LOVE!! Her 0r His

9.8

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.29 น.

  25 ตอน
  245 วิจารณ์
  39.07K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2558 22.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

20) 20: ภาพลางๆๆ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอคุณเคนได้ยินไหม ???

แล้วเปลี่ยนเธอให้เป็นนายละ คุ้นหูบ้างหรือเปล่า ???

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่20 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

               " ยัยหมูอวกาศ!!!!!!!!!!!  "         เสียงเพื่อนๆทีต่างตะโกนเรียกฟางที่เดินเข้ามาพร้อมกับป๊อปปี้ ฟางแทบจะหมุดดินหนี ก่อนที่เพื่อนจะวิ่งเข้ามาหาฟาง 

 

 

      " ที่รัก ทำไมมาช้าจังครับ มามะ มาให้เค้าจูจุ๊ฟหน่อย "          เจ เพื่อนผู้ชายของฟาง เดินเข้ามาให้ทำท่าะจูบฟางแล้วเข้าไปกอด 

 

 

            " ให้มันน้อยๆหน่อยไอ้เจ เดี่ยวแฟนยัยฟางก็ต่อยแกเอาหรอก " พ้อยพูดแล้วมองไปที่ป๊อปปี้ เจมองป๊อปปี้แล้วยิ้มให้เล็กน้อยเช่นเดียวกับป๊อปปี้ที่ยิ้มตอบกลับ 

 

 

       " วันนี้เป็นอะไรกันป้ะเนี่ยทำไมพวกแกดูพร้อมเพรียงกันจัง " ฟางถามแล้วมองเพื่อนๆ อย่างสงสัย เพื่อนคนอื่นๆต่างพากันทำหน้าเฉยเมยใส่ฟางแล้วเดินหนีไปคนละทิศ จนฟางเหวอ

 

 

       " มามา ปิดตาปิดตา " พ้อยพูดเสียงดังแล้วแก้วก็เดินเข้ามาพร้อมกับโทโมะก่อนจะเอาผ้าสีขาวมาปิดตาฟาง 

 

 

         " เดี๋ยวๆๆ ฉันเป็นได้ไงอ่ะพวกแกขี้โกงวะ่ " ฟางโวยวาย 

 

 

        " เอาหน่าแก " แก้วตบใหล่ฟางเบาๆก่อนจะยิ้มให้เพื่อนคนอื่นๆ ป๊อปปี้และโทโมะเดินเลี่ยงออกมานั่งดูพวกสาวๆเล่นกันที่โต๊ะ 

 

 

" กรี๊ด พวกแกเล่นอะไร ไม่เอา! " ฟางร้องกรี๊ดด้วยความตกใจเมื่อมีอะไรมาใส่ในหลังเธอ 

 

 

        " เฮ้ยย ปลาไหล " เสียงเพื่อนตะโกนเสียงดัง  สาวๆคนอื่นๆช่วยกันกรี๊ด 

 

 

            " อย่าให้ได้ด่าเดี๋ยวเหอะ!! เปิดได้ยัง!  " เพื่อนๆต่างขำกันมากก ที่ฟางออกจะไม่กลัวแล้วจะด่ากลับ  ก่อนที่พ้อยจะพาฟางไปที่หนึ่ง

 

 

 

" เซอร์ไพรส์ !!!  " 

 

 

 

" อะ อะไรเนี่ยยย555 " ฟางอึ้งเมื่อเปิดตาออกมาเป็น กองถุงยางอนามัยกับตั๋วฮันนีมูน หลากหลายที่ทำขึ้นมาเอง 

 

 

       " ไอ้บ้า กะไม่ให้มีลูก ว่างั้น555 " ฟางหัวเราะพร้อมกับพูดออกมาขำๆๆ แก้วเดินเข้ามาพร้อมเค้กก้อนโต รูปกระต่าย ทุกๆๆคนต่างช่วยกันร้องเพลงแฮปปี้เบิทเดย์สาวหวาน รวมไปถึงป๊อปปี้และโทโมะด้วย 

 

 

  " ก็ตอนแรกเห็นว่าจะขึ้นคานไง เลยเอาไว้ให้ก่อน555 " ต้น เพื่อนชายอีกคนที่เป็นขากวนประจำ พูดขึ้น

