LOVE!! Her 0r His

9.8

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.29 น.

  25 ตอน
  245 วิจารณ์
  39.05K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2558 22.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) 5:ฉันเนี่ยละจะเปลี่ยนนายเอง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

เปลี่ยนมทอมให้เป็นเธอคุณเคยได้ยินไหม ???

แล้วเปลี่ยนเธอให้เป็นนายละ เคยเห็นบ้างหรือเปล่า ???

 

 

 

 

ตอนที่ 5!!! 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฟาง...แกคิดอะไรของแกเนี่ย " แก้วตะโกนเรียกเพื่อรสาวที่เอาแต่เหม่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แก้ว แกจะคิดยังไง ถ้าฉันจะจีบผู้ชาย " แก้วหน้าเหวอเมื่ออยู่ดีดี เพื่อนสาวของเธอก็พูดขึ้นมาอย่างไม่อาย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แกกินอะไรไปเนี่ยยัยฟาง ปกติไม่ชอบเรื่องแบบนี้ไม่ใช่หรอ " แก้วพูดพร้อมกับเอามือทาบหน้าผากหญิงสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โอ๊ย!! แกฉันสบายดี ก็แค่อยากถามความคิดเห็น " ฟางพูดแล้วมองสร้อยนาฬิกาสีทองที่อยู่ในมือของตัวเอง แก้วมองตามแล้วก็ต้องสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ของใครอ่ะแก ปกติแกไม่ชอบของโบราณแบบนี้นี่ " แก้วถามอย่างสงสัยก่อนจะหยิบขึ้นมาดู 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เห้ย!! ทำไมข้างในเป็นรูปแกกับ..." 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นั่นสิ ทำไม..." ฟางส่ายหน้าช้าแล้วมองสร้อยนาฬิกาในมือของเพื่อนสาว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฟาง แกไปเอามาจากไหน แล้วนี่อย่าบอกน่ะ ไอ้ความคิดบ้าๆที่แกบอกว่าจะจีบผู้ชายนะ เพราะไอ้สรร้อยบ้านี่อ่ะ " ฟางพยักหน้าเล็กน้อย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แกจะบ้าหรือไงฟาง อาจจะเป็นของคนหน้าคล้ายก็ได้ " แก้วพูดความคิดใหม่ๆๆให้กับเพื่อนสาว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แก้ว ตั้งแต่ที่ฟางเจอไอ้สร้อยนี่อ่ะ ฟางฝันแปลกๆมาตลอด ฟางฝัว่าไปอยู่ในงานแต่งงานบ้างละ ฝันว่าไปอยู่ที่บ้านหลังหนึ่งที่ไม่ใหญ่ไม่เล็กแต่มีครอบครัวที่น่ารักมีพ่อ มีแม่มีลูกที่กำลังทำกิจกรรมกันอยู่ ซึ่งแกรู้ไหม คนที่เป็นแม่เขาหน้าเหมือนฉันเด๋ะ ส่วนคนที่เป็นพ่อ ก็หน้าเหมือน.." ฟางร่ายยาวให้แก้วฟัง อย่างอึดอัด เธอเองก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไร แต่ทุกอย่างเป็นแบบนี้หรือเธอจะเห็นอนาคต 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เหมือนคุณป๊อปปี้ " แก้วพูดต่อแล้วยื่นสร้อยนาฬิกาคืนให้เพื่อนสาว ฟางมองรูปชายหญิงที่โอบกอดกันภายในตัวเรือนนาฬิกา ก็หนักใจ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฟางฉันว่าเรื่องนี้เราลองไปถามแม่หมออีกรอบไหมแก " แก้วถาม ฟางนิ่งไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ยะหยั๋งกันอยู่เจ้า นายแม่ให้ปี้มาตามไปทานข้าวได้แล้วเน้อ " ขนมจีนเดินเข้ามาภายในห้องของสองสาวก่อนจะถามขึึน ฟางรีบสวมสร้อยนั้นติดตัวเอาไว้ แล้วยิ้มให้ขนมจีน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พี่ขนมจีนคะ แก้วถามหน่อยสิ " แก้วเดินไปดึงขนมจีนมานั่งที่เตียงแล้วถาม ขนมจีนพยักหน้าแล้วยิ้ม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พี่ขนมจีนเชื่อ เรื่องอดีตชาติหรือเปล่าคะ " แก้วถาม ขนมจีนดูตกใจเล็กน้อย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พวกเราไปเจออะไรมาหรือเปล่า " ขนมจีนถาม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นี่คะ " แก้วดึงสร้อยออกมาจากฟางแล้วให้ขนมจีนดู ขนมจีนยิ้มแล้วมองไปที่ฟาง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แล้วฟางคิดว่าไงละ " ฟางส่ายหน้า 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฟางไม่รู้ว่ามันคืออะไรแล้วมาได้ไง แต่ตั้งแต่ฟางเจอ ฟางฝันแปลกๆมาตลอด แต่กลับเป็นฝันดี " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แล้วฟางรู้สึกยังไงละ เวลาฝัน" ขนมจีนยิ้มแล้วถามฟาง ฟางยิ้มแล้วนึกถึงฝันต่างๆๆที่ผ่านเข้ามาหลายวันก่อน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฟางมีความสุขนะคะ ชอบเห็นรอยยิ้มของทั้ง2คน เสียงหัวเราะ ยิ่งเป็นงานแต่งงานของทั้ง2 คนฟางยิ่งรู้สึกมีความสุข ยังกับเป็นเจ้าสาวเองสะงั้น 555 " ฟางพูดตามความรู้สึกของตัวเอง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ถ้าพี่จะบอกว่า นั่นคือน้องฟางจริงๆในอดีต น้องฟางจะเชื่อพี่่กอ " ขนมจีนพูดพร้อมกับสวมสร้อยคอให้กับฟางไว้ดั่งเดิม แล้วยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ฟางยิ้มตามโดยมีแก้วที่ยืนอึ้ง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อย่าบอกนะฟาง ว่าแกเชื่อ " แก้วพูด 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ปกติแกเป็นเชื่อเรื่องพวกนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไง แกน่าจะโอเคนะถ้าฉันจะเชื่อ " ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนจะเดินออกไปจากห้องแก้วมองตามเพื่อนสาวอย่างอึ้งๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฮัชเช้ย!!! " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"บอกแล้วไงว่าให้เอาเสื้อกันหนาวมาด้วย " โทโมะพูดกับป๊อปปี้ หลังจากที่ทั้ง2 มาตรวจงานที่ไซส์งาน ในช่วงสายๆของวัน แต่อาากาศที่นี่ก็ยังเย็นอยู่ตลอดเวลาอยู่ดี 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่นาอีกอย่างเอามาก็เกะกะ โมะก็รู้ว่าป๊อปไม่ชอบใส่เสื้อกันหนาว " ป๊อปปี้หันไปหน้างอใส่โทโมะ จนโทโมะส่ายหน้าแล้วถอดเสื้อแจ๊คเก็ตของตัวเองออกแล้วส่งให้ปีอปปี้ ป๊อปปี้ยิ้ม ก่อนจะรับไปสวม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


" พวกมึงเห็นเหมือนที่กูเห็ฯไหมว้ะ " เสียงคนงานที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากที่ป๊อปปี้และโทโมะอยู่พูดกับพวกคนงานอีก3-4 คน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไม่น่าเชื่อเลยว่ะ หน้าตาก็ดี ฐานะก็ดี ไม่น่ากินกันเอง" เสียงคนงานคนหนึ่งพูด ก่อนที่เหลือจะหัวเราะ จนทำให้ป๊อปปี้และโทโมะหันไปมองอย่ษงสงัสย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" มีอะไรกันหรือเปล่า " โทโมะเดินนำเข้าไปหาพวกคนงานก่อนจะ ถาม คนงานต่างพากันส่ายหน้ายิ้มๆๆ แล้วมองป๊อปปี้กับโทโมะสลับกัน แล้วก็ยิ้ม ป๊อปปปี้และโทโมะมองหน้ากันอย่าง งง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" 555 ปี้ฟางจับน้องบ่ได้ " เสียงหัวเราะของเด็กสาววัยเพียง5ขวบ วิ่งมาทางพวกคนงาน โดยที่มี2 สาววิ่งตามมาติดๆๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อ๊ากก จับได้แล้วว!! " เสียงแก้วทักขึ้นเมื่อเธอเป็นคนวิ่งเข้าไปอุ้นเด็กน้อยไว้ได้ โดยเด็กน้อยก็เอาแต่ขำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นี่วิ่งดีดีหน่อยสิคุณเดี๋ยวก็ล้มหรอกตรงนั้นมันลื่นนะ" โทโมะพูดกับแก้วแก้วหันมาแลบลิ้มใส่โทโมะ ก่อนจะหัวเราะกับเด็กสาวต่อ โทโมะส่ายหน้ายิ้มๆ ป๊อปปี้มองแก้วและโทโมะสลับกัน อย่างไม่พอใจ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ทำอะไรกันอยู่ " ฟางเดินเข้ามาหาพวกคนงานพร้อมกับแก้วที่อุ้มเด็กน้อยมาส่งให้พ่อแม่ของเด็ก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เปล่าหรอกคะคุณฟาง พวกเราก็กำลังจะทำงานนี่ละคะ " หนึ่งในคนงานพูด ฟางพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหันไปยิ้มให้ป๊อปปี้ โทโมะเหล่มองป๊อปปปี้ที่ยิ้มกลับให้ฟางก็หน้าตึง อย่างเห็นได้ชัดด จนแก้วที่จับตามอง2 หนุ่มจับผิดได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่คุณ ผมก็ยืนอยู่ไม่คิดจะยิ้มให้ผมเลยงั้นสิ" โทโมะท้วงขึ้น จนฟางตวัสายตามอง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อ้าวหรอ ฉันโทษที ไม่เห็นหน่ะ เห็นแต่คุณป๊อปปี้ " ฟางยิ้มให้ป๊อปปี้อีกครั้ง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ยัยบ้าผู้ชาย" โทโมะพูดเบาๆๆก่อนจะเดินหนีออกไป ป๊อปปี้มองตามก่อนจะหันมายิ้มให้ฟางและแก้วแล้วเดินตามโทโมะออกไป ฟางยิ้มบางๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แกจะเอาจริงหรอฟาง " แก้วเดินเข้าไปถามฟางหลังจากที่ป๊อปปี้เดินออกไป แล้วพวกคนงานก็พากันไปทำงานของตัวเอง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แน่นอน ...ในเมื่ออดีตฉันกับคุณป๊อปรักกันมาก ในวันนี้และในอนาคตเขาก็ต้องรักฉันมากเหมือนกัน " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แต่ดูท่า คุณป๊อปของแกตอนนี้จะรักไม้ป่าเดียวกันมากกว่ารักแกละสิ เห้อ..." 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แล้วแกคิดว่าระหว่างของแท้กับของเทียมอันไหนมันจะน่าติดใจมากกว่ากันละ " ฟางกระตุกยิ้มอย่างมีแผนการ์ณ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฉันไม่ยุ่งนะ " แก้วรีบออกตัวก่อนที่จะโดนเพื่อนสาวดึงเข้าไปร่วมขบวนการ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่!! แกต้องช่วยฉันยัยแก้ว " แก้วถอนหายใให้กับความเอาแต่ใจของเพื่อนสาวแต่ก็เธอก็ยอมทำตามเพื่อนสาวอยู่ดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฉันเนี่ยแหละจะเป็นคนทำให้คุณป๊อปปี้มารักฉันให้ได้ คอยดู!!" 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

สวัสดีคะ...ลืมเรื่องนี้กันไปหรือยังเอ่ยย เอาละนางเอกเราเริ่มบุกแล้ว555 พระเอกจะเป้นไงเนี่ย โอ๊ยยเค้าก็ไม่ค่อยโอเคกับพระเอกเลยนะ 555 พยายามแต่งโมเม้นต์น่ารักๆของผู้ชายกับผู้ชายแล้วนะแต่เค้าคิดไม่ออกจริงๆคะ ใครอยากได้โมเม้นต์หรือมีแบบไหนที่ต้องการมาแนะนำเราได้เลยนะคะ เราพร้อมนำไปประยุกต์555 ... ยังไงก็ผากติดตามเรื่องนี้ด้วละกันนะคะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา