รักนะ ไอบี้ของผม

ตอนที่ 3
[V TALK]
อ่าาาา~ T^T
ทำไมกันล่ะครับ นี่ผมอุตส่าห์วางแผนไว้ซะดิบดีแล้วนะ แต่ทุกคนดูผลที่ผมได้กลับมาสิครับ...
ไอ้พี่แบคโกรธ...
ฮยองชานยอลโดนพี่แบคไล่ออกมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ...
แล้วต่อไปผมควรจะทำยังไงดีอ่ะ? ให้อยู่นิ่งเป็นสากกระเบือดีมั้ย -0-
ดีสินะ =_=
หลังจากที่ไอ้พี่แบคด่าฮยองเสร็จสรรพแล้ว (ผมแอบตามฮยองขึ้นไป) ผมก็รีบเดินลงมาทันที เพื่อที่จะไม่ให้ฮยองรู้ตัว ผมกลับมาที่ครัวและทำเป็นเก็บจาน
"วี..."  โอ๊ะ! เสียงฮยองใช่มั้ยครับ ฮยองไม่เคยเรียกผมเป็นชื่อเล่นเลยนี่น่า -3-  
"ฮยองไม่เคยเรียกชื่อผมแบบนี้นี่ ฮั่นแน่! จะเล่นอะไรกับผมครับ ^++++^"
"ฉัน ฮึก..."
"ฮยองร้องไห้ทำไมครับ! 0.0"  ผมรีบเดินเข้าไปหาฮยองทันที "มีอะไรบอกผมได้นะ"
"แบคฮยอนคงเกลียดฉันมากสินะ ฮึก..."
"..."
"ที่ฉันไปทำให้ชีวิตคู่ของแบคฮยอนและลูกอมพังไปน่ะ T^T"
"ฮยองไม่ผิดหรอกครับ..."
"...ฮึก"
"พี่ลูกอมต่างหากล่ะครับที่ผิดน่ะ"
"ลูกอมผิดหรอ?"
"ผิดมากเลยล่ะครับ ก็ผิดตรงที่..."
แอด~
โอ๊ะ! ผมยังพูดไม่จบก็มีเสียงเปิดประตูออกมาซะแล้ว! ไม่ใช่ประตูห้องไอ้พี่แบคหรอกครับ แต่เป็นประตูหน้าบ้าน และก็ไม่แปลกใจเลย...
เพราะคนที่อยู่ตรงหน้าพวกเราสองคนคือ พี่ลูกอม...
"คุยอะไรกันอยู่หรอ ท่าทางน่าสนุกนะ ^^"
"..."
"เมื่อกี้พี่ลูกอมไปไหนมาครับ"
"เอ่อ..."
"บอกมาสิครับ!"
ผมรีบคะยั้นคะยอให้พี่เขาตอบ แต่ปฏิกิริยาที่พี่เขาทำมันดูมีพิรุธแปลกๆยังไงชอบกล
"มะ...เมื่อกี้ฉันไป เอ่อ..."
ผมได้แต่มองหน้าพี่เขา ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ที่กระเป๋ากางเกงผมขึ้นมาและกดบันทึกเสียงทันที
"ผมบอกให่บอกมาไง :)"
"นะ...นายอย่าทำอะไรบ้าๆนะ!"
"เอ...น่าจะเอาให้ไอ้พี่แบคฟังนะเนี่ย เพราะปกติพี่จะไม่ใช้คำพูดตะคอกใส่กันนี่ครับ :)"
"ฉะ..ฉันบอกก็ได้"  วิธีของผมใช้ได้ผลแฮะ ^^  "แต่ต้องปิดเครื่องบันทึกเสียงก่อนนะ"
"ครับ ^^"   ผมยกโทรศัพท์ขึ้นมาและทำเป็นกดปิดบันทึกเสียง แต่ความจริงผมทำเป็นกดยกเลิก ก็แค่นั้นแหละ  "เรียบร้อย คราวนี้จะบอกมาได้หรือยังครับ"
"บอกก็ได้ -3- แต่นายห้ามไปบอกแบคฮยอนนะ!"
"ครับ"
"เมื่อกี้แฟนใหม่ฉันเอง"
"แต่ฉันจะบอก..."  โอ๊ะ! ทันทีที่พี่ลูกอมพูดจบ ฮยองก็โพล่งขึ้นมาทันที! "จะเป็นอะไรมั้ยล่ะ"
"นาย! ชานยอล!"
"วี เราขึ้นบอกแบคฮยอนกันเถอะ :)"
"อย่านะ!"  ในขณะที่ผมกับพี่ชานยอลกำลังหันหน้าไปเพื่อที่จะขึ้นไปหาพี่แบคฮยอน พี่ลูกอมก็ดึงแขนพี่ชานยอลไว้ซะก่อน "ขอร้อง"
"สายไปแล้วล่ะ :)" 
พี่ชานยอลสบัดมือของพี่ลูกอมออก และเดินขึ้นไปทันที โดยมีผมคอยติดตามไปด้วย ส่วนพี่ลูกอมก็ได้แต่ยืนก้มหน้าเหมือนจะรู้เหตุการณ์ต่อไปจะเป็นยังไง
"ฮยองไม่ต้องเรียกครับ เดี๋ยวผมเคาะเอง"  ผมหันไปพูดกับฮยองเบาๆ
ฮยองได้แต่พยักให้เท่านั้น เพราะผมรู้อยู่แล้วว่าถ้าฮยองเรียกพี่แบคต้องเงียบเเน่ๆ
"ไอ้พี่แบคครับ ผมเองวี!"
"มีไร"  ไม่นานก็มีเสียงตอบรับจากไอ้พี่แบคมาจากข้างใน 
"ผมมีเรื่องสำคัญที่พี่ต้องฟัง ได้โปรดพี่ออกมาข้างนอกหน่อย!"
"เออๆ" 
แอด~
พี่แบคเปิดประตูออกมาและก็ต้องปิดไปอีกครั้งนึงเพราะเจอฮยอง แต่ผมมือไวก็เลยไปคว้าประตูเอาไว้ได้
"แต่ฉันไม่มีว่ะ"
"พี่ฟังนี่ก่อนสิ รับรองว่าพี่ต้องตาสว่าง"
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดตรงที่ผมบันทึกเอาไว้ให้ไอ้พี่แบคฟัง
'ผมบอกให้บอกมาไง :)'
'นะ...นายอย่าทำอะไรบ้าๆนะ!'
'เอ...น่าจะเอาไปให้ไอ้พี่แบคฟังนะเนี่ย เพราะปกติพี่จะไม่ใช้คำพูดตะคอกใส่กันนี่ครับ :)'
'ฉะ..ฉันบอกก็ได้ แต่ต้องปิดเครื่องบันทึกเสียงก่อนนะ'
'ครับ ^^ ...เรียบร้อยแล้ว คราวนี้จะบอกมาได้หรือยังครับ'
'บอกก็ได้ แต่นายห้ามไปบอกแบคฮยอนนะ!'
'ครับ'
'เมื่อกี้แฟนใหม่ฉันเอง'
'แต่ฉันจะบอก...'
ผมปิดเครื่องบันทึกเสียง และหันไปมองไอ้พี่แบคที่ตอนนี้ยืนอยู่ในท่าที่แข็งทื่อ ไม่มีทีท่าจะขยับด้วยซ้ำไป
"เรื่องจริงใช่มั้ย..."
"แบคฮยอน..." 
ผมถอยหลังออกมาจากตรงนั้นและเดินเข้าห้องตัวเองไป เพราะยืนอยู่ตรงนั้นคงจะเป็นก้างขวางคอซะเปล่าๆ :)