รวมNC ของ BLACK_Pbc

Intro

เปลือกตาสวยลืมตาตื่นขึ้นมา เพดานสีขาวคือสิ่งที่เห็นสิ่งแรกหลังตื่นขึ้นมา ร่างบางเล็กขยับตัวเล็กน้อยเพื่อคลายความเมื่อยล้าจากท่านอนเดิมๆ

“โอ๊ะ” ร่างบางเบ้หน้าเมื่อความเจ็บปวดทางช่องทางหลังแล่นเข้ามา ก่อนจะพลิกตัวไปอีกข้างควานหาอีกคนที่ร่วมรักกันมาเมื่อคืน

หายไปไหน??? 

ร่างเล็กลุกขึ้นนั่งช้าๆเพราะความเจ็บที่ช่องทางหลัง พิงหัวเตียงด้วยความเพลียจากบทรักเมื่อ ตอนกลางคืน รอยยิ้มน้อยๆผุดมาที่ใบหน้าเล็กน่ารัก เมื่อคืนนี้ร่างบางรู้สึกมีความสุขจริงๆ เพราะเขาทำอย่างอ่อนโยนกว่าครั้งไหนๆ

“ตื่นแล้วหรอ” ร่างสูงของอีกคนเดินเข้ามาในห้อง เหลือบตามองร่างเล็กที่นั่งอยู่บนเตียงด้วยแววตาเย็นชาไร้ความรู้สึก

เป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว

สายตาแบบนี้..เย็นชาจังนะ ปาร์คชานยอล

“อือ” ร่างเล็กตอบเสียงเบา ก่อนจะพยายามลุกจากเตียงเพื่อไปเข้าห้องน้ำ แต่ความเจ็บระทมไปทั่วทั่งร่างกลับทำให้ต้องนั่งลงไปที่เดิม ชานยอลเห็นว่าอีกคนไม่ไหวจึงเดินเข้าไปช้อนตัวร่างเล็กขึ้นมาแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ วางอีกคนไว้ที่อ่างอาบน้ำอย่างเบามือ

“รีบอาบซะเดี๋ยวฉันจะไปส่งไปมหาลัย” ว่าจบก็หมุนตัวออกไปเช่นเคย คนที่นั่งอยู่ในอ่างถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจก่อนจะลงมืออาบน้ำ

“ครับ..โอเค..ครับแล้วเจอกัน”

ร่างเล็กเดินออกมาจากห้องน้ำได้ยินบทสนทนาของอีกคนก็น่าสลดทันที น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนมาก

..อีกแล้ว

“เสร็จแล้วใช่ไหมแบคฮยอน” ชานยอลที่วางโทรศัพท์หันมาถามคนตัวเล็กที่กำลังสวมเสื้อผ้าอยู่ ร่างเล็กขาวผ่องมีรอยแดงซึ่งเขาเป็นคนทำเองเมื่อคืนนี้

“อื้อ ไปกันเถอะ” พยักหน้าพร้อมยิ้มให้กับอีกคนที่ไม่แม้จะยิ้มตอบ แถมยังเดินออกไปด้วยท่าทางเฉยชาไร้ความรู้สึก

..ชินซะแล้ว

แบคฮยอนชินกับท่าทางของอีกคน พร้อมกับส่ายหน้ากับความคิดเล็กของตนเองแล้วเดินตามอีกคนออกไป

“คืนนี้ฉันไม่กลับนะ” หลังจากเงียบมานานชานยอลก็เอ่ยปากบอก คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองคนข้างตัวเล็กน้อย

“นายจะไปไหนหรอ” ถามอีกคนด้วยความเป็นห่วง แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือสายตาเย็นชาและคำพูดที่กัดกินหัวใจ

“ไม่ใช่เรื่องของนาย ขึ้นรถได้แล้ว” ชานยอลตอบ หางเสียงหยันคล้ายรำคาญเต็มทน คนตัวเล็กพยักหน้าด้วยความน้อยใจ ก่อนจะเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง

..ทุกอย่างเหมือนเดิม จริงๆ

แม้แต่แววตาของเขาที่มองมายังแบคฮยอนก็ไม่เคยเปลี่ยน ทั้งเย้ยหยัน สมเพช ดูถูกและสารพัด แต่ คนตัวเล็กกลับทนได้ เพราะคำว่ารัก คำเดียวที่ยังอยู่ไม่ไปไหนตั้งแต่ครั้งแรกจนถึงตอนนี้