THE WAY OF LOVE.หลงทางรัก
เขียนโดย 
OUM_PF
วันที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 16.46 น.
แก้ไขเมื่อ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2557 18.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
7)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความTHE WAY OF LOVE.หลงทางรัก
ตอนที่๗
พิมประภามองพี่สาวสลับกับชายหนุ่มที่เพิ่งแนะนำตัวเองกับเธอว่าชื่อภาณุ เขาเป็น
คนที่ขับรถชนเธอวันนั้น และขอโทษที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ แต่ท่าทางที่สนิทสนมของพี่สาวและ
ภาณุนั้นดูน่าแปลกไม่น้อย พี่สาวเธอเข้าไปพบกับเขาเรื่องเธอแค่วันนั้นไม่ใช่หรือ แล้วทำไมทั้ง
สองถึงได้ดูสนิทกันนัก
“เป็นยังไงบ้างครับ หายเจ็บหรือยัง”เสียงเข้มของปริญเอ่ยถามเธอ เธอส่ายหน้า
“ไม่เจ็บแล้วค่ะ แต่ปวดบ้างบางคืน...คุณมาที่นี่บ่อยไหมคะ”
“ไม่เคยมาเลยมากกว่าครับ นี่ เพื่อนผมมันพามา”ปริญตอบ ก่อนภาณุจะเอ่ยเสริม
“ใช่ ที่นี่สวยมาก แต่ว่าผมเคยมาไม่กี่ครั้ง”
“สวยมากค่ะ สวยกว่าเมื่อก่อนมาก ฉันกับน้องมาที่นี่ประจำ”
“บ้านคุณฟางอยู่แถวนี้เหรอครับ”ธนันต์ธรญ์พยักหน้า เมื่อปริญถาม
“ฉันเปิดร้านอาหารอยู่แถวนี้ค่ะ ถ้าไม่รังเกียจเชิญนะคะ”ธนันต์ธรญ์เอ่ย ก่อนจะยิ้มให้ปริญ
“ฉันอยากปั่นเรือ ลงไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ”
ภาณุคว้าข้อมือเล็กของธนันต์ธรญ์ไปทันที เห็นเธอยิ้มให้คนอื่นแล้วมันหมั่นไส้นัก
คิดจะหว่านเสน่ห์ใส่เพื่อนเขาหรือไง ไม่มีทางซะหรอก แต่ดูเหมือนคนตัวเล็กที่ลากติดมือมาด้วย
จะพยศ
“ลากมาแบบนี้ได้ยังไงฮะ ฉันคุยกับเพื่อนคุณอยู่นะ”
“ไม่รู้ ลงเรือสิ”เขาว่าแกมบังคับร่างเล็กให้นั่งลงในเรือปั่น
“จะไม่รู้ได้ยังไง คุณนี่มันไม่มีมารยาทเอาซะเลยนะ”เขาหันขวับไปมองผู้หญิง
ปากร้าย ทำไมคำพูดคำจาถึงได้สวนทางกับหน้าตาขนาดนี้นะ
“ปากร้ายนักนะ เป็นเด็กบ้าอะไรทำไมไม่มีสัมมาคารวะบ้าง”
“ก็ผู้ใหญ่อย่างคุณมันไม่น่านับถือน่ะสิ”เขาไม่เถียงต่อคนตัวเล็ก ไม่เคยมีผู้หญิง
คนไหนกล้าปากดีกับเขาขนาดนี้เลยจริงๆ เขาปั่นเรือไปรอบๆสระ พลางมองเสี้ยวใบหน้าหวานที่ยิ้ม
บางๆ เมื่อมองไปทั่ว เธอเป็นผู้หญิงยิ้มง่าย รอยยิ้มของเธอดูสดใสมาก นานเท่าไหร่แล้วที่เขา
ไม่เคยเห็นรอยยิ้มจริงใจของผู้หญิงคนอื่น หรือแม้แต่แม่ของเขาเอง...เขาก็ยังไม่เคยเห็น
ทุกอย่างในชีวิตของเขาล้วนเต็มไปด้วยผลประโยชน์ ทุกคนที่อยู่ในชีวิตของเขาผ่าน
มาเพื่อผลประโยชน์ และผ่านไปเมื่อเขาหมดประโยชน์ ไม่ต่างจากแม่ของเขา ท่านพยายามหา
ลูกสาวผู้ทรงอิทธิพลมากมายเพื่อเป็นไม้ค้ำยันให้เขา โดยที่ท่านไม่รู้เลยว่าเขาต้องเจอกับ
อะไรบ้าง ลูกกระสุนจากปลายกระบอกปืนที่ไม่รู้ว่าเป็นของใคร พร้อมจะคร่าชีวิตของเขาทุกเมื่อ
หากไม่มีจิระคุณ พีรญาณ์จะขึ้นเป็นใหญ่ในที่สุด และเมื่อถึงเวลานั้นครอบครัวของเขาจะต้องพัง
พินาศ เพราะเหตุนั้น ทำให้เขาต้องดิ้นรนจนถึงทุกวันนี้ ในเมื่อศัตรูไม่ได้มีเพียงแค่คนเดียว...ชีวิต
ของเขาจึงสำคัญที่สุด และเป็นสิ่งที่พวกมันหมายปองมากที่สุด...
“คุณนี่มีเรื่องอะไรให้ต้องเครียดมากมายหรอคะ”
“หืม?”เขาเลิกคิ้วเป็นเชิงตั้งคำถาม
“ก็คิ้วของคุณขมวดแน่นอย่างนั้น”
“หึ ไม่มีอะไรหรอก เมื่อยแล้วหรอ”เขาหันไปถาม เห็นเธอทำหน้าเหนื่อยหน่าย
“ก็เมื่อยค่ะ ชีวิตฉันไม่ได้สบายเหมือนคุณหรอก วันนี้ก็ยืนทั้งวัน”
“คุณขายอาหารหรอ”เธอยิ้มบางๆ
“ใช่ค่ะ ต้องเรียกว่าข้าวราดแกงมากกว่า”เขายิ้ม ดวงตาคู่หวานของเธอฉายแววตา
มุ่งมั่นทุกขณะ เขาชอบผู้หญิงที่แข็งแกร่ง และหากเขาดูไม่ผิดเธอน่าจะเป็นผู้หญิงแบบที่เขาชอบ
ทีเดียว เธอดูไม่อ่อนไหว ดูเข้มแข็งมากทีเดียว แต่ไม่ว่าจะชอบขนาดไหนเขาก็ไม่ควรเข้าใกล้เธอ
ไปมากกว่านี้แล้ว
ปริญที่นั่งรับลมเงียบๆกับพิมประภามองไปยังเรื่อปั่นที่มีภาณุและธนันต์ธรญ์นั่งอยู่ เขา
มองด้วยสายตาอ่านยาก บางอย่างกำลังบอกเขาว่าภาณุสนใจในตัวธนันต์ธรญ์ แต่เขาไม่อาจแน่ใจ
เพราะไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่ภาณุไม่แสดงท่าทีสนใจผู้หญิงคนไหน และหากเป็นอย่างนั้นจริงๆ
เขาเองก็คงลังเล เพราะผู้หญิงที่เขาสนใจคือธนันต์ธรญืเช่นกัน แต่ไหนแต่ไรทั้งเขาและภาณุไม่
เคยจะชอบผู้หญิงคนเดียวกัน เพราะมันเป็นเรื่องที่เขากับมันสัญญากันไว้ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมที่
เขาและภาณุดันไปชอบผู้หญิงคนเดียวกัน แต่สุดท้าย ด้วยความเป็นเพื่อนทั้งเขาและภาณุเลือกที่
จะถอยออกมาจากผู้หญิงคนนั้น
“คุณคะ”
“ครับ?”เขาหันไปมองใบหน้าสวยหวานที่ไม่แพ้พี่สาวก่อนจะยิ้มให้เธอบางๆ
“คุณเป็นเพื่อนกับคุณภาณุใช่ไหมคะ”
“ครับ นานทีเดียว วันนั้นคุณดูตกใจมาก วันนี้โอเคหรือยัง”
“ดีมากขึ้นค่ะ คือฉันกำลังอยู่ในช่วงฝึกงาน กลัวไม่ได้จบพร้อมเพื่อน แต่คุณภาณุ
รับปากว่าจะจัดการให้”
“เชื่อเถอะครับ มันจัดการได้แน่นอน แล้วอีกนานไหมครับนี่”เธอถามเธอบ้าง
หญิงสาวหน้ามุ่ยลง
“คงประมาณเดือนเศษค่ะ อยู่บ้านน่าเบื่อ ช่วยงานอะไรก็ไม่ได้มาก”เธอเล่าอย่าง
เหนื่อยหน่าย เขาอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ พิมประภามีเสน่ห์ไม่แพ้พี่สาว เขายังนึกสงสัยว่าเป็น
พี่น้องอะไรกันทำไมหน้าถึงแทบจะไม่ละม้านคล้ายกันเลย
“งั้นถ้าวันไหนคุณเบื่อโทร.เรียกผมก็ได้นะ ผมจะพาออกมาสูดอากาศข้างนอก”เขา
เอ่ยอย่างอยากจะผูกมิตร จะจีบพี่สาว เข้าทางน้องสาวคงจะดีที่สุด เพราะดูแล้วธนันต์ธรญ์ดูรักและ
หวงน้องสาวมากพอตัว เขาค้นนามบัตรในกระเป๋าเสื้อส่งให้พิมประภา
“ขอบคุณมากนะคะ แต่ฉันเกรงใจคงจะไม่รบกวนดีกว่า”
“รับไปเถอะครับ เผื่อผมอยากจะไปทานอาหารร้านคุณบ้างจะได้โทร.มาจองก่อน ได้
ข่าวว่าคนเยอะมากๆ”เขาเอ่ยตามที่ได้ยินมา เพราะเขาเพิ่งทราบจากเธอก่อนหน้านี้ว่าครัวไออุ่นคือ
กิจการของครอบครัวเธอ ร้านอาหารไทยราคาถูก ขวัญใจคนทำงาน เพราะราคราย่อมเยาและ
รสชาติอร่อย เขาก็ไม่รู้รายละเอียดนักหรอก เพียงแต่ได้ยินตามรายการอาหารต่างๆ ซึ่งน้องสาว
ของเขาชอบเปิดดูอยู่บ่อยๆ
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ”เธอรับไปอย่างเกรงใจ
“ไว้ผมจะไปทานนะครับ แล้วนี่คุณกลับยังไงครับ”
“อ้อ ฉันกับพี่สาวเอารถมาน่ะค่ะ ที่จริงบ้านก็ใกล้ แต่ขาฉันเจ็บ”เขาพยักหน้ารับรู้
พิมประภามองเสี้ยวหน้าคมของปริญที่หันกลับไปมองทั้งธนันต์ธรญ์และภาณุเช่นเดิม
เธอยอมรับว่าวันที่เกิดเหตุตกใจมาก แต่เมื่อตื่นมาเห็นหน้าผู้ชายคนนี้หัวใจของเธอกลับกระตุกวูบ
เธอคงแก่แดดอย่างที่พี่สาวว่าจริงๆ อันที่จริงเธอไม่ควรคิดแบบนี้สิ...เขาเป็นใคร แล้วเธอเป็นใคร
อีกอย่างเขาไม่มีท่าทีสนใจเธอสักนิดเลย...
มาแล้ววววววว ตามสัญญานะจ้ะ ขอบคุณมากเลยนะที่ยังติดตามไม่ทิ้งกันไปไหน เค้าสัญญาว่าจะ
อัพบ่อยๆนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