 

 

" สาบานนี่ปากคน " ฟางหันกลับไปพูดอย่างเคืองๆๆ

 

 

 

" บ้า ไอ้ต้นหน่ะมันหมาในร่างคนเว้ย!5555  " เสียงเพื่อนๆ หัวเราะ ความสนิทสนม ความสุข ความสนุก เพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายปี

 

 

 

           " หมดนี่ก็ยกให้คุณป๊อปนะคะ เอาไว้แต่งงงานค่อยเลิกใช้ ฮิ้ว!!! " เสียงเพื่อนๆในงานพากันแซวป๊อปปี้และฟางจนหญิงสาวหน้าร้อนผ่าววว แก้วมองฟางที่เขินก็ยิ้มๆๆ แต่ก็ไม่ได้ห้ามอะไร

 

 

" ส่วนแกยัยแก้ว ฉันว่าแต่นี่ไม่ต้องใช้หรอก " พ้อยหันมามองแก้วพูด แก้วมองอย่างสังสัย

 

 

 

" ทำไม "

 

 

       " โถ่วว อย่างแกหน่ะ ให้ผู้ชายโอบเอวให้ได้ก่อนเถอะ ค่อยมาว่ากัน 555 " พ้อยพูดแล้วหัวเราะ

 

 

        " อุ้ยๆๆลืมไป เค้ามีเจ้าของแล้วว ไ พ้อยพูดแล้วหันไปมองโทโมะแก้วเขินเลยจะไปวิ่งไล่เตะพ้อย ทั้งโทโมะและป๊อปปี้มองเพื่อนๆของ2สาวที่พูดคุยเล่นกันอย่างสนุกสนานและอบอุ่น ก็บยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เธอมันก็แค่เสนียดของบ้านฉันเท่านั้นละ ออกไป๊!! "

 

 

 

" ฮือออคุณหญิงคะ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ "

 

 

 

" ไม่ใช่หรอ แล้วไอ้ภาพที่เธอนอนกกกับลูกชายชั้นมันคืออะไรห้ะ  เธอก็รู้ว่าลูกชายฉันแต่งงานแล้วเนี่ยนะ "

 

 

 

" ฮือออ ดาวขอโทษคะคุณหญิง " เพียงดาว วัย 20 ต้นๆ ที่กำลังคุกเข่าร้องไห้อ้อนวอนกับคุณหญิง ผู้เป็นใหญ่ในบ้าน

 

 

 

" ออกไป๊ !!! "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" มะ แม่ครับ ผมรักดะดาว ไม่ใช่ตาล " เสียงลูกชายที่กำลังจะสิ้นใจ พูดขึ้น

 

 

 

" แกจะมาบอกฉันอะไรตอนี้ ฮึกฮืออ อย่าทิ้งฉันไปนะ ตาชาย "

 

 

 

" ผมขอโทษที่ทำให้คุณแม่ไม่สบายใจ แต่ลูกของดาว คือลูกของผม แล้วเธอก็คือผู้หญิงที่ผมรัก ผมขอโทษครับแม่ที่ห้ามใจตัวเองไม่ได้ "

 

 

 

" ฮึกฮือออ "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พวกแกจะมาทำไม! "

 

 

 

" พวกเราจะมาไหว้ศพคุณชายคะ "

 

 

 

" ออกไป จากที่นี่ พวกตัวเสนีด "

 

 

 

" ทำไมต้องว่าพวกเราด้วยคะ " เด็กน้อยไร้เดียงสาพูดด้วยความโกรธ

 

 

 

" เพราะแกมันลูกเสนียดไงละ ออกไป๊!! " เสียงเด็กน้อยร้องไห้อย่างหวดกลับ จนคนเป็นแม่จำใจต้องอุ้มเด็กน้อยออกไปจากงาน หลังจากนั้นมัก็เป็นภาพติดใจของเด็กน้อยมาตลอด คนพวกนั้นไม่เคยคิดที่จะต้อนรับเธอเลยสักนิด หลายต่อหลายครั้งที่เธอมักจะเห็นคนเป็นแม่แอบร้องไห้ เพระพวกเขาพวกนั้น!!   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา