LOVE!! Her 0r His

9.8

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.29 น.

  25 ตอน
  245 วิจารณ์
  39.07K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2558 22.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

21) 21: หึง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 


 

 

 

 

เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ คุณเคยได้ยินไหม ???

แล้วเปลี่ยนเธอให้เป็นนายละ คุ้นหูบ้างหรือเปล่า ???

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 21

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    หลายวันผ่านไป แก้วพยายามหลบหน้าโทโมะโดยการบินกลับไปที่เพรชบูรณ์ดังเดิม จะอยู่ก็เพียงฟางคนเดียวที่ยังคงต้องมาติดต่อธุรกิจกับเขื่อนอยู่ วันนี้โทโมะต้องเข้าไปคุยงานกับบริษัทิของป๊อปปี้ ฟางกับป๊อปปี้ก็ได้คุยกันน้อยลงกว่าเดิม เพราะชายหนุ่มต้องกลับมาดูแลน้องสาวไม่แท้ของตัวเองอย่างเฟย์ ส่วนเขื่อนก็เดินหน้าจีบฟางอย่างเต็มตัวอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่ป๊อปคะ “ เฟย์เดินเข้ามาภายในห้องทำงานของป๊อปปี้ ร่างสูงเง้ยหน้ามายิ้มให้น้องสาวไม่แท้ เฟย์เดินเข้าไปยืนข้างๆป๊อปปี้แล้วมองดูเอกสารของป๊อปปี้ใกล้ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ยากอ่ะ “ ป๊อปปี้หัวเราะในลำคอกับท่าทางของน้องสาว เฟย์ยิ้มแหยๆให้พี่ชาย ก่อนที่ประตูจะเปิดออก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ อ้าวคุณเฟย์ “ เขื่อนที่เดินเข้ามาพร้อมกับฟาง ทักทายเฟย์เฟย์หันมายิ้มให้เขื่อนอย่างเป็นมิตร ส่วนฟางกับป๊อปปี้ก็สบตากันโดยอัตโนมัติ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ คุณฟางคะ “ ในช่วงการถามความคิดเห็นในการประชุมฝ่ายงาน ฟางเอาแต่นั่งเหม่อจนเฟย์ต้องเข้าไปเรียกพร้อมกับเขย่าตัวฟางเล็กน้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“  อ่ะ เออ ขอโทษด้วยนะคะ เมื่อกี้ว่ายังไงนะคะ “ฟางก้มหัวเล็กน้อยเพื่อเป็นการขอโทษ ก่อที่ทุกคนจะประชุมกันต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตกลงตามนี้เลยนะครับ “ ป๊อปปี้เดินนำออกจากห้องประชุมมาพร้อมกับเขื่อนแล้วพูด เขื่อนยิ้มแล้วพยักหน้าก่อนจะหันมามองฟาง ฟางยิ้มให้เขื่อนก่อนจะยิ้มบางๆให้ ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะครับ “ เขื่อนพูด ป๊อปปี้พยักหน้า ก่อนที่เขื่อนจะเดินนำออกไปก่อน ส่วนฟางจะเดินตามไปแต่ป๊อปปี้จับแขนร่างบางเอาไว้ก่อน เล่นเอาพนักงานแถวนั้นมองกันเป็นแถว เฟย์เลยรีบดุพนักงานพวกนั้นไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เอ่อ คุณมีอะไรหรือเปล่า “ ฟางถามป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมช่วงนี้ไม่รับโทรศัพท์ “ ป๊อปปี้ถามฟางอย่างจริงจัง ฟางอึ้งไม่คิดว่าชายหนุ่มจะตรงกับเธอขนาดนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็... ไม่ว่างน่ะคะ “ ฟางพุดปัดๆไป แล้วกลอกตาใส่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฟางเรามีเรื่องต้องคุยกัน “ ป๊อปปี้ลากฟางไปที่ห้องทำงานของตัวเองแต่ฟางขืนตัวเอาไว้ก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ไม่ได้! เขื่อนรอฟางอยู่ มันเสียมารยาทนะคะ “ ฟางพูด ป๊อปปี้หงุดหงิดที่ฟางห่วงคนอื่นมากกว่าเรื่องของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ทำไม คบกับมันแล้วหรือไง อย่าลืมสิว่าคุณเป็นอะไรกับผมอยู่ “ ป๊อปปี้พูดพร้อมกับออกแรงบีบข้อมือฟางเพิ่มมากขึ้นจนร่างบางเริ่มเจ็บ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ คุณป๊อปฟางเจ็บนะ “ ฟางพยายามแกะมือของชายหนุ่มออก เฟย์เห็นท่าไม่ดีก็เดินเข้าไปห้ามทั้ง2คน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่ป๊อปใจเย็นคะ “ เฟย์ช่วยแกะมือของป๊อปปี้ออก ร่างสูงแกะมืออกอย่างง่ายดาย ป๊อปปี้มองหน้าเฟย์ที่ทำสายตาอ้อนวอนเขาก็ถอนหายใจแล้วมองร่างบางตรงหน้าที่มองเขาและน้ำตาคลอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ..... “ ป๊อปปี้ไม่กล้าที่จะขอโทษฟางเลยเลือกที่จะเดินหนีออกไป เฟย์มองตามป๊อปปี้   เหวอๆๆ ก่อนจะขอโทษฟางแทนป๊อปปี้แล้วพาฟางไปหาเขื่อนแทน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พอดีเฟย์มีเรื่องถามคุณฟางนะคะ เลยช้าไปนิด ขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้คุณเขื่อนรอ “ เฟย์พูดกับเขื่อนแล้วยิ้ม เขื่อนยิ้มรับก่อนจะมองฟางที่นิ่งๆไม่ยอมพูดกับใคร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ครับ งั้นผมกับฟางขอตัวก่อนนะครับ ยินดีที่ได้ร่วมงานกับคุณป๊อปและคุณเฟย์นะคะ “ เฟย์ยิ้มแล้วโค้งเล็กน้อยก่อนที่เขื่อนและฟางจะขับรถออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่ป๊อป นี่พี่ป๊อปกับพี่ฟาง “ เฟย์กลับเข้ามาเห็นพี่ชายนั่งทำงานเงียบๆก็เปิดประเด็น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ หยุดก่อนเฟย์ พี่อยากอยู่เงียบๆ “ ป๊อปปี้รีบพูด เฟย์มองป๊อปปี้ที่ดูหงุดหงิดใช่เล่นก็เลยยอมเดินกลับออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เนี่ยแก ไม่รู้ช่วงหลังๆมาเนี่ย คุณป๊อปทะเลาะอะไรกับคุณฟาง โหยเมื่อกี้อ่ะคุณฟางเล่นพาคนใหม่มาเย้ยถึงที่เล่นเอาคุณป๊อประเบิดแทบไม่ทันอ่ะ “ เสียงพนักงานที่เม้าท์มอยเรื่องของป๊อปปี้และฟาง เป็นจังหวะเดียวกับที่เฟย์เดินเข้าไปได้ยินพอดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ สนุกไหมคะ “ เฟย์เดินเข้าไปพูดเงียบๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ยสะ..คุณเฟย์! “ เฟย์เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ก่อนพนักงานจะแยกย้ายกันไปทำงานแทบไม่ทัน เฟย์ส่ายหน้าก่อนจะเดินกลับไปทำงานในห้องป๊อปปี้ต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฟางเป็นอะไรหรือเปล่า “ เขื่อนเห็นฟางเงียบๆ ก็ถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เปล่าหรอก เขื่อนพรุ่งนี้ฟางขอกลับเพชรบูรณ์เลยได้ไหม “ ฟางพูดกับเขื่อน เขื่อนมองฟางแล้วนิ่งคิดออะไรบางอย่าง ก่อนจะพยักหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ งานเสร็จแล้วกลับเลยก็ได้ เออใช่เดี๋ยวอาทิตย์หน้าทุกอย่างลงตัวเขื่อนขอขึ้นไปหาได้ไหม “ ฟางยิ้มพยักหน้า ก่อนที่เขื่อนจะไปส่งฟางที่บ้านพัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฮัลโหลแก้ว พรุ่งนี้ฟางจะกลับแล้วนะ “ ทันทีที่มาถึงบ้านฟางก็โทรหาแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เป็นอะไรหรือเปล่า เมื่อวานยังดีดีอยู่เลย “ แก้วถามเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ วันนี้ฟางไปเจอเขามาแก้ว เขาเอาแต่พูดไม่ดีกับฟาง ไม่เคยคิดที่จะขอโทษสักคำ “ ฟางพูดแล้วปล่อยโฮ ออกมาด้วยความเสียใจ แก้วเหวอกับอารมณ์ของเพื่อนสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ใจเย็นๆ แล้วได้คุยกันหรือเปล่า บางทีเขาอาจจะหึงฟางก็ได้ ที่ฟางกับเขื่อนไง “ แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เหอะ! หึงบ้าอะไรเล่า พอแล้ว!! ไม่รักแล้วไอ้ผู้ชายบ้า ไอ้ผู้ชายเห็งซวย “ ฟางร้องห้แล้วตะโกนใส่โทรศัพท์ จนปลายสายรีบเอาโทรศัพท์ออกจากหู

