ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ เดี๋ยวข้าจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”ปู่โทโมะที่ทราบข่าวจากลูกน้องที่ออกไปสำรวจพื้นที่ด้วยความ

แปลกใจที่ทำไมพวกของโบว์ที่เดินทางมาดูตัวถึงยังไม่มา แล้วต้องตกใจเมื่อพวกของโบว์ถูก

มนุษย์ลอบทำร้าย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ท่านปู่จะไปไหนน่ะ”โทโมะตกใจเมื่อเห็นปู่ตัวเองกำลังออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“ข้าก็ไปดูร่องรอยน่ะสิ พวกมนุษย์ทำร้ายพวกของหนูโบว์คู่หมั้นกั้งจนยับนี่คงจะจับตัวไปด้วย กั้ง

เจ้าไปกับปู่ด่วนเลย”ปู่โทโมะพูดแล้วสั่งหลานชายอีกคนบินตามตัวเองไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นหรอโทโมะทำไมท่านปู่ถึงหุนหันออกไปกับกั้งแบบนั้นล่ะ”แก้วเดินมาถาม

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะพวกมนุษย์อย่างเจ้าที่หึกเหิมคิดว่าตัวเองเป็นใหญ่เหนือสิ่งใดไงล่ะบุกไปทำร้ายพวกของ

คู่หมั้นกั้ง”โทโมะหันขวับไปตะคอกใส่แก้ว เขารู้ว่าแก้วไม่เกี่ยวแต่เพื่อให้แก้วเกลียดเขา เขาต้อง

ทำ

 

 

 

 

 

 

 

ผลัก

 

 

 

 

 

มิณทร์พุ่งเข้ามาผลักตัวโทโมะกระแทกฝาหนังอีกด้านอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาตะคอกใส่พี่แก้วนะ”มิณทร์พูดยอย่างเอาเรื่องโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็ดูแลพี่เจ้าดีๆ อย่ามายุ่งกับข้า”โทโมะพูดเพราะเขารู้ว่าแก้วเป็นคนที่แอบเอาเลือดมาให้เขา

ดื่มเป็นประจำตอนเขาหลับ

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้าเป็นอะไรโทโมะ ทำไมเจ้าต้องเย็นชาแบบนี้”แก้วร้องไห้ออกมาด้วยความอ่อนแอ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่แก้วอย่าไปเสียน้ำตาให้ไอ้ตัวที่มันทำร้ายพี่แบบนี้เลย”มิณทร์ว่าแล้วกอดแก้วแน่นเพื่อปกป้อง

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห พี่น้องปกป้องกันซะด้วย ถ้าจำไม่ผิดเจ้ากับแก้วไม่ใช่พี่น้องแท้ๆกันนี่นา ร่าจะเกิดความรัก

ขึ้นมาในสายสัมพันธ์พี่น้องล่ะ ดีๆ พ่อแม่เจ้าคงประทับใจพิลึก”โทโมะมองมิณทร์ที่เป็นห่วงแก้วก็

รีบเยาะเย้ย

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

แก้วเหลืออดตบหน้าโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่รักข้า ข้าไม่ว่า แต่อย่ายัดเยียดข้าให้กับคนอื่น เพราะข้ารักมิณทร์แบบน้องเท่านั้น”แก้วพูดทำ

ให้มิณทร์ซึมลงไป

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ข้ารักพี่แก้วจริงๆนะ ข้าพร้อมที่จะดูแลพี่นะ”มิณทร์พูดความรู้สึกออกมาให้แก้วฟัง

 

 

 

 

 

 

 

“ดีจริงๆ รักกันแบบนี้ก็คบกันไปเลยสิ จะแต่งเมื่อไหร่บอกข้านะข้าจะได้จัดงานแต่งงานให้ เอ รึ ว่า

แต่งพร้อมๆกันดีล่ะ เจ้ากับมิณทร์และก็ข้ากับฟาง”โทโมะนิ่งสักพักก่อนจะเริ่มทำทีพูดจาร้ายๆใส่

แก้วแล้วบินหนีไป

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ ใจร้าย เจ้ามันใจร้ายที่สุด”แก้วร้องไห้ออกมาอีกครั้งแล้วทรุดลงไป

 

 

 

 

 

 

 

“ขอร้องได้มั้ย อย่าเสียน้ำตาให้คนใจร้ายแบบนั้นนะพี่แก้ว ข้ารักพี่ ข้าไม่หวังสิ่งใดตอบแทนก็

เหมือนกับที่ท่านรักโทโมะนั่นล่ะ ตอนนี้ข้าอยากให้พี่ลืมเขาซะ เพราะข้าไม่อาจทนเห็นพี่ร้องไห้

แบบนี้แน่”มิณทร์พูดและกอดปลอบฟางยกใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีแล้วสิ ที่แก้วไปเจอคนที่แก้วรักอย่างมิณทร์ ทำไมเรารู้สึกปวดตรงนี้ยังไงไม่รู้แฮะ”โทโมะที่บิน

หนีแก้วมาที่ยริเวณปราสาทร้างก็พูดขึ้นก่อนจะนึกถึงภาพที่แก้วร้องไห้หน้าเขาแล้วเอามือจับที่

หัวใจของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ จะถึงปากทางเมืองหลวงแล้ว ท่านรีบคืนร่างเถอะ”ฟางพูดขณะที่ขี่ป๊อปปี้มาตรงหน้าป้ายปาก

ทางเข้าเมืองแล้วเตือนหมาป่าหนุ่มให้คืนร่างเพราะ ป๊อปปี้เองนั้นวิ่งมาด้วยความเร็วในตอนเช้าใกล้

สว่าง ถ้าไม่คืนร่างตอนนี้ อาจะมีชาวบ้านที่มาหาของป่าเจอเข้าจะเกิดเรื่องได้แน่ๆ

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ”ป๊อปปี้คืนร่างเป็นมนุษย์ก็พูดแล้วโยนเสื้อผ้าให้กับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ข้าเจอมันที่เกวียนไอ้พวกนั้น เจ้าเอาไปเปลี่ยนซะ เพราะถ้าเจอไอ้ทีเจมันจำเจ้าได้จะยุ่ง”ป๊อปปี้

พูดก่อนจะพาฟางเข้าไปในชายป่าใกล้ๆแล้วพาไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนที่ชายหนุ่มจะไปเปลี่ยนอีก

ทาง

 

 

 

 

 

 

 

“นอกจากเป็นพวกล่าแม่มดแล้วสงสัยเจ้าพวกนี้คงเป็นพวกสะสมของแปลกหรือไม่ก็พวกชอบ

แสดงโชว์แน่ๆ”ป๊อปปี้พูดพลางติดเคราปลอมกับหน้าตัวเองก่อนจะเดินออกมาทางที่ฟางไปเปลี่ยน

เสื้อผ้า

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ข้าต้องใส่ไอ้หนวดปลอมนี่จริงๆรึ”ฟางถามเมื่ออกมาในชุดของผู้ชาย

 

 

 

 

 

“แน่ล่ะ ตัวเล็กอ้อนแอ้นแบบเจ้า ถ้าไม่ติดหนวดเค้าก็จับได้กันพอดีล่ะน่า มาเถอะ”ป๊อปปี้พูดแล้ว

จับมือจูงมือฟางเดินเข้าไปในเมืองหลวง

 

 

 

 

 

 

ตึกๆ

 

 

 

 

 

จู่ๆฟางก็หัวใจเต้นเมื่อถูกมือหนามากุมมือตัวเองไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห ข้าพึ่งเคยมาเมืองหลวง สวยจัง”ฟางมองไปรอบๆเมืองหลวงมองบ้านเรือนที่สวยงามอย่าง

ตื่นเต้น

 

 

 

 

 

 

“เด็กบ้า”ป๊อปปี้มองฟางที่มองดูวิวรอบๆด้วยความตื่นเต้นก็อมยิ้มก่อนจะพูดออกมาเบาๆ

 

 

 

 

 

 

“หิวจัง”ฟางเดินมาสักพักก็ท้องร้องออกมาก่อนจะเอามือลูบท้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“มานี่สิ”ป๊อปปี้มองฟางก่อนะดึงมือฟางไปร้านขนมปังข้างๆแล้วซื้อขนมปังร้อนๆมากินกันคนละก้อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หอมจัง อ๊า ร้อนๆ”ฟางพูดก่อนจะกินขนมปังแล้วต้องร้อง ทำให้ชายหนุ่มยิ้มขำ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไส้ครีมสินะ ปากท่านเลอะ”ฟางหันไปมองป๊อปปี้ที่กินขนมปังก็เลื่อนมือเรียวไปเช็ดคราบครีมที่ติด

เคราและปากของป๊อปปี้ออกให้ ชายหนุ่มมองร่างบางที่ใส่ใจดูแลเขาก็ใจเต้น

 

 

 

 

 

 

 

“หนวดเจ้าก็เลอะ”ป๊อปปี้เช็ดคราบน้ำตาลไอซิ่งที่ติดหนวดฟางก่อนทั้งคู่จะยิ้มและหัวเราะออกมา

ด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเจ้าเป็นพวกลักเพศงั้นรึ”ชายแก่คนหนึ่งเดินมาเห็นป๊อปปี้กับฟางกระหนุงกระหนิงกันก็รีบพูด

อย่างขนลุก

 

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่ใช่ คือพวกเราไม่ใช่พวกลักเพศนะ”ฟางตกใจหน้าแดงแล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ นี่เป็นน้องชายของข้า พอนี้พวกเรา2คนมาจากหมู่บ้าน เราออกมาหางานทำในเมืองหลวงน่ะ

ลุง”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“หางานทำงั้นรึ เอาอย่างนี้สิ ข้าทำงานอยู่ที่โรงเบียร์ตรงนั้น เจ้ามาเป็นคนงานให้ข้าเอามั้ยล่ะ”ลุง

