ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ข้าเจ็บนะ”โทโมะร้องและกุมหัวเมื่อถูกแก้วปาข้าวของใส่ตัวเองเมื่อชายหนุ่มนำอาหารเข้ามา

ให้แก้วหลังจากทราบมาว่า ไม่มีแวมไพร์ตัวไหนกล้าเข้าใกล้แก้วเลยสักคน

 

 

 

 

 

 

“ก็ข้าไม่อยากอยู่ใกล้พวกเจ้านี่”แก้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่อยากอยู่ก็กลับหมู่บ้านไปสิ ที่นี่น่ะมีแต่พวกผีดูดเลือดนะ”โทโมะว่า

 

 

 

 

 

“ไม่มีวัน ข้าบอกจะอยู่ที่นี่กับน้องๆของข้าข้าก็อยู่สิ”แก้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“จะอยู่ที่นี่ที่มีแต่ปิศาจ แต่ไม่อยากอยู่ใกล้ปิศาจ ข้าล่ะเบื่อเจ้าจริงๆ อย่างงี้ข้าควรเปลี่ยนเจ้าเป็น

เหมือนข้าซะเลยดีมั้ยห้ะ จะได้จบๆปัญหา”โทโมะหมั่นไส้แก้วก็แกล้งแก้วด้วยการผลักร่างบางลง

กับเตียงแล้วขึ้นคร่อม

 

 

 

 

 

 

 

“นะ นี่เจ้าจะทำอะไรข้าน่ะ อย่านะ”แก้วตกใจเมื่อชายหนุ่ล๊อค2มือไว้แนบกับเตียงไม่ให้ไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

“ก้แก้ปัญหาไงล่ะ เจ้าจะได้ไม่ต้องเกลียดกลัวพวกข้า เป็นพวกเดียวกับข้าซะเถอะ หึหึ”โทโมะยิ่ง

ได้ใจเมื่อเห็นแก้วเริ่มกลัวตัวเองก็แกล้งโน้มหน้าเข้าไปใกล้แล้วก้มลงที่ซอกคอขาวของแก้ว หญิง

สาวหลับตาปี๋ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่แก้วพวกเราหายแล้วนะ เห้ย พี่แก้ว”ปีเตอร์และมิณทร์เปิดประตูเข้ามาแล้วต้องร้องเมื่อเห็นโท

โมะและแก้วในสภาพที่ล่อแหลมอยู่บนเตียง

 

 

 

 

 

 

“ไอ้บ้าออกไปเลยนะ”แก้วและโทโมะรีบเด้งออกจากกันก่อนจะว่าโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พวกข้าไปรอพี่ทำธุระให้เสร็จด้านนอกก็ได้ข้าไม่กวนล่ะ”มิณทร์มองแก้วแล้วส่ายหน้าก่อนจะ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิดนะ ไปเลยนะไอ้ผีดิบบ้า”แก้วหน้าแดงแล้วผลักโทโมะที่หัวเราะออกไปไกลๆ

ตัวเธอทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดูพี่จะอารมณ์ดีขึ้นนะ ตั้งแต่แม่สาวมนุษย์มาอยู่ที่นี่”ธามไทพูดเมื่อเห็นโทโมะออกมาจากห้อง

ของแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ยัยแสบนี่มันน่าแกล้งดีไหมล่ะ เห้อ นี่ยังดีนะพวกเราในปราสาทดื่มแต่เลือดสัตว์ไม่อย่างงั้น ยัย

แสบตายแน่ๆ เออ จริงสิธาม วันก่อนที่พี่ให้เจ้ากับกั้งไปสืบเรื่องของฟางเป็นอย่างไรบ้าง”โทโมะ

เปลี่ยนเรื่องคุย

 

 

 

 

 

 

“พวกเราไปสืบนะ เหมือนพวกชาวบ้านจะถูกพวกปิศาจแม่มดจากทางใต้เผาหมู่บ้านตอนนี้กำลัง

ซ่อมแซมหมู่บ้านอยู่ ส่วนเรื่องฟางกับน้าลินดา น้าลินดาโดนพวกล่าแม่มดจับเผาไปส่วนฟาง

