รักที่ไม่เคยได้รับ

บ้านไทยานนท์





ชายหนุ่มผู้แสนเอาแต่ใจตัวเอง อ้อนคนเป็นมารดาโทรไปนัดครอบครอบนีรสิงห์ในออกมาทานข้าวที่โรงแรมเหมือนวันนั้น เขาแต่งตัวใส่สูทเรียบร้อยและยังขอรับหน้าที่ไปเป็นคนขับรถไปรับเอง





“ น้าอรว่าไงบ้างครับคุณแม่ ” ชายหนุ่มถามด้วยความอยากรู้




“ เขาบอกว่าทำไหมนัดกะทันหันจัง น้าอรเขามาได้อยู่ ”




“ งั้นผมไปรับนะครับ จะได้เป็นการขอโทษที่ทำตัวไม่ดีวันนั้น ” ชายหนุ่มกำลังจะเดินออกไปแต่มารดาเขาเรียกไว้ซะก่อน




“ เดี๋ยวก่อนลูก ”




“ อะไรครับ คุณแม่จะไปด้วยหรอ ”




“ ไม่ใช่ลูกๆ คือที่แม่บอกว่ามาได้คือน้าอรมาได้คนเดียว วันนี้หนูฟางไม่อยู่บ้านออกไปข้างนอกกับเพื่อน ถ้าให้เดาลูกคงไม่ได้อยากเจอน้าอรแต่คงอยากเจอหนูมากกว่า ”




“ ผมว่าเธออยู่บ้านแต่ไม่ยอมออกมาทานข้าวกับเรามากกว่า วันนี้ยังบอกผมอยู่เลยว่าเราคงไม่ได่เจอผมอีก ” ชายหนุ่มเริ่มมีท่าทางหงุดหงิดเล็กน้อย




“ เป็นแม่ก็คงทำเหมือนหนูฟาง ก็ลูกไปว่าหนูฟางเขาเยอะนิ ใครจะอยากเจอ ”




“ คุณแม่ !! ก็ตอนนั้นผมยังไม่ได้รู้จักเธอ ”




“ แสดงว่าลูกชายแม่ต้องสนใจหนูฟางไม่มากก็น้อย ใช่ไหมลูก ” คุณกัลยาแซวลูกชายหล่อน




“ ผมก็แค่รู้สึกผิดเฉยๆ ” วิศวะยังแก่ตัวไม่เลิก ทำไมคนเป็นมารดาจะดูไม่ออกว่าลูกชายเธอสนใจผู้หญิงคนนั้นมาก หล่อนก็เพิ่งคนเห็นคนเย็นชาอย่างลูกชายมาตามอ้อนตามถามเรื่องราวของผู้หญิงชอบอะไรไม่ชอบอะไร ก็ช่วงเจอหนูฟางนี่แหละ




“ หรอ แม่จะบอกอะไรให้นะจะจีบก็รีบจีบ ตอนนี้คุณหญิงทั้งหลายเขาเล็งหนูฟางไปเป็นลูกสะไภ้เยอะ ” เธอบอกลูกชายเพราะเมื่อวานไปออกงานสังคมเพื่อนของเธอในงานพูดถึงหนูฟางกันเยอะ ประมาณว่างานหน้าจะพาลูกชายมาดูตัว




“ จริงหรอครับแม่ ”




“ จริงสิ ผู้หญิงดีๆใครเขาก็อยากได้ทั้งนั้นแหละ ”




“ งั้นเดี๋ยวผมไปก่อนนะครับ ”























“ ขอบคุณมากนะคะพี่ป๊อปสำหรับอาหารมื้อนี้ ” ธนันต์ธรญ์กล่าวก่อนจะเดินลงรถ




“ ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวพี่โทรหานะ ”




“ ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ ”

























วันนี้ธนันต์ธรญ์ยังไม่อยากจะเข้าบ้านเท่าไร เข้าไปก็ไปฟังคำประชดประชันของแม่เลี้ยงที่ค่อยหาเรื่องมาด่าเธอไม่เว้นแต่ละวัน เธอยืนมองรถคันหรูของภาณุขับผ่านไปสุดซอย ก่อนจะถอนหายใจแล้วเปิดประตูบ้าน แต่มีมือปริศนาดึงแขนเธอให้ถอยออกมา




“ นี่คุณปล่อยฉันนะ ฉันจะเข้าบ้าน ”




“ ไอ้ผู้ชายเมื่อกี่ใคร แฟนคุณหรอ ”




“ นี่คุณวิศวะ คุณจะยุ้งเรื่องส่วนตัวฉันมากเกินไปแล้วนะ ฉันจะไหนกับใครมันก็เรื่องของฉัน ” ธนันต์ธรญ์เริ่มโวยวายเมื่ออยู่ๆวิศวะมาโมโหใส่เธอ




“ คุณทำแบบนี้หมายความว่าไง มีแฟนอยู่แล้วแต่มาดูตัวกับชายอื่น ” ชายหนุ่มที่มีนิสัยไม่ยอมคนก็เถียงเธอกลับ




