ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ข้าเจ็บนะ”โทโมะร้องและกุมหัวเมื่อถูกแก้วปาข้าวของใส่ตัวเองเมื่อชายหนุ่มนำอาหารเข้ามา
ให้แก้วหลังจากทราบมาว่า ไม่มีแวมไพร์ตัวไหนกล้าเข้าใกล้แก้วเลยสักคน
 
 
 
 
 
 
“ก็ข้าไม่อยากอยู่ใกล้พวกเจ้านี่”แก้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่อยากอยู่ก็กลับหมู่บ้านไปสิ ที่นี่น่ะมีแต่พวกผีดูดเลือดนะ”โทโมะว่า
 
 
 
 
 
“ไม่มีวัน ข้าบอกจะอยู่ที่นี่กับน้องๆของข้าข้าก็อยู่สิ”แก้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
“จะอยู่ที่นี่ที่มีแต่ปิศาจ แต่ไม่อยากอยู่ใกล้ปิศาจ ข้าล่ะเบื่อเจ้าจริงๆ อย่างงี้ข้าควรเปลี่ยนเจ้าเป็น
เหมือนข้าซะเลยดีมั้ยห้ะ จะได้จบๆปัญหา”โทโมะหมั่นไส้แก้วก็แกล้งแก้วด้วยการผลักร่างบางลง
กับเตียงแล้วขึ้นคร่อม
 
 
 
 
 
 
 
“นะ นี่เจ้าจะทำอะไรข้าน่ะ อย่านะ”แก้วตกใจเมื่อชายหนุ่ล๊อค2มือไว้แนบกับเตียงไม่ให้ไปไหน
 
 
 
 
 
 
 
“ก้แก้ปัญหาไงล่ะ เจ้าจะได้ไม่ต้องเกลียดกลัวพวกข้า เป็นพวกเดียวกับข้าซะเถอะ หึหึ”โทโมะยิ่ง
ได้ใจเมื่อเห็นแก้วเริ่มกลัวตัวเองก็แกล้งโน้มหน้าเข้าไปใกล้แล้วก้มลงที่ซอกคอขาวของแก้ว หญิง
สาวหลับตาปี๋ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่แก้วพวกเราหายแล้วนะ เห้ย พี่แก้ว”ปีเตอร์และมิณทร์เปิดประตูเข้ามาแล้วต้องร้องเมื่อเห็นโท
โมะและแก้วในสภาพที่ล่อแหลมอยู่บนเตียง
 
 
 
 
 
 
“ไอ้บ้าออกไปเลยนะ”แก้วและโทโมะรีบเด้งออกจากกันก่อนจะว่าโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ พวกข้าไปรอพี่ทำธุระให้เสร็จด้านนอกก็ได้ข้าไม่กวนล่ะ”มิณทร์มองแก้วแล้วส่ายหน้าก่อนจะ
พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิดนะ ไปเลยนะไอ้ผีดิบบ้า”แก้วหน้าแดงแล้วผลักโทโมะที่หัวเราะออกไปไกลๆ
ตัวเธอทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดูพี่จะอารมณ์ดีขึ้นนะ ตั้งแต่แม่สาวมนุษย์มาอยู่ที่นี่”ธามไทพูดเมื่อเห็นโทโมะออกมาจากห้อง
ของแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ยัยแสบนี่มันน่าแกล้งดีไหมล่ะ เห้อ นี่ยังดีนะพวกเราในปราสาทดื่มแต่เลือดสัตว์ไม่อย่างงั้น ยัย
แสบตายแน่ๆ เออ จริงสิธาม วันก่อนที่พี่ให้เจ้ากับกั้งไปสืบเรื่องของฟางเป็นอย่างไรบ้าง”โทโมะ
เปลี่ยนเรื่องคุย
 
 
 
 
 
 
“พวกเราไปสืบนะ เหมือนพวกชาวบ้านจะถูกพวกปิศาจแม่มดจากทางใต้เผาหมู่บ้านตอนนี้กำลัง
ซ่อมแซมหมู่บ้านอยู่ ส่วนเรื่องฟางกับน้าลินดา น้าลินดาโดนพวกล่าแม่มดจับเผาไปส่วนฟาง
หายตัวไป”ธามไทพูด
 
 
 
 
 
 
 
 “ไม่เป็นไรนะพี่โทโมะ ข้ากับธามจะสืบเรื่องเอง ข้าน่ะสงสัย2พวกคือพวกล่าแม่มดกับพวกแม่มด
ทางใต้ ไม่ต้องห่วงนะ พวกข้าจะจัดการเรื่องนี้ให้ พี่น่ะ เตรียมพบผู้อาวุโสวันมะรืนนี้เถอะ”กั้งเดิน
เข้ามาพูดกับพี่ชาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โธ่ฟาง นี่ฟางไปอยู่ที่ไหนกัน ข้าผิดเองแท้ๆที่ไม่เอาฟางกับท่านแม่มาอยู่ที่ปราสาทที่นี่”โทโมะ
รับรู้ข่าวก็เศร้า นี่เขาไม่น่าปล่อยฟางกับแม่ไว้เลย ไม่อย่างนั้นฟางคงไม่ต้องตกระกำลำบากขนาดนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางนี่ชอบเก็บพวกดอกไม้พวกสมุนไพรแบบนี้ตลอดเลยนะ”โฟรืพูดเมื่อเห็นฟางที่ว่างจาก
ทำความสะอาดปราสาทกับพวกคนแคระในช่วงเช้าแล้ว ฟางเดินมาที่รั้วปราสาทกับโฟร์เพื่อเก็บ
ดอกไม้และพวกพืชสมุนไพรที่ขึ้นใกล้ๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันคงเคยชินน่ะเพราะสมัยอยู่ที่หมู่บ้านนะ ข้าก็ต้องเก็บสมุนไพรนี้ไปให้แม่ปรุงยาเพื่อรักษาชาว
บ้านแบบนี้ล่ะ”ฟางยิ้มรับก่อนจะเล่าถึงอดีตตัวเองแล้วชะงักเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ร้ายๆที่เกิดขึ้นกับ
ตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องเศร้านะฟาง ไม่เป็นไรต่อไปนี้จะไม่มีใครทำร้ายฟางอีกแล้วล่ะ ข้าน่ะจะปกป้องเจ้านะฟาง
ป๊อปปี้ไม่มีวันมาแกล้งเจ้าอีกแน่ๆ เพราะเจ้าคือเพื่อนของข้า”โฟร์ปลอบฟางแล้วพูดขู่ถึงป๊อปปี้ให้
ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหมๆ พวกกระจอกอย่างพวกเจ้ากล้ามากนะที่สามารถข่มขู่ราชามนุษย์หมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ได้ นี่พวก
เจ้าคิดว่าพวกเจ้าเป็นใครกัน พวกอวดดี”มดเดินเข้ามาหาเรื่องฟางกับโฟร์เมื่อได้ยินที่โฟร์พูดเมื่อกี้
นี้
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ป๊อปปี้ที่เป็นราชามนุษย์หมาป่า คือเพื่อนของข้า แล้วจะทำไม”โฟร์เดินมาว่า
 
 
 
 
 
 
“อวดดีนักนังมนุษย์”มดพูดแล้วปรี่จะเอาเรื่อง โฟร์เองก็ไม่กลัวง้างมือจะตบกลับเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะ อย่าทะเลาะกันเลย”ฟางพูดแล้วรีบห้ามมดกับโฟร์ไม่ให้ทะเลาะกันทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาทำตัวเป็นคนดีไปหน่อยเลยนังกระจอก เจ้าคือแม่มด ยังไงก็ต้องช่วยพวกเดียวกันไม่ใช่
พวกมนุษย์”มดว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ฟางดีกว่าเจ้าเป็นไหนๆ ไม่มีวันช่วยแม่มดที่ใจร้ายอย่างเจ้าหรอก”โฟร์ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่มดที่ชั่วร้ายอย่างข้า อย่างน้อยก็คือเมียของป๊อปปี้ หึ พวกเจ้าน่ะเป็นแค่เพื่อนแล้วยังไง เพื่อน
กับทาสรับใช้ คิดจะทำอะไรข้าได้ ข้าเป็นถึเมียป๊อปปี้ อยากจะไล่พวกไปเมื่อไหร่ก็ย่อมได้”มดยิ้ม
เยาะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แน่ใจหรอมด เมียหรือว่าแค่คู่ขาสนุกกันเป็นครั้งคราว”เขื่อนกลับมาได้ยินก็พูดเข้า
 
 
 
 
 
 
“หายหน้าไปไหนมาเขื่อน ตอนที่กลับจากหมู่บ้านทำไมไม่กลับมาด้วยกัน”มดถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ข้าก็ชอบไปไหนมาไหนเพียงลำพังแบบนี้อยู่แล้วนิ นานทีกลับปราสาทเจ้าก็น่าจะรู้”เขื่อน
โกหก
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้อ หรอ ก็นึกว่าไปติดพันสาวมนุษย์ที่ไหน ข้าบอกเลยนะว่าพวกนางมันตัวปัญหา น่ารักคาญ”มด
ว่ากระทบโฟร์ทำให้เขื่อนสะอึก นึกถึงเฟย์ที่เขาซ่อนเฟย์ไว้ที่ถ้ำ
 
 
 
 
 
 
 
 
“พูดให้มันดีๆนะ ถึงเป็นแม่มดข้าก็ตบเจ้าได้นะ”โฟร์ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง นายท่านเรียกน่ะ”ก่อนที่โฟร์และมดะทะเลาะกันอีกครั้ง ดีดี้ก็เดินมาเรียกฟางไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมต้องเรียกไปกันสองต่อสองนะ”มดเห็นแล้วพาลหงุดหงิดฟางเมื่อเห็นฟางถูกป๊อปปี้เรียกตัว
ไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเป็นทาสที่นี่ไม่แปลกที่ถูกเรียกใช้งาน อย่าคิดมากไปหน่อยเลยน่า”เขื่อนพูด แต่มดกลับไม่
ฟังคำพูดของเขื่อนแอบเดินตามฟางและดีดี้ไปทำให้โฟร์และเขื่อนมองแล้วถอนหายใจเบื่อหน่าย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เจ้า เอ้ย ท่านมีอะไรให้ข้ารับใช้รึ”ฟางเดินตามดีดี้เข้าไปในห้องของป๊อปปี้แล้วถาม
 
 
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
ชายหนุ่มโยนพวกชุดราตรีสวยงามเกือบ20ชุดใส่ฟางจนฟางล้มคะมำ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ช่วยดูหน่อยว่าเสื้อผ้าพวกนี้ ชุดไหนสวยที่สุด อ้อ แล้วก็ซ่อมชุดไหนที่ขาดด้วยล่ะ อ้อ ส่วนกล่อง
พวกนี้คือเครื่องเพชร นำมันไปขัดวาวแล้วหาเพชรที่งามที่สุดมาด้วยข้าจะเอาไปให้โฟร์”ป๊อปปี้สั่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ท่านรักนางทำไมท่านไม่เอาใจนางหรืออ่อนโยนกับนาง ซื้อแต่ของพวกนี้ ที่มันสวยงามก็จริง มัน
ก็แค่เปลือกภายนอก ไม่สามารถซื้อจิตใจของโฟร์ได้หรอก”ฟางพูดตามตรง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เงียบไปเลยนะ เจ้าเป็นทาสข้าไม่ใช่แม่ข้า อย่าริมาสั่งสอน และอีกอย่างข้าไม่ใช่ไอ้ปิศาจกระจอก
อย่างโทโฒะที่ต้องมาทำอะไรหวานๆ อ่อนโยนแบบนั้น”ป๊อปปี้ตะคอกห้วนๆใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หยาบกระด้างแบบนี้มีรึ หญิงที่ไหนจะรักท่านลง”ฟางถอนหายใจแล้วอุ้มชุดเกือบ20ชุดเดินออก
ไปกับดีดี้
 
 
 
 
 
 
 
“พวกผู้หญิงจำเป็นต้องอ่อนโยนด้วยรึ แค่เห็นของพวกนี้ก็ยอมข้าหมดนั่นล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วหัน
กลับไปเข้าห้องน้ำต่อทันที
 
 
 
 
 
 
“ถึงเป็นปิศาจแล้วยังไง อ่อนโยนไม่เป็นรึ เชื่อสิดีดี้ โฟร์ไม่มีวันรับรักเจ้านายเจ้าหรอก”ฟางเดินบ่น
มากับดีดี้ที่หลังปราสาทเพื่อจัดการซ่อมชุดและทำความสะอาดเครื่องเพชรอย่างที่ป๊อปปี้สั่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันมาอยู่ไม่ทันไร ป๊อปก็ประเคนชุดสวยพวกนั้นให้มันงั้นรึ นังโฟร์ แกไม่มีวันที่จะได้ของพวกนี้
จากป๊อปปี้หรอก หึ”มดแอบดูฟางที่ถูกป๊อปปี้ใช้มาทำความสะอาดข้าวของให้โฟร์ก็พูดด้วยความ
อิจฉาริษยาก่อนจะยิ้มร้ายๆออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้านายท่านไม่รัก เจ้าก็ควรจะออกมานะมด”กรีนเห็นมดชูไม้กายสิทธิ์ออกมาหมายจะร่ายมนต์ก็
พูด
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้าไม่ต้องมาสอนข้า พวกมันขวางหูขวางตาข้า มันต้องโดน”มดพูดก่อนจะร่ายคาถาออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวดีดี้ หลับได้ไงล่ะเนี่ย อุ้ย เลือด”จู่ๆดีดี้ก็หลับลงไปคากองเสื้อผ้า ฟางรีบไปเขย่าตัวคนแคระ
สาวแล้วต้องร้องเมื่อเข็มตำที่นิ้วจนเลือดไหลออกมา ร่างบางรีบประคองดีดี้ไปพักและเลยไปทำ
แผลทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
แควก
 
 
 
 
 
 
มดเดินออกมาจากที่ซ่อนและตวัดมือไปมาข้าๆ ทำให้เสื้อผ้าฉีกขาดก่อนจะทำลายเครื่องเพชร
ทั้งหมดจนสิ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มะ ไม่จริง นี่มันอะไรกัน”ฟางเดินกลับเข้ามาต้องตะลึงเมื่อเห็นข้าวของกระจุยกระจายก็นึกถึงมด
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปต้องพาข้าไปดูพระจันทร์เต็มดวงในวันมะรืนนี้นะ ข้าอยากดู”ฟางวิ่งมาถึงมดที่กำลัง
คลอเคลียป๊อปปี้อยู่
 
 
 
 
 
 
 
“มาทำไม ทำงานเสร็จแล้วรึ”ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
“รึว่าอู้”มดรีบใส่ไฟทันที
 
 
 
 
 
 
“ข้าไม่ได้อู้แต่มีคนแกล้งข้าทำลายข้าวของจนหมด มด เจ้าทำทำไม”ฟางเริ่มว่าทันที
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาใส่ร้ายมดนะ มดไปเอาของกับข้ามาแล้วเอามาให้นายท่านตรงนี้ เจ้าใส่ร้ายทำไม”กรีนที่
อยู่กับมดก็ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้เจ้าพูดว่าทำลายข้าวของ เกิดอะไรกับพวกของที่ข้าจะเอาให้โฟร์”ป๊อปปี้กระชากแขนฟางมา
บิดแล้วถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้ย ข้าเจ็บนะ”ฟางร้อง ป๊อปปี้ไม่รอช้ากระขากร่างบางไปที่เกิดเหตุทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายจริง นี่อย่าบอกนะเจ้าอิจฉาโฟร์เพื่อนของเจ้าแล้วพาลทำลายข้าวของพวกนี้”มดรีบเข้ามาว่า
เมื่อเห็นสภาพของเสื้อผ้าและเครื่องเพชรพังกระจุยกระจาย
 
 
 
 
 
“เจ้านั่นล่ะที่ทำ เจ้าทำลายทุกอย่าง”ฟางเดินเข้าไปเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ที่หมายจะกระชากฟางออกมาแต่บังเอิญตวัดมือแรงทำให้โดนที่แก้มเนียนของฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ เจ้าทำร้ายฟาง”โฟร์ที่ได้ยินเสียงเอะอะก็เดินเข้ามาพร้อมเขื่อนแล้วว่าก่อนจะประคองฟาง
ลุกขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่นะโฟร์ข้าไม่ได้ทำร้ายนาง มันเป็นอุบัติเหตุ”ป๊อปปี้ตกใจรีบเข้าไปอธิบายเรื่องให้กับโฟร์ฟัง
 
 
 
 
 
 
“โฟร์ ข้าว่าพวกใจเย็นๆเถอะ”ฟางเริ่มเห็นเรื่องไปกันใหญ่ก็รีบห้ามไว้
 
 
 
 
 
 
 
“ต่อจากนี้เจ้ากับข้าขาดกัน ข้าเกลียดเจ้าป๊อปปี้ เขื่อน พาฟางไปพ้นๆปิศาจใจร้ายนี่ซะ”โฟร์ว่าแล้ว
ดันฟางไปให้เขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้าเกลียดข้าไม่ได้นะ เพราะข้ารักเจ้า”ป๊อปปี้ไม่ยอมแพ้รีบสารภาพรักออกไปกับโฟร์
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ข้าไม่ได้รักเจ้าป๊อปปี้ ข้าคิดกับเจ้าเหมือนน้องชาย”โฟร์พูดแล้วเดินหนี นั่นทำให้ป๊อปปี้สติขาด
ผึง เมื่อถูกหญิงที่เขารักและเทิดทูนปฎิเสธความรัก ชายหนุ่มรีบกระชากโฟร์เข้าไปในห้องนอนตัว
เองทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้าทำบ้าอะไรของเจ้าน่ะป๊อปปี้ ปล่อยข้า”โฟร์พูดแล้วจะเดินหนีแต่ถูกป๊อปปี้กระชากลงกดไปกับ
เตียง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ข้าไม่เคยเห็นเจ้าเป็นเพื่อนรึพี่สาว ข้ารักเจ้าแบบคนรักได้ยินมั้ยโฟร์”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ข้าบอกแล้วไงว่าข้าไม่ได้รักเจ้า ข้าไม่ได้รักเจ้าๆ”โฟร์ไม่ยอมและเถียงป๊อปปี้กลับจนชายหนุ่มยิ่ง
โมโห บดจูบโฟร์ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดี ในเมื่ไม่รัก ข้ากะทำให้เจ้ารักข้าเอง”ป๊อปปี้ที่หน้ามืดไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้ว ฉีกกระชากชุด
สวยของโฟร์ก่อนจะซุกไซร้ตามตัวของร่างบางอย่างหื่นกระหาย
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด อย่านะป๊อปปี้”โฟร์ร้องออกมาอย่างตกใจดิ้นขัดขืนสุดชีวิต
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เขื่อนข้าไม่เป้นไรแล้ว ข้าจะไปช่วยโฟร์”ฟางได้ยินเสียงกรีดร้องของโฟร์ก็รีบพูดแล้วจะไปหาแต่
เขื่อนรั้งไว้
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเลย ตอนนี้มันคงไม่เหมาะ และอีกอย่างเจ้าอาจจะโดนป๊อปปี้ทำร้ายเอาได้ อยู่ที่นี่สักพัก
เถอะ”เขื่อนพูดเพราะรู้ดีว่าตอนนี้ป๊อปปี้กำลังทำอะไร ฟางนิ่งมองหน้าเขื่อนสักพักก่อนจะร้องไห้
ออกมาด้วยความสงสารโฟร์อย่างยิ่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
บอกเลยเรื่องนี้ อาจจะคล้าย รึไม่คล้ายเรื่องอื่นๆที่ผ่านมาก
 
 
พระเอกคือซาตานร้าย ไม่แปลกหรอกที่จะร้ายแบบนี้ เห้อ โฟร์โดนขนาดนี้แล้วฟางล่ะจะขนาดไหน  อย่าลืมติดตามเรื่องนี้เยอะๆน้าา
 
 
เพราะมันซับซ้อนกว่าที่รีดเดอร์คิด5555 ลองเดาตอนต่อไปดูๆ