LOVE!! Her 0r His

 
 
 
 
 

 
 
 
 
เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ คุณเคยได้ยินไหม ???
แล้วเปลี่ยนเธอให้เป็นนายละ คุ้นหูบ้างหรือเปล่า ???
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตอนที่ 21
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

                    หลายวันผ่านไป แก้วพยายามหลบหน้าโทโมะโดยการบินกลับไปที่เพรชบูรณ์ดังเดิม จะอยู่ก็เพียงฟางคนเดียวที่ยังคงต้องมาติดต่อธุรกิจกับเขื่อนอยู่ วันนี้โทโมะต้องเข้าไปคุยงานกับบริษัทิของป๊อปปี้ ฟางกับป๊อปปี้ก็ได้คุยกันน้อยลงกว่าเดิม เพราะชายหนุ่มต้องกลับมาดูแลน้องสาวไม่แท้ของตัวเองอย่างเฟย์ ส่วนเขื่อนก็เดินหน้าจีบฟางอย่างเต็มตัวอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พี่ป๊อปคะ “ เฟย์เดินเข้ามาภายในห้องทำงานของป๊อปปี้ ร่างสูงเง้ยหน้ามายิ้มให้น้องสาวไม่แท้ เฟย์เดินเข้าไปยืนข้างๆป๊อปปี้แล้วมองดูเอกสารของป๊อปปี้ใกล้ๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ยากอ่ะ “ ป๊อปปี้หัวเราะในลำคอกับท่าทางของน้องสาว เฟย์ยิ้มแหยๆให้พี่ชาย ก่อนที่ประตูจะเปิดออก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ อ้าวคุณเฟย์ “ เขื่อนที่เดินเข้ามาพร้อมกับฟาง ทักทายเฟย์เฟย์หันมายิ้มให้เขื่อนอย่างเป็นมิตร ส่วนฟางกับป๊อปปี้ก็สบตากันโดยอัตโนมัติ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ คุณฟางคะ “ ในช่วงการถามความคิดเห็นในการประชุมฝ่ายงาน ฟางเอาแต่นั่งเหม่อจนเฟย์ต้องเข้าไปเรียกพร้อมกับเขย่าตัวฟางเล็กน้อย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“  อ่ะ เออ ขอโทษด้วยนะคะ เมื่อกี้ว่ายังไงนะคะ “ฟางก้มหัวเล็กน้อยเพื่อเป็นการขอโทษ ก่อที่ทุกคนจะประชุมกันต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตกลงตามนี้เลยนะครับ “ ป๊อปปี้เดินนำออกจากห้องประชุมมาพร้อมกับเขื่อนแล้วพูด เขื่อนยิ้มแล้วพยักหน้าก่อนจะหันมามองฟาง ฟางยิ้มให้เขื่อนก่อนจะยิ้มบางๆให้ ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะครับ “ เขื่อนพูด ป๊อปปี้พยักหน้า ก่อนที่เขื่อนจะเดินนำออกไปก่อน ส่วนฟางจะเดินตามไปแต่ป๊อปปี้จับแขนร่างบางเอาไว้ก่อน เล่นเอาพนักงานแถวนั้นมองกันเป็นแถว เฟย์เลยรีบดุพนักงานพวกนั้นไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เอ่อ คุณมีอะไรหรือเปล่า “ ฟางถามป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมช่วงนี้ไม่รับโทรศัพท์ “ ป๊อปปี้ถามฟางอย่างจริงจัง ฟางอึ้งไม่คิดว่าชายหนุ่มจะตรงกับเธอขนาดนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็... ไม่ว่างน่ะคะ “ ฟางพุดปัดๆไป แล้วกลอกตาใส่ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ฟางเรามีเรื่องต้องคุยกัน “ ป๊อปปี้ลากฟางไปที่ห้องทำงานของตัวเองแต่ฟางขืนตัวเอาไว้ก่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ไม่ได้! เขื่อนรอฟางอยู่ มันเสียมารยาทนะคะ “ ฟางพูด ป๊อปปี้หงุดหงิดที่ฟางห่วงคนอื่นมากกว่าเรื่องของเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ทำไม คบกับมันแล้วหรือไง อย่าลืมสิว่าคุณเป็นอะไรกับผมอยู่ “ ป๊อปปี้พูดพร้อมกับออกแรงบีบข้อมือฟางเพิ่มมากขึ้นจนร่างบางเริ่มเจ็บ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ คุณป๊อปฟางเจ็บนะ “ ฟางพยายามแกะมือของชายหนุ่มออก เฟย์เห็นท่าไม่ดีก็เดินเข้าไปห้ามทั้ง2คน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พี่ป๊อปใจเย็นคะ “ เฟย์ช่วยแกะมือของป๊อปปี้ออก ร่างสูงแกะมืออกอย่างง่ายดาย ป๊อปปี้มองหน้าเฟย์ที่ทำสายตาอ้อนวอนเขาก็ถอนหายใจแล้วมองร่างบางตรงหน้าที่มองเขาและน้ำตาคลอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ..... “ ป๊อปปี้ไม่กล้าที่จะขอโทษฟางเลยเลือกที่จะเดินหนีออกไป เฟย์มองตามป๊อปปี้   เหวอๆๆ ก่อนจะขอโทษฟางแทนป๊อปปี้แล้วพาฟางไปหาเขื่อนแทน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พอดีเฟย์มีเรื่องถามคุณฟางนะคะ เลยช้าไปนิด ขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้คุณเขื่อนรอ “ เฟย์พูดกับเขื่อนแล้วยิ้ม เขื่อนยิ้มรับก่อนจะมองฟางที่นิ่งๆไม่ยอมพูดกับใคร
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ครับ งั้นผมกับฟางขอตัวก่อนนะครับ ยินดีที่ได้ร่วมงานกับคุณป๊อปและคุณเฟย์นะคะ “ เฟย์ยิ้มแล้วโค้งเล็กน้อยก่อนที่เขื่อนและฟางจะขับรถออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พี่ป๊อป นี่พี่ป๊อปกับพี่ฟาง “ เฟย์กลับเข้ามาเห็นพี่ชายนั่งทำงานเงียบๆก็เปิดประเด็น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ หยุดก่อนเฟย์ พี่อยากอยู่เงียบๆ “ ป๊อปปี้รีบพูด เฟย์มองป๊อปปี้ที่ดูหงุดหงิดใช่เล่นก็เลยยอมเดินกลับออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เนี่ยแก ไม่รู้ช่วงหลังๆมาเนี่ย คุณป๊อปทะเลาะอะไรกับคุณฟาง โหยเมื่อกี้อ่ะคุณฟางเล่นพาคนใหม่มาเย้ยถึงที่เล่นเอาคุณป๊อประเบิดแทบไม่ทันอ่ะ “ เสียงพนักงานที่เม้าท์มอยเรื่องของป๊อปปี้และฟาง เป็นจังหวะเดียวกับที่เฟย์เดินเข้าไปได้ยินพอดี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ สนุกไหมคะ “ เฟย์เดินเข้าไปพูดเงียบๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ยสะ..คุณเฟย์! “ เฟย์เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ก่อนพนักงานจะแยกย้ายกันไปทำงานแทบไม่ทัน เฟย์ส่ายหน้าก่อนจะเดินกลับไปทำงานในห้องป๊อปปี้ต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ฟางเป็นอะไรหรือเปล่า “ เขื่อนเห็นฟางเงียบๆ ก็ถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เปล่าหรอก เขื่อนพรุ่งนี้ฟางขอกลับเพชรบูรณ์เลยได้ไหม “ ฟางพูดกับเขื่อน เขื่อนมองฟางแล้วนิ่งคิดออะไรบางอย่าง ก่อนจะพยักหน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ งานเสร็จแล้วกลับเลยก็ได้ เออใช่เดี๋ยวอาทิตย์หน้าทุกอย่างลงตัวเขื่อนขอขึ้นไปหาได้ไหม “ ฟางยิ้มพยักหน้า ก่อนที่เขื่อนจะไปส่งฟางที่บ้านพัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ฮัลโหลแก้ว พรุ่งนี้ฟางจะกลับแล้วนะ “ ทันทีที่มาถึงบ้านฟางก็โทรหาแก้วทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เป็นอะไรหรือเปล่า เมื่อวานยังดีดีอยู่เลย “ แก้วถามเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ วันนี้ฟางไปเจอเขามาแก้ว เขาเอาแต่พูดไม่ดีกับฟาง ไม่เคยคิดที่จะขอโทษสักคำ “ ฟางพูดแล้วปล่อยโฮ ออกมาด้วยความเสียใจ แก้วเหวอกับอารมณ์ของเพื่อนสาว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ใจเย็นๆ แล้วได้คุยกันหรือเปล่า บางทีเขาอาจจะหึงฟางก็ได้ ที่ฟางกับเขื่อนไง “ แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เหอะ! หึงบ้าอะไรเล่า พอแล้ว!! ไม่รักแล้วไอ้ผู้ชายบ้า ไอ้ผู้ชายเห็งซวย “ ฟางร้องห้แล้วตะโกนใส่โทรศัพท์ จนปลายสายรีบเอาโทรศัพท์ออกจากหู
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ใจเย็นๆ “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ไม่ยง ไม่เย็นแล้ว ฮึกฮือออ แก้วววววว “ ฟางร้องไห้เหมือนเด็กที่ไม่ได้ของเล่นหรืออะไรที่ต้องการ แก้วขำเล็กน้อยแต่ก็ยังคงปลอบใจเพื่อนรักอยู่นานสองนาน จนฟางยอมสงบลง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เฮ้อ...”ฟางถอนหายใจ ใส่โทรศัพท์ แก้วยิ้มบางๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ไปขับรถสิ จะได้สบายใจ “ แก้วแนะนำเพื่อน ฟางยิ้มออก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ จริงด้วยงั้นไปนะ เดี๋ยวถึงแล้วโทรหา“
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ จร้ะเพื่อน!!! “ แก้วและฟางวางสายออกจากกัน แก้วมองโทรศัพท์แล้วส่ายหัวไปมากับนิสัยขี้งอนชอบร้องไห้ของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
หายไปหลายวัน ยังมีคนอยากอ่านอยู่ไหม5555 เราแต่งจบแล้ว แต่ไม่สนุกเลยเพราะรวบรัดจบ อาจจะ งงๆขอโทษด้วยนะใครที่อ่านแล้วไม่ชอบอ่ะคะ เรื่องใหม่คิดแล้วคราม่าฝุดๆๆแต่คิดว่าจะแต่งให้จบก่อนแล้วลง เพราะว่าถ้าแต่งไปด้วยลงไปด้วยมันคิดสดไม่สนุกแน่ๆๆ!! 
 
ขอบคุณมากนะคะสำหรับคนที่ชอบและอยากอ่าน ขอบคุณมาก^^