LOVE!! Her 0r His

 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
เปลี่ยนมทอมให้เป็นเธอคุณเคยได้ยินไหม ???
แล้วเปลี่ยนเธอให้เป็นนายละ เคยเห็นบ้างหรือเปล่า ???
 
 
 
 
ตอนที่ 5!!! 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟาง...แกคิดอะไรของแกเนี่ย " แก้วตะโกนเรียกเพื่อรสาวที่เอาแต่เหม่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้ว แกจะคิดยังไง ถ้าฉันจะจีบผู้ชาย " แก้วหน้าเหวอเมื่ออยู่ดีดี เพื่อนสาวของเธอก็พูดขึ้นมาอย่างไม่อาย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แกกินอะไรไปเนี่ยยัยฟาง ปกติไม่ชอบเรื่องแบบนี้ไม่ใช่หรอ " แก้วพูดพร้อมกับเอามือทาบหน้าผากหญิงสาว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โอ๊ย!! แกฉันสบายดี ก็แค่อยากถามความคิดเห็น " ฟางพูดแล้วมองสร้อยนาฬิกาสีทองที่อยู่ในมือของตัวเอง แก้วมองตามแล้วก็ต้องสงสัย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ของใครอ่ะแก ปกติแกไม่ชอบของโบราณแบบนี้นี่ " แก้วถามอย่างสงสัยก่อนจะหยิบขึ้นมาดู 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เห้ย!! ทำไมข้างในเป็นรูปแกกับ..." 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นั่นสิ ทำไม..." ฟางส่ายหน้าช้าแล้วมองสร้อยนาฬิกาในมือของเพื่อนสาว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟาง แกไปเอามาจากไหน แล้วนี่อย่าบอกน่ะ ไอ้ความคิดบ้าๆที่แกบอกว่าจะจีบผู้ชายนะ เพราะไอ้สรร้อยบ้านี่อ่ะ " ฟางพยักหน้าเล็กน้อย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แกจะบ้าหรือไงฟาง อาจจะเป็นของคนหน้าคล้ายก็ได้ " แก้วพูดความคิดใหม่ๆๆให้กับเพื่อนสาว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้ว ตั้งแต่ที่ฟางเจอไอ้สร้อยนี่อ่ะ ฟางฝันแปลกๆมาตลอด ฟางฝัว่าไปอยู่ในงานแต่งงานบ้างละ ฝันว่าไปอยู่ที่บ้านหลังหนึ่งที่ไม่ใหญ่ไม่เล็กแต่มีครอบครัวที่น่ารักมีพ่อ มีแม่มีลูกที่กำลังทำกิจกรรมกันอยู่ ซึ่งแกรู้ไหม คนที่เป็นแม่เขาหน้าเหมือนฉันเด๋ะ ส่วนคนที่เป็นพ่อ ก็หน้าเหมือน.." ฟางร่ายยาวให้แก้วฟัง อย่างอึดอัด เธอเองก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไร แต่ทุกอย่างเป็นแบบนี้หรือเธอจะเห็นอนาคต 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เหมือนคุณป๊อปปี้ " แก้วพูดต่อแล้วยื่นสร้อยนาฬิกาคืนให้เพื่อนสาว ฟางมองรูปชายหญิงที่โอบกอดกันภายในตัวเรือนนาฬิกา ก็หนักใจ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟางฉันว่าเรื่องนี้เราลองไปถามแม่หมออีกรอบไหมแก " แก้วถาม ฟางนิ่งไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ยะหยั๋งกันอยู่เจ้า นายแม่ให้ปี้มาตามไปทานข้าวได้แล้วเน้อ " ขนมจีนเดินเข้ามาภายในห้องของสองสาวก่อนจะถามขึึน ฟางรีบสวมสร้อยนั้นติดตัวเอาไว้ แล้วยิ้มให้ขนมจีน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่ขนมจีนคะ แก้วถามหน่อยสิ " แก้วเดินไปดึงขนมจีนมานั่งที่เตียงแล้วถาม ขนมจีนพยักหน้าแล้วยิ้ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่ขนมจีนเชื่อ เรื่องอดีตชาติหรือเปล่าคะ " แก้วถาม ขนมจีนดูตกใจเล็กน้อย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พวกเราไปเจออะไรมาหรือเปล่า " ขนมจีนถาม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นี่คะ " แก้วดึงสร้อยออกมาจากฟางแล้วให้ขนมจีนดู ขนมจีนยิ้มแล้วมองไปที่ฟาง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แล้วฟางคิดว่าไงละ " ฟางส่ายหน้า 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟางไม่รู้ว่ามันคืออะไรแล้วมาได้ไง แต่ตั้งแต่ฟางเจอ ฟางฝันแปลกๆมาตลอด แต่กลับเป็นฝันดี " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แล้วฟางรู้สึกยังไงละ เวลาฝัน" ขนมจีนยิ้มแล้วถามฟาง ฟางยิ้มแล้วนึกถึงฝันต่างๆๆที่ผ่านเข้ามาหลายวันก่อน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฟางมีความสุขนะคะ ชอบเห็นรอยยิ้มของทั้ง2คน เสียงหัวเราะ ยิ่งเป็นงานแต่งงานของทั้ง2 คนฟางยิ่งรู้สึกมีความสุข ยังกับเป็นเจ้าสาวเองสะงั้น 555 " ฟางพูดตามความรู้สึกของตัวเอง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ถ้าพี่จะบอกว่า นั่นคือน้องฟางจริงๆในอดีต น้องฟางจะเชื่อพี่่กอ " ขนมจีนพูดพร้อมกับสวมสร้อยคอให้กับฟางไว้ดั่งเดิม แล้วยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ฟางยิ้มตามโดยมีแก้วที่ยืนอึ้ง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อย่าบอกนะฟาง ว่าแกเชื่อ " แก้วพูด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ปกติแกเป็นเชื่อเรื่องพวกนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไง แกน่าจะโอเคนะถ้าฉันจะเชื่อ " ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนจะเดินออกไปจากห้องแก้วมองตามเพื่อนสาวอย่างอึ้งๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฮัชเช้ย!!! " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"บอกแล้วไงว่าให้เอาเสื้อกันหนาวมาด้วย " โทโมะพูดกับป๊อปปี้ หลังจากที่ทั้ง2 มาตรวจงานที่ไซส์งาน ในช่วงสายๆของวัน แต่อาากาศที่นี่ก็ยังเย็นอยู่ตลอดเวลาอยู่ดี 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่นาอีกอย่างเอามาก็เกะกะ โมะก็รู้ว่าป๊อปไม่ชอบใส่เสื้อกันหนาว " ป๊อปปี้หันไปหน้างอใส่โทโมะ จนโทโมะส่ายหน้าแล้วถอดเสื้อแจ๊คเก็ตของตัวเองออกแล้วส่งให้ปีอปปี้ ป๊อปปี้ยิ้ม ก่อนจะรับไปสวม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พวกมึงเห็นเหมือนที่กูเห็ฯไหมว้ะ " เสียงคนงานที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากที่ป๊อปปี้และโทโมะอยู่พูดกับพวกคนงานอีก3-4 คน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่น่าเชื่อเลยว่ะ หน้าตาก็ดี ฐานะก็ดี ไม่น่ากินกันเอง" เสียงคนงานคนหนึ่งพูด ก่อนที่เหลือจะหัวเราะ จนทำให้ป๊อปปี้และโทโมะหันไปมองอย่ษงสงัสย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" มีอะไรกันหรือเปล่า " โทโมะเดินนำเข้าไปหาพวกคนงานก่อนจะ ถาม คนงานต่างพากันส่ายหน้ายิ้มๆๆ แล้วมองป๊อปปี้กับโทโมะสลับกัน แล้วก็ยิ้ม ป๊อปปปี้และโทโมะมองหน้ากันอย่าง งง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" 555 ปี้ฟางจับน้องบ่ได้ " เสียงหัวเราะของเด็กสาววัยเพียง5ขวบ วิ่งมาทางพวกคนงาน โดยที่มี2 สาววิ่งตามมาติดๆๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อ๊ากก จับได้แล้วว!! " เสียงแก้วทักขึ้นเมื่อเธอเป็นคนวิ่งเข้าไปอุ้นเด็กน้อยไว้ได้ โดยเด็กน้อยก็เอาแต่ขำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นี่วิ่งดีดีหน่อยสิคุณเดี๋ยวก็ล้มหรอกตรงนั้นมันลื่นนะ" โทโมะพูดกับแก้วแก้วหันมาแลบลิ้มใส่โทโมะ ก่อนจะหัวเราะกับเด็กสาวต่อ โทโมะส่ายหน้ายิ้มๆ ป๊อปปี้มองแก้วและโทโมะสลับกัน อย่างไม่พอใจ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ทำอะไรกันอยู่ " ฟางเดินเข้ามาหาพวกคนงานพร้อมกับแก้วที่อุ้มเด็กน้อยมาส่งให้พ่อแม่ของเด็ก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เปล่าหรอกคะคุณฟาง พวกเราก็กำลังจะทำงานนี่ละคะ " หนึ่งในคนงานพูด ฟางพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหันไปยิ้มให้ป๊อปปี้ โทโมะเหล่มองป๊อปปปี้ที่ยิ้มกลับให้ฟางก็หน้าตึง อย่างเห็นได้ชัดด จนแก้วที่จับตามอง2 หนุ่มจับผิดได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นี่คุณ ผมก็ยืนอยู่ไม่คิดจะยิ้มให้ผมเลยงั้นสิ" โทโมะท้วงขึ้น จนฟางตวัสายตามอง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อ้าวหรอ ฉันโทษที ไม่เห็นหน่ะ เห็นแต่คุณป๊อปปี้ " ฟางยิ้มให้ป๊อปปี้อีกครั้ง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ยัยบ้าผู้ชาย" โทโมะพูดเบาๆๆก่อนจะเดินหนีออกไป ป๊อปปี้มองตามก่อนจะหันมายิ้มให้ฟางและแก้วแล้วเดินตามโทโมะออกไป ฟางยิ้มบางๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แกจะเอาจริงหรอฟาง " แก้วเดินเข้าไปถามฟางหลังจากที่ป๊อปปี้เดินออกไป แล้วพวกคนงานก็พากันไปทำงานของตัวเอง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แน่นอน ...ในเมื่ออดีตฉันกับคุณป๊อปรักกันมาก ในวันนี้และในอนาคตเขาก็ต้องรักฉันมากเหมือนกัน " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แต่ดูท่า คุณป๊อปของแกตอนนี้จะรักไม้ป่าเดียวกันมากกว่ารักแกละสิ เห้อ..." 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แล้วแกคิดว่าระหว่างของแท้กับของเทียมอันไหนมันจะน่าติดใจมากกว่ากันละ " ฟางกระตุกยิ้มอย่างมีแผนการ์ณ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฉันไม่ยุ่งนะ " แก้วรีบออกตัวก่อนที่จะโดนเพื่อนสาวดึงเข้าไปร่วมขบวนการ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไม่!! แกต้องช่วยฉันยัยแก้ว " แก้วถอนหายใให้กับความเอาแต่ใจของเพื่อนสาวแต่ก็เธอก็ยอมทำตามเพื่อนสาวอยู่ดี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฉันเนี่ยแหละจะเป็นคนทำให้คุณป๊อปปี้มารักฉันให้ได้ คอยดู!!" 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 

สวัสดีคะ...ลืมเรื่องนี้กันไปหรือยังเอ่ยย เอาละนางเอกเราเริ่มบุกแล้ว555 พระเอกจะเป้นไงเนี่ย โอ๊ยยเค้าก็ไม่ค่อยโอเคกับพระเอกเลยนะ 555 พยายามแต่งโมเม้นต์น่ารักๆของผู้ชายกับผู้ชายแล้วนะแต่เค้าคิดไม่ออกจริงๆคะ ใครอยากได้โมเม้นต์หรือมีแบบไหนที่ต้องการมาแนะนำเราได้เลยนะคะ เราพร้อมนำไปประยุกต์555 ... ยังไงก็ผากติดตามเรื่องนี้ด้วละกันนะคะ