ปั้นรักปั้นหัวใจ

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.20 น.

  72 ตอน
  682 วิจารณ์
  140.69K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน พ.ศ. 2558 00.45 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

20) 20 เพื่อนผู้จัดการ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะกับพี่ฟาง ขอถ่ายรูปคู่กันอีกรูปนะคะ”เสียงของแฟนคลับร้องขอให้โทโมะที่ยืนให้แฟน

คลับถ่ายรูปกับฟางถ่ายคู่กันอีกรูปหลังจากที่ขึ้นเล่นมินิคอนเสิร์ตเสร็จที่ห้างดัง

 

 

 

“กรี๊ด น่ารักจัง มีจัดชุดให้กันด้วย”เสียงแฟนคลับร้องกรี๊ดเมื่อโทโมะดึงเสื้อฟางที่เลิกขึ้นจัดให้

เรียบร้อย ตามความสนิท ทำให้แฟนคลับที่เห็นกลับร้องกรี๊ดชอบใจและถ่ายรูปกันอีกหลายรูป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหนื่อยมั้ยเนี่ยเรา”โทโมะเดินมากับฟางที่หลังเวทีเพื่อจะเปลี่ยนชุดก็ชวนคุย

 

 

 

 

 

 

“ก็นิดหน่อยน่ะ แต่มันก็สนุกดีนะ อย่างน้อยก็มีคนชอบ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอน10โมงพวกนายมีถ่ยาแบบนิตยสารXOในตีมคู่รักกันนะ ที่เขาใหญ่อาจจะต้องไป

ค้างคืนที่โน่นคืนนึง ส่วนคิว ทางค่ายเค้าเคลียร์คิวให้นายแล้วนะโทโมะ เพราะเค้าเห็นว่าช่วงนี้พวก

นายกำลังมาแรง ไม่เชื่อดู”ป๊อปปี้เดินเข้ามาแงงานวันพรุ่งนี้ให้ป๊อปปี้กับฟางพร้อมกับโชว์ยอดไลค์

เพจคู่กันของโทโมะฟางในเฟสบุ้คเกือบ1หมื่นคนกดไลค์แล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นไง งานนี้นายก็รับเละเลยสิ”ฟางมองป๊อปปี้ที่รับงานคู่ของเธอกับโทโมะให้ก็พูด

 

 

 

 

 

 

“ก็สามารถส่งเธอให้ดังให้ถึงฝั่งฝันได้ชั้นก็ดีใจด้วย เพราะค่าจ้างชั้นก็คิดไม่แพง แถมรายได้ของ

เธอ ตอนนี้ชั้นเอาไปจ่ายค่ารักษาพยาบาล และก็ทำเรื่องย้ายที่พักของพี่สาวน้องสาวเธอให้มาอยู่

ในที่มีคนพลุกพล่านแล้วนะ เพราะว่า แถวนั้นมันถูกแต่เปลี่ยวแล้วก็ติดชุมชนแออัดเสี่ยงต่อการมี

อันตรายได้”ป๊อปปี้พูดถึงสิ่งที่ตัวเองไปจัดการแทนฟางให้ฟางฟัง

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห ดูแลดีขนาดนี้ ถ้าไม่เห็นว่าเป็นผู้จัดการส่วนตัวของฟางนี่ชั้นคิดว่านายจีบฟางนะเนี่ย”โท

โมะแซวทำเอาฟางหน้าแดงไปถึงใบหู

 

 

 

 

 

“บ้าหรอโทโมะ นี่ป๊อปเค้าก็ทำตามหน้าที่เท่านั้นล่ะ”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ที่ฟางพูดน่ะถูกชั้นทำตามหน้าที่”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ ก่อนที่โทรศัพท์ของชายหนุ่มจะดังขึ้น

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะๆ นี่นายมีเบอร์น้องชั้นได้ไงเนี่ย”ฟางรีบพูดเมื่อเห็นรูปคนโทรเข้าโชว์หน้าจอเป็นฟิญ

 

 

 

 

 

 

 

“น้องเค้าขอตอนชั้นไปจัดการเรื่องให้เธอน่ะ มีไว้ก็ดี เวลาที่พี่โฟร์มารับไม่ได้ชั้นก็รับแทนไง เออ

จริงสิเสาร์นี้วันเกิดฟิญด้วย เอางี้มั้ย เห็นยัยตัวเล็กชอบกินเค้ก ชั้นซื้อเค้กร้านอร่อยไปให้แล้ว

กัน”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากเลยนะป๊อป นายดูแลใส่ใจชั้นและครอบครัวไม่เว้นแม้แต่เรื่องเล็กน้อยๆ”ฟางมอง

ป๊อปปี้แล้วขอบคุณ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำซึ้งเลย ไปๆ เปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวต้องไปซ้อมร้องเพลงกับเต้นต่อนะ”ป๊อปปี้พูด ฟาง

ยิ้มก่อนจะเดินไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“น่ารักขนาดนี้ทำไมไม่ลองจีบดูล่ะครับ ชั้นว่านายกับฟางเหมาะสมจะตาย”โทโมะพูดเมื่อฟางไป

