ไฟในดวงใจ

 
 
 
 
                    ผ่านไป 1 เดือน ทุกชีวิตยังคงใช้ชีวิตตามอิสระของตัวเอง แก้วย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของโทโมะ โดยที่ป๊อปเองก็รู้แต่ไม่ได้ขัดขวางอะไร   เขื่อน ก็ประคบประงมเฟย์เป็นอย่างดี ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมกันเลยทีเดียว ส่วนตัวป๊อปเองก็เอาแต่ทำงานหนักจนแทบจะไม่มีเวลาพักผ่อน ไหนจะต้องเคลียร์งานโรงแรม ที่ฟางแอบโอนหุ้นส่วนทั้งหมดกลับคืนมาให้ ไหนจะติดตามเรื่องฟางอีก  ทางด้านฟางเองก็พยายามหมกมุ่นอยู่แต่เรื่องลูก เพื่อทำใจให้ลืมป๊อป แต่อาการของฟางไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่นัก เพราะเธอค่อยข้างจะแพ้ท้องหนักกว่าคนปกติ จนแม่เกิดอาการเป็นห่วง 
 
 
 
 
                    " เฟย์ นี่ตั๋วเครื่องบินนะ พรุ่งนี้พี่มารับ 2 ทุ่ม " โทโมะ แก้ว มาหาเฟย์เขื่อน ที่บ้านของเขื่อน 
 
 
 
 
 
                    " แล้วนี่พี่ป๊อปอยู่ไหน " แก้วเงยมองจนทั่วบ้าน แต่ก้ยังไม่เห็นป๊อป 
 
 
 
 
 
                    "เก็บตัวอยู่แต่ในห้องคะ กลับมาก็เข้าห้อง พอตื่นก็ออกจากบ้านไปเลย ข้าวปลาก็ไม่ค่อยจะทาน " เฟย์บ่นอย่างเป็นห่วง
 
 
 
 
 
                    " เธอขึ้นไปดูหน่อยดีกว่ามั้ย " โทโมะหันมาคุยกับแก้ว แก้วพยักๆหงิกๆ แล้วเดินขึ้นไป 
 
 
 
 
 
                    " แล้วพี่เขื่อนไปไหนซะหละ " โทโมะถาม 
 
 
 
 
 
                    " จัดเสื้อผ้าอยู่ข้างบนนู้นแหละ " เฟย์ทำปากจู๋เงยหน้าขึ้นมองชั้นบนของบ้าน
 
 
 
 
 
 
                    " หึ เป็นคนท้องนี่มันสบายแบบนี้นี่เอง " โทโมะแซวๆ
 
 
 
 
 
                    " ว่าแต่พี่เถอะ เมื่อไหร่แก้วจะท้องสักที " เฟย์เอาคืน
 
 
 
 
 
 
                    " เรื่อยๆ ไม่รีบบบบ " โทโมะอาย
 
 
 
 
 
 
 
                    " ไม่เป็นอะป่าวววว " เฟย์แซว โทโมะหน้าเจื่อนไป 
 
 
 
 
 
                    " เป็นไม่เป็นไม่รุ้ดิ ถึงเช้าเกือบทุกวันอะ" โทโมะพูดทะลึ่งใส่ เฟย์อายแทนจนต้องปรามให้หยุด 
 
 
 
 
 
                    " พูดอะไรก็ไม่รู้ "
 
 
 
 
 
 
 
 
                    ห้องป๊อป  แก้วยืนเคาะประตูอยู่พักใหญ่ ป๊อปก็ไม่ยอมเปิด เธอจึงตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปในห้อง  สภาพของป๊อปเท่าที่เธอเห็นมันดูไม่ดีเลย ป๊อปนั่งอยู่ปลายเตียง นั่งลงกับพื้นพิงปลายเตียงอย่างหมดสภาพ ในมือและข้างกายป๊อป มีแต่รูปฟางเต็มไปหมด ห้องก็มืด และอับ จนไม่หน้าอยู่  มันผิดกับป๊อปคนก่อนมากจริงๆ 
 
 
 
 
 
