ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ ตื่นๆๆ สายแล้วๆๆๆๆ”ฟางที่บุกเข้ามาในห้องนอนป๊อปปี้ก็รีบกระโดดขึ้นเตียงแล้วปลุกชาย

หนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย ยัยแสบ ชั้นบอกแล้วไงว่าวันนี้ชั้นงดฝึก ตื่นสายได้”ป๊อปปี้งัวเงียตื่นมาแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวค่อยหลับก็ได้ๆนี่ป๊อปปี้ พี่เอฟูส่งเดโมมารึยังๆ”ฟางรีบถามชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอ นี่พึ่งผ่านไปวันนึงนะ รีบร้อนไปรึเปล่า”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“เออใช่ แหะๆ ชั้นมัวแต่ตื่นเต้นนี่นา ทำอะไรไม่ถูกเลย”ฟางเกาหัวตัวเองแล้วหัวเราะเจื่อนๆ

 

 

 

 

 

 

“เธอนี่น้า เอาล่ะ ไม่มีอะไรแล้วชั้นไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน”ป๊อปปี้ส่ายหน้าขำก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำ

จัดการตัวเอง แล้วสักพักใหญ่ป๊อปปี้เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วชะงักเมื่อเห็นร่างบางนอนหลับปุ๋ย

บนเตียง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฮ้ มานอนบนเตียงชั้นแบบนี้ได้ไงน่ะ ตื่น”ป๊อปปี้เดินไปปลุกฟางที่นอนหลับอยู่

 

 

 

 

 

“อื้อ”ฟางงัวเงียแล้วลืมตาตื่นก็ชะงักเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอมาก

 

 

 

 

 

 

“กะ กรี๊ดดดด”ฟางต้องตกใจเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้นุ่งผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดี๋ยวก็ร้องกรี๊ดเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เสียงอะไรน่ะฟาง เกิดอะไรขึ้น”เขื่อนที่รีบวิ่งนำแก้วและแบมขึ้นมาในห้องป๊อปปี้แล้วถาม

 

 

 

 

 

“โอ๊ย จะร้องทำไมเนี่ย ชั้นยังไม่ได้ทำอะไรเธอนะ”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็นายไม่แต่งตัวให้ดีล่ะ ชั้นก็ตกใจน่ะสิ”ฟางเอามือปิดตาแล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ก็นี่มันห้องชั้น ชั้นต้องเป็นฝ่ายถามเธอดีกว่านะว่าทำไมมาหลับตรงนี้ทำไมไม่กลับห้อง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“ก็ตอนแรกชั้นะกลับไปแล้ว สงสัยเมื่อคืนไม่ได้นอนเลยเผลอหลับเอาน่ะ ชั้นขอโทษนะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“เอ่อ เอาล่ะถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นชั้นขอตัวก่อนนะ”เขื่อนมองฟางและป๊อปปี้ก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

“รวมถึงเธอด้วยยัยแสบ ชั้นจะเปลี่ยนเสื้อผ้า”ป๊อปปี้รีบพูดแล้วหน้าแดง ฟางแอบขำก่อนจะรีบออก

ไปจากห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ถ้าวันนี้ไม่มีซ้อมนะ ชั้นขอตัวไปเยี่ยมครอบครัวชั้นหน่อยสิ”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้ลงมา

 

 

 

 

 

“เอาสิ งั้นเดี๋ยวชั้นไปส่งนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะอาสาขับรถไปส่งฟางที่โรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง”ฟิญวิ่งไปกอดฟางเมื่เห็นฟางเข้ามา

 

 

 

 

 

“วันนี้ไม่มีซ้อมหรอ”โฟร์จัดดอกไม้อยู่ในห้องถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ล่ะ แม่เป็นยังไงบ้างพี่โฟร์”ฟางเดินมาถามโฟร์แล้วเดินไปดูอาการแม่

 

 

 

 

 

 

 

 

“หมอบอกว่าแม่อาการดีขึ้นนะ รอแม่ฟื้นขึ้นมา แต่ว่าไอ้ค่าใช้จ่ยที่โรงพยาบาลน่ะสิ นี่เงินเก็บของ

ฟางเริ่มหมดไปแล้วด้วย”โฟร์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นเอาแบบนี้มั้ยครับ เดี๋ยวเอาเงินของผมออกก่อนก็ได้แล้วค่อยให้ฟางคืนกับผม”ป๊อปปี้อาสา

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ว่าชั้นเกรงใจนายนี่”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเป็นผู้จัดการเธออะไรที่ช่วยได้ก็ช่วยสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม ทำให้ฟางใจเต้น

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปใจดีที่สุดในโลกเลย ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยเหลือครอบครัวพวกเรา”ฟิญรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ลำบากคุณป๊อปแย่นะคะ คุณป๊อปไม่น่าลำบากแบบนี้เลย”โฟร์พูดอย่างแกรงใจ

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ฟางอยู่ในความดูแลของผมแล้ว อะไรที่ช่วยได้ผมกะช่วยครับ”ป๊อปปี้พพูด

 

 

 

 

 

 

“งั้นพี่ป๊อปก็ช่วยมาเป็นแฟนพี่ฟางสิคะ”ฟิญรีบพูด

 

 

 

 

 

“เจ้าหมู”โฟร์และฟิญพูดเสียงหลงอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหะๆ ฟิญล้อเล่นน่ะค่ะ เอ แต่เรื่องนี้ต้องให้พี่ฟางตัดสินใจเองสิเนาะ ฟิญตัดสินไม่ได้หรอก”ฟิญ

พูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

“ฟิญ แก่แดดใหญ่แล้วนะ เดี๋ยวเหอะ”ฟางพูดแล้วตีน้องสาวเบาๆ

 

 

 

 

 

 

“นั่นสิฟิญงานนี้ต้องให้พี่เราตัดสินใจเอง ฟิญไปกินขนมมั้ยเดี๋ยวพี่เลี้ยง”ป๊อปปี้ส่ายหน้าขำกับฟิญ

ก่อนจะชวนฟิญลงไปชั้นล่างของโรงพยาบาลเพื่อหาอะไรกิน โดยมีฟางตามไปด้วย แล้วฟางก็อด

ยิ้มไม่ได้ที่จะเห็นป๊อปปี้และฟิญหยอกล้อกันเหมือนพี่น้องแท้ๆ ทั้งๆที่ป๊อปปี้เองนั้นพึ่งมาดูแลเธอ

แค่เดือนเดียวเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

“ขอบนะ ที่นายมีเมตตากับครอบครัวของชั้น”ฟางพูดเมื่อออกมาเดินเล่นที่สวนกับป๊อปปี้และฟิญ

 

 

 

 

 

 

“ชั้นมีหน้าที่ที่ต้องดูแลเธอ เรื่องแค่นี้เดี๋ยวชั้นเก็บกับเธอตอนเธอดังไง ชั้นบอกแล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้ว

ยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่กะจะขอบคุณ นายนี่มันงก”ฟางพูดแล้วย่นจมูกใส่ป๊อปปี้ ก่อนจะถูกป๊อปปี้ขยี้ผมฟางเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ผมยุ่งหมดแล้ว นี่แน่ะๆ”ฟางยิ้มออกมาแล้วเอาไอติมโคนทื่ถือป้ายป๊อปปี้ ป๊อปปี้รีบเบี่ยงหน้าหลบ

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”ฟางถูกป๊อปปี้ไหวตัวทันแล้วเอาไอติมป้ายแก้มเนียนแทนแก้มของเขาก่อนจะหัวเราะ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แน่ะๆ หัวเราะงั้นหรอ’ฟางพูดแล้วเอาไอติมที่แก้มตัวเองแต้มที่แก้มป๊อปีป้ ก่อนจะหัวเราะกัน

ออกมาทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

“นั่นแน่ๆ พี่ป๊อปปี้กับพี่ฟางแอบู๋จี๋กันจริงๆด้วย”เฟย์ที่ออกมาจากห้องน้ำเห็นป๊อปปี้และฟางก็รีบ

แซว

 

 

 

 

 

 

“เจ้าหมู เลิกแก่แดดได้แล้ว พอเลยๆ”ฟางแก้มแดงแล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“หน้าเธอเลอะน่ะ เช็ดหน่อยนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าที่เพิ่งเช็ดหน้าตัวเองเช็ดให้ที่แก้ม

เนียนของฟางอย่างเบามือ ทำให้ฟางอึ้งปอนเขินเมื่อเจอมุมอ่อนโยนของป๊อปปี้ ซึ่งสุดท้ายทั้งฟาง

และป๊อปปี้ก็โดนฟิญแซวไม่เลิกอยู่ดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวหมดคิวนี้แล้วแก้วจะไปไหนรึเปล่าครับ”ฟลุ้คถามเมื่อถ่ายละครเสร็จแล้วก็เดินมาถามแก้ว

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ”แก้วถามแล้วมองรอบๆเพราะกลัวจะมีคนเห็นเธอกับฟลุ้ค

 

 

 

 

 

 

 

“ก็พอดีว่า วันนี้จะมีปาร์ตี้วันเกิดของกราฟน่ะ เค้าฝากชวนเรามาผ่านทางพี่ ไปด้วยกันสิมีเพื่อนๆใน

วงการไปหลายคนเลยนะ”ฟลุ้ครีบชวน ทำให้แก้วคิดถึงกราฟเพื่อนในวงการที่เธอคบมานาน ก่อน

ที่เธอจะปฏิเสธไม่ลงยอมไปกับฟลุ้คตอนเย็น

 

 

 

 

 

 

 

