ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลับมาแล้วจ้าทุกคน มีของมาฝากทุกคนเลยนะ”โทโมะที่กลับจากถ่ายโฆษณาที่เกาหลีก็แวะมา

หาทุกคนที่บ้าน

 

 

 

 

 

 

“กลับมาทำไมยะ คอนโดโดนยึดรึไง”แก้วเห็นโทโมะอยู่ที่ห้องโถงของบ้านก็ไล่ให้กลับ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็เอาของมาฝากน้องๆร่วมสังกัด เออใช่ชั้นมีของฝากให้เธอด้วยนะ นี่ลิปแทคทู ทาแล้วลอก

ออก จะได้ไม่ต้องเปลืองลิปที่กองถ่าย เพราะอย่างเธอช่างแต่งหน้าที่องถ่ายละครของเธอคงจะ

หนักใจคนอะไรทาลิปครั้งละ10หลอด โอ๊ย เจ็บนะ”โทโมะรีบพูดก่อนจะโดนแก้วเอากล่องลิปตก

เป็นโหลทุบโทโมะรัวไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ไปแล้วมีของมาฝากกันด้วย นี่ไม่รักเค้าไม่นึกถึงกันนะเนี่ย”เขื่อนรีบแซว

 

 

 

 

 

 

“เงียบไปเลยนะเขื่อน ถ้าให้เลือกผู้ชายบนโลกนี้ อีตานี่คือคนสุดท้ายที่จะเลือก”แก้วรีบพูด

 

 

 

 

 

“นี่ก็คงเหลือโทโมะคนเดียวแล้วล่ะ เพราะชั้นไม่ว่าง ป๊อปไม่ว่าง ไปกันเถอะแบม เดี๋ยวเราไปแค

สงานไม่ทัน บาย”เขื่อนรีบพูดแล้วดันโทโมะเข้าหาแก้วก่อนจะรีบดึงแบมขึ้นรถไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย ไม่ต้องมาใกล้หลบไปเลย”แก้วรีบพูดเมื่อโทโมะแกล้งเบียดตัวเองเข้าใกล้

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ไม่คิดถึงชั้นรึไงยัยห้อย”โทโมะรีบถาม

 

 

 

 

 

 

“ไม่ หลีกไป”แก้วพูดก่อนจะเดินหนีโทโมะรีบตาม

 

 

 

 

 

 

“นี่พวกแกจะจีบกันแต่เช้าเนี่ยช่วยเกรงใจคนโสดได้มั้ย”ป๊อปปี้เดินลงมาจากชั้นบนเห็นโทโมะกับ

แก้วก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่แฟนนะ”โทโมะและแก้วหันมาพูดพร้อมกันแล้วรีบอยู่ห่างกันทันที

 

 

 

 

 

“อ้าวโทโมะหวัดดีจ้า”ฟางที่เดินลงมาจากชั้นบนเมินป๊อปปี้ไปแล้วทักโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ห้อย คู่นี้เค้าทะเลาะกันอีกแล้วใช่มั้ย”โทโมะเห็นท่าทางของป๊อปปี้และฟางก็เดินไปกระซิบแก้ว

 

 

 

 

 

 

“อือ คราวนี้ท่าทางจะคืนดีกันยากล่ะ”แก้วพูด ก่อนที่โทโมะจะยิ้มอะไรออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ตามตารางต้องสอนเต้นฟางด้วยนี่นา พอดีเลย วันนี้ชั้นว่าง ยัยห้อยว่าง งั้นเราพาฟางไปที่

สตูดิโอเต้นที่ประจำเลยแล้วกันเนาะป๊อป”โทโมะรีบดึงตารางการฝึกของฟางไปจากมือป๊อปปี้ก็รีบ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวแล้วชั้นเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย ชั้นไม่ไป”แก้วเหวอแล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ก็ในฐานะที่เธอเคยเป็นนักร้องมาก่อน เอาน่า สอนฟางเค้าหน่อยดิยัยห้อย อย่ามาใจจืดใจดำเลย

น่า”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าวันนี้โทโมะกับแก้วจะสอนฟางก็ดี ฟางเบื่อที่จะอยู่กับคนไม่มีเหตุผลแถวนี้”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้เลยจ้า แต่ว่าต้องพาป๊อปปี้ไปด้วยนะฟางเพราะถ้าฟางไม่เอาป๊อปปี้ไปนะ พ่อมันคงดุมันตายแน่

ไอ้ป๊อปไปดูฟางด้วย ไม่งั้นชั้นจะโทรฟ้องพ่อแก”โทโมะรีบขู่ ทำให้ป๊อปปี้และฟางมองหน้าแล้ว

ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายกันและก่นก่อนที่จะโดนแก้วและโทโมะลากทั้งคู่มาที่สตูดิโอเต้น

ที่โทโมะใช้มาฝึกซ้อมเต้นประจำ

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟลุ้ค วันนี้แก้วคงไปดูหนังกับพี่ไม่ได้แล้วค่ะ พอดีต้องฝึกเด็กใหม่ในสังกัดน่ะค่ะ ค่ะ ไว้โอกาส

หน้าแล้วกันนะคะ บายค่ะ”เมื่อมาถึงแก้วก็รีบโทรหาฟลุ้คเพื่อเลื่อนนัดที่เธอจะไปดูหนังด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

“เชอะ สร้างกระแสกะจะให้ปาปารัซซี่ถ่ายภาพพวกเธอล่ะสิ”โทโมะรีบว่าแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าเงียบสัก5นาทีก็ไม่มีใครว่านายเป็นใบ้หรอกนะ”แก้วว่าก่อนจะเดินเชิดไปหาฟางที่เปลี่ยนชุด

เต้นออกมา

 

 

 

 

 

 

“ตายละ แผลเห็นชัดแบบนี้ เธอต้องทายาด้วยนะ จะได้ไม่เป็นแผลเป็น”แก้วพูดเมื่อเห็นแผลที่ตัว

ของฟาง ป๊อปปี้ที่ทำเป็นอ่านหนังสือพิมพ์แอบเลื่อนลงมาดูนิดนึงแล้วเงียบไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่เดี๋ยวชั้นจะสอนstepง่ายๆไปก่อนนะ ฟางค่อยๆเต้นตามชั้นถ้าท่าไหนไม่ทันก็บอกเดี๋ยวชั้น

จะทวนท่าให้ กก้วช่วยดูฟางด้วย”โทโมะพูดก่อนจะเริ่มสอนฟางเต้นในท่าง่ายๆ สอนการหมุน

สะโพก และการนับจังหวะ

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะเดี๋ยวเธอเต้นดูเองก่นนะ”แก้วพูดเมื่อเห็นว่าฟางเริ่มจำท่าเต้นที่โทโมะเต้นได้แล้ว

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ขอโทษค่ะ เดี๋ยวฟางขออีกรอบนะคะ”ฟางพูดเมื่อเต้นครั้งแรกเธอเริ่มนับจังหวะผิด

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ขอโทษๆ ฟางขออีกรอบนะ”ฟางพูดอีกครั้งก่อนจะขอเต้นอีกรอบ

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ขอ/ไม่ต้องขอโทษมันแล้ว”ฟางที่เต้นผิดอีกกำลังจะขออีกรอป๊อปปี้ปาหนังสือพิมพ์แล้วพูด

เสียงดัง

 

 

 

 

 

 

“นะ นายจะทำอะไร”ฟางตกใจพยายามะถอยหนีเมื่อป๊อปปี้เดินมาหา

 

 

 

 

 

 

“ท่าเต้นง่ายๆแค่นี้ก็ไม่มีสมาธิ นี่ทำบ้าอะไรของเธอน่ะห้ะ เด็กอนุบาลยังเต้นได้เลย”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

“ถ้าชั้นมันแย่มากนายก็ไปสอนเด็กอนุบาลเลยสิ”ฟางหันกลับไปว่าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ก็นี่ไง สอนเด็กอนุบาลอยู่ไง เธอน่ะทำตัวหยั่งกับเด็ก5ขวบ”ป๊อปปี้ว่าแล้วเอานิ้วจิ้มที่หัวฟางเบาๆ

ฟางรีบปัดมือออก

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาจับชั้นนะ ไม่ต้องมายุ่ง นายมันเฮงซวย ผู้จัดการเฮงซวย ชั้นเกลียดนายตาบ้า”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

 

“พอก่อนๆ พอเลยทั้งคู่น่ะ อะไรกันนักหนาเนี่ย ชั้นเคยบอกแล้วไม่ใช่รึไงว่าพวกนายทำงานด้วยกัน

น่ะ ควรจะใจเย็นๆ เปิดใจคุยกันให้มากกว่านี้ นี่อะไร3วันดี4วันร้าย เดี๋ยวทะเลาะกันดีกัน แล้วเมื่อ

ไหร่ฟางจะพัฒนาเหมือนศิลปินฝึกหัดคนอื่นในค่าย ป๊อป นายเองก็อยู่มานาน ช่วยงานพ่อนายมา

นาน ทำไมเรื่องแค่นี้นายทำไม่ได้วะ ฟาง เธอก็เหมือนกัน ถ้าป๊อปมันโวยวายเธอก็เงียบ ยอมเงียบ

กันสักฝ่าย นี่อะไร มีแต่ร้อนกับร้อน แล้วแบบนี้เมื่อไหร่ปัญหานี่มันจะจบล่ะห้ะ ชั้นก็ไม่ได้ว่างที่จะ

มาเป็นคนกลางให้พวกนายคืนดีกันตลอดไปนะ หงุดหงิดโว้ย”โทโมะโพล่งออกมาอย่างเหลืออด

ก่นจะเดินหัวเสียออกปากห้องโดยมีแก้วรีบวิ่งตามออกไปติดๆเพื่อไปดูอาการของโทโมะ ฟางมอง

