดกลบปาก

"อยากลองฆ่ามันมั้ยละเจ้าหนู"ผมมองหน้าของเจ้าหนู..ถามไปอย่างนั้นแหละ...หมอนี่ไม่กล้าทำหรอก

"มาจบเรื่อวราวเรื่องนี้กันเถอะคุณลุงทรยศ!!"เจ้าหนูพูดแล้วเดินไปใกล้ร่างของไอ้สวะนั่นที่ดิ้นรนเต็มที่

"เอามีดสั้นของฉันมั้ยไอ้หนู"คิงยิ้มแล้วเอามือเสยผมสีแดงไวน์ของตัวเอง

"เอาดาบของผมดีกว่านะ"ลุซเอาดาบยื่นให้เจ้าหนู

"ผมขอมีดสั้นแล้วกัน"เจ้าหนูเอามีดของคิงมาจ่อที่ตัวของไอ้สวะอย่างกล้าๆกลัวๆ

"แก้แค้นให้ลุงของนายไง..ไม่ต้องไปสงสารสวะที่ทำร้ายครอบครัวของนายหรอก"ผมเดินไปกระซิบข้างๆหูของเจ้าหนูเจ้าหนูพยักหน้าก่อนจะง้างมีดแทงลงไปที่หน้าอกของมัน

"อ้ากกก!!"ไอ้สวะกรีดร้องอย่างโหยหวน

"ต้องแรงกว่านี้สิฮะฮ่าๆ"ผมจับมือเล็กๆของเจ้าหนูก่อนที่จะแทงมีดลงไปตรงท้องของไอ้สวะนี่..."อา...เลือดออกตรงช่องท้องเต็มเลย"

"อ่อก...ปีศาจ...ปีศาจ"ไอ้สวะพยายามดิ้นให้หลุดจากตัวผม

"ปล่อยมัน..."

"ห้ะ!!"ทุกคนทำหน้าตกใจ

"ปล่อยแต่ไม่ได้สั่งให้ห้ามฆ่าสักหน่อย...แค่อยากรู้ว่าสภาพนี้มันจะหนีไปไกลได้แค่ไหน"

-----อีกด้านหนึ่งของคนที่พยายามหนีความตาย-----

ผมพยายามวิ่งหนีพวกปีศาจนั่นจนมาถึงประตูหน้าคฤหาสน์...ไม่นึกเลยว่าพวกนี้จะเป็นปีศาจจริงๆ...แฮ่ก..สายตาเริ่มพร่ามัวเพราะเสียเลือดมากหรอวะเนี่ย!!เวรเอ้ย!พวกมันฆ่าลูกน้องฉันเยอะขนาดนี้เลยหรอเนี่ย...ผมเอามือกุมท้องที่มีเลือดไหลไม่หยุด

"ตำรวจ..."

ในสติที่ยังเหลืออยู่ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหากองกำลังตำรวจที่ใหญ่และมีอิทธิพลมากที่สุดในญี่ปุ่น

'สวัดดีครับผมไฮเนะรองหัวหน้าหน่วยกองกำลังไทฟูครับ'

"ช่วยฉันด้วย...ฉันกำลังจะถูกฆ่า"

'ใครคุยกับผมอยู่ครับ'

'ฉัน...สึกิ...มาเฟียที่มีอิทธิพลมากที่สุดยังไงละเว้ยรีบมาช่วยฉันเซ่!!'

"ใครฆ่ามันได้ฉันจะยอมทำให้แกทุกอย่างเลยวะ ฮ่าๆฮ่าๆ"

เสียงหัวเราะที่ตามไล่หลังนั้นมันยิ่งให้ผมก้าวขาวิ่งไม่ออก...อีกแค่นิดเดียวก็จะออกไปถนนใหญ่ได้แล้ว

"ผมขอจัดการเองนะบอส!!"

'ใครจะฆ่าคุณ..ฮัลโหล..ฮัลโหล'

"พวก s'e----"

----หนีความตายไม่พ้น-----

และเสียงของไอ้สวะก็หายไปกับสายลม...ดาบของลุซได้ผ่าร่างของมันออกเป็นสองส่วน

"ฮึๆฮ่าๆ"

"ทำลายหลักฐานทิ้งซะ!"ผมกระพือปีกบินอยู่บนฟ้าแล้วสั่งให้ฮิบาริกับโลกิจัดการหลักฐาน

ตู้มมมม!!

และพอได้รับคำสั่งฮิบาริกับโลกิก็ใช้บาซูก้ากับระเบิดยิงไปที่บ้านของไอ้สวะจนไฟลุกท่วมและระเบิดอย่างแรงจนบ้านถล่ม

หว่ออออ!!

