ไฟในดวงใจ

9.6

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.30 น.

  47 ตอน
  1113 วิจารณ์
  73.43K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 00.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

45) ฟางท้อง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

                   ต่างประเทศ 

 

 

 

 

                    ฟางตะเกียกตะกายรีบลุกขึ้นจากที่นอน แล้ววิ่งเขาห้องน้ำอย่างเร็ว เธอเปิดประตูวิ่งตรงไปที่อ่างน้ำ ก่อนจะอ้วกออกมา 

 

 

 

 

 

                    " อั๊วว  อั๊วววว  อั๊ววววว " เสียงของฟางมันดังลั่นออกมาข้างนอก แม่และลินดาหันมองหน้ากันด้วยความสงสัย 

 

 

 

 

 

                    " พี่ฟางเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วนะคะแม่ใหญ่ " ลินดาพูด ก่อนจะมองตรงไปที่ห้องของฟาง 

 

 

 

 

 

                    " ใช่ กินอะไรก็ไม่ค่อยได้ เหม็นไปหมด อาการไม่ค่อยจะดีเลยนะ " แม่ขมวดคิ้ว ก่อนจะมองไปที่ห้องฟาง

 

 

 

 

 

                    " นี่ถ้าพี่ฟางแต่งงานแล้ว  ลินดาคงจะคิดว่าพี่ฟางแพ้ท้องอยู่แน่ๆเลยคะแมใหญ่ " ลินดาพูด ผู้เป็นแม่ฉุนคิด ก่อนจะลุกเดินเข้าไปในห้องของฟาง 

 

 

 

 

 

                    ฟางอ้วกจนหมแรง ฟุบนั่งลงข้างประตูห้องน้ำ 

 

 

 

 

 

 

                    " ฟางเป็นอะไรไปลูก ดูไม่ค่อยดีเลยนะ แม่ว่าไปหาหมอดีกว่ามั้ย " แม่นั่งยองๆลงข้างๆฟาง 

 

 

 

 

 

 

                    " ไม่คะ ไม่ไป ฟางไม่ไปหาหมอ " ดวงตาหวานเหลือกหลากเหมือนกลัวอะไรสักอย่าง จนผูเป็นแม่ผิดสังเกต

 

 

 

 

 

                    " แม่ฟางอาการไม่ดีเลยนะ กินอะไรก็ไม่ได้ อ้วกตลอดเลยเนี่ย ยังกันคนแพ้ท้อง " แม่แกล้งพูดไปเพราะต้องการจะจับผิดฟาง  

 

 

 

 

 

                    ท้อง ???  ฟางหน้าถอดสีทันทีที่ได้ยินคำพูดของแม่ 

 

 

 

 

 

 

                    " ฟางไม่ได้ท้องนะแม่ ฟางไม่ได้ท้องฟางแค่เป็นโรคกระเพาะเฉยๆ " ฟางพูดอย่างลุกลี้ลุกลน

 

 

 

 

 

                    " งั้นก็ไปเอายามากินซะ จะได้หายไวๆ " แม่พูดต่อ 

 

 

 

 

 

                    " ได้คะ เดี๋ยวฟางจะไปซื้อยามากินนะคะ " ฟางยินรับคำทันที 

 

 

 

 

 

                    " งั้นก็ไปเลย แม่มีตรวจพอดี " แม่จับมือฟาง ก่อนจะลุกขึ้นยืน ฟางรั้งไว้ไม่ยอมไป

 

 

 

 

 

                    " แม่คะ ตอนนี้ฟางยังไงไม่ได้นะ คือ คือฟางปวดหัว นะคะ อยากจะนอนพักก่อนน " ฟางรีบหาข้ออ้างทันที 

 

 

 

 

 

                    " อื้ม ก็ได้ งั้นแม่ไปก่อนนะ แล้วเจอกันลูก " แล้วอยู่ๆ แม่ก็ทำหน้านิ่งๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป 

 

 

 

 

 

 

                    " เฝ้าไว้ให้ดี อย่าให้พี่ฟางหนีไปไหน " ผู้เป็นแม่เดินมากระซิบกับลินดา ก่อนจะจ้ำเท้าออกจากห้องอย่างไว 

 

 

 

 

 

 

                    " แม่ใหญ่ แม่ใหญ่คะ " ลินดามองแม่ใหญ่ที่เดินออกจากห้องไปด้วยสีหน้าที่งงจัด ก่อนจะหันกลับไปมองหองของฟางที่ยังคงปิดสนิท เมื่อแม่ใหญ่เดินออกมา 

 

 

 

 

 

 

 

                    เกือบ 2 ชั่วโมง แม่ใหญ่ก็กลับมา พร้อมกับคุณหมอ 

 

 

 

 

 

 

                    " พี่ฟางหละ " แม่ใหญ่ทักขึ้นทันทีที่เข้ามาในห้อง ลินดาชี้ไปที่ห้องของฟาง แม่ใหญ่ก็เดินนำหน้าคุณหมอเข้าไปในห้องทันที

 

 

 

 

 

