ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่มด มันจอมมารยา หลอกล่อให้ข้าเชื่อมจิตวิญญาณกับเจ้า”ป๊อปปี้คาดโทษเมื่อเดินกลับมาที่

ปราสาทกับฟาง

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเลือกได้ ข้าก็ไม่อยากเชื่อมจิตกับท่านหรอก ท่านมันคนใจร้าย”ฟางหน้างอแล้วหันไปว่าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ทำไม เจ้าคงจะอยากเชื่อมจิตกับโทโมะสุดที่รักของเจ้ามากล่ะสิ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

“ใช่ อยากมาก”ฟางพูดทำให้ป๊อปปี้กระชากแขนฟางกลับมาประจันหน้ากันทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายท่านคะ ตอนนี้คุณโฟร์ฟื้นแล้วค่ะ”ดีดี้วิ่งลงมาจากชั้นบนแล้วบอกป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โฟร์”ป๊อปปี้รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนเข้าแล้วกอดโฟร์ที่ฟื้นขึ้นมาแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ป๊อปปี้ เจ้ากอดข้าแรงไปนะ ข้าหายใจไม่ออก”โฟร์ที่กอดตอบก็รีบบอกชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ข้าดีใจนิ ที่เจ้าฟื้นขึ้นมาแบบนี้ โฟร์ ต่อไปนี้ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าต้องกระกำลำบากอีกแล้ว

นะ”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน จนฟางที่เดินกลับเข้ามาได้ยินก็ชะงัก ทีกับเราล่ะ ชอบตะคอก

ใส่ทุกครั้งเลยนะ

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจมากนะป๊อปปี้ที่ยังดีกับข้าแบบนี้ไม่เปลี่ยนเลย อ้าวฟางเป็นยังไงบ้าง”โฟร์ยิ้มรับป๊อปปี้ก่อน

จะหันไปทักฟาง

 

 

 

 

 

 

“จะไปสนใจแม่นั่นทำไมล่ะ อย่าไปยุ่งเลย โอ๊ย”ป๊อปปี้ว่า โฟร์จึงฟาดเข้าไปทีนึง

 

 

 

 

 

 

“เจ้าน่ะอย่าใจร้ายกับฟางไปหน่อยเลย ฟางน่ะเป็นผู้หญิงนะ”โฟร์ดุ

 

 

 

 

 

 

“แต่เป็นแม่มดใจร้าย หลอกลวงข้าน่ะสิ”ป๊อปปี้ที่ยังเคืองไม่หายก็รีบว่าฟางต่อ

 

 

 

 

 

“ข้าไม่ได้หลอกลวง ข้าบอกแล้วไงถ้าข้าเลือกได้ข้าก็ไม่ต้องการเชื่อมจิตกับท่านหรอก คน

ใจร้าย”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะเชื่อมจิต นี่ป๊อปไปเชื่อมจิตกับนังกระจอกนี่งั้นรึ”มดได้ยินเข้าก็รีบโวยวาย

 

 

 

 

 

“มันคือความไม่ได้ตั้งใจเลยด้วยซ้ำ เหอะ มีเวทย์มนต์กลับมาแล้วนี่คงจะใช้ทางที่ผิดอีกล่ะ

สิ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

“ข้าบอกแล้วไงข้าคือแม่มดสายขาวนะไม่ใช่สายดำ”ฟางถอนหายใจแล้วพูด

 

 

 

 

 

“ใช่ ฟางคือแม่มดสายขาวนะป๊อป ดีใจด้วยนะฟางที่เจ้าได้พลังคืนมา”โฟร์พูด

 

 

 

 

 

“ได้พลังคืนมาก็ดี ถ้าเจ้าเอาพลังไปทำร้ายโฟร์ล่ะก็เห็นดีกันแน่”ป๊อปปี้เห็นโฟร์ใส่ใจฟางก็หน้างอ

แล้วเดินหนีไป

 

 

 

 

 

“หมั่นไส้ มีแต่พวกกระจอก”มดเห็นป๊อปปี้สนใจโฟร์มากกว่าตนเองก็แขวะอย่างหมั่นไส้

 

 

 

 

 

“แต่อย่างน้อยพวกกระจอกอย่างพวกเราก็ไม่เคยระรานและใส่ร้ายใคร”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ก็ถ้าพวกแกเลิกยุ่งกับป๊อปปี้ไปซะ ชั้นก็ไม่ยุ่งกับพวกแกหรอก พวกกระจอก”มดพูดแล้วเชิดออก

ไป

 

 

 

 

 

 

“จะให้เลิกยุ่งได้ยังไง นั่นน่ะเพื่อนข้านะ แม่นี่พูดไม่รู้เรื่อง”โฟร์พูดตามตรง

 

 

 

 

 

“หรือบางที ปิศาจตนนั้นอาจจะคิดกับเจ้าเกินเพื่อนก็ได้นะ”ฟางพูดอย่างจับสังเกตได้

 

 

 

 

 

“บ้ารึ ข้ากับป๊อปปี้น่ะเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เล็กแล้ว ข้าไม่ได้คิดอะไรหรอก”โฟร์พูดตามตรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเถอะ นี่โฟร์ไปดูวิวที่ระเบียงมั้ย ที่ปราสาทนี่วิวสวยมากเลยนะ”ฟางเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วพาโฟร์

ออกไปที่ระเบียง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าว วิวสวยจังเลย เห้อ สดชื่นจัง”โฟร์พูดแล้วยิ้มรับแสงแดดที่ส่องแล้วหลับตาพริ้มอย่างมีความ

สุข

 

 

 

 

 

“เห็นเจ้าสดชื่นแบบนี้ข้าก็ดีใจแล้วนะรู้มั้ย”ป๊อปปี้เห็นโฟร์มีความสุขก็เดินมาพูดด้วย

 

 

 

 

 

“อ้ะ ดอกไม้ เจ้าจำได้ด้วยรึว่าข้าชอบดอกลิลลี่”โฟร์พูดเมื่อป๊อปปี้ยื่นดอกลิลลี่สีขาวมาให้โฟร์

 

 

 

 

 

 

“จำได้สิ ข้าปลูกมันไว้เต็มสวนเลยนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบดึงโฟร์ไปที่สวนหลังปราสาทโดยที่ฟางวิ่ง

ตามไปติดๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าว สวยมากเลย หอมด้วย”โฟร์อึ้งไม่คิดว่าป๊อปปี้กลายเป็นปิศาจแล้วยังมีเวลามาทำเรื่งเล็กน้อย

แบบนี้อีก

 

 

 

 

 

 

“สวยจัง”ฟางที่เดินมาถึงก็อึ้งแล้วเดินไปแตะที่ดอกลิลลี่ดอกหนึ่ง

 

 

 

 

 

“อย่ามาจับดอกไม้ของโฟร์นะนังแม่มด”ป๊อปปี้ผลักฟางแล้วรีบว่า

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ทำไมรุนแรงกับฟางอีกแล้วนี่ฟางเป็นผู้หญิงนะ”โฟร์ตกใจรีบมาประคองฟางขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

“แล้วไง นังแม่มดนี่คือทาสรับใช้คนใหม่ของปราสาท ข้าอยากจะทำอะไรกับแม่นี่ก็ได้ ไม่เห็นต้อง

สนใจ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

“แต่ฟางคือเพื่อนของข้านะ ถ้าเจ้าทำร้ายฟาง เจ้าก็ทำร้ายข้าด้วยสิ ทำเลยๆ”โฟร์ว่าและท้าป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“เจ้าก็รู้ว่าข้าจะไม่มีวันทำร้ายเจ้านะโฟร์แต่เจ้าเข้าข้างนาง นางเคยทำข้าต้องกลายเป็นแบบ

นี้”ป๊อปปี้หงุดหงิด

 

 

 

 

 

 

“แต่มันเป็นอดีตไปแล้ว เจ้าบอกข้ามาสิ ว่าที่เจ้าเป็นอยู่ตอนนี้มันทุกข์ทรมานมากกว่าที่ยังเคยเป็น

คน ป๊อป อย่างน้อยเจ้ากลายเป็นปิศาจใช่ว่าเจ้าจะไม่เจอเรื่องดี เจ้าเป็นราชามนุษย์หมาป่า มีทาส

รับใช้มากมาย มีปราสาทหลังโตให้อยู่อาศัย ไม่มีใครคอยกลั่นแกล้งเจ้าอีกต่อไปแล้วนะ”โฟร์พูด

ให้เหตุผลป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“แต่นางทำให้แม่ข้าต้องป่วยตาย แครอลหายสาบสูญเพราะตามตัวข้า ครอบครัวข้าต้อง

แตกแยก”ป๊อปปี้ตวาดใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

“ข้าขอโทษ ที่ข้าไม่สามารถช่วยท่านได้ในตอนนั้น”ฟางซึมลงไปแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“เจ้าไม่ต้องมาสำนึกผิด เด็กงี่เง่าที่ทำให้คนอื่นต้องตาย เจ้ามันน่าให้มนุษย์หมาป่าตัวนั้นขย้ำไป

ซะ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

โฟร์ตบหน้าป๊อปปี้หันแล้วกอดปลอบฟางที่ร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงยังยึดติดอดีต ป๊อปปี้ที่อ่อนโยนมันหายไปไหนแล้ว ถ้าเจ้ายังโหดร้าย ป่าเถื่อนกับฟาง

แบบนี้เราไม่ต้องมาพูดกัน ข้าจะพาฟางกลับหมู่บ้าน”โฟร์สั่งป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าไปจากข้าโฟร์ อย่าไป”ป๊อปปี้ตกใจรีบดึงโฟร์ไปกอดแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ปล่อยข้า เจ้าน่ะใจร้าย ข้าไม่อยากอยู่กับเจ้า”โฟร์พยายามขืนตัวหนีป๊อปปี้แต่ไม่เป็นผล

 

 

 

 

 

 

“อย่าทิ้งข้าไปนะโฟร์ ครอบครัวข้าไม่เหลือใครแล้ว ก็มีแต่เจ้าคนเดียวเท่านั้นที่ดีกับข้าเสมอมา

อย่าทิ้งข้าไป”ป๊อปปี้ที่กลัวการสูญเสีย การพลัดพรากอีกก็กอดขอร้องโฟรื เขาไม่อยากให้คนที่เขา

รักต้องจากไปอีก

 

 

 

 

 

 

 

“โฟร์อยู่เถอะนะ ป๊อปปี้เค้าไม่มีใครแล้ว เค้าต้องการโฟร์มากนะ”ฟางมองป๊อปปี้ที่ร้องไห้อ่อนแอ

แวบแรกก็อึ้งไม่คิดว่าปิศาจร้ายกาจอย่างป๊อปปี้จะร้องไห้เพราะมนุษย์ธรรมดาๆอย่างโฟร์

 

 

 

 

 

 

“สัญญากับข้านะ เจ้าจะต้องกลับเป็นป๊อปปี้คนเดิม และเลิกทำร้ายฟาง”โฟร์พูด

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามันทำให้เจ้าไม่ไปจากข้า ข้าก็ยอมโฟร์ ข้ายอมหมดเลย”ป๊อปปี้พูดและยิ้มออกมาอย่างดีใจ

 

 

 

 

 

 

“นี่สินะ ที่เรียกว่าความรักของปิศาจ โทโมะ เจ้าอย่ที่ไหน ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน”ฟางหลบมุมมา

นั่งคนเดียวหลังจากที่โฟร์ถูกป๊อปปี้พาไปดูดอกไม้ในสวนลิลลี่ด้วยกันก็พูดถึงคนรักของเธอด้วย

ความรักและคิดถึง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ มีความสุขกันจริงๆเลยนะ นังพวกกระจอก หน้าด้าน แย่งที่ที่เคยเป็นของข้า”มดมองภาพที่

ป๊อปปี้มีความสุขกับโฟร์ และไม่ทำร้ายฟางผ่านกระจกหน้าต่างเรือนกระจกด้วยความอิจฉา เธอ

นอนกับป๊อปปี้แล้วก็จริง แต่ป๊อปปี้ไม่เคยมีมุมอ่อนโยนแบบนี้กับเธอ ไม่เคยเลยจนกระทั่งนังโฟร์

ก้าวเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ออ”มดต้องตกใจเมื่อถูกใครคนหนึ่งกระชากตัวเข้าไปในซอกของปราสาทแคบๆแล้วบดจูบอย่าง

ร้อนแรง

 

 

 

 

 

“ไปสำรวจทางตอนเหนือกลับมาทำไมไม่บอกข้า กรีน”มดพูดเมื่อกรีนถอนจูบออกมา

 

 

 

 

 

 

“ไม่บอกน่ะดีแล้ว จะได้เห็นเจ้าโกรธเวลานายท่านเจอหญิงที่รักแล้วเป็นยังไง”กรีนพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

“ไม่มีวัน มันจะไม่มีวันเป็นหญิงที่รักของป๊อปปี้ ตำแหน่งนั้นคือข้าเท่านั้น”มดว่า

 

 

 

 

“ถ้าเจ้าแน่ใจว่าจะขวางนายท่านได้ก็ดู ข้าไปดีกว่า”กรีนส่ายหน้าแล้วเดินหนีมดจึงกระชากกรีนไป

ชิดกำแพงแล้วบดจูบ

 

 

 

 

 

“ลืมรสชาตของข้าแล้วรึไง ข้าดำลังหงุดหงิด เราไปหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่า”มดพูดจบแล้วถูกกรี

นอุ้มขึ้นไปชั้นบนปราสาททันที มดยิ้มอย่างพอใจที่สุดท้ายกรีนก็ยอมเธออยู่ดี

 

 

 

 

 

 

เอาละไงโฟร์ฟื้นเเล้ว แถมมดก็ได้ทีมมาช่วยทำชั่วเพิ่มอีกคนซะด้วย

 

 

เนื้อเรื่องอาจจะยิดแล้วไม่ถูกใจรีดเดอร์หลายคนนะ แต่ไรเตอร์ขอโทษน้า พยายามบีบ

เรื่องให้ย่อลงไวไวแล้วอ่า อย่าพึ่งหายไปนะ เรื่องมันมีที่มาๆ อย่าพึ่งหายกันน้าๆ