ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”ฟางวิ่งหนีป๊อปปี้กลับเข้ามาในห้องพักแล้วร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกประหลาดที่
ประดังประเดเข้า เธอจะร้องไห้ทำไม ป๊อปปี้อยากจะมีใครนอนกับใครก็สิทธิ์ของเค้า ทำไมเราต้อง
อ่อนแอแบบนี้นะ
 
 
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
 
ป๊อปปี้ที่รีบตามฟางเข้ามาในห้องเปิดประตูแล้วรีบล๊อกห้องไว้
 
 
 
 
 
 
 
“ข้าขอโทษที่ไปขัดจังหวะท่านกับสาวคนนั้น”ฟางได้ยินเสียงประตูดังขึ้นหันไปพบกับป๊อปปี้ที่เข้า
มาก็รีบปาดน้ำตาแล้วปรับเสียงเป็นปกติก่อนจะเดินหนีแต่ชายหนุ่มรั้งฟางไว้
 
 
 
 
 
 
“ร้องไห้เสียใจเรื่องอะไร รึว่าหึงข้า”ป๊อปปี้พูดแล้วเริ่มสวมกอดฟางหลวมๆ
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ ข้าไม่ได้รักท่านสักหน่อย ข้ารักโทโมะ ท่านรักโฟร์ พวกเราก็รู้ๆกัน”ฟางรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ งั้นเจ้าไปเถอะ ไปทำงานต่อเถอะ เดี๋ยวลุงจะว่าเอา”ป๊อปปี้ชะงักคิดถึงโฟร์แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
เมื่อฟางกำลังจะเดินไปเปิดประตูแล้วตกเมื่อป๊อปปี้กำลังจะเดินไปที่เตียง ทรุดลงไป
 
 
 
 
 
“ท่านเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น ทำไมเหงื่อออกมากแบบนี้”ฟางประคองป๊อปปี้ไปที่เตียงแล้วถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ข้าไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเหงื่อออกมากแบบนี้ แล้วร่างกาย ของข้า โอ้ย”ป๊อปปี้ร้องก่อนจะรีบ
ถอดเสื้อแล้วโยนไปพ้นๆทาง
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น งั้นเดี๋ยวข้าหาผ้าชุบน้ำมาให้ก่อนนะ”ฟางตกใจรีบไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
ปัง ปัง ปัง
 
 
 
 
 
เสียงเคาะประตูดังขึ้นหน้าห้อง
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ เจ้าเปิดประตูให้ข้านะ ข้าเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่จะช่วยรักษาเจ้าได้”หวายโวยวายหน้าห้อง
 
 
 
 
 
 
“ไม่ เจ้าเอาอะไรผสมเหล้าให้ข้ากิน ข้าไม่เปิดหรอก”ป๊อปปี้โวยวายกลับ
 
 
 
 
 
 
 
“ก็จะได้สนุกกันไงล่ะ เจ้าเปิดให้ข้าซะเถอะ”หวายพูด ป๊อปปี้และฟางมองหน้ากันแล้วชะงัก
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ข้ามีน้องชายข้าคอยดูแลตรงนี้แล้ว ออกไปนะ ไม่อย่างงั้นข้าจะร้องให้ลุงมาช่วย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะ ฟอร์ตนะรึ จะช่วยอะไรได้ อย่าบอกนะเจ้ากับน้องชายเป็นพวกลักเพศ อี๋”หวายร้องตกใจ
ก่อนะมีเสียงลงน้ำหนักเท้าลงบันไดไป ปึงปัง หวายคงไปแล้วสินะ ป๊อปปี้ถอนหายใจออกมาเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เจ้าออกไปเถอะ ไม่ต้องดูแลข้าหรอก ข้ายังมีสติพอน่า”ป๊อปปี้พูดเมื่อฟางเช็ดตัวให้ตัวเอง
 
 
 
 
 
“ไม่นะ เรามาเมืองหลวงด้วยกัน มีอะไรก็ต้องช่วยกันสิ ข้าไม่ทิ้งท่านหรอก”ฟางพูด ทำให้ป๊อปปี้
นิ่งคิด
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ ไหนๆเจ้าก็เป็นทาสข้าแล้ว งั้นเจ้าก็ช่วยข้าหน่อยแล้วกัน ข้าไม่อาจทนมันอีกต่อไป
แล้ว”ป๊อปปี้พูดจบก็ดึงฟางมาจูบอย่างร้อนแรงและอ่อนโยนก่อนจะดันร่างบางลงไปนอนบนเตียง
ก่อนที่ทุกอย่างจะเป็นไปตามอารมณ์ของชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบใจเจ้ามากนะมิณทร์ ปีเตอร์ที่อยู่กับข้า แต่พวกเจ้าไปพักเถอะ”แก้วพูดกับ2หนุ่ม
 
 
 
 
 
“ข้ามีท่านเป็นพี่สาวนี่นาข้าต้องดูแลปกป้องพี่สาวของข้าสิ เอ๊ะ ไม่รู้ว่าจะมีใครแถวนี้อยากเป็น
มากกว่าน้องชายรึเปล่าน้อ”ปีเตอร์พูดแล้วเหล่มองมิณทร์ที่นั่งข้างแก้วแล้วหน้าแดง
 
 
 
 
 
“พูดมากน่าปีเตอร์”มิณทร์พูดแล้วชกแขนเพื่อนชายเบาๆ
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะๆ นี่ฟ้าสางแล้ว เจ้าไปเข้าโลงให้หมดเลย”แก้วพูดแล้วเดินไปส่งปีเตอร์และมิณทร์ที่ห้อง
พัก
 
 
 
 
 
 
 
“เออใช่พี่แก้ว ท่านปู่บอกว่า ก่อนออกไป ท่านปู่เอายาให้โทโมะกิน เหมือนโทโมะจะป่วย ยังไงพี่
แก้วก็ไปดูแลด้วยนะ ท่านปู่กำชับมา เอ่อ แต่ข้าว่า ข้าไปด้วยดีกว่า เผื่อโทโมะจะทำร้ายพี่แก้ว”ปี
เตอร์พูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องหรอก พี่มีพวกเจ้าให้กำลังใจ พี่ก็แข็งแรงพอแล้ว พวกเจ้าไปพักเถอะ แค่ดูแลผีดิบป่วย
แค่นี้เอง”แก้วพูดแล้วยิ้มก่อนจะดันโลงของปีเตอร์ปิดเพืพ่อให้น้องชายพัก ส่วนตัวเองก็เดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะป่วยงั้นรึ แข็งแรงซะขนาดนั้น จะป่วยได้ไง”แก้วแปลกใจกับคำบอกของปีเตอร์ เพราะ
แวมไพร์จะมาป่วยได้ยังไงในเมื่อใช้ชีวิตโลกหลังความตายแล้ว หรือว่าจะป่วยเพราะไข้ใจนะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“บ้าจริง สุดท้าย ก็มาจนได้”แก้วพูดเมื่อหยุดหน้าคอหอยเก่าที่โทโมะอยู่ก่อนจะเดินเข้าไป
 
 
 
 
เพล้ง
 
 
 
แก้วตกใจเมื่อได้ยินเสียงของหล่นจึงรีบเข้ามาในห้อง
 
 
 
 
 
“โทโมะ เจ้าเป็นอะไรน่ะ”แก้วร้องเมื่อเห็นโทโมะดิ้นไปดิ้นมาก็รีบไปประคองไว้
 
 
 
 
 
“อื้อ”แก้วต้องร้องเมื่อร่างสูงดึงเธอไปบดจูบอย่างร้อนแรง นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมโ?โมะถึงจูบเธอ
ทั้งที่เมื่อคืนยังดีแต่พูดจาทำร้ายเธอ โทโมะดันแก้วลงพื้นเย็นเฉียบก่อนจะแกะกระดุมเสื้อออกจน
หมดแล้วซุกไซร้ตามตัวแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวก่อน”แก้วชะงักเมื่อเห็นแร่หินสีแดงในสร้อยคอโทโมะก็รีบกระชากสร้อยออกมา
 
 
 
 
 
 
“นี่ไง วันก่อนข้าอ่าน มันคือแร่เสน่ห์ สร้อยเส้นนี้อาบแร่เสน่ห์”แก้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“แร่เสน่ห์ อะไรกัน ในเมื่อเจ้าเป็นคนส่งไอ้นี่มาให้ข้าเองไม่ใช่รึ แล้วจะมาดึงมันออกไปทำไม
ล่ะ”โทโมะได้สติก็พูด เพราะเมื่อคืนตอนก่อนที่กั้งกับปู่ของตนเองจะออกไป ปู่ได้ให้กล่องสร้อยนี้
ไว้ แล้วบอกว่า แก้วฝากมาให้
 
 
 
 
 
 
 
“จะบ้ารึไง ข้าจะไปมีเวลาเอาของพวกนี้มาจากไหน”แก้วพูดเสียงหลง นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย
 
 
 
 
 
 
 
“บ้ารึไม่บ้าเจ้าก็ทำแล้ว หึ ทำเป็นฝากของมาให้ข้ากับปู่ข้า ที่แท้ก็อาศัยจังหวะที่ข้าสวมสร้อยแล้ว
เข้ามา เพราะอยากจะเป็นเมียข้าจนตัวสั่นล่ะสิท่า”โทโมะมองแก้วเยาะๆก่อนจะว่าแก้วอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
แก้วโมโหชายหนุ่มก็ตบหน้าชายหนุ่มหันอย่างแรงก่อนจะกระชับสาบเสื้อเข้าหากันแล้วเดินหนี
 
 
 
 
 
 
“ว้าย”แก้วร้องเมื่อกำลังจะหนีกลับถูกโทโมะอุ้มพาดบ่าตรงไปที่เตียงไม้แข็งๆก่อนจะเหวี่ยงแก้วลง
ไป แก้วถูกเหวี่ยงลงไปก็จุกจนตัวงอเพราะแรงของชายหนุ่มที่มีมากกว่าคนปกติ ดีนะที่กระดูกไม่
หักก่อน
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ในเมื่ออยากได้ข้ามากนัก ข้าก็ทำให้เจ้า ซึ่งข้าบอกไว้เลยว่า ที่ข้าทำมันไม่ใช่ความรัก มันมีแต่
ความใคร่เท่านั้น”โทโมะพูดเสียงเย็นชาก่อนจะสวมสร้อยเส้นนั้นอีกครั้ง แก้วตกใจรีบคลานหนีแต่
ถูกปิศาจหนุ่มกระชากข้อเท้ากลับมาอย่างแรงแล้วขึ้นคร่อม ก่อนจะทึ้งเอาเสื้อเชิ้ตที่ไม่ได้ติด
กระดุมอยู่แล้วโยนทิ้งไปพ้นๆห้องแล้วดึงเสื้อซับออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อ ไม่”แก้วร้องตกใจเมื่อปากหนาครอบคลุมยอดอกสวย2ข้างสลับกัน แล้วบิดไปมาด้วยความ
เสียวกับสิ่งที่ได้รับ แก้วพยายามดิ้นแต่ไม่เป็นผลเมื่อปิศาจหนุ่มตรึงสองแขนแนบกับเตียงไม้ไม่ให้
ไปไหน
 
 
 
 
 
 
 
“อย่านะ”แก้วร้องเมื่อกางเกงและชั้นในถูกรูดลงไปพร้อมกัน
 
 
 
 
 
 
“อื้ออ”แก้วต้องร้องเมื่อปิศาจหนุ่มจูบไล้ลงไปถึงโพรงกลีบกุหลายก่อนะฉกชิมมันอย่างหื่นกระหาย
จนแก้วบิดไปมาด้วยความเสียวซ่านก่อนจะร้องครางออกมาพร้อมกับปล่อยน้ำหวานออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึหึ”ปิศาจหนุ่มหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นแก้วหมดแรงก่อนจะถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด แล้ว
โถมตัวเข้าหาแก้ว
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ เจ็บ ไม่นะ ไม่”แก้วร้องและเบิกตาโพลงเมื่อโทโมะโถมร่างกายทั้งหมดสอดใส่เธอ เมื่อสาว
แรกรุ่นที่ไม่เคยผ่านมือชายใดขนาดนี้มาก่อนถูกปิดศาจหนุ่มสอดใส่เข้ามาก็ทั้งร้องและทุบ ก่อน
น้ำตาจะไหลออกมาด้วยความเสียใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ใจร้าย ทำไมไม่เชื่อข้า ฮือๆ เจ็บอื้อ”แก้วร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจก่อนจะถูกโทโมะบด
จูบอย่างร้อนแรงและเริ่มขยับสะโพกเข้าออกเร็วขึ้นเมื่อรับรู้ว่าภายในกายสาวเริ่มรับสภาพได้แล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ฮึก ฮือๆ”แก้วทั้งร้องไห้และสั่นไปตามจังหวะที่แรงและมีแต่ความใคร่ไม่มีความอ่อนโยนของ
โทโมะเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใกล้แล้วๆ”ร่างสูงครางออกมาเป็นคำพูดอย่างพอใจก่อนจะเลื่อนมือหนาบีบเคล้นสะโพกแก้วอย่าง
เมามัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊า/กรี๊ดด”แก้วและโทโมะร้องครางออกมาพร้อมกัน เมื่อถูกโทโมะฉีดสายธารสีขาวขุ่นเข้ามาใน
ร่างกายจนร่างบางกระตุกเกร็งก่อนที่เลือดและน้ำสีขาวขุ่นจะไหลผสมกันลงมาตามขาเรียวสวยของ
แก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“มะ ไม่นะ ไม่เอาแล้ว”แก้วร้องเมื่อพลิกตัวไปพักแต่ถูกปิศาจหนุ่มดึงตัวไปซุกไซร้อีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“ก็อยากสนุกก็สนองแล้วไง”โทโมะพูดอีกครั้งแล้วเริ่มบรรเลงเพลงรักต่อโดยไม่สนใจเลยว่าแก้วจะ
ร้องไห้หนักแค่ไหนก็ตาม
 
 
 
 
 
นั่นไง ป๊อปปี้ฟางแอบโดงานมาทำอะไรน่ะ
 
 
NCป๊อปฟางมาเยอะละ เลยขอNCโทโมะแก้วบ้างนะ โดนบ้างๆ
 
 
แล้วต่อจากนี้แต่ละคู่จะเป็นไงบ้างน้ออออออ
 
 
อย่าลืมติดตามกันนะ