                    " ป๊อป " เธอก้าวเข้าไปหาป๊อป ก่อนจะนั่งลงตรงหน้าเค้า 
 
 
 
 
 
                    " ขอโทษนะที่เคยพรากแก้วกับโทโมะออกจากกัน ตอนนี้รู้ล้วว่ามันทรมานแค่ไหน " เขาพูดทั้งน้ำตา 
 
 
 
 
 
                    " ป๊อปรักฟาง ป๊อปก็ไปพาฟางกลับมาสิ " แก้วกุมมือป๊อปเอาไว้ 
 
 
 
 
 
                    " หาจนทั่วหมดแล้ว ไม่รู้จะไปตามหาที่ไหนแล้ว ฟางคงจะเกลียดป๊อปมาก " ป๊อปพูดทั้งน้ำตา
 
 
 
 
 
                    " ฟางเค้าบอกหรอ ว่าเค้าเกลียดป๊อปหนะ " แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
                    " เค้าบอกว่าจะออกไปจากชีวิตของป๊อป " 
 
 
 
 
 
                    " ก็แล้วป๊อปอยากจะให้เค้าออกไปหรือเปล่าหละ " แก้วพูด 
 
 
 
 
 
                    " ไม่อยาก ป๊อปก็ตามหาเค้าอยู่นี่ไง " ป๊อปเงยมองหน้าแก้ว 
 
 
 
 
 
                    " ถ้าได้เจอ ป๊อปต้องบอกรักฟาง แล้วห้ามแกล้งฟางอีกนะ " แก้วชี้นิ้วสั่ง
 
 
 
 
 
                    " จะดูแลเท่่าชีวิตเลย " ป๊อปพูด  แก้วมองหน้าป๊อปอย่างพิจารณา จะแกล้งต่อก็สงสาร เลยยื่นตั๋วเครื่องบินให้ป๊อป 
 
 
 
 
 
 
                     " อะไร " ป๊อปหยิบมาดูอย่างงง 
 
 
 
 
 
                    " พรุ่งนี้ เราจะไปหาฟางกัน " แก้วยิ้มหวานให้ป๊อป  ป๊อปช็อค นิ่งไป 
 
 
 
 
 
                    " หมายความว่ายังไง " เขายังคงอึ้ง
 
 
 
 
 
                    " ก็หมายความตามที่พูดอะแหละ " แก้วยิ้มกรุ่มกริ่ม
 
 
 
 
 
                    " นี่แปลว่าแก้วรู้มาตลอดหรอว่าฟางอยู่ที่ไหน " ป๊อปอึ้ง 
 
 
 
 
 
                    " ใช่ " แก้วขำ
 
 
 
 
 
                    " แก้ว ! " ป๊อปโกรธ 
 
 
 
 
 
                    " แก้วไม่เกี่ยวนะ โทโมะเค้าแค่อยากเอาคืนอะ " แก้วแอบสะใจ
 
 
 
 
 
 
                    " ให้มันได้อย่างงี้สิวะ กูอุส่าไปจ้างนักสืบเกือบสิบคน แม่ง " ป๊อปโวย
 
 
 
 
 
                    " นักสืบที่ว่า ก็แผนของโทโมะ คนของเค้าทั้งนั้น ^^ " แก้วยิ้มสะใจ 
 
 
 
 
 
                    ป๊อปช็อคไปรอบสอง
 
 
 
 
 
 
                    " นี่มันทำขนาดนี่เลยหรอมันกะเอาให้ป๊อปกระอักตายเลยใช่มั้ย " ป๊อปโวยต่อ 
 
 
 
 
 
 
                    " แผนนี่เค้าแก้แค้นแทนน้องสาวเค้า ^^ " แก้วยิ้มกวนๆ 
 
 
 
 
 
 
                    " ก็เลยปล่อยให้ป๊อปตามหาฟางอยู่เป็นเดือนๆ " ป๊อปน้อยใจ 
 
 
 
 
 
                    " ส่วนระยะเวลา แก้วกับพี่เขื่อนเป็นคนคิดเองหละ " แก้วยกมือยอมรับผิด 
 
 
 
 
 
                    " แก้ววววววว  " ป๊อปโวย
 
 
 
 
 
                    " แก้วให้ผ่านนะ แก้วเห็นแล้วว่าป๊อปรักฟางจริงๆ " แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
                    " ชั้ลก็ให้ผ่านนะ ชั้ลเห็นแล้วว่านายรักฟางจริง " แล้วอยู่ๆ โทโมะก็โผล่เข้ามาให้ห้องป๊อป 
 
 
 
 
 
 
                    " เฟย์ก็ให้ผ่านคะ " เฟย์ยืนหลบหลังโทโมะ โผล่หน้ามาพูด 
 
 
 
 
 
                    " ชั้ลก็ให้ผ่าน " เขื่อนตามมาติด ๆ
 
 
 
 
 
                    " ทุกคนรู้ ??? " ป๊อปช็อคไปอีกรอบ 
 
 
 
 
 
                    " yesssssss " ทุกคนตอบพร้อมกัน  ป๊อปพยักหน้าอย่างจำนน 
 
 
 
 
 
 
 
                    แล้วก็ถึงวันเวลาที่ต้องออกเดินทาง โดยป๊อปจะมีท่าทีตื้นเต้น กระดี้กระด้ามากกว่าคนอื่น และไม่วายที่ทุกคนจะเอ่ยปากแซวหนุ่มหล่อ 
 
 
 
 
 
 
                    " ป๊อป น้อยๆหน่อยเถอะ เค้าจะให้เค้าบ้านหรือเปล่า ยังไม่รู้เลยเนี่ย " แก้วเปิดประเด็นก่อนเลย 
 
 
 
 
 
                    " แต่เท่าๆที่ฟังมา ฟางก็ยังไม่หายโกรธนายเลยนะ " ตามมาด้วยโทโมะ 
 
 
 
 
 
                    " ไหนจะแม่อีกหละ ไปทำลูกสาวเค้าซะขนาดนั้น เค้าคงจะอภัยให้ง่ายๆอยู่หรอก " เฟย์ก็เอากับเค้าด้วย 
 
 
 
 
 
                    " แย่เลยวะป๊อป เป็นกูกูไม่ไปนะนั้นนะ " เขื่อนปิดประเด็น
 
 
 
 
 
                    " โอเค งั้นกูกลับละ " ป๊อปแกล้งหันหลังจะลากกระเป๋าเดินทางกลับ
 
 
 
 
 
                    " เห้ยยยยย !!!! " ทุกคนอุทานเป็นเสียงเดียวกัน  ป๊อปหยุดเดินแล้วหันกลับมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มทะเล้น 
 
 
 
 
 
                    " อะล่อเล่งงง ^_^" 
 
 
 
 
 
                    " ยังจะมีอารมร์มาล้อเล่น เดี๋ยวก็ได้รู้กัน " แก้วแซว
 
 
 
 
 
 
 
 
                    แล้วทุกคนก็มาถึงจุดหมายปลายทางอย่างปลอดภัย โดยมีลินดามารับทั้งหมดถึงสนามบิน 
 
 
                    ทันทีที่ลินดาและแก้วเจอหน้ากัน ทั้งคู่รีบโผล่กอดกันอย่างเร็ว 
 
 
 
 
 
 
                    " เป็นไงบ้างแก สบายดีมั้ยย " แก้วคลายกอดออก แล้วมองหน้าลินดาอย่าคิดถึง
 
 
 
 
                    " สบายดี คิดถึงแกมากเลยนะ แกเป็นไงบ้าง " ลินดาเองก็ไม่ต่างกัน 
 
 
 
 
 
                    " ชั้ลโอเค แต่เพิ่งโอเคไม่นานเนี่ยแหละ " แก้วเหลือบมองโทโมะ โทโมะนิ่งไป ลินดาอมยิ้ม 
 
 
 
 
 
 
                    " ผู้ชายของแก แผนสูงมาก ตัดสิน ตัดทุกอย่างไม่ให้ชั้ลติดต่อกับแกได้เลย " ลินดากระซิบ แกล้งให้ได้ยินกันแค่สองคน
 
 
 
 
 
                    " ว่าแล้ว ทำไมส่งเมลล์มาทุกครั้ง แกก็ไม่เคยจะตอบกลับไป " แก้วกระซิบตอบ
 
 
 
 
 
 
                    " แอ๊ม ๆ " โทโมะกระแอม ขัดทั้งคู่ " ไปหาแม่ได้แล้ว ลินดา " แล้วเขาก็ทำเสียงดุใส่ลินดา เพราะไม่อยากจะให้มาพูดคุยถึงเรื่องนั้นอีก 
 
 
 
 
 
                    " เชิญทุกคนทางนี้คะ " ลินดาผายมือออก แล้วเดินนำไปพร้อมกับแก้ว
 
 
 
 
 
 
                    " ฟางเป็นไงบ้าง  แก้วถามอย่างเป็นห่วง  "
 
 
 
 
 
                    " ก็โอกอ๊าก โอกอ๊าก ทั้งวันแหละแก แพ้หนักมากกก สงสัยได้แฝดหละมั้ง " ลินดาพูดเบาๆ 
 
 
 
 
 
                    " เงียยบๆไว้นะ ป๊อปยังไม่รุ้เรื่องนี้ " แก้วทำมือจุีๆ ลินดาพยักหน้า ก่อนจะเหลือบองป๊อป 
 
 
 
 
 
 
 
                    แล้วทั้งหมดก็มาถึงบ้าน แม่ใหญ่ 
 
 
 
 
 
 
                    " โทโมะ เฟย์ มาหาแม่สิลูก " แม่น้ำตาซึม เมื่อเห็นหน้าโทโมะกับเฟย์ เธออ้าแขนรับทั้งคู่ โทโมะเฟย์ ไม่รอช้า รีบเข้าไปกอดแม่ทันที 
 
 
 
 
 
                    " ผมขอโทษนะครับ เฟย์ก็ขอโทษนะคะแม่ " ทั้งคู่คลายกอดออก ก่อนจะกราบตักผู้เป็นแม่ 
 
 
 
 
 
                    " ไม่เป็นไรลูกไม่เป็นไร เอาของไปเก็บข้างในนะ " แม่พูด ก่อนจะเช็ดน้ำตา
 
 
 
 
 
                    " ไง ลูกสะใภ้ ลูกเขย เข้ามานี่สิจ่ะ " แม่หันไปมองแก้วกับเขื่อน ทั้งคู่ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเข้ามาหาแม่ 
 
 
 
 
 
                    " รีบๆมาขอยัยเฟย์เร็วๆนะ แม่รออยู่ " แม่โอบหน้าเขื่อน ก่อนจะยิ้มหวานให้กับเขา 
 
 
 
 
                    " กะจะมาขอรอบนี้เลยแหละครับแม่ ^^ " เขื่อนพูด แม่แบะปากใส่อย่างหมั่นไส้ 
 
 
 
 
 
                    " แก้ว แม่ขอโทษแทนโทโมะด้วยนะลูกนะ ให้อภัยลูกชายของแม่ด้วยนะ " แม่โอบหน้าแก้ว แววตาของเธอมองใบหน้าสวยอย่างรู้สึกผิด 
 
 
 
 
 
                    " หนูให้อภัยเค้าแล้วคะแม่ ^^ " แก้วยิ้มหวานให้
 
 
 
 
 
                    " แล้วเดี๋ยวแม่จะไปขอนะ แต่งพร้อมกับเฟย์ กับเขื่อนไปเลยแล้วกัน " แม่พูด แก้วเขิล
 
 
 
 
 
                    " แม่ใหญ่ แล้วป๊อปหละ " ป๊อปไม่รีรอ รีบคล้านเข้าไปหาแม่ใหญ่ 
 
 
 
 
 
                    " ส่วนเธอ ชั้ลไม่ยกลูกสาวให้ !!! " แม่ใหญ่พูดขึ้นเสียง จนป๊อปหน้าซีดไป พูดจบก็เดินเข้าห้องไปทันที ป๊อปหน้าเสีย ทำตัวไม่ถูก คนอื่นๆ หันมองหน้ากันว่าจะเอาไงต่อดี