รักนะ ไอบี้ของผม

ตอนที่ 3

[V TALK]

อ่าาาา~ T^T

ทำไมกันล่ะครับ นี่ผมอุตส่าห์วางแผนไว้ซะดิบดีแล้วนะ แต่ทุกคนดูผลที่ผมได้กลับมาสิครับ...

ไอ้พี่แบคโกรธ...

ฮยองชานยอลโดนพี่แบคไล่ออกมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ...

แล้วต่อไปผมควรจะทำยังไงดีอ่ะ? ให้อยู่นิ่งเป็นสากกระเบือดีมั้ย -0-

ดีสินะ =_=

หลังจากที่ไอ้พี่แบคด่าฮยองเสร็จสรรพแล้ว (ผมแอบตามฮยองขึ้นไป) ผมก็รีบเดินลงมาทันที เพื่อที่จะไม่ให้ฮยองรู้ตัว ผมกลับมาที่ครัวและทำเป็นเก็บจาน

"วี..."  โอ๊ะ! เสียงฮยองใช่มั้ยครับ ฮยองไม่เคยเรียกผมเป็นชื่อเล่นเลยนี่น่า -3-  

"ฮยองไม่เคยเรียกชื่อผมแบบนี้นี่ ฮั่นแน่! จะเล่นอะไรกับผมครับ ^++++^"

"ฉัน ฮึก..."

"ฮยองร้องไห้ทำไมครับ! 0.0"  ผมรีบเดินเข้าไปหาฮยองทันที "มีอะไรบอกผมได้นะ"

"แบคฮยอนคงเกลียดฉันมากสินะ ฮึก..."

"..."

"ที่ฉันไปทำให้ชีวิตคู่ของแบคฮยอนและลูกอมพังไปน่ะ T^T"

"ฮยองไม่ผิดหรอกครับ..."

"...ฮึก"

"พี่ลูกอมต่างหากล่ะครับที่ผิดน่ะ"

"ลูกอมผิดหรอ?"

"ผิดมากเลยล่ะครับ ก็ผิดตรงที่..."

แอด~

โอ๊ะ! ผมยังพูดไม่จบก็มีเสียงเปิดประตูออกมาซะแล้ว! ไม่ใช่ประตูห้องไอ้พี่แบคหรอกครับ แต่เป็นประตูหน้าบ้าน และก็ไม่แปลกใจเลย...

เพราะคนที่อยู่ตรงหน้าพวกเราสองคนคือ พี่ลูกอม...

"คุยอะไรกันอยู่หรอ ท่าทางน่าสนุกนะ ^^"

"..."

"เมื่อกี้พี่ลูกอมไปไหนมาครับ"

"เอ่อ..."

"บอกมาสิครับ!"

ผมรีบคะยั้นคะยอให้พี่เขาตอบ แต่ปฏิกิริยาที่พี่เขาทำมันดูมีพิรุธแปลกๆยังไงชอบกล

"มะ...เมื่อกี้ฉันไป เอ่อ..."

ผมได้แต่มองหน้าพี่เขา ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ที่กระเป๋ากางเกงผมขึ้นมาและกดบันทึกเสียงทันที

"ผมบอกให่บอกมาไง :)"

"นะ...นายอย่าทำอะไรบ้าๆนะ!"

"เอ...น่าจะเอาให้ไอ้พี่แบคฟังนะเนี่ย เพราะปกติพี่จะไม่ใช้คำพูดตะคอกใส่กันนี่ครับ :)"

"ฉะ..ฉันบอกก็ได้"  วิธีของผมใช้ได้ผลแฮะ ^^  "แต่ต้องปิดเครื่องบันทึกเสียงก่อนนะ"

"ครับ ^^"   ผมยกโทรศัพท์ขึ้นมาและทำเป็นกดปิดบันทึกเสียง แต่ความจริงผมทำเป็นกดยกเลิก ก็แค่นั้นแหละ  "เรียบร้อย คราวนี้จะบอกมาได้หรือยังครับ"

"บอกก็ได้ -3- แต่นายห้ามไปบอกแบคฮยอนนะ!"

