เงาหัวใจ

"ฝนตกแล้ว...."ฟางหลบเข้าไปในตัวบ้าน พลางมองสายฝนที่ตกลงมา

อย่างเหม่อลอย

"คุณหนูฟางคะ ขึ้นห้องเถอะค่ะ ตรงนี้อากาศมันเย็น"ป้ามาลัยผู้ดูแลบ้านสวน

บอกหญิงสาว

"ค่ะ เดี๋ยวฟางไปนะคะ ขอนั่งเล่นอีกแป๊ปนึง"ฟางบอก

"แล้วนี่บอกใครรึยังคะ ว่าจะมาอยู่ที่บ้านสวน"

"ไม่ค่ะ ฟางไม่อยากบอก ป้าก็อย่าไปบอกใครนะคะ โดยเฉพาะพี่ป๊อป"

"ทำไมล่ะคะ คุณหนูฟาง"นางมองอย่างไม่เข้าใจ

"ไม่มีอะไรค่ะ ฟางแค่อยากมาพักผ่อนคนเดียวบ้าง "

"งั้นป้าขอตัวนะคะ เดี๋ยวป้าจะไปหาอะไรอุ่นๆมาให้ทาน"ป้ามาลัยเดินออกไป

ฟางนั่งมองสายฝนที่ตกลงมากระหน่ำอย่างไม่มีท่าทีจะหยุดก่อนจะถอน

หายใจ คิดถึงชายหนุ่มผู้ที่มีอิทธิพลต่อหัวใจเธอมากที่สุด

"ไม่เป็นไรนะลูก ถึงพ่อเขาจะไม่อยู่ดูแลหนู แต่หนูยังมีแม่นะ"

"เขื่อนนนนนน"เฟย์ตะโกนใส่หูเขื่อนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงสบายๆ

"เป็นบ้าอะไรฟะ มาปลุกทำไมแต่เช้าเนี่ย"เขื่อนหงุดหงิด

"เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ฟางหนีไปอีกแล้ว"เฟย์พูด

"ห๊ะ.... แล้วเธอรู้ได้ไง"เขาถาม

"ก็เมื่อกี้พี่ป๊อปเพิ่งมาถามหาฟางน่ะสิ เขาบอกไม่รู้ว่าหนีไปที่ไหน"

"แต่ฉันคิดว่าฉันรู้นะ"เขื่อนยิ้ม เฟย์มองอย่างสงสัย

"รีบบอกมาสิ แล้วโทรบอกพี่ป๊อปเลย"

"ไม่ ไอ้นั่นมันโง่อยากไม่บอกรักเพื่อนฉันทำไม แถมยังทำฟางเสียใจอีก"

"แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องของเขานะ"เฟย์ว่า

"นี่เธอหาว่าฉันยุ่งเหรอ"เขื่อนชักสีหน้าไม่พอใจ

"เปล๊าาาาาา"หญิงสาวทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เขื่อนลุกพรวดมาจับตัวเธอไว้

"โกหก แบบนี้มันต้องลงโทษ"เขายิ้มกริ่มก่อนจะอุ้มเธอขึ้นพาดบ่า

"ปล่อยฉันนะ ไอ้กบบ้า"เฟย์โวยวายใหญ่

"ไม่ เธอต้องขอโทษฉันเสียงหวานๆก่อน"

"ปล่อยนะ ไม่อาว อย่าเล่นแบบนี้"เฟย์ทำหน้าจะร้องไห้ เขื่อนยิ้มขำ

ก่อนจะวางเธอลงที่เตียง

"ขี้แยจัง หัวหอม"เขื่อนเช็ดน้ำตาให้เธอเบาๆ

"ชิ......"เฟย์งอน หันหน้าหนี ไม่ยอมสบตากับร่างสูง

"อย่าโกรธเลยนะ คนดี แค่แกล้งเฉยๆน่า"เขื่อนลูบแก้มเธออย่างอ่อนโยน

ก่อนจะค่อยๆก้มลงจูบไปที่แก้มเธอเบาๆ

"........."เฟย์นิ่งอึ้ง เขื่อนมองเธอแล้วยิ้มก่อนจะเดินออกไป

"นายกบบ้า นายกำลังทำให้ฉันหวั่นไหวแล้วนะ ฮึ่ย......"

คู่พี่ป๊อปพี่ฟางอาจจะน้อยไป เพราะจะพยายามลงคู่อื่นให้ เพราะดู

ไม่ค่อยคืบหน้าเท่าไหร่ ไม่ว่ากันนะคะ