ปั้นรักปั้นหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ อร่อยจัง วันหลังพาชั้นมากินอีกนะป๊อปปี้”ฟางพูดแล้วยิ้มเมื่อออกมาจากร้านไอติมหลังจาก
เรียนการแสดงเสร็จ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ล่ะ ครั้งนี้ครั้งเดียวเดี๋ยวเธออ้วนแล้วจะกลิ้งแทนเดินขึ้นเวทีร้องเพลง”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“นี่อีตาบ้า ชั้นไม่ได้อ้วนมากนะ ที่อวบๆน่ะเพราะไม่สูงต่างหากล่ะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“แหม เถียงข้างๆคูๆนะยัยแสบ”ป๊อปปี้ส่ายหน้าแล้วเดินก่อนที่ป๊อปปี้จะหยุดอยู่ที่โปสเตอร์แผ่นหนึ่ง
 
 
 
 
 
“นี่นายเดินนำชั้นลิ่วๆแบบนี้ได้ไงเนี่ย”ฟางเดินตามป๊อปปี้มาหยุดตรงที่ชายหนุ่มยืนดูโปสเตอร์
ศิลปินหญิงคนหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
“ฟ้า ว้าว นักร้องคนนี้โกอินเตอร์ไปที่ฮ่องกงด้วยนิสวยเนาะ”ฟางเห็นป๊อปปี้ยืนนิ่งก็ชวนคุย
 
 
 
 
 
“อย่าพูดถึงชื่อนี้อีกชั้นไม่อยากได้ยิน”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆแล้วเดินหนีไป
 
 
 
 
 
 
“อ้าว นายมาหงุดหงิดใส่ชั้นอะไรอีกล่ะเนี่ย ทำอย่างกับนายเคยเป็นฟ้าซะอย่างงั้นล่ะ”ฟางเดินตาม
มาติดๆแล้วพูดขึ้น ป๊อปปี้ชะงัก หยุดเดินแล้วหันขวับมามองหน้าฟางด้วยแววตาโกรธจัด
 
 
 
 
 
 
“บอกว่าอย่าพูดถึงเธออีก วันนี้เธอกลับเองแล้วกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินหนีฟางไปดื้อๆ
 
 
 
 
 
 
“อะไรเนี่ย อีตาบ้ากลับมานะ”ฟางตกใจรีบเรียกป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มขับรถออกไปต่อหน้าต่ตาฟาง
ฟางจึงทำอะไรไม่ได้จึงขึ้นแท็กซี่มาลงที่โรงพยาบาลที่แม่ของเธอนอนรักษาตัวอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง แล้วนี่คุณป๊อปไม่ได้ด้วยหรอ”โฟร์ที่เฝ้าดูอาการแม่อยู่ก็ถามเมื่อเห็นฟางเข้ามาแค่คนเดียว
 
 
 
 
 
 
“ไม่อ่ะพี่โฟร์อย่าไปพูดถึงอีตาหมาบ้านั่นเลย”ฟางหน้าหงิกไม่สบอารมณ์ตอบโฟร์
 
 
 
 
 
 
“นี่ทะเลาะอะไรกันมาอีกละเนี่ย”โฟร์ที่เห็นท่าทางฟางก็รีบดึงออกมาคุยที่ระเบียงห้องเพราะในห้อง
มีทั้งแม่และฟิญที่มานอนเฝ้ากำลังหลับอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเองก็ไม่รู้เหมือนกันพี่โฟร์จู่ๆหมอนั่นก็หงุดหงิดโมโหแล้วทิ้งฟางให้กลับคนเดียวเนี่ย”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“เราไปพูดอะไรจี้ใจดำคุณป๊ปเค้ารึเปล่า เค้าเป็นผู้จัดการไม่น่าจะทิ้งเราแบบนี้นะ”โฟร์พูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่รู้อ่ะ แต่เค้าไม่น่าจะมาทิ้งฟางแบบนี้ ไม่รู้ล่ะฟางโกรธเค้าแล้ว ฟางกลับก่อนนะพี่โฟร์”ฟางพูด
แล้วขอตัวกลับบ้านของเขื่อนเพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้วขืนกลับบ้านค่ำมีหวังป๊อปปี้ทั้งดุทั้งลงโทษ
เธอแน่ๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีรถนายชั้นกลับแท็กซี่ก็ได้ ตาบ้า”ฟางเดินบ่นอุบพลางเดินออกมาด้านนอกเพื่อหารถแท็กซี่ที่
จะกลับ แต่ยืนรอเท่าไหร่รถก็ไม่มาสักทีเธอจึงเลือกที่จะเดินออกมาตามหารถด้านนอกโรงพยาบาล
ดีกว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไปบ้านxxxที่ซอยxxค่ะ”ฟางพูดเมื่อมีแท็กซี่คันหนึ่งจอดรับเธอ ก่อนที่เธอจะขึ้นรถอย่างไม่คิด
อะไร พลางกดมือถือเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆจนเธอรู้สึกว่าทางข้างๆเริ่มเปลี่ยวขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“พี่คะ นี่ไม่ใช่ทางไปบ้านหนูนี่”ฟางรีบถามเมื่อพบว่าทางข้างๆมีแต่ต้นไม้เต็ไปหมด
 