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ใจเย็นๆ “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ไม่ยง ไม่เย็นแล้ว ฮึกฮือออ แก้วววววว “ ฟางร้องไห้เหมือนเด็กที่ไม่ได้ของเล่นหรืออะไรที่ต้องการ แก้วขำเล็กน้อยแต่ก็ยังคงปลอบใจเพื่อนรักอยู่นานสองนาน จนฟางยอมสงบลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เฮ้อ...”ฟางถอนหายใจ ใส่โทรศัพท์ แก้วยิ้มบางๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ไปขับรถสิ จะได้สบายใจ “ แก้วแนะนำเพื่อน ฟางยิ้มออก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ จริงด้วยงั้นไปนะ เดี๋ยวถึงแล้วโทรหา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ จร้ะเพื่อน!!! “ แก้วและฟางวางสายออกจากกัน แก้วมองโทรศัพท์แล้วส่ายหัวไปมากับนิสัยขี้งอนชอบร้องไห้ของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

หายไปหลายวัน ยังมีคนอยากอ่านอยู่ไหม5555 เราแต่งจบแล้ว แต่ไม่สนุกเลยเพราะรวบรัดจบ อาจจะ งงๆขอโทษด้วยนะใครที่อ่านแล้วไม่ชอบอ่ะคะ เรื่องใหม่คิดแล้วคราม่าฝุดๆๆแต่คิดว่าจะแต่งให้จบก่อนแล้วลง เพราะว่าถ้าแต่งไปด้วยลงไปด้วยมันคิดสดไม่สนุกแน่ๆๆ!! 

 

ขอบคุณมากนะคะสำหรับคนที่ชอบและอยากอ่าน ขอบคุณมาก^^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา