LOVE!! Her 0r His

 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
เปลี่ยมทอมให้เป็นเธอ คุณเคยได้ยินไหม ???
แล้วเปลี่ยนเธอให้เป็นทอมละ เคยคุ้นหูบ้างหรือเปล่า ???
 
 
 
 
ตอนที่ 4!!!! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อีตาบ้า!!" 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อ้าว!! คุณนี่ผมเห็นคุณนอนอยู่ตรงนี้ก็นึกว่าเป็นอะไร ไอ้เราก็เป็นห่วง ที่ไหนได้ กลับมาให้โดนด่าสะงั้น" ฟางมองใบหน้าหวานของชายตรงหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เออ..ขอโทษด้วยละกัน ว่าแต่นายเป็นใครเข้ามาที่นี่ได้ยังไงหรือว่าเป็นนักท่องเที่ยว " ฟางพูดแล้วชี้หน้าโทโมะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แล้วคุณคิดว่าไงละครับ" โทโมะมองฟางแล้วอมยิ้ม ฟางมองหน้าโทโมะเขม็ง ก่อนโทโมะจะเดินออกไป ฟางมองตามอย่างเคืองๆๆก่อนจะรีบจ้ำกลับไปทางบ้านพักของตัวเอง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 วันต่อมา....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" งานที่เหลือถ้ามีปัญหาก็ให้คนไปหาฉันที่ไร่ละกัน" ป๊อปปี้สั่งเลขาส่วนตัว ที่กำลังเดินจดรายการงานต่างๆๆตามเขาเข้ามาในรีสอร์ทแห่งหนึ่ง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แล้ว ถ้าคุณท่านถามหาละคะ" มีน ถามเจ้านายหนุ่ม อย่างกล้ากลัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ก็บอกไปว่าไปทำงานที่ต่างจังหวัดไม่เห็นจะยาก ที่เหลือฉันจัดการเองได้ " ป๊อปปี้พูด ก่อนจะเดินไปขึ้นรถที่เตรียมเอาไว้ มีนมองตามรถคันสวยที่เคลื่อนตัวออกไป อย่างเหนื่อยใจ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 ไร่ปลายฟ้า...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
               ทันทีที่รถเคลื่อนตัวเข้ามาภายในไร่ที่อุดมไปด้วยต้นไม้นานพันธ์ เรียกได้เลยว่าชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนรถแทบจะลงจากรถแล้วเป็คนเดินไปเอง บรรยากาศรอบๆๆที่นี่ช่างสวยงามมากๆ สวยมากตามที่เพื่อนรัก... ของเขาได้พูดเอาไว้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ปี๋ฟางงง บ่เล่นนจะอั้นเน้อ" เสียงเด็กน้อยที่กำลังพยายามโวยวายใสใครบางคน ที่อยู่บนต้นไม้ขนาดสูง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ทำอะไรอยู่ครับ" ป๊อปปี้เดินเข้าไปหาเด็กน้อยคนนั้น เด็กคนนั้นหันมายิ้มหวานให้ป๊อปปี้ก่อนจะรีบดึงแขนชายหนุ่มก่อนจะชี้ไปด้านบนต้นไม้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ปูเป้ ปี๋จะว่าหน๋า เอาอันนี้ดีก่อ" ฟางพูดกับเด็กน้อยที่รออยู่ด้านล่าง โดยที่ไม่มองลงไปมองว่ามีใครยืนอยู่บ้างก่อนจะทำท่าจะปีนขึ้นสูงไปอีก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ปี๋ฟางพอแล้ว..." ปูเป้ตะโกนห้ามหญิงสาววว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เรายากกินนี่หน๋า" ฟางหันมามองด้านล่างก่อนจะต้องสบตากับชายหนุ่มแปลกหน้าทียืนอยู่ข้างๆเด็กสาวว เหมือนมีความรู้สึกบางอย่างแล่นเข้ามา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" บ่กินแล้วว ลงเต้อะ!" 