“โห ไม่คิดเลยเนาะแก้ว ว่ากราฟเค้าจะสนิทกับโทโมะซุปตาร์อันดับหนึ่งของไทยด้วย”ฟลุ้คพูด

เมื่อชวนแก้วเข้ามาในงานวันเกิดของกราฟที่จัดที่บ้านของเขาเอง แก้วมองไปทางโทโมะที่มีสาวๆ

รุมล้อม

 

 

 

 

 

 

 

“ตัวเองมีสาวๆรุมล้อมแล้วทำเป็นบอกว่าไม่มีใครดูแล อีตาเจ้าชู้เอ้ย”แก้วมองแล้วส่ายหน้า

 

 

 

 

 

“หลีกไป”เฟย์พดเมื่อเข้ามาในงานวันเกิดแล้วเขื่อนกำลังขวางอยู่

 

 

 

 

“กินมั้ย”เขื่อนพูดแล้วยื่นขนมให้เฟย์

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เป็นอะไรของนายล่ะเนี่ย นึกครึ้มอะไรมาทำดีกับชั้น รึว่าแม่นายเค้าอยากให้เด็กในสังกัดเค้าได้

งานพรีเซนเตอร์ครีมอาบน้ำที่ชั้นเป็นพรีเซนเตอร์เหมือนกับตัวอื่นๆล่ะ”เฟย์พูดแล้วมองเขื่อน เพราะ

วันนี้จู่ๆจีจี้ก็โทรมาบอกเธอว่าแม่ของเขื่อนต้องการให้ครีมอาบน้ำยี่ห้อนี้ต้องการให้เด็กในสังกัดของ

เธอเป็นพรีเซนเตอร์คู่กับเฟย์

 

 

 

 

 

 

“นี่ ที่ชั้นชวนเธอคุยด้วยเพราะว่าเราเคยเป็นเพื่อนเธอมาก่อนนะ เธอจะเคืองอะไรแม่ชั้นนักหนาเนี่ย

รึว่าเคืองยังไม่หายที่เรื่องแม่ชั้นเลือกมีนเป็นดาราแล้วไม่เลือกเธอ ก็เธอไม่มีออร่านี่นาตอน

นั้น”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เออ ใช่ ชั้นมันไม่ดีเท่ามีนนี่ งั้นชั้นบอกไว้เลยนะว่าแม่นายเป็นนักปั้นมืทองแล้วไง อยากจะดัน

เด็กเข้าวงการก็เอาเค้าเข้าเอง ไม่ใช่มาเบียดเบียนงานชั้น ชั้นยอมอดตายดีกว่าร่วมการกับเด็กใน

สังกัดแม่นาย”เฟย์ว่าด้วยความน้อยใจ

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำไมต้องก้าวร้าวด้วยล่ะเฟย์ เธอนี่มันโลกแคบ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“ชั้นโลกแคบแล้วไง ใคระไปโลกสวยแบบมีนของนายเล่า หลีกไป ชั้นเกลียดนาย”เฟย์พูดแล้ว

ผลัดเขื่อนเดินหนีไป ก่อนจะไปนั่งที่บาร์น้ำแล้วหาเครื่องดื่ม ดื่มแก้อารมณ์ที่ครุกรุ่นตัวเอง แล้วคิด

ย้อนถึงอดีตที่แม่ของเขื่อนมักจะมองข้ามเธอเสมอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”แก้วเดินเลี่ยงออกมาจากปาร์ตี้ชั้นล่างแล้วสูดบรรยากาศยามค่ำคืนที่ตัวระเบียงบ้าน

 

 

 

 

“หนีออกมาแบบนี้เดี๋ยวพี่ฟลุ้คขาของเธอก็ตามหาแย่หรอก”โทโมะที่อยู่ที่ระเบียงอยู่แล้วก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

“แหม แล้วทีนายล่ะหลบมาแบบนี้เดี๋ยวสาวๆด้านล่างก็ตามหาแย่สิ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“ก็เมาแล้ว อยากหลบมาอยู่คนเดียวสักพัก”โทโมะพูดเพราะนึกถึงในงานเมื่อกี้ที่ฟลุ้คเทคแคร์อยู่

ข้างแก้วไม่ห่างมันทำให้เขาเริ่มไม่สนุกกับบรรยากาศในงานก่อนจะเดินมาหลบตรงนี้คนเดียว

 

 

 

 

 

 

“ถ้ะอยู่ตรงนี้ชั้นอยู่ด้วยคนนะ”แก้วนิ่งสักพักก่อนจะหย่อนตัวนั่งข้างโทโมะที่ชมวิวยามค่ำคืนของ

เมืองหลวงไปด้วยกัน

 

 

 

 

 

ซื้อใจครอบครัวฟางไปอีกแล้วผู้จัดการคนนี้ ต้องเพิ่มโบนัสให้นะเนี่ย

 

ตอนหน้าฟางจะโชว์ตัวครั้งแรกแล้วน้า จะเป็นยังไงต้องติดตาม