รวมNC ของ BLACK_Pbc

มือหนาถอดเสื้อยืดตัวเล็กของแบคฮยอนออกทั้งที่ริมฝีปากยังวนเวียนอยู่ที่ใบหน้าหวาน ทำให้ตอนนี้ส่วนบนของแบคฮยอนไม่เหลือเสื้อผ้าสักชิ้นเดียว

ชานยอลผลักแบคฮยอนให้นอนราบกับพื้นเตียง ริมฝีปากหนาก้มลงครอบครองเม็ดทับทิมเม็ดเล็กที่ตั้งชันรอให้อีกคนได้สัมผัสอย่างกระหาย ทั้งกัด ดูดดุน จนแบคฮยอนถึงกับครางเสียงดังลั่นด้วยความเสียวซ่านมือบางจัดการปลดกระดุมเสื้อของชานยอลด้วยความลนลาน เพราะความต้องการที่เหลือล้น มือหนาอีกข้างลูบไล้หน้าท้องเนียนเรียบเลยไปถึงขอบกางเกงขาสั้นตัวเล็ก ที่แบคฮยอนใส่แล้วถอดมันออก

ชานยอลเงยหน้าขึ้นมาประกบปากกับแบคฮยอนพร้อมกับถอดเสื้อของตัวเองออกเช่นกัน ลิ้นหนาสอดเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นเล็กของอีกคนด้วยความต้องการ ความเร่าร้อนจากจุมพิตที่ชานยอลมอบให้ทำเอาแบคฮยอนถึงกับครางตอบในลำคอด้วยความสุขสม

“อ๊ะ!!”

แบคฮยอนร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อ แก่นกายเล็กถูกอีกคนหนึ่งครอบครอง ชานยอลแสยะยิ้มร้ายให้แบคฮยอน พร้อมกับใช้มือหนารูดแก่นกายเล็กเร็วช้าสลับกันไป แบคฮยอนอ้าปากเปล่งเสียงครางเพื่อระบายอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น

“อา อ๊ะ ชาน อ๊ะ ย ยอล อ๊า!!!” ปากบางพูดไม่ได้ศัพท์ เพราะความเสี่ยวซ่านที่อีกคนปรนเปรอให้ น้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาจากแก่นกาย เมื่อแบคฮยอนเสร็จสม พร้อมหอบหายใจเสียงดัง ใบหน้าที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงเห่อ และผิวนวลเนียนใสเริ่มมีสีแดงระเรื่อ

“ชานยอล..” น้ำเสียงที่เปล่งออกมาราวกับกำลังละเมอ ทำให้ชานยอลถึงกับสะดุด ร่างสูงพลิกอีกคนให้นอนคว้ำ หยิบหมอนมารองบริเวณหน้าท้องบาง มือทั้งสองแยกขาเรียวให้ออกจากกันเล็กน้อย เผยให้เห็นช่องทางรักสีหวานที่กำลังเชิญชวนเขาอยู่ นิ้วชี้ของชานยอลสอดเข้าไปเพื่อเปิดทางร่างบางถึงกับสะดุ้งเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามา ชานยอลสอดนิ้วเข้าไปจนครบสามนิ้ว แล้วกระแทกเข้าออกอย่างรวดเร็ว

“อ๊ะ ชานยอล อ๊ะ มัน อา ” แบคฮยอนกระแทกสะโพกรับนิ้วของชานยอลด้วยความเสียวสะท้านไปทั่วร่าง ไร้ซึ่งยางอายใดๆริมฝีปากเล็กเปล่งเสียงครางออกมา ระบายความเสียวซ่านจากรสสวาทที่ชานยอลบำเรอให้

“ชาน อ๊ะ อึก”  แบคฮยอนสะอึกเพราะความคับแน่นของแก่นกายใหญ่ของอีกคน มาแทนที่นิ้วที่สอดเข้ามาในตอนแรก ริมฝีปากเล็กกัดกันจนห่อเลือดเพื่อระบายความเจ็บและความเสียวซ่านจากช่องทางหลัง ที่มีท่อนเนื้อใหญ่ของอีกคนแช่อยู่

ชานยอลเบ้หน้ากับความคับแน่นที่ตอดและบีบรัดท่อนเนื้อของเขาจนรู้สึกปวดตุบ มือหนารั้งสะโพกนิ่มของอีกคนขึ้นมาเพื่อรอรับการกระแทกของเขา ท่อนเนื้อร้อนใหญ่เริ่มขยับช้าๆเพื่อให้อีกคนเคยชิน

“อ๊ะ! ชาน ย อิ๊ ยอล” แบคฮยอนเปล่งเสียงด้วยความสุขสมและเสียวซ่านเมื่อ อีกคนกระแทกถูกจุดกระสันเข้ามาอย่างแรงเหมือนกลั่นแกล้ง ความเจ็บเปลี่ยนเป็นความเสียว มือบางกำผ้าปูเตียงแน่นจนมันยับคามือ ริมฝีปากเผยอยออย่างเซ็กซี่ มือหนาลูบไล้แผ่นหลังบางอย่างหลงใหล พร้อมกระแทกสวนเข้าไปอย่างป่าเถื่อนและรุนแรง

แบคฮยอนหัวสั่นหัวคลอนด้วยแรงกระแทกที่รุนแรงทางอารมณ์ของอีกคน

“ชาน อ๊ะ ยอล แรง แรงอีกอ๊ะๆๆๆ”

“ฉัน อิ๊ ไม่ ไหว อ๊า แล้ว” เสียงครางหวานดังออกมาจากริมฝีปากเล็ก ชานยอลแสยะยิ้มเมื่อได้ยินเสียงแบคฮยอนครางออกมามันทำให้เขามีอารมณ์มากกว่าเดิม

ร่างสูงก้มลงจรดริมฝีปากกับแผ่นหลังเนียนสวยที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ สร้างรอยรักสีกุหลาบไว้ทั่วแผ่นหลังเล็ก ส่วนมืออีกข้างเอื้อมไปจับและขยี้เม็ดทับทิมสีชมพูสวยที่ตั้งชูชันด้วยแรงพิศสวาท แบคฮยอนเชิดหน้าขึ้น อ้าปากกอบโกยอากาศให้มากที่สุด ดวงตาหวานฉ่ำปรือขึ้น

ความเสียวซ่านที่โดนกระแทกเข้จุดกระสันทุกครั้ง จากช่องทางหลังเลยไปจนถึงท้องน้อย ทำเอาแบคฮยอนถึงกับต้องกัดฟันกรอด รสสวาทที่อีกคนปรนเปรอให้ ทำเอาแบคฮยอนถึงกับไปไม่เป็น ได้แต่เด้งสะโพกสวนรับทุกการกระแทก เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังแข่งกับเสียงครางหวานหู ภายในห้องนอนเล็กๆ

“ฉัน ไม่ ชาน อ๊ะๆๆๆ”

แบคฮยอนครางลั่นเมื่อเห็นปลายทางสีรุ้งที่มีผีเสื้อหลากสีบินอยู่รอบตัว ปล่อยน้ำกามเปรอะผ้าปูที่นอนโดยหาสนใจไม่ ชานยอลเมื่อเห็นอีกคนเสร็จแล้วก็เร่งการกระแทกสองสามที่ก่อนจะปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้ามาในช่องทางสีหวานที่ตอนนี้แดงก่ำ

แบคฮยอนทรุดตัวลงนอนหมอบไปกับพื้นเตียง อ้าปากโกยอากาศเข้าไปให้เต็มปอด หอบหายใจดังด้วยความเหนื่อยอ่อน

ร่างสูงเมื่อปลดปล่อยเสร็จก็ถอดแก่นกายออกเบาๆ จนอีกคนรู้สึกโหวง ชานยอลเดินเข้าไปชำระร่างกายในห้องน้ำ ก่อนจะออกมาแต่งตัวเตรียมพร้อมออกไปข้างนอกอีกครั้ง

“นายจะไปไหน” แบคฮยอนช้อนตามองร่างสูงที่กำลังแต่งตัวอยู่ปลายเตียง มือหนากลัดกระดุมเม็ดสุดท้าย สายตาคมกริบมองไปทางร่างบางที่นอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงด้วยแววตาเฉยชาแต่แฝงไปด้วยความเย้ยหยัน

“ไม่ใช่เรื่องของนาย”

“แต่..”

“จำไว้ร่างกายของนายยื้อฉันไว้ได้แค่นี้แหละ” ดวงตาหวานคลอไปด้วยน้ำตาเมื่อถ้อยคำร้ายกาจเปล่งออกมา

“อย่าสำคัญตัวเองมากเกินไป เพราะตัวนายก็ไม่ได้มีค่าไปมากว่า..ขยะ ที่เหลือจากฉัน สักเท่าไหร่” ภาพแผ่นหลังของอีกคนที่เดินไกลออกไป พร่ามัวไปด้วยม่านน้ำตา ใบหน้าหวานซบลงกับหมอนใบใหญ่ปล่อยน้ำตาให้ไหลรินด้วยความเจ็บปวด หยาดน้ำตาที่ไหลมาทุกหยดเต็มไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ

...ไร้ค่า

เมื่อไหร่ฉันจะมีค่าสำหรับนายสักที