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ยัยฟางงง ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าคุณน้ามาเห็นละตายแน่แน่" แก้วที่เดินเข้ามาตามมาด้วยโทโมะ ก็รีบเดินเข้าไปพูดกับเพื่อนรัก โทโมะเจอกับป๊อปปี้ก็ยิ้มให้กัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไหนบอกจะมาวันพรุ่งนี้ไงครับ" โทโมะพูดกับป๊อปปี้ ชายหนุ่มยิ้มแล้วยักคิ้วให้ ฟางมองการกระทำของสองหนุ่มแล้วสงสัย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เออ เออ ลงกก็ได้ หลบดิ" แก้วจับเด็กน้อยมายืนหลบหญิงสาวเช่นเดียวกับป๊อปปี้และโทโมที่ยืนหลบอีกฝั่ง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตุ๊บบ โอ้ยย!! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เจ็บตัวจนได้เป็นไงละยัยเด็กดื้อ" แก้วรีบวิ่งเข้าไปดูเพื่อนสาวแล้วพูดอย่างเบื่อหน่าย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไม่ได้ดื้อ ก็อยากกิน" ฟางก้มหน้าแล้วพูดเสียงอ่อยๆๆ ก่อนจะมองไปทางโทโมะและป๊อปปี้อีกครั้ง จนป๊อปปี้สงสัยเลยเดินเข้ามาถาม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"คุณมองผมมีอะไรหรือเปล่าครับ หรือว่าเราเคยเจอกันมาก่อน" ป๊อปปี้นั่งยองๆถามหญิงสาวที่มองเขาไม่เลิกจนโทโมะเดินตามมาดึงป๊อปปี้ให้ลุกยืน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นี่คุณ นี่เพื่อนของผม อย่ามาหาเรื่องเหมือนที่คุณหาเรื่องผมนะ" โทโมะพูดกับฟาง ก่อนที่หญิงสาวจะละออกจากหน้าของชายหนุ่มคนนั้นแล้วจ้องหน้าโทโมะแทน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นี่นาย โอ้ย!!" ฟางลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว จนข้อเท้าที่พลิกเกิดอาการเจ้บขึ้นมาจนไม่มีแรงทำให้ป๊อปปี้รีบเข้าไปช่วยพยุง ทั้งสองสบตากันและกัน โทโมะมองป๊อปปี้น่ิงๆๆ ตรงข้ามกับแก้วที่อมยิ้มกับภาพที่เห็นก่อนจะเหลือบมองโทโมะที่ทำหน้าตึงเครียดอยู่คนเดียว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ขอบคุณ" ฟางดันตัวออกจากป๊อปปี้แล้วพูดก่อนจะส่งยิ้มให้ ป๊อปปี้พยักหน้าเล็กน้อยถึงเขาจะดูเป็นผู้หญิงในร่างของผู้ชายแต่เขาก็ยังมีความเป็นสุภาพบุรุษพอ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ส่วนนาย เพื่อนนายเป็นคนดี ช่วยฉัน ฉันไม่ทำอะไรหรอกแต่นายนะ มันบ้ากามโรคจจิต วิปริต" ฟางชี้หน้าว่าโทโมะ แก้วเหวอรีบเดินเข้ามาห้ามเพื่อนสาว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แกใจเย็นก่อน" แก้วพูดแล้วยิ้มอแหยให้โทโมะและป๊อปปี้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เชอะ!! ไอ้หยิ่งง คิดว่าหล่อตายและไอ้บ้าา" ฟางตะโกนไล่หลังป๊อปปี้และโทโมะที่เดินออกไปทางที่พัก อย่างหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
บ้านพัก....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ตัวแม่นั่นนิ่มไหมละ" โทโมะเปิดประเด็นทันทีที่เดินเข้ามาในห้อง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ก็นิ่มน่ะ น่ารักด้วย ท่าทางจะแสบไม่เบาหึ" ป๊อปปี้ยิ้มมุมปาก เมื่อนึกถึงสาวหวานที่นิสัยไม่ค่อยหวานตามหน้าตา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"หึง!!!!!! " โทโมะพูดจบก็เดินหลบไปในห้องน้ำ จนป๊อปปี้ออกจากกภวัค์มองตามแล้วยิ้มขำ กับท่าทางของเพื่อนรัก....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

มาแล้ววว มาแล้ววว เรื่องนี้ยังมีคนรอคอยที่จะอ่านนอยู่หรือเปล่าาา ตอนนี้อาจจะไม่สนุกเท่าไรนะคะ เพราะไรเตอร์คิดไม่ออกจริงๆๆ อยากจะขอบคุณทุกกำลังใจเลยนะจร้ะ ขอบใใจมากๆๆเลยนะ ยังไงก็ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยเน้อ อย่าลืมืมเม้น ติให้คำแนะนำได้เลยนะคะ เรายินดีรับฟังนะคะ