เงาหัวใจ

"ป้ามาลัยคะ "ฟางเดินออกมาจากห้องนอน เรียกหามาลัยดังลั่น

"ไปไหนของเขานะ....."ฟางมัวแต่มองหาเลยไม่ทันระวัง สะดุุดเท้าตัวเธอเอง

กำลังจะล้มโชคดีที่ร่างสูงรับไว้ทัน

"ระวังหน่อยสิ ยัยเด็กบ้า"เสียงทุ้มทำให้เธอเงยหน้ามามอง

"พี่รู้ได้ไงว่าฟางอยู่ที่นี่"ฟางรีบสะบัดตัวออกจากป๊อปปี้

"อย่าทำแบบนี้เลยนะ มันไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก ฟาง"

"พี่ป๊อปกลับไปเถอะค่ะ ถ้าพี่ยังตามฟางอยู่อีก คราวนี้ฟางจะหนีไปให้พี่

ตามไม่เจอเลย"ฟางว่า ร่างสูงส่ายหน้าก่อนจะกุมมือเธอไว้

"พี่คิดถึงเรานะ อยากให้ฟางกลับมานอนข้างๆพี่่เหมือนเดิม"

"พอเถอะค่ะ ฟางไม่อยากเจ็บอีกแล้ว"เธอค่อยๆแกะมือเขาออก

"ไม่...พี่สัญญา เธอจะไม่เจ็บแล้ว "ป๊อปปี้กอดฟางแน่น

"เลิกโกหกสักที ฮึก...ฮือ... ฟางไม่เชื่อพี่อีกแล้ว"

"ฟาง....พี่ขอโทษ"ป๊อปปี้เมื่อเห็นร่างเล็กร้องไห้ก็รีบพูด

"ขอโทษไปมันก้อเท่านั้นแหละ  คำที่ฟางอยากได้จริงๆมันไม่ใช่คำนี้"

"........."เขานิ่งรอฟังเธอพูดต่อ

"พี่ป๊อปรักฟางบ้างไหมคะ"ฟางถาม ป๊อปปี้มองเธอนิ่ง

"ทำไมถามแบบนั้นล่ะ"

"ตอบมาสิคะ ตอบฟางมาสักที ฮือ....."ฟางทรุดตัวลงแล้วร้องไห้

"ฟาง ไม่ร้อง...."ชายหนุ่มพยุงตัวเธอขึ้นก่อนจะจูบซับน้ำตาให้เธอ

"พี่ไม่เคยทำให้ฟางมั่นใจเลย ว่าฟางเป็นคนที่พี่รักจริงๆ หรือเป็นเพียง

แค่ความรับผิดชอบ"

"พี่รักเรา ฟาง รักมาก ขอโทษนะคนดี ที่ทำให้ต้องคิดมากแบบนี้"

"แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะคะ"ฟางหมายถึงจินนี่

"มันจบแล้วครับ พี่มีฟางแค่คนเดียว"ป๊อปปี้บอก

"พี่ป๊อปพูดจริงๆนะ"หญิงสาวจ้องหน้าเขา เขายิ้มรับ

"นี่ พี่ยังไม่ลงโทษเราเลยนะ หนีมา ทำให้พี่คิดถึงแทบจะบ้า"

"ก็ใครใช้ให้พี่นอกใจฟางล่ะ"ฟางทำหน้างอ

"พี่รักฟาง จะไม่รักใครนอกจากเธอแล้ว "ป๊อปปี้กอดร่างเล็กแล้วหอมเบาๆ

"ฟางก็เหมือนค่ะ รักผู้ชายคนนี้ที่สุดเล้ยยยย"

"น่ารักแบบนี้ มันต้องขอสักที"ป๊อปปี้อุ้มฟางขึ้นไปบนห้องทันที

แหม...พี่ป๊อปดีปุ๊ป ทำปั๊ป อิๆๆๆ