ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ ช่วยด้วย”ฟางร้องไห้อยู่ในตาข่ายสะอึกสะอื้นอยู่พักใหญ่
 
 
 
 
 
“นี่เจ้าจะร้องไห้ให้มันได้อะไรขึ้นมา ทั้งตาข่ายทั้งกรงนี้มันมีน้ำมนต์ทาอาบไว้แล้วก็ยางเหนียวๆ
ของอะไรไม่รู้แบบนี้ปิศาจอย่างพวกเราะหนีรอดได้ยังไง”หญิงสาวคนหนึ่งพูดแล้วมองไปรอบๆที่ขัง
ตัวเองและฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ข้าไม่ใช่ปิศาจนะ ฮือๆ”ฟางปาดน้ำตาแล้วพูดสะอึกสะอื้นเหมือนกับเด็ก
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่ปิศาจแล้วพวกนั้นจับเจ้ามาทำไม จริงสิ รึเจ้าคือแม่มด ใช่แน่ๆ เพราะกลางป่าทางตอนใต้
แบบนี้ ไม่มีผู้หญิงที่ไหนออกมาเดินตามลำพังตอนกลางคืนแบบนี้แน่ๆ ทำไมแม่มดอย่างเจ้าถึง
ไม่มีเวทย์มนต์อะไรเลยล่ะ”หญิงคนนั้นพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ข้าเป็นแม่มดขาว พวกวิชาด้านมืดข้าไม่สามารถทำได้หรอก แม่ข้าคอยสอนข้าเสมอว่า เราคือ
แม่มดสายขาว มีหน้าที่คอยช่วยเหลือมนุษย์ไม่ใช่ทำร้ายมนุษย์ พวกวิชาแบบนั้นคือแม่มดสายดำ
ทำกัน”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ช่วยเหลือมนุษย์แล้วไงล่ะ พอเค้ารู้ว่าเจ้าคือแม่มดพวกนั้นก็ทำร้าย บพวกผาทั้งเป็นหมดนั่น
ล่ะ”หญิงคนนั้นพูด
 
 
 
 
 
 
 
“จริงด้วย อึก ฮือๆ แม่จ๋า”ฟางชะงักแล้วคิดถึงแม่ตัวเองโดนเผาก็ร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย นี่เจ้าเป็นเด็กเล็กรึยังไง แม่มดบ้า เงียบเถอะ แล้วตั้งสติ”หญิงคนนั้นพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ได้ ฮึก ฮือๆ”ฟางปิดปากตัวเองแล้วพยายามสงบสติอารมณ์
 
 
 
 
 
 
“ข้าชื่อโบว์นะข้าเป็นผู้คุมจากนรกที่ดูแลเซอเบรัสปากทางนรก”โบว์พูด
 
 
 
 
 
 
“ช้าชื่อฟางนะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางงั้นหรอ ชื่อคุ้นๆแฮะ เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน แต่ช่างเถอะ เจ้าน่ะทำไมถึงไปอยู่กลาง
ป่าทางตอนใต้เพียงลำพังแบบนั้นได้ล่ะ”โบว์นิ่วหน้าชะงักแล้วก็พูดต่อ
 
 
 
 
 
 
“ข้าหนีออกมา ข้ากำลังจะไปที่ปราสาททางตอนเหนือหาคนรักของข้า”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“ปราสาทางตอนเหนืองั้นหรอ จริงสิ ข้าน่ะก็ถูกเรียกตัวไปที่นั่นเหมือนกัน เหมือนจะไปดูตัวอะไรนี่
ล่ะ แต่ระหว่างทางคนของข้าดันเจอกับพวกนี้ถูกฆ่าหมด ว่าแต่คนรักของเจ้าชื่ออะไร ใช่กั้งรึ
เปล่า”โบว์ถามต่อ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่ คนรักของข้าเชื่อโทโมะ กั้งคือน้องของเค้า”ฟางพูดทำให้โบว์ยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
“ดี งั้นเราต้องช่วยกันหนีออกไปจากกรงบ้าๆนี่เถอะ ข้าน่ะอ่อนแรงชะมัดเมื่ออยู่ในกรงที่อาบน้ำมนต์
ศักดิ์สิทธิ์แบบนี้เจ้าน่ะแม่มดสายขาวใช่มั้ย ข้าได้ยินากพ่อข้าว่า แม่มดสายขาวจะเป็นอะไรเมื่อโดน
น้ำมนต์ เจ้าต้องช่วยข้าแล้วล่ะ”โบว์พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นไง ได้เรื่องว่ายังไงบ้าง”เขื่อนถามเมื่อกรีนเดินออกมาจากห้อง
 
 
 
 
 
 
“น้ำยาคำสัตย์ที่มดปรุงนี่ใช้ได้เสมอเลยล่ะ มดบอกข้าว่าให้ฟางวางยานายท่านแล้วตัวเองพาฟาง
หนีไปทางด้านหลัง โดยที่ซ้อนแผนฟางอีกทีเพราะให้พวกล่าแม่มดมารออยู่ตรงเส้นที่ฟางเดินออก
ไป ป่านนี้ฟางคงโดนจับไปแล้ว”กรีนพูดตามที่ตัวเองแอบหลอกตลบหลังมดด้วยการวางยาให้มด
พูดความจริงกับตัวเอง ก่อนจะหลับไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“เด็กบ้า พวกเจ้าอยู่ที่นี่ล่ะ ข้าจะจัดการพาเด็กนั่กลับมาเอง”ป๊อปปี้หงุดหงิดแล้วพูดสั่งเพื่อนและ
ลูกน้องก่อนจะกลายร่างเป็นหมาป่าวิ่งออกไปนอกปราสาทที่พึ่งถอนพลังเกราะป้องกันออกทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“พักที่นี่ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวก็จะถึงหมู่บ้านในตอนฟ้าสางแล้ว”เสียงของชายคนที่1พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้าคงพักได้แค่เดี๋ยวเดียวล่ะ เพราะข้าได้ยินมาว่านายทีเจออกไปที่เมืองหลวงแล้ว”ชายคน
ที่2พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ช่างเถอะน่า พักผ่อน เราล่าปิศาจกับแม่มดมาได้2ตัว นายคงตบรางวัลให้”ชายคนที่1พูดและก่อ
กองไฟ
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นรึ พักได้เดี๋ยวเดียว ข้ากะจะให้พวกเจ้าพักยาวๆสักหน่อย”เสียงของป๊อปปี้ดังขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“เห้ย ใครวะ”ชายคนที่2ตกใจตะโกนถามทันที
 
 
 
 
 
 
“นั่นเสียงอะไรน่ะ”ชายคนที่1พูดแล้วชักปืนขึ้นมาป้องกันแล้วมองไปรอบๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้ย”จู่ๆหมาป่าร่างโตก็กระโจนมาจากความมืดแล้วตะครุบชายคนที่2ขาดใจตายทันที
 
 
 
 
 
 
ปัง ปัง ปัง
 
 
 
 
 
เสียงปืนดังขึ้นทำให้ฟางและโบว์ที่เผลอหลับตื่นขึ้นมาตกใจ
 
 
 
 
 
 
“เสียงอะไรน่ะ เหมือนมีใครยิงกันด้านนอก”ฟางแปลกใจแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ รึว่าเป็นพวกเจ้าที่ออกมาข่วย”โบว์ถาม ฟางส่ายหน้า2สาวมองหน้ากันด้วยความสงสัย
 
 
 
 
 
 
“ทำไมยิงไม่ได้ผลล่ะ”ชายคนที่1ยิงปืนใส่ป๊อปปี้ในร่างหมาป่าแต่ไม่เป็นผล
 
 
 
 
 
“ไม่เคยได้ยินรึไง จะฆ่ามนุษย์หมาป่าน่ะ ต้องใช่กระสุนเงิน”ป๊อปปี้พูดแล้วละจากการขย้ำคอชาย
คนที่2แล้วค่อยๆกลายร่างคืนกลับมาในร่างมนุษย์แล้วย่างสามขุมเข้ามาหาชายคนที่1อย่างใจเย็น
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้ป๊อปปี้ แกมันตายไปแล้วนี่”ชายคนที่1จำได้ว่าป๊อปปี้คือใครก็ตกใจ
 
 
 
 
 
 
“แกคงได้ยินมาไม่หมดสินะว่าป๊อปปี้ มันตายเพราะถูกมนุษย์หมาป่ากัดตาย ไม่แปลกที่มันจะกลาย
เป็นแบบนี้ หึ ไอ้สารเลว แกบอกมานะว่าแกเอาแครอลไปไว้ที่ไหน”ป๊อปปี้พูดออกมาเพราะจำได้
ว่าก่อนที่ตัวเองจะแข็งแกร่งได้แอบกลับไปที่หมู่บ้านแล้วเห็นภาพที่ชายคนนี้และพวกทีเจ เอาตัว
แครอลขึ้นรถม้าไป
 
 
 
 
 
 
 
“ทีเจ พาแครอลไปขายให้เป็นทาสกับพวกผู้ดีจากฝรั่งเศสในเมืองหลวง”ชายคนนั้นรีบสารภาพ
 
 
 
 
 
“ไอ้สารเลว แกมันค้ามนุษย์เลวยิ่งกว่าปิศาจ อย่าอยู่เลย”ป๊อปปี้แค้นจัดกลายร่างเป็นหมาป่าแล้ว
ขย้ำตัวชายคนนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
 
 
 
เสียงเหมือนของแข็งกระทบประตูลูกกรงให้กระเด็นออกไป ฟางรีบแกะตาข่ายและช่วยโบว์ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห็นมั้ย ข้าบอกแล้วว่าเจ้าน่ะ เป็นแม่มดสายขาวแต่มีพลังมากกว่าที่คิด”โบว์พูด
 
 
 
 
 
“ข้าก็พึ่งรู้นะว่าข้ามีพลังระเบิดคล้ายกับมด แต่ข้าไม่ใช่แม่มดสายดำนะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“แต่เจ้าไม่ได้ฆ่ามนุษย์ที่ไหนตายสักหน่อย ก็แค่เอาไว้ป้องกันตัว อย่าคิดมากเลยน่า”โบว์ยิ้มและ
พูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้”ฟางหันไปตกใจเมื่อเห็นหมาป่าตัวใหญ่ขย้ำคอชายคนที่1ขาดใจตายทันทีที่สบตาหมาป่า
คู่นั้นก็รู้ว่าคือใคร
 
 
 
 
 
 
“เจ้ารู้จักเจ้าหมานี่งั้นรึ ข้ากะแล้วว่าพวกของเจ้าต้องมาช่วย นี่พวกจากปราสาททางเหนือสินะ”โบว์
พูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่ เค้าคือมนุษย์หมาป่าจากทางใต้ เป็นศัตรูกับโทโมะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“รู้ตัวก็ดีแล้วนิ เด็กบ้า”ป๊อปปี้คืนร่างมาเป็นมนุษย์แล้วจัดการเช็ดเลือดที่ปากอย่างใจเย็น
 
 
 
 
 
 
“เป็นศัตรูแล้วช่วยกันเนี่ยนะ นี่มันเรื่องอะไร ข้างงไปหมดแล้ว”โบว์เหวอ
 
 
 
 
 
 
“ก็ข้าคือเจ้าของของแม่นี่ ข้ามารับตัวคนของข้าคืนไม่เห็นจะแปลก”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเยาะ
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ว่าฟางกำลังจะไปปราสาทางเหนือกับข้านะ เราจะไปหาคนรักของเรา”โบว์พูด
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นหรอ งั้นฝากไปบอกไอ้โทโมะทีนะ ว่าฟางไม่ว่าง ติดหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบกับข้า คือการมี
ทายาทให้ข้า ไว้ฟางทำสำเร็จแล้วข้าจะเป็นผู้ที่ส่งฟางคืนมันเอง ไปล่ะ”ป๊อปปี้พูดจบก็เหวี่ยงไม้
กางเขนไม้ศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่ที่ติดหน้าเกวียนชาย2คนนี้ ใส่โบว์ทำให้อ่อนแรงก่อนจะแปลงร่าง
เป็นหมาป่าตัวใหญ่ดังเดิมและดึงฟางขี่หลังตัวเองแล้ววิ่งหายไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊าย ไอ้บ้า เอาฟางคืนมานะ”โบว์ร้องอย่างตกใจแล้วพยายามใช้พลังตัวเองเคลื่อนไว้กางเขนออก
ไปจากตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดะ เดี๋ยวก่อนป๊อปปี้ นี่ท่านจะพาข้าไปไหนนี่มันไม่ใช่ทางกลับปราสาทนะ”ฟางถามแล้วกอด
หมาป่าหนุ่มแน่นด้วยความกลัวว่าตัวเองจะตกไป เพราะหมาป่าหนุ่มวิ่งไปเร๊วมากเหลือเกิน
 
 
 
 
 
 
 
“พาไปเปลี่ยนบรรยากาศไงล่ะ ในปราสาทมันมีลูกยากก็พาออกนอกสถานที่ไง”หมาป่าหนุ่มพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ด ไม่เอานะ ไม่เอา”ฟางหน้าแดงจัดแล้วพูก่อนจะร้องเสียงหลงเมื่อหมาป่าหนุ่มเร่งความเร็ว
กระโจนไปข้างหน้ายังจุดหมายปลายทางคือเมืองหลวงนั่นเอง
 
 
 
 
 
 
 
งานนี้ ต้องหามุมสวีทๆกันที่อื่น เพราะปราสาทมีมดคอยแกล้งซะแล้ว55555
 
 
ตัวละครให่เพิ่มขึ้น จะมีอะไรรึเปล่าต้องติดตามนะจ้ะ เพราะเรื่องซับซ้อนกลับมาอีกแล้ว