"พวกตำรวจมา!!"คิงโวยวาย

"ชิ!พวกตัวเกะกะ"และผมก็ใช้พลังเปิดประตูข้ามมิติเพื่อวาร์ปไปที่บ้าน

หลังจากนั้นผมก็พาเจ้าหนูไปส่งที่บ้านอย่างปลอดภัยส่วนคุณสึบาสะก็ปลอดภัยแล้วแต่ยังนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลอยู่ดีพอผมพาเจ้าหนูมาส่งที่บ้านแม่ของเจ้าหนก็วิ่งมาอย่างดีใจเพราะเธอคิดว่าเจ้าหนูกับผมตายไปแล้ว

"ขะ...ขอบคุณมากนะคะ..ฮือ..แม่นึกว่าจะเสียลูกไปซะแล้ว"

"อย่าร้องไห้เลยครับแม่...ผมจัดการคนที่ฆ่าคุณตาเรียบร้อยแล้ว"เจ้าหนูเอามือที่เปื้อนเลือดลูบหน้าแม่ของตัวเอง

"แต่ส่วนใหญ่ลูกน้องฉันเป็นคนฆ่านะ"ผมยิ้มให้ทั้งสองคนนั่น"ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมกลับละ"

"เดี๊ยว!พี่ชาย"

ผมมองเจ้าหนูที่วิ่งมาจับชายเสื้อของผมไว้แน่น

"อะไร"

"แม่..ผมขอคุยกับพี่ชายหน่อยนะครับ"

และผมก็โดนเจ้าหนูลากมาที่ห้องๆนึงที่น่าจะเป็นห้องนอนของเจ้าหนู...อะไรของหมอนี่

"ว่าไง"

"พี่ชาย...ขอบคุณนะที่ช่วยฆ่าคนๆนั้นให้"

"เรื่องแค่นี้เอง"ผมยิ้มบางๆ"นายอยากลืมเรื่องแย่ๆวันนี้หรือเปล่าถ้าอยากลืมฉันจะลบความทรงจ

ำให้"

"มะ..ไม่เอา"

"ทั้งๆที่เห็นเรื่องที่ไม่อยากจำมากมายเนี่ยนะ...เห็นฉันฆ่าคนเชียวนะ"

"ไม่เป็นไรหรอก...ถ้าพี่ลบความจำผมผมก็..."เจ้าหนูพูดแล้วหน้าแดง"ถ้าพี่ลบความจำผมผมก็จะลืมว่าพี่จูบผมด้วยสิ .////."

"มันก็แค่จูบเพื่อจองจำวิญญาณ"

"แต่สำหรับผมมันคือจูบแรกนะ .///."

"เด็กอย่างนายไม่ควรมาชอบปีศาจอย่างฉันหรอกนะ"ผมยิ้มแล้วเอามือจับหัวเจ้าหนู

"ผมไม่ใช่เด็กนะ!วันเกิดปีนี้ผมก็จะอายุครบ13แล้ว...เดี๊ยวผมก็ขึ้นม.ต้นแล้วนะ...แล้วก็ผมไม่บอกใครหรอกนะว่าพี่เป็นปีศาจ"

"พวกมนุษย์นี่มันเข้าใจยากชะมัด"ผมถอนหายใจเบาๆ"ถ้าชอบฉันขนาดนั้น..ก็รีบโตๆแล้วทำให้หัวใจที่เย็นชาของฉันรักนายสิ"

"แต่กว่าผมจะโต..."เจ้าหนุทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้

"ฉันไม่มีเวลามารักใครหรอกนะ"

ผมพูดเเล้วดึงเจ้าหนูมาจูบ...ก็เคยบอกไปแล้วไงว่าถ้าต้องการผมก็จะสนองให้...แต่ถ้าขอให้ผมรักผมจะเอาวิญญาณของคุณไป

"อะ...อื้อ..."

ผมสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของเจ้าหนูเพื่อเก็บเกี่ยวความหวาน...กระหน่ำจูบจนเจ้าหนูหายใจไม่ทันเลยทีเดียว

"อย่ามารักฉันเลย"

ผมวางร่างของเจ้าหนูลงบนเตียงแล้วกลับไปที่คฤหาสน์ของตัวเองเงียบๆ...เฮ้อ..วันนี้วุ่นวายทั้งวัน

อยากพักจังเลยโว้ย!!

"บอส!!"

พอมาถึงคฤหาสน์เท่านั้นแหละไอ้แว่นขี้โวยวายก็วิ่งมาหาผมทันที...นี่ผมไปสัญญาอะไรกับมันไปหรือเปล่าวะ - -

"มีอะไร"

"บอสบอกว่าใครฆ่ามันได้จะยอมทำตามทุกอย่างไม่ใช่หรอ"

"ฉันพูดไปว่าอย่างนั้นหรอ - -"

"เออดิ...แกพูดเต็มปากเลยว่ะ!!"คิงนั่งดื่มเหล้าแล้วหันมาเเขวะริทสึ

"อยากให้ฉันทำอะไร"ผมมองหน้ามันอย่างรำคาญ

"มีอะไรกับผมนะ"ลุซกระซิบเบาๆตรงหูผม

"ให้ตายสิ...ก็ได้"

ผมถอนหายใจแล้วเดินนำมันขึ้นบันไดไปยังที่ห้องของตัวเอง...การมีอะไรกันเป็นเรื่องปกติ...ผมปรนเปรออีกฝ่ายจนพอใจแล้วทิ้งไปอย่างไร้ค่า อย่างเช่นพวกลูกสาวพวกมาเฟียยังไงละ...หมดประโยชน์ก็ทิ้ง

"แกขึ้นไปที่ห้องของบอสทำไมว่ะ!!"อาราชิโวยวายอยู่ข้างล่าง

"ก็แค่ทำเรื่องอย่างว่าเท่านั้นเอง"ลุซยิ้มมุมปาก

"แค่ก..แค่ก!!"คิงสำลักเหล้า

"หนวกหู!"

ผมโวยวายแล้วโยนไอ้แว่นน่ารำคาญเข้าไปในห้อง...ถ้าอยากได้ร่างกายของฉันขนาดนั้นฉันมอบมันให้แกก็ได้