หายตัวไป”ธามไทพูด

 

 

 

 

 

 

 

 “ไม่เป็นไรนะพี่โทโมะ ข้ากับธามจะสืบเรื่องเอง ข้าน่ะสงสัย2พวกคือพวกล่าแม่มดกับพวกแม่มด

ทางใต้ ไม่ต้องห่วงนะ พวกข้าจะจัดการเรื่องนี้ให้ พี่น่ะ เตรียมพบผู้อาวุโสวันมะรืนนี้เถอะ”กั้งเดิน

เข้ามาพูดกับพี่ชาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ฟาง นี่ฟางไปอยู่ที่ไหนกัน ข้าผิดเองแท้ๆที่ไม่เอาฟางกับท่านแม่มาอยู่ที่ปราสาทที่นี่”โทโมะ

รับรู้ข่าวก็เศร้า นี่เขาไม่น่าปล่อยฟางกับแม่ไว้เลย ไม่อย่างนั้นฟางคงไม่ต้องตกระกำลำบากขนาดนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางนี่ชอบเก็บพวกดอกไม้พวกสมุนไพรแบบนี้ตลอดเลยนะ”โฟรืพูดเมื่อเห็นฟางที่ว่างจาก

ทำความสะอาดปราสาทกับพวกคนแคระในช่วงเช้าแล้ว ฟางเดินมาที่รั้วปราสาทกับโฟร์เพื่อเก็บ

ดอกไม้และพวกพืชสมุนไพรที่ขึ้นใกล้ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันคงเคยชินน่ะเพราะสมัยอยู่ที่หมู่บ้านนะ ข้าก็ต้องเก็บสมุนไพรนี้ไปให้แม่ปรุงยาเพื่อรักษาชาว

บ้านแบบนี้ล่ะ”ฟางยิ้มรับก่อนจะเล่าถึงอดีตตัวเองแล้วชะงักเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ร้ายๆที่เกิดขึ้นกับ

ตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องเศร้านะฟาง ไม่เป็นไรต่อไปนี้จะไม่มีใครทำร้ายฟางอีกแล้วล่ะ ข้าน่ะจะปกป้องเจ้านะฟาง

ป๊อปปี้ไม่มีวันมาแกล้งเจ้าอีกแน่ๆ เพราะเจ้าคือเพื่อนของข้า”โฟร์ปลอบฟางแล้วพูดขู่ถึงป๊อปปี้ให้

ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ พวกกระจอกอย่างพวกเจ้ากล้ามากนะที่สามารถข่มขู่ราชามนุษย์หมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ได้ นี่พวก

เจ้าคิดว่าพวกเจ้าเป็นใครกัน พวกอวดดี”มดเดินเข้ามาหาเรื่องฟางกับโฟร์เมื่อได้ยินที่โฟร์พูดเมื่อกี้

นี้

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ป๊อปปี้ที่เป็นราชามนุษย์หมาป่า คือเพื่อนของข้า แล้วจะทำไม”โฟร์เดินมาว่า

 

 

 

 

 

 

“อวดดีนักนังมนุษย์”มดพูดแล้วปรี่จะเอาเรื่อง โฟร์เองก็ไม่กลัวง้างมือจะตบกลับเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะ อย่าทะเลาะกันเลย”ฟางพูดแล้วรีบห้ามมดกับโฟร์ไม่ให้ทะเลาะกันทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำตัวเป็นคนดีไปหน่อยเลยนังกระจอก เจ้าคือแม่มด ยังไงก็ต้องช่วยพวกเดียวกันไม่ใช่

พวกมนุษย์”มดว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ฟางดีกว่าเจ้าเป็นไหนๆ ไม่มีวันช่วยแม่มดที่ใจร้ายอย่างเจ้าหรอก”โฟร์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่มดที่ชั่วร้ายอย่างข้า อย่างน้อยก็คือเมียของป๊อปปี้ หึ พวกเจ้าน่ะเป็นแค่เพื่อนแล้วยังไง เพื่อน

กับทาสรับใช้ คิดจะทำอะไรข้าได้ ข้าเป็นถึเมียป๊อปปี้ อยากจะไล่พวกไปเมื่อไหร่ก็ย่อมได้”มดยิ้ม

เยาะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แน่ใจหรอมด เมียหรือว่าแค่คู่ขาสนุกกันเป็นครั้งคราว”เขื่อนกลับมาได้ยินก็พูดเข้า

 

 

 

 

 

 

“หายหน้าไปไหนมาเขื่อน ตอนที่กลับจากหมู่บ้านทำไมไม่กลับมาด้วยกัน”มดถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ข้าก็ชอบไปไหนมาไหนเพียงลำพังแบบนี้อยู่แล้วนิ นานทีกลับปราสาทเจ้าก็น่าจะรู้”เขื่อน

โกหก

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้อ หรอ ก็นึกว่าไปติดพันสาวมนุษย์ที่ไหน ข้าบอกเลยนะว่าพวกนางมันตัวปัญหา น่ารักคาญ”มด

ว่ากระทบโฟร์ทำให้เขื่อนสะอึก นึกถึงเฟย์ที่เขาซ่อนเฟย์ไว้ที่ถ้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

“พูดให้มันดีๆนะ ถึงเป็นแม่มดข้าก็ตบเจ้าได้นะ”โฟร์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง นายท่านเรียกน่ะ”ก่อนที่โฟร์และมดะทะเลาะกันอีกครั้ง ดีดี้ก็เดินมาเรียกฟางไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องเรียกไปกันสองต่อสองนะ”มดเห็นแล้วพาลหงุดหงิดฟางเมื่อเห็นฟางถูกป๊อปปี้เรียกตัว

ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นทาสที่นี่ไม่แปลกที่ถูกเรียกใช้งาน อย่าคิดมากไปหน่อยเลยน่า”เขื่อนพูด แต่มดกลับไม่

ฟังคำพูดของเขื่อนแอบเดินตามฟางและดีดี้ไปทำให้โฟร์และเขื่อนมองแล้วถอนหายใจเบื่อหน่าย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เจ้า เอ้ย ท่านมีอะไรให้ข้ารับใช้รึ”ฟางเดินตามดีดี้เข้าไปในห้องของป๊อปปี้แล้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

ชายหนุ่มโยนพวกชุดราตรีสวยงามเกือบ20ชุดใส่ฟางจนฟางล้มคะมำ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ช่วยดูหน่อยว่าเสื้อผ้าพวกนี้ ชุดไหนสวยที่สุด อ้อ แล้วก็ซ่อมชุดไหนที่ขาดด้วยล่ะ อ้อ ส่วนกล่อง

พวกนี้คือเครื่องเพชร นำมันไปขัดวาวแล้วหาเพชรที่งามที่สุดมาด้วยข้าจะเอาไปให้โฟร์”ป๊อปปี้สั่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ท่านรักนางทำไมท่านไม่เอาใจนางหรืออ่อนโยนกับนาง ซื้อแต่ของพวกนี้ ที่มันสวยงามก็จริง มัน

ก็แค่เปลือกภายนอก ไม่สามารถซื้อจิตใจของโฟร์ได้หรอก”ฟางพูดตามตรง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เงียบไปเลยนะ เจ้าเป็นทาสข้าไม่ใช่แม่ข้า อย่าริมาสั่งสอน และอีกอย่างข้าไม่ใช่ไอ้ปิศาจกระจอก

อย่างโทโฒะที่ต้องมาทำอะไรหวานๆ อ่อนโยนแบบนั้น”ป๊อปปี้ตะคอกห้วนๆใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยาบกระด้างแบบนี้มีรึ หญิงที่ไหนจะรักท่านลง”ฟางถอนหายใจแล้วอุ้มชุดเกือบ20ชุดเดินออก

ไปกับดีดี้

 

 

 

 

 

 

 

“พวกผู้หญิงจำเป็นต้องอ่อนโยนด้วยรึ แค่เห็นของพวกนี้ก็ยอมข้าหมดนั่นล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วหัน

กลับไปเข้าห้องน้ำต่อทันที

 

 

 

 

 

 

“ถึงเป็นปิศาจแล้วยังไง อ่อนโยนไม่เป็นรึ เชื่อสิดีดี้ โฟร์ไม่มีวันรับรักเจ้านายเจ้าหรอก”ฟางเดินบ่น

มากับดีดี้ที่หลังปราสาทเพื่อจัดการซ่อมชุดและทำความสะอาดเครื่องเพชรอย่างที่ป๊อปปี้สั่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันมาอยู่ไม่ทันไร ป๊อปก็ประเคนชุดสวยพวกนั้นให้มันงั้นรึ นังโฟร์ แกไม่มีวันที่จะได้ของพวกนี้

จากป๊อปปี้หรอก หึ”มดแอบดูฟางที่ถูกป๊อปปี้ใช้มาทำความสะอาดข้าวของให้โฟร์ก็พูดด้วยความ

อิจฉาริษยาก่อนจะยิ้มร้ายๆออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้านายท่านไม่รัก เจ้าก็ควรจะออกมานะมด”กรีนเห็นมดชูไม้กายสิทธิ์ออกมาหมายจะร่ายมนต์ก็

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้าไม่ต้องมาสอนข้า พวกมันขวางหูขวางตาข้า มันต้องโดน”มดพูดก่อนจะร่ายคาถาออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวดีดี้ หลับได้ไงล่ะเนี่ย อุ้ย เลือด”จู่ๆดีดี้ก็หลับลงไปคากองเสื้อผ้า ฟางรีบไปเขย่าตัวคนแคระ

สาวแล้วต้องร้องเมื่อเข็มตำที่นิ้วจนเลือดไหลออกมา ร่างบางรีบประคองดีดี้ไปพักและเลยไปทำ

แผลทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

แควก

 

 

 

 

 

 

มดเดินออกมาจากที่ซ่อนและตวัดมือไปมาข้าๆ ทำให้เสื้อผ้าฉีกขาดก่อนจะทำลายเครื่องเพชร

ทั้งหมดจนสิ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่จริง นี่มันอะไรกัน”ฟางเดินกลับเข้ามาต้องตะลึงเมื่อเห็นข้าวของกระจุยกระจายก็นึกถึงมด

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปต้องพาข้าไปดูพระจันทร์เต็มดวงในวันมะรืนนี้นะ ข้าอยากดู”ฟางวิ่งมาถึงมดที่กำลัง

คลอเคลียป๊อปปี้อยู่

 

 

 

 

 

 

 

“มาทำไม ทำงานเสร็จแล้วรึ”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

“รึว่าอู้”มดรีบใส่ไฟทันที

 

 

 

 

 

 

“ข้าไม่ได้อู้แต่มีคนแกล้งข้าทำลายข้าวของจนหมด มด เจ้าทำทำไม”ฟางเริ่มว่าทันที

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาใส่ร้ายมดนะ มดไปเอาของกับข้ามาแล้วเอามาให้นายท่านตรงนี้ เจ้าใส่ร้ายทำไม”กรีนที่

อยู่กับมดก็ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้เจ้าพูดว่าทำลายข้าวของ เกิดอะไรกับพวกของที่ข้าจะเอาให้โฟร์”ป๊อปปี้กระชากแขนฟางมา

บิดแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย ข้าเจ็บนะ”ฟางร้อง ป๊อปปี้ไม่รอช้ากระขากร่างบางไปที่เกิดเหตุทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายจริง นี่อย่าบอกนะเจ้าอิจฉาโฟร์เพื่อนของเจ้าแล้วพาลทำลายข้าวของพวกนี้”มดรีบเข้ามาว่า

เมื่อเห็นสภาพของเสื้อผ้าและเครื่องเพชรพังกระจุยกระจาย

 

 

 

 

 

“เจ้านั่นล่ะที่ทำ เจ้าทำลายทุกอย่าง”ฟางเดินเข้าไปเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ที่หมายจะกระชากฟางออกมาแต่บังเอิญตวัดมือแรงทำให้โดนที่แก้มเนียนของฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ เจ้าทำร้ายฟาง”โฟร์ที่ได้ยินเสียงเอะอะก็เดินเข้ามาพร้อมเขื่อนแล้วว่าก่อนจะประคองฟาง

ลุกขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่นะโฟร์ข้าไม่ได้ทำร้ายนาง มันเป็นอุบัติเหตุ”ป๊อปปี้ตกใจรีบเข้าไปอธิบายเรื่องให้กับโฟร์ฟัง

 

 

 

 

 

 

“โฟร์ ข้าว่าพวกใจเย็นๆเถอะ”ฟางเริ่มเห็นเรื่องไปกันใหญ่ก็รีบห้ามไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อจากนี้เจ้ากับข้าขาดกัน ข้าเกลียดเจ้าป๊อปปี้ เขื่อน พาฟางไปพ้นๆปิศาจใจร้ายนี่ซะ”โฟร์ว่าแล้ว

ดันฟางไปให้เขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้าเกลียดข้าไม่ได้นะ เพราะข้ารักเจ้า”ป๊อปปี้ไม่ยอมแพ้รีบสารภาพรักออกไปกับโฟร์

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ข้าไม่ได้รักเจ้าป๊อปปี้ ข้าคิดกับเจ้าเหมือนน้องชาย”โฟร์พูดแล้วเดินหนี นั่นทำให้ป๊อปปี้สติขาด

ผึง เมื่อถูกหญิงที่เขารักและเทิดทูนปฎิเสธความรัก ชายหนุ่มรีบกระชากโฟร์เข้าไปในห้องนอนตัว

เองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้าทำบ้าอะไรของเจ้าน่ะป๊อปปี้ ปล่อยข้า”โฟร์พูดแล้วจะเดินหนีแต่ถูกป๊อปปี้กระชากลงกดไปกับ

เตียง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ข้าไม่เคยเห็นเจ้าเป็นเพื่อนรึพี่สาว ข้ารักเจ้าแบบคนรักได้ยินมั้ยโฟร์”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ข้าบอกแล้วไงว่าข้าไม่ได้รักเจ้า ข้าไม่ได้รักเจ้าๆ”โฟร์ไม่ยอมและเถียงป๊อปปี้กลับจนชายหนุ่มยิ่ง

โมโห บดจูบโฟร์ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดี ในเมื่ไม่รัก ข้ากะทำให้เจ้ารักข้าเอง”ป๊อปปี้ที่หน้ามืดไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้ว ฉีกกระชากชุด

สวยของโฟร์ก่อนจะซุกไซร้ตามตัวของร่างบางอย่างหื่นกระหาย

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด อย่านะป๊อปปี้”โฟร์ร้องออกมาอย่างตกใจดิ้นขัดขืนสุดชีวิต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เขื่อนข้าไม่เป้นไรแล้ว ข้าจะไปช่วยโฟร์”ฟางได้ยินเสียงกรีดร้องของโฟร์ก็รีบพูดแล้วจะไปหาแต่

เขื่อนรั้งไว้

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเลย ตอนนี้มันคงไม่เหมาะ และอีกอย่างเจ้าอาจจะโดนป๊อปปี้ทำร้ายเอาได้ อยู่ที่นี่สักพัก

เถอะ”เขื่อนพูดเพราะรู้ดีว่าตอนนี้ป๊อปปี้กำลังทำอะไร ฟางนิ่งมองหน้าเขื่อนสักพักก่อนจะร้องไห้

ออกมาด้วยความสงสารโฟร์อย่างยิ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

บอกเลยเรื่องนี้ อาจจะคล้าย รึไม่คล้ายเรื่องอื่นๆที่ผ่านมาก

 

 

พระเอกคือซาตานร้าย ไม่แปลกหรอกที่จะร้ายแบบนี้ เห้อ โฟร์โดนขนาดนี้แล้วฟางล่ะจะขนาดไหน  อย่าลืมติดตามเรื่องนี้เยอะๆน้าา

 

 

เพราะมันซับซ้อนกว่าที่รีดเดอร์คิด5555 ลองเดาตอนต่อไปดูๆ