 

 

 

 

 

 

“ไม่อ่ะ มีแฟนเป็นนักร้องชั้นว่าไม่เวิร์คหรอก เวลาไม่ตรงกันแถมยังต้องคอยคบหลบๆซ่อนๆ ให้ชั้น

ดูแลฟางอย่างนี้น่ะดีแล้วล่ะ”ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

“นายลืมเรื่องฟ้าไปบ้างก็ได้นะป๊อป”โทโมะมองป๊อปปี้แล้วเข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะน่า เออ ช่วงนี้เขื่อนมันต้องไปส่งแบมถ่ายละครนะ มันเลยให้ชั้นมาดูแลแก มันอบกว่า

ถ้าแกทำงานเสร็แล้วก็รีบไปนอน เพราะ10โมงพรุ่งนี้ ล้อหมุนที่ค่าย”ป๊อปปี้สั่งยาวเหยียด

 

 

 

 

 

 

“คร้าบ กลัวไม่ทันเดี๋ยวคืนนี้ชั้นไปนอนที่บ้านก็ได้นะ”โทโมะพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

“อยากไปนอนเพราะกลัวไปทำงานไม่ทันรึคิดถึงแก้ววะ”ป๊อปปี้แกล้งแซวโทโมะบ้าง

 

 

 

 

“บ้า ยัยนั่นน่ะแฟนฟลุ้คพระเอกโน่น”โทโมะพูดนิ่งๆแล้วเดินหนีไปอีกทาง

 

 

 

 

 

“เห้อ ชอบก็บอกว่าชอบเค้าดิวะไอ้นี่”ป๊อปปี้มองท่าทีของโทโมะแล้วยิ้มนิดนึง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห ซิงเกิ้ลนี้ยังออกมาไม่ทันไร นี่ชั้นถูกเสนอชื่อเป็นศิลปินหน้าใหม่ในงานประกาศรางวัลแล้ว

หรอ”ฟางพูดเมื่อเดินเข้ามาในค่ายเพลงพร้อมกับป๊อปปี้พร้อมกับอ่านชื่อตัวเองในงานประกาศ

รางวัลของคลื่นวิทยุชื่อดังอาทิตย์หน้า

 

 

 

 

 

 

 

“แน่นอน แนวเพลงเธอน่ารักป๊อปๆฟังง่ายไง แถมเครดิทดีเรื่องโทโมะ นี่อาทิตย์หน้าทางค่ายบอก

ให้พวกเธอไปงานประกาศรางวัลนี้คู่กันนะ แหมๆ ฮอตนะเนี่ยๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

“แต่ฮอตเพราะข่าวคู่จิ้นเนี่ยนะ ป๊อปนายก็รู้ว่าไม่เป็นความจริง ชั้นกับโทโมะเราไม่ได้กิ๊กกันสัก

หน่อย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ขณะที่ป๊อปปี้และฟางกำลังพูดกันก็มีเสียงใสๆของสาวคนหนึ่งเรียกป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“อลิส นี่เธอกลับมาจากฮ่องกงเมื่อไหร่เนี่ย”ป๊อปปี้ทักสาวสวยคนหนึ่งที่วิ่งมากอดป๊อปปี้ ทำเอา

ฟางเหวอทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลับมาถึงเมื่อวานจ้า นี่พอเก็บของเสร็จก็มาหาครูสอนร้องเพลงพวกเราเลยน้า โอ้โห ได้ข่วว่า

เดี๋ยวนี้ผันตัวเองมาทำงานเบื้องหลังดูแลศิลปินนี่”อลิสพูดคุยกับป๊อปปี้ด้วยความสนิทสนม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ ละเธอล่ะ เมื่อก่อนตอนเด็กๆก็เรียนร้องเพลง ไงไม่เดินสายนักร้องไปเรียนต่ฮ่องกงได้

เนี่ย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“เรียนจบแล้วน่า เออ ใช่ เสาร์นี้มีงานเปิดร้านกาแฟของชั้นที่ทองหล่อ ไปให้ได้นะ”อลิสรีบพูด

 

 

 

 

“แต่เสาร์นี้นายมีนัดไปวันเกิดน้องฟิญนะ”ฟางรีบแย่งทำให้อลิสหันมามอง

 

 

 

 

 

“นี่คือนักร้องที่นายดูแลหรอป๊อป แล้วฟิญใครกัน แฟนนายหรอ”อลิสถาม

 

 

 

 

 

 

“บ้า ฟิญน่ะม.ต้นอยู่เลยนะ เค้าเป็นน้องสาวของฟางน่ะ พอดีชั้นดูแลฟางแล้วต้องทำหน้าที่ดูแล

ครอบครัวของฟางเค้าด้วยน่ะไม่มีอะไรหรอก”ป๊อปปี้พูดถึงฟิญและครอบครัวของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห เธอนี่ใช้งานป๊อปเค้าคุ้มเลยเนาะ ดูแลเธอคนเดียวแล้วเหมารวมถึงครอบครัว งี้ก็คงต้อง่าย

หนักแล้วล่ะ เพราะถึงกับไม่ให้ป๊อปมีเวลาว่างไปหาเพื่อนแบบนี้”อลิสมองฟางแล้วก็พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ป๊อปเค้าสัญญากับน้องชั้นไปแล้ว ถ้าเธออยากจะให้ป๊อปปี้ไปงานของเธอ เธอก็เอาเค้าไปก็ได้

เดี๋ยวชั้นบอกฟิญเองว่าป๊อปเค้าไม่ว่างแล้ว”ฟางพูดแล้วรู้สึกหงุดหงิดไม่ชอบใจเพื่อนสาวป๊อปปี้คน

นี้เลย

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ดี เพราะถ้าใช้แรงงานผู้จัดการเกินไป แบบนี้ก็ไม่ไหว ต้องมีเวลาพักผ่อนบ้าง”อลิสพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ป๊อปเห็นว่าการดูแลน้องสาวฟางอีกคนก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่หนักหนาอะไรนะอลิส”ป๊อปปี้พูดตาม

ตรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เออ จริงสิ เมื่อกี้อลิสลืมคุ้กกี้ไว้ในรถ จะเอาไปให้ครูเบ้นซ์ ป๊อป ป๊อปไปส่งอลิสหน่อยสิ นี่ เธอคง

ไม่ว่าอะไรนะ ถ้าชั้นจะขอยืมเพื่อนรักของชั้นไปเอาของกับชั้นน่ะ อยู่คนเดียวได้นะ”อลิสพูดแล้วยิ้ม

ให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“เอาไปสิ เพราะชั้นก็ไม่อยากถูกใครหาว่าใช้งานผู้จัดการหนักเกินไปเหมือนกัน”ฟางพูด แล้วมอ

งอลิสคล้องแขนป๊อปปี้เดินไปจากเธอแล้วพูดคุยกันอย่างสนิทสนม ทำให้เธอรู้สึกน้อยใจ ย้อน

คิดถึงเมื่อกี้ที่เธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วได้ยินโทโมะกับป๊อปปี้พูดคุยกัน เกี่ยวกับเรื่องของเธอ จริงสิ

เป็นนักร้องกับผู้จัดการ มีแค่เรื่องงานเท่านั้น จะรักกันได้ยังไง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเอาใหม่อีกรอบนะคะฟาง ฟางเป็นอะไรน่ะทำไมไม่มีสมิเลย”ครูสอนเต้นกดเปิดเพลงใหม่

แล้วพูดกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สงสัยฟางคงกังวลกับซิงเกิ้ลใหม่ค่ะ ขอโทษนะคะ ฟางขออีกรอบ”ฟางพูดแล้วมองตัวเองที่

กระจกห้องซ้อมเต้นอีกครั้ง และชะงักเมื่อเห็นป๊อปปี้และอลิสเดินเข้ามาพร้อมน้ำแล้วพูดคุยกันไม่

ยอมห่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย”ฟางที่หมุนแล้วหันมาทำให้เกิดการเสียจังหวะ ล้มลงไป

 

 

 

 

 

 

“ฟาง เป็นยังไงบ้าง”ป๊อปปี้ตกใจรีบวิ่งไปดูอาการฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้ครูว่าเราพอแค่นี้ดีกว่า เพราะฟางไม่มีสมาธิเลยนะ”ครูสอนเต้นพูดก่อนจะเดินไปเก็บของ

 

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรรึเปล่าเธอน่ะ วันนี้ซ้อมเต้นไม่มีสมาธิเลย เมื่อวานยังดีๆอยู่เลย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“รึว่าพอไม่มีผู้จัดการส่วนตัวแล้วทำอะไรไม่ถูกอยู่คนเดียวไม่เป็นน่ะ”อลิสพูดตรงๆ

 

 

 

 

 

“อลิส พูดแรงไปรึเปล่า”ป๊อปปี้ตกใจ แล้วรีบหันไปนวดข้อเท้าที่แพลงให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

“อลิสเพื่อนนายไม่ได้พูดแรงหรอก ชั้นไม่มีสมาธิเองไม่ดีหรอก ชั้นไม่เจ็บอะไรมากมายจนถึงให้

นายมาดูแลชั้นหรอก นายไปนั่งพักเถอะวันนี้นายดูแลชั้นมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวชั้นไปอาบน้ำเปลี่ยน

เสื้อผ้าก่อนนะ แล้วอีก15เจอกัน”ฟางหน้างอแล้วพูดออกมาก่อนจะฝืนตัวเองลุกขึ้นไป เพราะรำ

คาญอลิสไม่อยากอยู่ตรงนั้น โดยมีป๊อปปี้มองตามฟางที่เดินกะเผลกๆไปด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ต้องเข้าใจ อลิสกลับมาก็อยากอยู่กับเพื่อนมากๆ เลยอยากให้เพื่อนไปด้วย

 

 

 

มีอุปสรรคขงป๊อปแล้ว บอกเลย ของฟางก็มีเหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา