เงาหัวใจ

"ฝนตกแล้ว...."ฟางหลบเข้าไปในตัวบ้าน พลางมองสายฝนที่ตกลงมา
อย่างเหม่อลอย
 
"คุณหนูฟางคะ ขึ้นห้องเถอะค่ะ ตรงนี้อากาศมันเย็น"ป้ามาลัยผู้ดูแลบ้านสวน
บอกหญิงสาว
 
"ค่ะ เดี๋ยวฟางไปนะคะ ขอนั่งเล่นอีกแป๊ปนึง"ฟางบอก
 
"แล้วนี่บอกใครรึยังคะ ว่าจะมาอยู่ที่บ้านสวน"
 
"ไม่ค่ะ ฟางไม่อยากบอก ป้าก็อย่าไปบอกใครนะคะ โดยเฉพาะพี่ป๊อป"
 
"ทำไมล่ะคะ คุณหนูฟาง"นางมองอย่างไม่เข้าใจ
 
"ไม่มีอะไรค่ะ ฟางแค่อยากมาพักผ่อนคนเดียวบ้าง "
 
"งั้นป้าขอตัวนะคะ เดี๋ยวป้าจะไปหาอะไรอุ่นๆมาให้ทาน"ป้ามาลัยเดินออกไป
ฟางนั่งมองสายฝนที่ตกลงมากระหน่ำอย่างไม่มีท่าทีจะหยุดก่อนจะถอน
หายใจ คิดถึงชายหนุ่มผู้ที่มีอิทธิพลต่อหัวใจเธอมากที่สุด
 
"ไม่เป็นไรนะลูก ถึงพ่อเขาจะไม่อยู่ดูแลหนู แต่หนูยังมีแม่นะ"
 
 
 
 
 
 
"เขื่อนนนนนน"เฟย์ตะโกนใส่หูเขื่อนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงสบายๆ
 
"เป็นบ้าอะไรฟะ มาปลุกทำไมแต่เช้าเนี่ย"เขื่อนหงุดหงิด
 
"เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ฟางหนีไปอีกแล้ว"เฟย์พูด
 
"ห๊ะ.... แล้วเธอรู้ได้ไง"เขาถาม
 
"ก็เมื่อกี้พี่ป๊อปเพิ่งมาถามหาฟางน่ะสิ เขาบอกไม่รู้ว่าหนีไปที่ไหน"
 
"แต่ฉันคิดว่าฉันรู้นะ"เขื่อนยิ้ม เฟย์มองอย่างสงสัย
 
"รีบบอกมาสิ แล้วโทรบอกพี่ป๊อปเลย"
 
"ไม่ ไอ้นั่นมันโง่อยากไม่บอกรักเพื่อนฉันทำไม แถมยังทำฟางเสียใจอีก"
 
"แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องของเขานะ"เฟย์ว่า
 
"นี่เธอหาว่าฉันยุ่งเหรอ"เขื่อนชักสีหน้าไม่พอใจ
 
"เปล๊าาาาาา"หญิงสาวทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เขื่อนลุกพรวดมาจับตัวเธอไว้
 
"โกหก แบบนี้มันต้องลงโทษ"เขายิ้มกริ่มก่อนจะอุ้มเธอขึ้นพาดบ่า
 
"ปล่อยฉันนะ ไอ้กบบ้า"เฟย์โวยวายใหญ่
 
"ไม่ เธอต้องขอโทษฉันเสียงหวานๆก่อน"
 
"ปล่อยนะ ไม่อาว อย่าเล่นแบบนี้"เฟย์ทำหน้าจะร้องไห้ เขื่อนยิ้มขำ
ก่อนจะวางเธอลงที่เตียง
 
"ขี้แยจัง หัวหอม"เขื่อนเช็ดน้ำตาให้เธอเบาๆ
 
"ชิ......"เฟย์งอน หันหน้าหนี ไม่ยอมสบตากับร่างสูง
 
"อย่าโกรธเลยนะ คนดี แค่แกล้งเฉยๆน่า"เขื่อนลูบแก้มเธออย่างอ่อนโยน
ก่อนจะค่อยๆก้มลงจูบไปที่แก้มเธอเบาๆ
 
"........."เฟย์นิ่งอึ้ง เขื่อนมองเธอแล้วยิ้มก่อนจะเดินออกไป
 
"นายกบบ้า นายกำลังทำให้ฉันหวั่นไหวแล้วนะ ฮึ่ย......"
 
 
 
 
 
 
คู่พี่ป๊อปพี่ฟางอาจจะน้อยไป เพราะจะพยายามลงคู่อื่นให้ เพราะดู
ไม่ค่อยคืบหน้าเท่าไหร่ ไม่ว่ากันนะคะ