 
 
 
 
 
“พี่ไม่ได้พาหนูกลับบ้านนี่จ้ะ แต่พี่จะพาหนูไปขึ้นสวรรค์ต่างหากล่ะ”คนขับรถแท็กซี่คนนั้นหันมา
ยิ้มและพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด”ฟางตกใจอย่างไม่คิดชีวิตก่นะรีบเปิดประตูรถแล้วกระโดดลงจากรถแท็กซี่คันนั้นอย่างไม่
คิดหน้าคิดหลัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ปี้นนนน ตอนที่ฟางกระโดดลงจากแท็กซี่นั้นได้มีรถคันหนึ่งขับสวนมาอีกเลนถนน
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด”ฟางตกใจในใจตอนนั้นคิดว่าเธอต้องตายแน่ๆก่อนจะเอามือป้องแล้วหลับตา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง เป็นอะไรน่ะฟาง นี่พี่แบงค์เอง”แบงค์ที่เบรกรถได้ทันรีบลงจากรถแล้วมาเรียกฟาง
 
 
 
 
 
 
“พี่แบงค์ ฮือๆ”ฟางลืมตาเมื่อเห็นแบงค์ก็โผเข้ากอดแบงค์และร้องไห้ทันที
 
 
 
 
 
 
“นี่ไอ้เพื่อนป๊อป ป่านนี้แล้วทำไมฟางยังไม่กลับมา นี่นายไม่โทรตามหน่ยหรอ”เขื่อนที่เห็นว่าดึก
มากแล้วฟางยังไม่กลับบ้านอีกก็เดินมาหาป๊อปปี้ที่นั่งดื่มเบียร์เงียบๆไม่พูดไม่จากตั้งแต่กลับมา
 
 
 
 
 
 
“คงไปนอนกับพี่สาวรึไม่ก็นอนกับแม่ที่โรงพยาบาลล่ะมั้ง”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
“นี่ ไอ้เพื่อนป๊อปครับ แกเป็นผู้จัดการเค้าแกก็ควรจะดูแล ใส่ใจเค้าดิวะ นี่ทะเลาะอะไรกันมาอี
กล่ะเนี่ย”เขื่อนที่เห็นป๊อปปี้ไม่สนใจฟางก็บ่นใส่เพื่อนชายก่อนสายตาจะมองลงไปที่โต๊ะที่ป๊อปปี้
วางเบียร์ไว้ มีรูปของฟ้าและป๊อปปี้ถ่ายคู่กันอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“นี่แกยังไม่ลืมฟ้าอีกหรอวะ เรื่องมันผ่านไปนานแล้วนะ”เขื่อนพูดแล้วมองไปที่เพื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เอี๊ยด
 
 
 
 
 
ก่อนที่เขื่อนและป๊อปปี้จะพูดกันต่อ รถของแบงค์ก็ขับมาจอดที่หน้าบ้าน
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณพี่แบงค์มากนะคะที่มาส่งฟาง”ฟางที่ถูกแบงค์ประคองลงรถมาก็ขอบคุณแบงค์
 
 
 
 
 
“นี่ไง ก็กลับมาได้นี่ ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ชั้นไปนะ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆก่อนจะเดินหนีไป
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวดิไอ้ป๊อป เห้ย ฟางไปโดนอะไรมาเนี่ย เกิดอะไรขึ้น”เขื่อนร้องเรียกป๊อปปี้ที่เดินหนีขึ้นไปชั้น
บนแล้วก่อนจะหันมาตกใจเมื่อเห็นสภาพฟางที่หัวเข่าและข้อศอกถลอก ตามเนื้อตัวช้ำไปหมด
 
 
 
 
 
 
“ช่างเถอะเขื่อน เค้าไม่อยากสนใจก็ปล่อยเค้าไป”ฟางเห็นท่าทางป๊อปปี้ที่เมินเธอไม่มีสาเหตุก็พูด
ตัดบท
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเกือบโดนแท็กซี่ล่อลวงไปทำมิดีมิร้ายแล้วกระโดดลงจากรถมาทัน โชคดีที่ผมขับรถไปถ่าย
ละครแถวนั้นกำลังกลับเลยช่วยไว้ได้ทันครับ ไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะ พี่ไปแล้วนะ
ฟาง”แบงค์เล่าเรื่องราวให้เขื่อนฟังก่อนจะขอตัวกลับไป ฟางจึงเดินกะเผลกเข้าบ้านโดยมีเขื่อน
ช่วยประคองฟางมานั่งตรงที่ที่ป๊อปปี้นั่งดื่มเหล้า
 
 
 
 
 