"ครับ"

"เมื่อกี้แฟนใหม่ฉันเอง"

"แต่ฉันจะบอก..."  โอ๊ะ! ทันทีที่พี่ลูกอมพูดจบ ฮยองก็โพล่งขึ้นมาทันที! "จะเป็นอะไรมั้ยล่ะ"

"นาย! ชานยอล!"

"วี เราขึ้นบอกแบคฮยอนกันเถอะ :)"

"อย่านะ!"  ในขณะที่ผมกับพี่ชานยอลกำลังหันหน้าไปเพื่อที่จะขึ้นไปหาพี่แบคฮยอน พี่ลูกอมก็ดึงแขนพี่ชานยอลไว้ซะก่อน "ขอร้อง"

"สายไปแล้วล่ะ :)" 

พี่ชานยอลสบัดมือของพี่ลูกอมออก และเดินขึ้นไปทันที โดยมีผมคอยติดตามไปด้วย ส่วนพี่ลูกอมก็ได้แต่ยืนก้มหน้าเหมือนจะรู้เหตุการณ์ต่อไปจะเป็นยังไง

"ฮยองไม่ต้องเรียกครับ เดี๋ยวผมเคาะเอง"  ผมหันไปพูดกับฮยองเบาๆ

ฮยองได้แต่พยักให้เท่านั้น เพราะผมรู้อยู่แล้วว่าถ้าฮยองเรียกพี่แบคต้องเงียบเเน่ๆ

"ไอ้พี่แบคครับ ผมเองวี!"

"มีไร"  ไม่นานก็มีเสียงตอบรับจากไอ้พี่แบคมาจากข้างใน 

"ผมมีเรื่องสำคัญที่พี่ต้องฟัง ได้โปรดพี่ออกมาข้างนอกหน่อย!"

"เออๆ" 

แอด~

พี่แบคเปิดประตูออกมาและก็ต้องปิดไปอีกครั้งนึงเพราะเจอฮยอง แต่ผมมือไวก็เลยไปคว้าประตูเอาไว้ได้

"แต่ฉันไม่มีว่ะ"

"พี่ฟังนี่ก่อนสิ รับรองว่าพี่ต้องตาสว่าง"

ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดตรงที่ผมบันทึกเอาไว้ให้ไอ้พี่แบคฟัง

'ผมบอกให้บอกมาไง :)'

'นะ...นายอย่าทำอะไรบ้าๆนะ!'

'เอ...น่าจะเอาไปให้ไอ้พี่แบคฟังนะเนี่ย เพราะปกติพี่จะไม่ใช้คำพูดตะคอกใส่กันนี่ครับ :)'

'ฉะ..ฉันบอกก็ได้ แต่ต้องปิดเครื่องบันทึกเสียงก่อนนะ'

'ครับ ^^ ...เรียบร้อยแล้ว คราวนี้จะบอกมาได้หรือยังครับ'

'บอกก็ได้ แต่นายห้ามไปบอกแบคฮยอนนะ!'

'ครับ'

'เมื่อกี้แฟนใหม่ฉันเอง'

'แต่ฉันจะบอก...'

ผมปิดเครื่องบันทึกเสียง และหันไปมองไอ้พี่แบคที่ตอนนี้ยืนอยู่ในท่าที่แข็งทื่อ ไม่มีทีท่าจะขยับด้วยซ้ำไป

"เรื่องจริงใช่มั้ย..."

"แบคฮยอน..." 

ผมถอยหลังออกมาจากตรงนั้นและเดินเข้าห้องตัวเองไป เพราะยืนอยู่ตรงนั้นคงจะเป็นก้างขวางคอซะเปล่าๆ :)