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“เอาสิลุง ขอบคุณลุงมากนะ”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะจูงมือพาฟางไปที่โรงเบียร์ฝั่งตรงข้ามถนนทันที

 

 

 

 

 

“ว่าแต่เจ้า2พี่น้อง ชื่ออะไรน่ะ”ลุงถาม

 

 

 

 

 

 

“ข้าชื่อป๊อปปี้ ส่วนนี่น้องชายชื่อ ฟะ”ป๊อปปี้พูดแล้วนิ่งคิดชื่อให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟอร์ต ข้าชื่อฟอร์ตจ้ะ”ฟางรีบพูดก่อนที่จะแยกย้ายไปทำงานด้านหลังร้านกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย ลุง หล่อจังคนงานใหม่รึ”สาวสวยคนหนึ่งเดินนวยนาดเข้ามาในร้านแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ คนนั้นชื่อป๊อปปี้ นั่นน่ะน้องชื่อฟอร์ตเจ้าอย่าไปยุ่งล่ะหวาย ลุงขอ”ลุงพูดก่อนจะสั่งหลานสาว

ตัวดี

 

 

 

 

 

 

“ไม่ยุ่งก็ได้ แต่แค่คนน้องนะ เพราะคนพี่น่ะไม่แน่”หวายพูดแล้วมองป๊อปปี้ด้วยสายตาเจ้าชู้ ก่อนจะ

เดินตรงไปหาป๊อปปี้แล้วเอาอกเบียดเสียดกับแผงอกกว้างที่กำลังเสร็จจากการยกถังเบียร์

 

 

 

 

 

 

 

“ยกของหนักแบบนี้ให้ข้าช่วยนวดให้มั้ย พ่อเครางาม”หวายพูดแล้วทำสายตาเจ้าชู้ส่งให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ชายข้าเค้ากำลังยุ่ง เจ้าอย่ายุ่งเลย”ฟางรีบพูดแล้วดึงหวายออกห่างป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้ายุ่งอะไรด้วยล่ะเด็กน้อย ไปในครัวไป๊ มีนมให้ดื่ม ตรงนี้ผุ้ใหญ่เค้าจะคุยกัน”หวายไล่ฟางไป

 

 

 

 

 

 

 

“มานี่เถอะเจ้าฟอร์ต สงสัยเจ้าจะได้พี่สะใภ้แล้วล่ะ”ลุงดึงฟางไปนั่งแล้วหาอะไรให้กินในครัวทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ปิศาจบ้า เห็นสาวๆหน่อยไม่ได้เลยนะ”ฟางหน้าหงิกเมื่อเห็นป๊อปปี้ไม่ปฏิเสธหวายก็บ่นอุบก่นจะ

นั่งทานอาหารเพื่อเอาแรงก่อนจะไปช่วยคนงานในร้านเสิร์ฟเบียร์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ อย่ามายุ่งกับข้านะ”ฟางร้องเมื่อเจอพวกขี้เมาในร้านจับตูดเข้าก็รีบหนีแต่ถูกชายกลุ่มนั้นขวาง

ทางไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผู้ชายอะไรวะ ทำไมตัวเล็กอ้อนแอ้นกล้ามก็ไม่มี5555”ชายพวกนั้นหัวเราะชอบใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟอร์ตไปล้างจานหลังร้านเถอะตรงนี้ลุงจัดการเอง”ลุงมาจัดการแล้วดึงฟางไปหลังร้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปิศาจบ้า ข้าโดนรังแกแบบนี้ก็ยังจะไปจู๋จี๋กับสาวอื่นอีกนะ”ฟางบ่นด้วยความน้อยใจเมื่อเอาขยะมา

ทิ้งนอกร้าน แล้วชะงักเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักดังมาจากซอกเล็กก็เดินเข้าไปต้องตกใจเมื่อ

เห็นหวายกำลังนัวเนียป๊อปปี้อยู่

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ปรือตามองเห็นร่างบางที่ยืนนิ่งก็พูดออกมาเบาๆ ฟางน้ำตาไหลออกมาแล้วรีบวิ่งหนี

ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางอะไรกันล่ะไม่มีใครเลย อ๊าย”หวายผละออกจากป๊อปปี้แล้วพูดก่อนจะต้องร้องออกมาเมื่อชาย

หนุ่มผลักหวายล้มลงแล้วรีบวิ่งตามฟางออกไป

 

 

 

 

 

 

 

ไล่เค้าแต่ก็เศร้าเองนะโทโมะ55555

 

 

มีตัวละครเพิ่มเเล้ว มาตอนเดียวนี่ทำป๊อปฟางร้าวฉานซะด้วยนะเนี่ยยย

 

 

 

ฝากติดตามเรื่องนี้หน่อยนะ ถ้าสงสัยแนะเลยให้อ่านตั้งแต่เเรก จริงๆ