 
“นี่แฟนป๊อปปี้หรอเขื่อน เอ๊ะ นี่มันนักร้องคนนั้น”ฟางสุดุดมองที่รูปคู่ของฟางกับป๊อปปี้ลืมเก็บไป
ด้วย ทั้งคู่ถ่ายรูปคู่กัน จากรูปแล้ว คงผ่านมานานเพราะป๊อปปี้ยังแต่งตัวคล้ายกับเป็นศิลปิน อยู่เลย
 
 
 
 
 
 
“ใช่ ทั้งรักทั้งหวงฟ้ามากเลยล่ะรายนั้นแต่ตอนนี้เลิกกันละ”เขื่อนพูดแล้วมองรูปที่ฟางถือ
 
 
 
 
“งั้นบอกมาได้มั้ยเขื่อนว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมทั้งคู่ถึงเลิกกันล่ะ”ฟางถามด้วยความสงสัย
 
 
 
 
 
 
“เมื่อก่อนตอนป๊อปมันเป็นนักร้องมันคบกับฟ้าที่เป็นนักร้องในค่ายเดียวกัน ตอนนั้นทั้งคู่ต้องคบกัน
หลบๆซ่อนๆเพราะป๊อปมันกำลังดัง ฟ้าเองก็ด้วยแต่แล้วฟ้าก็ทิ้งพวกเราไป ทิ้งค่าย แล้วไปเซ็น
สัญญากับค่ายตรงข้ามแล้วบินไปดังที่ฮ่องกง ตอนนั้นไอ้ป๊อปมันเจ็บช้ำมากถึงขั้นทิ้งทุกอย่างแล้ว
บินไปเลียแผลใจตัวเองที่ฝรั่งเศสตั้ง2ปีถึงจะกลับมาช่วยพ่อมันทำงานเบื้องหลังแล้วไม่กลับไปร้อง
เพลงอีกเลย มันบอก มันอิ่มตัวแล้วเพราะอยู่เป็นนักร้องไปก็ก็เท่านั้น ดังมีชื่อเสียงมีแฟนคลับ
มากมายก็เท่านั้น แต่ไม่สิทธิ์จะมีแฟนจริงๆได้ไม่มีความสุขไม่มีอิสระความเป็นส่วนตัว”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“มิน่าล่ะ เวลาพูดถึงฟ้าวันนี้ป๊อปปี้ถึงไม่อยากฟัง นี่ป๊อปปี้คงจะรักฟ้ามากสินะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“รักสิ ไม่งั้นไม่เคยคิดจะขอแต่งงานหรอก”เขื่อนพูดก่อนจะรีบเอามือปิดปากทันที
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ งั้นชั้นขอตัวขึ้นไปนอนก่อนนะวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”ฟางพูดแล้วเดินขึ้นไปชั้นบนก่อนจะ
เดินเข้าห้องตัวเองแล้วต้องผ่านห้องป๊อปปี้ แวบหนึ่งหางอยากจะเดินเมินไป แต่แล้วเรื่องของฟ้า
มันทำให้เธออดที่จะเข้าไปหาป๊อปปี้ไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
“โห นี่ขนาดหนีไปรักษาแผลใจแล้วนะเนี่ย ยังไม่ลืมอีก”ฟางมองไปรอบๆห้องที่มีแต่รูปฟ้าและ
ป๊อปปี้ บ้างก็รูปฟ้าเดี่ยวปะปนกันแปะอยู่ทั่วห้องก่อนที่ฟางจะเดินไปจับที่กีต้าร์ของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ทำอะไรน่ะ”ป๊อปปี้เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วตกที่เห็นฟางจับกีต้าร์ตัวโปรด
 
 
 
 
 
 
เพล้ง
 
 
 
 
 
ทันใดนั้นเองฟางที่ตกใจที่ป๊อปปี้เรียกก็รีบปล่อยกีต้าร์ทำให้กีต้าร์หล่นไปชนกับของที่ป๊อปปี้วาง
เป็นสัดส่วนไว้แล้วพลอยชนเข้ากับกรอบรูปใบโตของฟ้าและป๊อปปี้แตกกระจายลงพื้นต่อหน้า
ต่อตาป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ชั้นขอโทษเดี๋ยวชั้นเก็บให้นะ”ฟางตกใจแล้วรีบก้มลงเก็บเศษกรอบรูป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องจับ ออกไปจากห้องชั้นเดี๋ยวนี้ ออกไป๊!!!!”ป๊อปปี้มองเห็นรูปคู่ของเขาและฟ้าแตกกระจาย
ต่อหน้าต่อตาก็ตะคอกไล่ฟางออกไปจากห้องตัวเอง ฟางเห็นป๊อปปี้โมโหแล้วไล่ตัวเองก็ตกใจรีบ
ออกจากห้องไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟ้า”ป๊อปปี้ก้มลงเก็บเศษกรอบรูปด้วยตัวเองก็ซึมลงไป
 
 
 
 
 
 
 
คนมันฝังใจลืมแฟนเก่าไม่ลงก็งี้อ่ะ
 
 
เน็ตหอไม่ค่อยดี กว่าจะได้มาอัพก็เว้นช่วงนาน อย่าพึ่งหายไปไหนนะ ๆๆ