                    " แม่กลับมาแล้วหรอคะ " ฟางงัยเงียตื่นขึ้นมา เธอพยามลุกขึ้นนั่งเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องที่เปิดออก พร้อมกับเสียงของคนที่เดินเข้ามา

 

 

 

 

 

                    " หมอ  ! " เธออุทานเสียงหลงเมื่อเห็นถึงคนที่ยืนอยู่ตรงข้างกับแม่ของเธอ ฟางจะลุกหนี 

 

 

 

 

 

                    " หยุดเดี๋ยวนี่  แล้วนอนลงที่เดิม ! " แม่ออกคำสั่ง ฟางหยุดนิ่ง ก่อนจะกลับมานอนที่เดิม  เธอถามใจเข้าออกถี่มาก จนมันทำให้ผู้เป็นแม่รู้สึกเหมือนฟางกำลังปิดบังอะไรเธออยู่

 

 

 

 

 

                    " ตรวจได้เลยคะ คุณหมอ " แม่พูด หมอพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปที่เตียงของฟาง เธอสะดุ้งเล็กน้อย แล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น  น้ำตาเธอค่อยๆไหนออกมา 

 

 

 

 

                    หมอให้เวลาตรวจอยู่เกือบสิบนาที ก็เก็บเครื่องมือเข้ากระเป๋า 

 

 

 

 

 

 

                    " ลูกดิฉันเป็นอะไรคะ " เธอถามด้วยความเป็นห่วงระคนสงสัย

 

 

 

 

 

 

                    " ยินดีด้วยนะครับ คุณกำลังจะมีหลาน ^^ " หมอยิ้มแสดงความดีใจ 

 

 

 

 

 

                    แม่ช็อค ตาค้าง ก่อนจะหันไปมองหน้าฟาง ที่ยังเบือนหน้าหนีเธออยู่ 

 

 

 

 

 

 

 

                    " หมอแนะนำให้ไปฝากครรภ์ที่โรงพยาบาลนะครับ " หมอพูด แม่พยักหน้า 

 

 

 

 

 

 

                    แม่เดินลงมาส่งหมอที่ลานจอดรถ เธอแทบจะล้มทั้งยืนที่รู้ว่าลูกสาวตัวเองท้อง หลังจากที่หมอขึ้นรถไป แม่ก็พาร่างที่ไร้สติกลับขึ้นมาบนห้อง ก่อนจะเข้าไปคุยกับฟาง 

 

 

 

 

 

 

                    " กับใครลูก " เธอเดินเข้าไปนั่งบนเตียงแล้วจับมือลูกสาวที่ซุกหน้าร้องไห้อย่างหนัก 

 

 

 

 

                    " แม่คะ ฟางไม่ยากพูดถึงเค้าอีกแล้ว " ฟางพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

                    " แม่ต้องรู้ว่าเค้าเป็นใคร ลูกต้องบอกแม่นะฟาง " เธอพูดอย่างใจเย็น 

 

 

 

 

 

                    " ฟางไม่อยากยุ่งกับเค้าอีกแล้ว แม่อย่าถามฟางเรื่องนี้อีกได้มั้ย "  

 

 

 

 

 

                    " งั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่จะไปหาคำตอบจากพี่โทโมะเอง " แม่พูดจบ จะลุกออกจากเตียง ฟางตกใจรีบลุกขึ้นมารั้งแม่เอาไว้ 

 

 

 

 

 

 

                    " แม่คะ ฮึก ฮึก ฟางขอร้องหละนะอย่าไปยุ่งกับเค้าอีกเลยนะ ฮืออ ฮืออ ฮือออ "  ฟางพูดทั้งน้ำตา เธอกอดรั้งแม่เอาไว้เพื่อขอความเห็นใจ

 

 

 

 

 

 

                    " ฟางยังเห็นแม่เป็นแม่อยู่หรือเปล่า ฟางเข้าใจความรู้สึกของแม่บ้างมั้ย ที่ลูกตัวเองท้องไม่มีพ่อแบบนี้  ฟางไม่คิดว่าแม่จะเสียใจบ้างหรอที่เห็นฟางในสภาพแบบนี้ " แม่น้ำตาไหล

 

 

 

 

 

 

                    " ฟางอยู่ได้นะแม่  แค่มีแม่ฟางก็อยู่ได้แล้ว ฟางไม่ได้ต้องการเค้าเลย " ฟางพูด 

 

 

 

 

 

                    " แล้วถามหลานของแม่หรือเปล่า ว่าเค้าต้องการพ่อมั้ย " แม่หันมาหาฟาง  ฟางเงียบไป 

 

 

 

 

 

                    " มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ทีผู้หญิงจะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้นะลูก " แม่พูด 

 

 

 

 

 

 

                    " แต่ฟาง.... " ฟางจะพูด 

 

 

 

 

 

 

                    " ฟางรักเค้าหรือเปล่าลูก " แม่ถามจริงจัง ฟางรีบหลบตา ไม่กล้าตอบ ผู้เป็นแม่ก็รู้ทันทีว่าเธอคิดยังไงกับผู้ชายคนนั้น 

 

 

 

 

 

                    " เค้าเกลียดฟาง ฟางทนอยู่กับคนที่เกลียดฟางไม่ได้หรอกคะแม่ " ฟางพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

                    " เค้าที่ว่า นั้นใคร " แม่ถามต่อ 

 

 

 

 

 

 

                    " ..... " ฟางไม่ตอบ 

 

 

 

 

 

                    " สรุป คือ ฟางจะไม่บอกแม่ใช่มั้ย " แม่พูด ฟางนิ่งไป เอาแต่ร้องไห้ 

 

 

 

 

 

                    " โอเค งั้นแม่จะไปถามจากโทโมะเอง "  แม่พูด แล้วลุกจะเดินออกจากห้องไป 

 

 

 

 

 

 

                     " เค้าเป็นน้องชายของพี่เขื่อน ! " สุดท้ายฟางก็หลุดพูดออกมา  เธอรู้ดีว่าหากแม่เธอไปหาโทโมะ ทุกอย่างมันคงจะวุ่นวายไปมากกว่านี่แน่นนอน 

 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อปหรอ " เธออึ้งไป ก่อนจะหันมาถามฟางเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง 

 

 

 

 

 

                    " แม่รู้จักพี่ป๊อปด้วยหรอ " ฟางเองก็อึ้งไปไม่ต่างกัน แม่รีบเดินเข้ามานั่งข้างๆฟาง

 

 

 

 

 

 

                    " มันเกิดอะไรขึ้นฟาง  เล่าให้แม่ฟังทั้งหมดเลยนะ " แม่ทั้งตกใจทั้งกลัว 

 

 

 

 

                    ฟางเล่าทุกอย่างให้แม่ฟังทั้งหมด ทั้งเรื่องที่ตนกับโทโมะหนีแม่ไปและให้ลินดามาดูแล ทั้งเรื่องที่ตนและโทโมะเปลี่ยนชื่อ ทั้งเรื่องที่ตนไปหลอกป๊อปและเรื่องที่โทโมะไปทำร้ายแก้ว เล่าจนหมดแม้กระทั้งตอนที่เธอรู้ความจริงและพยายามง้อป๊อป แต่มีเรื่องเดียวที่เธอไม่เล่าคือเรื่องที่ป๊อปทำร้ายเธอในวันนั้น 

 

 

 

 

 

 

                    " โธ่ว ฟางง  แม่บอกกี่ครั้ง ทำไมลูกถึงไม่ฟังแม่บ้างเลย " แม่น้ำตาไหลพราก เธอรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี และพยยามเล่าทุกอย่างให้ทั้งคู่ฟัง แต่ก็เหมือนจะไร้ประโยชน์เมื่อทั้งคู่ไม่ฟังอะไรเลย

 

 

 

 

 

                    " หนูผิดไปแล้ว หนูเลยต้องมาชดใช้กรรมอยู่แบบนี้ไงคะ " ฟางพูด 

 

 

 

 

 

 

                    " แล้วป๊อปเค้ารู้แล้วยังว่าหนูท้อง " แม่สงสารฟางจับใจ

 

 

 

 

 

                    " หนูไม่อยากบอกเค้าคะ หนูไม่อยากจะยุ่งวุ่นวายกับชีวิตของเค้าอีกแล้ว หนูทำให้ชีวิตเค้าวุ่วายมามากพอแล้วคะ " ฟางพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

                    " แต่แม่ไม่อยากให้ฟางทุกข์ทรมานแบบนี้นะ " แม่พูด 

 

 

 

 

 

 

                     " หนูรักเค้า แต่เค้าเกลียดหนู ถ้าเราอยู่ด้วยกัน หนูคงจะแย่กว่ากาารที่หนูต้องอยู่คนเดียว " ฟางพูด แม่นิ่งคิด 

 

 

 

 

 

                    " แล้วหนูจะเอายังไงต่อไปหละฟาง " 

 

 

 

 

 

                    " หนูจะอยู่กับแม่กับลูกที่นี่ และจะไม่กลับไปที่นั่นอีกคะ " ฟางพูดเสียงหนักแน่น 

 

 

 

 

 

 

                    " หนูจะอยู่ได้จริงๆหรอ " แม่สงสารฟาง 

 

 

 

 

 

                    " คะ หนูอยู่ได้ " ฟางพูดอย่างมั่นใจ แม่พยักหน้าอย่างหนักใจ 

 

 

 

 

 

                    " แล้วเฟย์กับโทโมะ เมื่อไหร่จะกลับมาหาแม่ " แม่ถาม

 

 

 

 

 

                    " คงอีกไม่นานหรอกคะ เฟย์เค้ามีความสุขกับพี่เขื่อน ส่วนพี่โทโมะ เค้าก็รักแก้วมาก เค้าคงจะทำทุกอย่างให้แก้วให้อภัยเค้า " ฟางพูด 

 

 

 

 

 

                    " แล้วถ้าป๊อปเค้ารักฟาง ฟางจะ... " แม่ยังพูดไม่จบ 

 

 

 

 

 

                    " เค้าไม่ได้รักฟางคะ เค้า เกลียด ฟาง " ฟางพูดชัดทุกคำ แม่ถอดหายใจ มองหน้าฟางด้วยความหนักใจ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา