THE WAY OF LOVE.หลงทางรัก
เขียนโดย 
OUM_PF
วันที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 16.46 น.
แก้ไขเมื่อ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2557 18.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความTHE WAY OF LOVE.หลงทางรัก
ตอนที่๘
ภาพถ่ายของภาณุและหญิงสาวคนหนึ่งถูกวางลงบนโต๊ะทำงานของสิทธา พีรญาณ์
ใบหน้าหล่อมีเสน่ห์ค่อยๆยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจกับภาพที่ได้มา นานเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่เห็น
มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลอยู่ตามลำพังกับผู้หญิงคนไหน ยิ่งไม่มีบอดี้การ์ดแบบนี้ มันยิ่งทำให้เขาเชื่อว่า
ผู้หญิงคนนี้คงเป็นผู้หญิงที่ภาณุกำลังสนใจอยู่
“แน่ใจนะว่าเป็นผู้หญิงของมันจริงๆ”
“แน่นอนครับ”ธีระเอ่ยตอบผู้เป็นนาย ก่อนสิทธาจะวางรูปภาพนั้นลงบนโต๊ะดังเดิม
“ฉันต้องการประวัติโดยละเอียดของผู้หญิงคนนี้”
“ได้ครับ”ธีระรับคำสั่ง ก่อนจะส่งซองสีน้ำตาลอีกซองให้เจ้านาย
“นี่เป็นรูปของนายปริญที่ผมถ่ายได้ที่เดียวกัน”สิทธาหัวเราะชอบใจ ก่อนจะเปิดดูภาพ
ทีละภาพ
“แหม ทำไมสองสิงห์จิระคุณถึงได้พร้อมใจมีความรักแบบนี้เนี่ย มันไม่รู้หรือไงว่า
ความรักนั่นแหละเป็นจุดอ่อนที่สุดของมาเฟีย หึ แต่ก็ดี...แกอยากสนุกกันหรือยังล่ะธีระ”
“รอแทบไม่ไหวแล้วครับนาย”
“ถ้านั้นก็เตรียมตัวสิ อีกไม่นานหรอก”
เสียงหัวเราะชอบใจของสิทธาดังขึ้น อีกไม่นานนักหรอก เขารอเวลาที่จะแทนที่จิระ
คุณมาเนิ่นนานแล้ว และเขากำลังจะก้าวขึ้นไปในไม่ช้า อีกไม่นานจิระคุณจะพังพินาศลงต่อหน้า
ต่อตาเขา เขาชักจะรอดูเวลาสนุกๆนั้นแทบไม่ไหวเสียแล้วสิ...อีกไม่นานนักหรอก!
“พี่ป๊อปทานเยอะๆนะ นี่น้องทำมาเยอะเลย”
เสียงหวานของนิษฐาเอ่ยกับปริญและภาณุ มือเล็กจัดแจงวางอาหารลงบนโต๊ะ เย็นนี้
เธอลงมือทำอาหารด้วยตัวเอง เพราะได้ยินมาว่าภาณุเริ่มเบื่อข้าวต้มเสียแล้ว สองหนุ่มนั่งมอง
อาหารตรงหน้าโดยที่ไม่มีใครพูดอะไร จนกระทั่งอาหารทั้งหมดถูกวางลงบนโต๊ะ
ปริญจึงเอ่ยขึ้นบ้าง
“กินๆ ฉันขี้เกียจฟังแกบ่นเบื่อข้าวต้มแล้ว นี่น้องอุตส่าห์ลงครัวทำเองเลยนะเว้ย”
“ใช่ค่ะ ทานเยอะๆนะ”
“ขอบคุณครับ”ภาณุยิ้มให้ญาติผู้น้อง ก่อนจะลงมือทานอาหารหน้าตาน่าทานตรง
หน้าเงียบๆ
“เออน้อง ไว้ว่างๆเราสามคนไปทานอาหารข้างนอกด้วยกันไหม”เขาหันไปถามน้องสาว
“ไปสิคะ แล้วร้านไหนล่ะ”
“ครัวไออุ่น”
ภาณุหันขวับไปมองปริญ ให้ตายเถอะ นี่เขาคิดไม่ผิดใช่ไหม ปริญกำลังสนใจ
ธนันต์ธรญ์... ถึงเขาไม่คิดจะล้ำเส้นไปเป็นคนรักของเธอ หรือแม้แต่จะจีบ แต่มันก็ทนไม่ได้อยู่ดีที่
จะเห็นใครมาจีบเธอ เขาหวงเธอทั้งๆที่ไม่มีสิทธิ์เลยด้วยซ้ำ
“พี่ป๊อป!”
“อะไร”เขาตอบกลับเสียงเรียบ รู้ตัวเองว่าคงจะเหม่อลอยอีกแล้ว นิษฐาถึงได้เรียก
เสียงดังแบบนี้
“น้องถามว่าจริงหรอคะที่รู้จักกับเจ้าของร้าน”
“อืม พี่ไปขับรถชนน้องสาวเธอเข้าน่ะ น้องทำไมหรอ”
“น้องก็จะขอสูตรอาหารน่ะสิคะ ถ้าได้สูตรอาหารร้านนั้นมา รับรองต้องมีคนมาขอน้อง
ไปเป็นเมียแน่ๆ”เจ้าตัวพูดติดตลก แต่หุบยิ้มแทบไม่ทันเมื่อเจอพี่ชายเย้าเข้าให้
“พี่ว่าน้องถามไอ้ภัทรก่อนดีไหม”
“น้องอยากมีใหม่จะแย่ พี่ภัทรเอาแต่ทำงานไม่สนใจน้องเลย คอยดูเถอะ”เขาหัวเราะ
เบาๆเมื่อหญิงสาวทำหน้าแง่งอนแม้กระทั้งตอนพูดถึงภัทรกร คู่หมั้นหนุ่มของตัวเอง
“พี่บอกแล้วว่าอย่าไปหมั้นกับมัน”ปริญรีบเอ่ยเสริม เขาส่ายหน้าให้กับความขี้หวง
น้องสาวของปริญอย่างระอา มันพยายามขัดขวางทุกวิถีทางไม่ว่าจะตอนก่อนหมั้นหรือหลังหมั้น
ใจคอคงอยากให้นิษฐาอยู่เป็นโสดไปจนแก่ตายนั่นแหละ
“พี่ปริ้นซ์ไม่ต้องมาพูด ยังไงน้องก็ไม่บ้าจะอยู่คนเดียวตลอดชีวิตเหมือนพี่สองคน
หรอก”
“ใครว่า...พี่เริ่มคิดว่าจะหาแฟนสักคนแล้วล่ะ”
“คู่ควงล่ะไม่ว่า”ปริญหัวเราะน้อยๆก่อนจะเอ่ยขยายความ
“จริงๆ พี่คิดว่าจะจบเรื่องราวของสองตระกูลเร็วๆนี้ ไม่อยากเป็นมันละมาเฟีย ไม่เท่
แถมเหนื่อย ใช่ไหมไอ้ป๊อป”
“อืม แล้วผู้หญิงที่แกว่าคือใคร”
“คอยดูสิวะ”เขาแทบอยากจะจับหัวไอ้เพื่อนตัวดีโขกกับโต๊ะอาหาร ถึงมันไม่บอกเขา
ก็พอจะรู้แล้วล่ะ เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี ความขัดแย้งนี้เกิดมาเนิ่นนานตั้งแต่รุ่นทวด หรืออาจ
จะนานกว่านั้น ไม่มีทางเลยที่จะกลับมาเป็นพันธมิตร ทางเลือกสุดท้ายที่จะยุติเรื่องนี้ได้ก็คงมีเพียง
ทางเดียว...ไม่ใครก็ใครต้องหายไป...
สายตาคมเฝ้ามองหน้าจอโทรศัพท์อย่างกำลังพินิจพิเคราะห์ว่าควรหรือไม่ที่เขาจะ
โทร.ไป ทำไมจิตใจเขาถึงเอาแต่หมกมุ่นอยู่แต่กับใบหน้าสวยหวานนั้น ทั้งที่มันไม่ควรจะเป็นแบบ
นั้นเลยสักนิด เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย ทั้งๆที่เพิ่งจะพบกันแท้ๆ และทั้งๆ
ที่เขาไม่ควรจะเข้าไปยุ่งกับเธอ แต่ทำไมเขาถึงบังคับตัวเองไม่ได้ ยิ่งเธอเข้ามาพัวพันในชีวิตของ
เขามากเท่าไหร่ ความปลอดภัยของเธอก็ยิ่งต้องลดน้อยลงตาม...
และเขาไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น
ก่อนที่เขาจะรักเธอเข้าจริงๆ ก่อนที่เธอจะเป็นผู้หญิงของเขา และก่อนที่ทุกอย่าง
จะสายเกินไป เขาคงทนไม่ได้ที่ต้องมองคนที่รักจากไป...เขาต้องห้ามใจตัวเอง!
“พี่ฟาง คุณภาณุอะไรนั่นเขาจีบพี่ฟางหรอ”
ใบหน้าสวยหวานของพิมประภายื่นเข้าไปถามพี่สาว ยิ่งเห็นธนันต์ธรญ์เอาแต่ยิ้มและ
หลบสายตาก็ยิ่งทำให้แน่ใจว่าพี่สาวของเธอมีใจให้ภาณุไม่น้อย
“พูดบ้าอะไรเนี่ยพิม เอาหน้าไปไกลๆน่า”ฝ่ามือเล็กผลักใบหน้าของเธอให้ออกห่าง
เธอจึงเดินกระเผลกๆอ้อมไปนั่งเก้าอี้ตัวตรงข้ามกับพี่สาว
“พิมว่าเขาก็ดูเป็นสุภาพบุรุษดีนะ หล่อด้วย”
“สุภาพบุรุษอะไรกันล่ะ เจอกันวันแรกรู้ไหมเขาลากพี่ขึ้นรถ ไม่รู้ถ้าพี่ไม่รีบลงมาจะทำ
อะไรพี่บ้าง”เธอคลี่ยิ้ม ก่อนจะเอ่ยเย้า
“จำรายละเอียดได้ขนาดนี้ สนใจเขาเหมือนกันล่ะซี้”
“เอ้ เรานี่พูดจาอะไรเนี่ย นี่ ใบมะกรูดซอยให้พี่ด้วย”ว่าแล้วร่างเล็กของพี่สาวก็เดินไป
ล้างผักทันที เธออดคิดไม่ได้ว่าถ้าหากมีผู้ชายดีๆสักคนมาดูแลพี่สาวของเธอคนนี้เธอจะรู้สึกดี
แค่ไหน อย่างน้อยก็ค่อยเบาใจขึ้นมาอีกหน่อย เธอนั้นไม่ใช่เพียงแค่ดูแลพี่สาวไม่ได้ กลับทำตัว
เป็นปัญหา ทำให้พี่สาวต้องมาห่วงอีก...
มาแล้วววววว เค้าเพิ่งเรียนพิเศษกลับมา อย่าเพิ่งโกรธน้า วันนี้มาตามสัญญาเลย
ขอเม้น+โหวต เป็นกำลังใจให้เราด้วยน้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
