ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โฟร์ ไม่!!!!!!!!!!!”ป๊อปปี้และธามไทร้องเสียงหลงออกมาท่ามกลางความตกใจ
 
 
 
 
 
“ไม่นะโฟร์ เจ้าอย่าทิ้งข้าไป เจ้ามองตาข้าสิ อย่าหลับนะ”ธามไทประคองกอดโฟร์แน่นแล้วเรียก
 
 
 
 
 
 
“หลบไป โฟร์ ข้าขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจทำร้ายเจ้า อย่าเป็นอะไรนะ”ป๊อปปี้ผลักธามไทแล้วกอด
โฟร์ไว้แน่น
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้าทำร้ายธามก็เหมือนกับทำร้ายข้า ป๊อปปี้”โฟร์เหลือบมองป๊อปปี้แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมล่ะโฟร์ ทั้งๆที่เรากำลังจะมีลูกด้วยกันแล้วทำไมเจ้าถึงไม่เปิดใจให้ข้าเข้าไปเลย”ป๊อปปี้พูด
ด้วยความเสียใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะข้าไม่ได้รักเจ้าไงป๊อปปี้ ต่อให้เจ้าจะดีแค่ไหนเจ้าก็ไม่ทดแทนธามได้หรอก เพราะข้ากับ
ธาม เรารักกัน”โฟร์พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“โฟร์ เจ้าอย่าพูดมากเลย ข้าจะรักษาเจ้านะ”ฟางผละจากเขื่อนแล้วรีบตรงมาดูอาการโฟร์
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะเจ้า ถ้าเจ้าไม่มาโฟร์ก็ไม่เป็นแบบนี้”ป๊อปปี้หันไปพาลใส่ธามไททันที
 
 
 
 
 
 
“มันคือสิ่งที่ข้าต้องทำ ปากเจ้าบอกว่าเจ้ามีโฟร์เป็นเมีย แต่ข้าบอกเลยนะ โฟร์คือเมียของข้าตั้งแต่
แรกก่อนที่โฟร์จะเป็นของเจ้า เรารักกัน เป็นของกันและกันด้วยความเต็มใจไม่เหมือนเจ้าที่ข่มขืน
โฟร์”ธามไทตะคอกว่าป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“หนอย เจ้าอย่ามาสามหาวว่าข้านะ”ป๊อปปี้ได้ยินแล้วโกรธจัดก็จับดาบบที่หล่นอยู่ฟันใส่ธามไท
 
 
 
 
 
 
“คิดว่าเจ้าจะทำร้ายคนอื่นได้คนเดียวรึ”ธามคว้าเอาคราดยาวมาเป็นอาวุธป้องกันก่อนที่จะเริ่มสู้กัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“แค่กๆ”เลือดของโฟร์เริ่มออกเยอะขึ้นทุกทีทำให้โฟร์ไอออกมาเป็นเลือด
 
 
 
 
 
 
“อย่าเป็นอะไรนะโฟร์ ข้าทำลังช่วยเจ้าอยู่”ฟางพยายามใช้พลังเยียวยาสมานแผลของโฟร์พูดขึ้น
ทั้งน้ำตา
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเลยฟาง พอแล้ว ข้ารู้ว่าข้าคงไม่รอด”โฟร์ห้ามมือฟางไว้แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะโฟร์ เจ้าต้องอยู่กับข้า ไม่อย่างนั้นข้าจะอยู่กับใคร ใครจะปกป้องข้าได้ล่ะ”ฟางพูดทั้งน้ำตา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็โทโมะไง คนรักของเจ้า ดีใด้วยนะที่เจ้ากับเค้าได้เจอกันและจะได้อยู่ด้วยกัน”โฟร์พูดอย่างอ่อน
แรงลง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าพูดแบบนี้สิโฟร์ ถ้าเจ้าตายไปแล้วธามไทน้องข้าจะอยู่กับใคร”โทโมะสังหรณ์ไม่ดีรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“งั้นข้าก็ฝากดูแลธามไทได้มั้ย ดูแลเค้าให้ดีๆ ข้าคงดูต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว บอกเค้าด้วยว่าข้ารัก
เค้ามากแค่ไหน และชาตินี้รึชาติหน้าข้าก็จะรักแค่เค้าเพียงผู้เดียว”โฟร์ฝืนลมหายใจเฮือกสุดท้าย
พูดก่อนจะหมดลมหายใจและหลับตาลง
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ โฟร์ ไม่!!! ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาเขย่าร่างไร้วิญญาณของโฟร์และสะอึกสะอื้น
 
 
 
 
 
 
“โฟร์”ธามไทที่หันกลับไปตามเสียงร้องของฟางแล้วหยุดหันไปมอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฉึก
 
 
 
 
 
 
ทันใดนั้นเองป๊อปปี้ที่เห็นธามไทเผลอก็เอาดาบแทงทะลุอกข้างซ้ายทันที
 
 
 
 
 
 
“ธาม”โทโมะและกั้งร้องออกมาพร้อมกันเมื่อเห็นน้องชายถูกแทงต่อหน้าต่อตา
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะ พี่กั้ง ข้าขอโทษนะที่อยู่เป็นน้องพวกพี่ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว โฟร์ข้ารักเจ้านะ”ธามไทพูด
ขึ้นก่อนที่ร่างจะสลายไปต่อหน้าต่อตาของโทโมะและกั้งที่ช๊อคกับสิ่งที่เกิดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้เลว อย่าอยู่เลย”โทโมะหันขวับแล้วพุ่งไปสู้กับป๊อปปี้ทันที 2หนุ่มต่อสู้กัอย่างไม่มีใครยอมใคร
 
 
 
 
 
 
ฉึก
 
 
 
 
 
 
จู่ๆลูกธนูก็พุ่งมาปักที่หัวไหล่ของป๊อปปี้จนชายหนุ่มทรุดลงไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผลึกมายาจะปิดตัวแล้ว พวกเจ้ารีบไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้นะ”แก้วที่ป็นคนมาช่วยโทโมะพูดขึ้นอย่าง
ร้อนรน
 
 
 
 
 
 
“อย่าให้มันรอดไปได้”ป๊อปปี้โมโหหันไปสั่งเขื่อนและกรีนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่มีเวลาแล้ว ไปกับข้าเร็ว”โทโมะที่ให้กั้งไปก่อนก็รีบดึงฟางที่กอดศพโฟร์ร้องไห้ไม่ปล่อย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ๆ ข้าไม่ทิ้งเพื่อนข้าไป โฟร์ ไม่ ฮือๆ”ฟางร้องไห้เสียใจกับความสูญเสียแทบก้าวข้าไม่ออกจน
โทโมะต้องอุ้มไป
 
 
 
 
 
 
 
“จะหนีไปไหน บุกมาถึงถิ่นพวกเราจะหนีไปง่ายๆงั้นรึ”เขื่อนตามโทโมะมานอกปราสาทก็ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“กั้งข้ามไปก่อนนะ”แก้วหันไปเห็นโทโมะจะมีเรื่องก็รีบบอกกั้งแล้วหันกลับมาหาโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
ฉึก
 
 
 
 
 
 
 
กรีนพุ่งเข้ามาง้างจะฟันโทโมะแต่ชายหนุ่มหลบได้ทันแต่ไม่พ้นทำให้โดนที่แขนเต็มๆ
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ”ฟางร้องเมื่อผลักอ้อมกอดโทโมะแล้วถูกเขื่อนและกรีนจับไว้
 
 
 
 
 
 
“ไม่ทันแล้วโทโมะไปเดี๋ยวนี้เลย”แก้วรีบดึงโทโมะที่เบตัวอยู่ข้ามมิติไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ ฟางปล่อยข้า”โทโมะร้องเมื่อถูกพรากไปจากฟางอีกครั้งอย่างขัดขืนแก้วไม่ได้เพราะเจ็บตัว
อยู่
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ โทโมะ ฮือๆ”ฟางร้องไห้ทรุดลงไปเมื่อถูกพรากจากคนรักอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่โฟร์ ฟื้นสิ ฟื้นมาหาข้าก่อน ข้ารักเจ้า ข้าขอโทษ”ป๊อปปี้กอดร่างไร้วิญญาณของโฟร์ร้องไห้
ออกมาอย่างไม่อาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“พวกเราตามพวกนั้นไปไม่ทัน เพราะว่าประตูมิติปิดไปก่อนครับนายท่าน”กรีนที่พาตัวฟางเข้ามา
พร้อมกับเขื่อนก็พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“คอยดูข้าจะไม่มีวันให้อภัยพวกมัน พวกมันต้องชดใช้ให้กับข้า”ป๊อปปี้อาฆาตแค้น
 
 
 
 
 
“แต่ท่านเป็นคนเริ่มเองนะ ท่านจะโทษใครไม่ได้”ฟางที่เสียใจและตั้งสติได้ก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“หุบปากมันเป็นเพราะเจ้าด้วยเหมือนกัน นังแม่มดมารยาร้อยเล่ห์ พาคนรักเจ้ามาทำร้ายข้ากับโฟร์
ดี กรีน เขื่อน เอามันไปขังคุกใต้ดิน”ป๊อปปี้ตวาดแล้วสั่งลูกน้องให้พาฟางไปขังทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่างน้อยตรงนี้ก็ดีกว่าบนปราสาทที่ไม่มีโฟร์”เมื่อเข้ามาในกรงขังฟางก็พูดและกอดเข่าร้องไห้
ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้า รีบมาแท้ๆอดเห็นนังโฟร์ตาย”มดหายตัวกลับมายิ้มเยาะเมื่อทราบข่าวในปราสาท
 
 
 
 
 
“เจ้าคือต้นเหตุจริงๆสินะ”กรีนมองมดแล้วอึ้งก่อนจะเดินหนีไป
 
 
 
 
 
 
“ก็แล้วยังไง อยากเป็นมารขวางหัวใจข้าเอง ตายๆไปซะก็ดี ช่วยไม่ได้ สมน้ำหน้า”มดยิ้มเยาะก่อน
จะเดินไปอีกทาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรน่ะ”เฟย์ลืมตาตื่นมาแล้วแปลกใจเมื่อเห็นหยดน้ำเป็นทางเข้าไปในด้านในของถ้ำ
 
 
 
 
 
“เขื่อนงั้นหรอ”เฟย์ตะโกนถามเพราะเธอจำได้ว่าเธอเองก็ไม่ได้ออกไปนี่นา
 
 
 
 
 
 
ครืดๆ
 
 
 
 
 
เสียงเหมือนมีอะไรบางอย่างลากอยู่ด้านในทำให้เฟย์เริ่มกลัว
 
 
 
 
 
 
 
 
“เขื่อน ไม่เอานะ ไม่เล่นแบบนี้ข้าไม่ชอบ”เฟย์พูดอีกครั้งแล้วเดินหนีจังหวะนั้นเองมีหางงูตวัดร่าง
บางของเฟย์ไปหา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ละ ลาเมีย เป็นไปไม่ได้ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ในนี้ได้”เฟย์ร้องและพยายามขัดขืนออกจากปิศาจลา
เมีย
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ตอนที่พวกเจ้าออกไปข้างนอกไม่ได้ร่ายเวทย์ป้องกันที่นี่ข้าก็เข้ามานอนในนี้น่ะสิ พอร่ายเวทย์
ข้าก็ออกไปไม่ได้ โถๆ เจ้ามนุษย์หมาป่านี่รอบคอบดีนะ แต่รอบคอบไม่หมด ลืมตรวจตราในถ้ำดีๆ
ว่ามีข้านอนอยู่ในนี้ ดีล่ะ ข้าก็อยากจะลิ้มลองเนื้อมนุษย์สาวขาวๆนี่เหมือนกัน”ลาเมียหัวเราะเยาะ
และพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ ข้าเป็นปิศาจเหมือนเจ้ากับเขื่อนไม่ใช่รึ เขื่อนบอกว่าว่าข้าคือปิศาจ”เฟย์ร้องอย่างตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“โถ เจ้ามนุษย์หน้าโง่นี่เจ้าเป็นอะไรเจ้ายังไม่รู้ตัวเองเลย กลับโดนปิศาจหลอกว่าตัวเองคือปิศาจ
ช่างน่าสมเพชยิ่งนัก5555”ลาเมียหัวเราะสะใจกับความไม่รู้ความของเฟย์ เฟย์อึ้ง เธอคือมนุษย์
เหมือนเดิมงั้นเขื่อนก็โกหกหลอกเธองั้นสิ ทำไมเขื่อนต้องทำแบบนี้กับเธอด้วยนะ
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นเจ้าก็อย่าทำอะไรข้าเลยนะ ปล่อยข้าไปเถอะนะ ข้ากลัวแล้ว”เฟย์กลัวจนน้ำตาไหลออกมา
ขอร้องลาเมีย
 
 
 
 
 
 
 
“กลัวอะไรล่ะ อยากเป็นปิศาจเหมือนข้าไม่ใช่รึ ข้าคงให้ไม่ได้หรอก แต่ข้าคงให้เจ้าได้แค่เจ้าเป็น
อาหารข้าแทนยังไงล่ะ เจ้ามนุษย์น้อย”ลาเมียพูดจบก็กัดเข้าที่หัวไหล่ของเฟย์ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด อย่า”เฟย์ร้องสุดเสียงออกมาด้วยความเจ็บปวด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
นอกจากป๊อปปี้ที่เจอกับความเจ็บปวดในตอนนี้แล้ว เขื่อนเองก็โดนโทษฐานไม่บอกความจริงกับเฟย์ เป็นไงล่ะ  ต่ไปนี้ซาตานร้ายอย่างป๊อปปี้จะกลับมาแล้วน้า
 
 
หึๆ อย่าพึ่งหายไปไหนนะ วันนี้มาอัพให้เช้าเลยเนี่ยยย