“ วันนั้นคุณลุงกับคุณป้าก็บอกคุณแล้วนิคะว่าคุยธุระกันแต่คุณคิดไปเองว่ามาดูตัว แถมยังมาด่าฉันอีก ขอตัวนะคะ ” ธนันต์ธรญ์โมโหไม่น้อยที่เจอวิศวะในครั้งนี้ เธอว่าเขาก่อนจะสะบัดแขนเขาทิ้งแล้วเดินหนี




“ นี่คุณ ” เขาเดินตามเธอมาติดๆ




“ หยุดก่อน ” เมื่อเธอไม่หยุดเดินเขาจึงกกระชากแขนเธออย่างแรงจนร่างบางหันมาตามแรงดึง




“ ผมขอโทษ คุณเจ็บหรือเปล่า ”




“ อย่ามายุ้งกับฉันเลยค่ะ ถ้าครอบครัวเรามีนัดกันอีกฉันสัญญาว่าจะไม่ไปเพราะเดี๋ยวคุณจะคิดว่าฉันจะไปดูตัว ฉันอยากจะบอกว่านิสัยของคุณมันเขากับฉันไม่ได้หรอก ดูตัวไปก็คงไม่มีประโยชน์ ขอโทษนะคะที่พูดตรงเกินไป ” เธอรีบเดินเข้าบ้านแล้วล็อกประตูก่อนจะวิ่งไปแม้จะได้ยินเสียงเรียกเธออยู่หน้าประตู

























เวลาผ่านไปเกือบ 2 เดือนความสัมพันธ์ของเธอกับภาณุเริ่มที่จะพัฒนามาเรื่อยๆ จนเธอคิดว่าเขานี่แหละคือคนที่เธอเลือก แต่คุณอิงอรมีท่าทีจะชอบวิศวะมากกว่าภาณุมาตั้งแต่แรก เธอเคยสัญญากับวิศวะว่าจะไม่ไปกินข้าวกับครอบครัวเขาแต่ก็ทำไม่ได้เพราะคุณอิงอรเขาเรื่องหลายเรื่องมากดดันเธอ กลายเป็นว่าครอบครัวเธอดูสนิทสนมกับครอบครัวไทยานนท์มาก วิศวะเขารู้ความจริงจากอิงอรว่าภาณุคือคนที่มาจีบธนันต์ธรญ์และอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ตลอดเขาจึงพยายามขอโทษและตีสนิทเธอให้มาก แต่เธอก็ไม่ได้สนิทกับวิศวะขั้นไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนภาณุ




“ ฮัลโหล ว่าไงค่ะคุณชายงานเยอะหรอไม่โทรมหาเลย ” สาวร่างรับโทรศัทศ์คนที่กำลังศึกษาดูใจกัน




“ พี่ป๊อปอยู่ไหนค่ะ ”




“ พี่อยู่คอนโดครับ กำลังนั่งทำงานอยู่เยอะมากเลย ”




“ เยอะจนจำไม่ได้หรอค่ะ ว่ามันนี้วันอะไร ” ธนันต์ธรญ์พูดเสียงเบาๆ ด้วยความน้อยใจ




“ จำได้สิ วันนี้ครบรอบ 1 เดือนที่เราคบกัน ประมาณสองทุ่มเดี๋ยวพี่ไปรับนะครับที่รัก ”




“ โอเคค่ะ ”





ธนันต์ธรญ์แกล้งทำเป็นโทรไปถามแฟนหนุ่ม ตอนนี้เธออยู่หน้าคอนโดเขาแล้วเขาเคยบอกเธอตอนคบกันใหม่ๆว่าอยู่ที่นี่ ที่จริงเธอก็ไม่ได้คิดจะเซอร์ไพร์สอะไรเขาหรอกแต่เมื่อวานนี้เขาลืมคีย์การ์ดไว้กับเธอ เธอจึงคิดแผนจะมาเซอร์ไพร์สเขาที่ห้อง




“ นี่ไงเจอแล้ว ” เธอยิ้มดีใจเมื่อเดินมาถึงเป้าหมาย




“ แล้วนี่พี่ป๊อปไปไหนของเขา ” เธอเดินหาตามห้องนั่งเล่น ห้องครัว น้องน้ำก็ไม่เจอ




“ อ่า อ่า คุณป๊อปค่ะ พอก่อนพิมเหนื่อย ” ธนันต์ธรญ์หยุดเดินเมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงออกมาจากห้องนอนแฟนหนุ่ม เธอฟังไม่ผิดแน่ๆ




“ คุณพิมนี่ร้อนแรงจริงๆ ผมทนไม่ไหวแล้ว ” ธนันต์ธรญ์แทบจะล้มทั้งยืนเมื่อเห็นทั้งภาพและเสียงที่บ่งบอกว่าเป็นปฟนของเธออย่างแน่นอน เขาบอกกับเธอเสมอว่ารักเธอมากไม่มีทางนอกใจจนเธอยอมใจอ่อนเป็นแฟนกับเขา




“ อ่า อ้า อ่า คุณป๊อปพอก่อนค่ะ คุณพาฉันมานอนด้วยบ่อยๆแบบนี้แฟนคุณไม่รู้หรอค่ะ ” หญิงสาวร่างบางที่ยืนอยู่หน้าห้องเธอร้องไห้หนักกว่าเดิมที่รู้ว่าเขาทำแบบนี้บ่อย




“ ก็เธอไม่รู้และเธอก็ไม่เคยมาที่นี่ด้วย เรามาต่อกันเถอะคุณพิม ผมทรมาณเมื่อเกิน ”




“ อ่า อ่า อ้า แรงอีกค่ะคุณป๊อป แรงอีก อ้า อา ” ธนันต์ธรญ์นั่งร้องไห้ฟังกิจกามอย่างว่าจนเสียงค่อยๆเงียบ




“ พิมขอถามอะไรหน่อยได้ไหมค่ะ ”




“ ว่าไงครับ ”




“ คุณเคยมีอะไรกับแฟนคุณยังค่ะ เหมือนคุณจะโหยหามันมากๆ ”




“ ยังไม่เคย ไม่งั้นผมจะเรียกคุณมาบ่อยๆหรอ ” ธนันต์ธรญ์เริ่มทนไม่ไหวเปิดประตูห้องเขาไปทันที




“ ฟาง ฟางมาที่นี่ได้ไง ” ภาณุตกใจมากเมื่อประตูห้องนอนเปิดแล้วพบแฟนของตัวเองนั่งร้องไห้อยู่หน้าประตู เขารีบสวมเสื้อคุมก่อนจะวิ่งไปหาเธอ




“ หือ หื้อ ” ธนันต์ธรญ์ร้องไห้เสียงดังเมื่อเห็นหน้าผู้ชายที่เธอรักและเริ่มไว้ใจแต่เขากับทำลายความรักของเธอหรือว่าเขาอาจจะไม่เคยรักเธอเลยก็ได้




“ ฟางพี่ขอโทษ พี่ผิดเอง ฟางอย่าร้องไห้นะ พี่รักฟางนะ ” เขากอดร่างบางที่ร่างไห้จนตัวสั่น




“ ปล่อยฟางค่ะ ฟางจะกลับบ้านนี่หรองานที่พี่ป๊อปบอกว่าจะมาทำที่คอนโด ” เธอพยายามลุกขึ้นยืนแต่ก็เสียหลักล้มหลายครั้ง




“ พี่ขอโทษ พี่รักฟางมากนะ ที่พี่ทำไปก็เพราะอารมณ์ชั่วครั้งชั่วคราวของผู้ชาย ก็ผู้ชายมันก็ต้องมีแบบนี้บ้าง ”




"พี่ป๊อปก็พูดได้สิ ลองให้ฟางทำตัวแบบพี่ดูสิพี่จะรู้สึกยังไง"




“ ฟางเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าคำว่ารักที่พี่ค่อยบอกฟางทุกวันมันเรื่องจริงหรือโกหก ฟางไม่อยากจะเชื่ออะไรทั้งนั้น ไม่อยากรับรู้เรื่องราวที่จะเกิดขึ้นอีก ฟางเหนื่อยมากแล้ว ” เธอพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นแล้วสะบัดแขนชายหนุ่มออกก่อนจะเดินไป




“ ฟางเดี๋ยวพี่ไปส่ง ” เขาวิ่งมาขวางทางเธอแต่ถูกสาวร่างบางผลักให้ออกห่าง




“ ไม่ต้องฟางมาเองได้ก็กลับเองได้ เชิญพี่ไปหาผู้หญิงคนนั้นเลยไปปปปป…….อย่ามายุ้งกับฟางอีก ” เธอเช็ดน้ำตาก่อนจะปิดประตูใส่ชายชายหนุ่ม




“ ฟางพี่ขอโทษ ” เขาวิ่งตามเธอมาจนถึงหน้าลิฟท์




“ พูดเป็นคำเดียวหรอค่ะ ”




“ พี่ขอโทษ ”




“ กลับไปใส่เสื้อผ้าเถอะค่ะ คนอื่นเขามองอยู่…….ฟางอายเขา ” เธอบอกให้ภาณุหันไปมองคนที่เดินผ่านไปมาหน้าลิฟท์ที่มอง
ภาณุด้วยสายตาไม่ดีหนัก ธนันต์ธรญ์รีบเข้าลิฟท์แล้วกดปิดทันทีเธอร้องไห้ออกมาสุดเสียงโดยไม่อายสายตาคนมองที่อยู่ในลิฟท์ด้วยกัน ส่วนภาณุเขารีบวิ่งไปแต่งตัวที่ห้องก่อนจะรีบตามแฟนสาวลงไปข้างล่าง




























ขอเม้นเยอะๆหน่อยนะทุกๆคน

ขอ 10 เม้น คืนนี้อัพอีกแน่นอน