หน้าป๊อปปี้สักพักก่อนจะเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามันมีปัญหามาก ชั้นไม่ป็นแล้วก็ได้นะนักร้องน่ะ”ฟางเงียบก่อนจะพูดชึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเป็นสิ่งที่เธออยากทำไม่ใช่รึไง ถ้าเธอไม่เป็นแล้วเธอจะเอาเงินที่ไหนมารักษาแม่กับพี่โฟร์

ล่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“หางายทำไง ถ้าทำงานกันแล้วต้องทะเลาะกันบ่อยแบบนี้ชั้นก็ไม่ทำก็ได้นะ นายก็ไปดูแลศิลปิน

คนอื่นเอา อย่ามาสนใจชั้นเลย ชั้นมันเด็กอนุบาลอย่างนายว่าจริงๆนั่นล่ะ”ฟางพูดแล้วเดินหนี

ป๊อปปี้รีบคว้าตัวฟางมาใกล้

 

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้ยังเต้นไม่แข็งแรงเลย เดี๋ยวชั้นดูท่าให้นะ”ป๊อปปี้พูดแล้วไม่สนใจว่าฟางจะทักท้วงอะไร

ก่อนจะดึงฟางไปที่หน้ากระจกแล้วเริ่มสอนฟางเต้นโดยที่ตัวเองเข้ามาสอนระยะประชิดแบบตัวต่อ

ตัว จนบางท่าทั้งคู่ต้องใกล้กันมาก

 

 

 

 

 

 

ตึกๆ

 

 

 

 

 

 

ฟางที่เต้นแล้วมีป๊อปปี้อยู่ข้างๆโอบเอวไว้บ้าง เอาแก้มมาแนบบ้างก็ใจเต้นรัว

 

 

 

 

 

 

 

“หน้าแดง เป็นอะไร เหนื่อยหรอ พักก่อนมั้ย”ป๊อปปี้ถามฟางเมื่อเห็นฟางหน้าแดงก่อนจะพาฟาง

ไปนั่งพัก

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจนะ”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้หยิบน้ำมาให้ ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินไปหยิบกล่องยามา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดูแผลหน่อยนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนที่ดึงขาฟางไปฟาดที่ตักตัวเองที่นั่งขัดสมาธิข้างๆแล้วรูดกางเกง

ผ้ายืดขึ้น เผยให้เห็นแผลที่ล้มตรงเข่าทั้ง2ข้าง ก็จัดการทำแผลให้ฟาง

 

 

 

 

 

“โอ๊ย นายมันแสบนะ”ฟางดิ้นเมื่อป๊อปปี้ทายาให้

 

 

 

 

 

 

“อยู่เฉยๆเถอะน่า เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วล๊อคขาฟางแน่นแล้วจัดการทำแผลจนเสร็จ

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย ไม่อาแล้ว แสบๆ”ฟางต้องร้องเมื่อป๊อปปี้ทายาที่ข้อศอกให้ฟาง แล้วล๊อคตัวไม่ให้หนีไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

“เสร็จแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อจัดการทำแผลให้ฟางเสร็จเรียบร้อยก่อนจะเก็บของ ฟางจึงลุกไปซ้อม

ต่อ ป๊อปปี้จึงคว้าแขนไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะเรื่องเมื่อวานที่ทำตัวเป็นผู้จัดการที่แย่อีกแล้ว ขอโทษจริงๆที่ชั้นจัดการกับความรู้สึก

นั้นออกไปจากใจไม่ได้เลย แล้วเผลอพาลใส่เธอแบบนั้น”ป๊อปปี้ออกมาแล้วซึมลงไป

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไร ชั้นยอมรับตอนแรกก็โกรธ แต่พอชั้นเห็นแววตาของนายตอนนี้ชั้นรู้ดีว่านายรักฟ้ามาก

แค่ไหน นายต้องเข้มแข็งไว้นะป๊อปปี้ ชั้นเชื่อว่านายจะต้องผ่านมันไปให้ได้แน่ๆ”ฟางพูดแล้วกุมมือ

ให้กำลังใจป๊อปปี้แล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม ป๊อปปี้มองมือของฟางที่จับมือตัวเองก็เงยหน้ามองร่างบางที่

ยิ้มให้กำลังตัวเองก็ยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ต้องให้บีบอยู่ด้วยกันตลอดถึงจะเคลียร์กันนะคู่นี้”โทโมะแอบดูฟางและป๊อปปี้อยู่นอกห้องก็

พูด

 

 

 

 

 

 

“ย่ะ พอซุปตาร์ แอคติ้งเริ่ดยิ่งกว่าออสการ์”แก้วมองโทโมะที่เมื่อกี้ทำทีว่าโมโหแล้วออกไปเพื่อบีบ

ให้ป๊อปปี้และฟางอยู่ด้วยกันเพื่อคุยกันก็ส่ายหน้าเบาๆ

 

 

 

 

 

 

ถ้าคิดว่าคู่จะดีกันตลอดล่ะก็ คิดผิด ะทะเลาะกันอีกมั้ยต้องดู5555555