ไฟในดวงใจ

9.6

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.30 น.

  47 ตอน
  1113 วิจารณ์
  72.68K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 00.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

46) ตามหาฟาง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

                    ผ่านไป 1 เดือน ทุกชีวิตยังคงใช้ชีวิตตามอิสระของตัวเอง แก้วย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของโทโมะ โดยที่ป๊อปเองก็รู้แต่ไม่ได้ขัดขวางอะไร   เขื่อน ก็ประคบประงมเฟย์เป็นอย่างดี ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมกันเลยทีเดียว ส่วนตัวป๊อปเองก็เอาแต่ทำงานหนักจนแทบจะไม่มีเวลาพักผ่อน ไหนจะต้องเคลียร์งานโรงแรม ที่ฟางแอบโอนหุ้นส่วนทั้งหมดกลับคืนมาให้ ไหนจะติดตามเรื่องฟางอีก  ทางด้านฟางเองก็พยายามหมกมุ่นอยู่แต่เรื่องลูก เพื่อทำใจให้ลืมป๊อป แต่อาการของฟางไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่นัก เพราะเธอค่อยข้างจะแพ้ท้องหนักกว่าคนปกติ จนแม่เกิดอาการเป็นห่วง 

 

 

 

 

                    " เฟย์ นี่ตั๋วเครื่องบินนะ พรุ่งนี้พี่มารับ 2 ทุ่ม " โทโมะ แก้ว มาหาเฟย์เขื่อน ที่บ้านของเขื่อน 

 

 

 

 

 

                    " แล้วนี่พี่ป๊อปอยู่ไหน " แก้วเงยมองจนทั่วบ้าน แต่ก้ยังไม่เห็นป๊อป 

 

 

 

 

 

                    "เก็บตัวอยู่แต่ในห้องคะ กลับมาก็เข้าห้อง พอตื่นก็ออกจากบ้านไปเลย ข้าวปลาก็ไม่ค่อยจะทาน " เฟย์บ่นอย่างเป็นห่วง

 

 

 

 

 

                    " เธอขึ้นไปดูหน่อยดีกว่ามั้ย " โทโมะหันมาคุยกับแก้ว แก้วพยักๆหงิกๆ แล้วเดินขึ้นไป 

 

 

 

 

 

                    " แล้วพี่เขื่อนไปไหนซะหละ " โทโมะถาม 

 

 

 

 

 

                    " จัดเสื้อผ้าอยู่ข้างบนนู้นแหละ " เฟย์ทำปากจู๋เงยหน้าขึ้นมองชั้นบนของบ้าน

 

 

 

 

 

 

                    " หึ เป็นคนท้องนี่มันสบายแบบนี้นี่เอง " โทโมะแซวๆ

 

 

 

 

 

                    " ว่าแต่พี่เถอะ เมื่อไหร่แก้วจะท้องสักที " เฟย์เอาคืน

 

 

 

 

 

 

                    " เรื่อยๆ ไม่รีบบบบ " โทโมะอาย

 

 

 

 

 

 

 

                    " ไม่เป็นอะป่าวววว " เฟย์แซว โทโมะหน้าเจื่อนไป 

 

 

 

 

 

                    " เป็นไม่เป็นไม่รุ้ดิ ถึงเช้าเกือบทุกวันอะ" โทโมะพูดทะลึ่งใส่ เฟย์อายแทนจนต้องปรามให้หยุด 

 

 

 

 

 

                    " พูดอะไรก็ไม่รู้ "

 

 

 

 

 

 

 

 

                    ห้องป๊อป  แก้วยืนเคาะประตูอยู่พักใหญ่ ป๊อปก็ไม่ยอมเปิด เธอจึงตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปในห้อง  สภาพของป๊อปเท่าที่เธอเห็นมันดูไม่ดีเลย ป๊อปนั่งอยู่ปลายเตียง นั่งลงกับพื้นพิงปลายเตียงอย่างหมดสภาพ ในมือและข้างกายป๊อป มีแต่รูปฟางเต็มไปหมด ห้องก็มืด และอับ จนไม่หน้าอยู่  มันผิดกับป๊อปคนก่อนมากจริงๆ 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อป " เธอก้าวเข้าไปหาป๊อป ก่อนจะนั่งลงตรงหน้าเค้า 

 

 

 

 

 

                    " ขอโทษนะที่เคยพรากแก้วกับโทโมะออกจากกัน ตอนนี้รู้ล้วว่ามันทรมานแค่ไหน " เขาพูดทั้งน้ำตา 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อปรักฟาง ป๊อปก็ไปพาฟางกลับมาสิ " แก้วกุมมือป๊อปเอาไว้ 

 

 

 

 

 

                    " หาจนทั่วหมดแล้ว ไม่รู้จะไปตามหาที่ไหนแล้ว ฟางคงจะเกลียดป๊อปมาก " ป๊อปพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

                    " ฟางเค้าบอกหรอ ว่าเค้าเกลียดป๊อปหนะ " แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

                    " เค้าบอกว่าจะออกไปจากชีวิตของป๊อป " 

 

 

 

 

 

                    " ก็แล้วป๊อปอยากจะให้เค้าออกไปหรือเปล่าหละ " แก้วพูด 

 

 

 

 

 

                    " ไม่อยาก ป๊อปก็ตามหาเค้าอยู่นี่ไง " ป๊อปเงยมองหน้าแก้ว 

 

 

 

 

 

                    " ถ้าได้เจอ ป๊อปต้องบอกรักฟาง แล้วห้ามแกล้งฟางอีกนะ " แก้วชี้นิ้วสั่ง

 

 

 

 

 

                    " จะดูแลเท่่าชีวิตเลย " ป๊อปพูด  แก้วมองหน้าป๊อปอย่างพิจารณา จะแกล้งต่อก็สงสาร เลยยื่นตั๋วเครื่องบินให้ป๊อป 

 

 

 

 

 

 

                     " อะไร " ป๊อปหยิบมาดูอย่างงง 

 

 

 

 

 

                    " พรุ่งนี้ เราจะไปหาฟางกัน " แก้วยิ้มหวานให้ป๊อป  ป๊อปช็อค นิ่งไป 

 

 

 

 

 

                    " หมายความว่ายังไง " เขายังคงอึ้ง

 

 

 

 

 

                    " ก็หมายความตามที่พูดอะแหละ " แก้วยิ้มกรุ่มกริ่ม

 

 

 

 

 

                    " นี่แปลว่าแก้วรู้มาตลอดหรอว่าฟางอยู่ที่ไหน " ป๊อปอึ้ง 

 

 

 

 

 

                    " ใช่ " แก้วขำ

 

 

 

 

 

                    " แก้ว ! " ป๊อปโกรธ 

 

 

 

 

 

                    " แก้วไม่เกี่ยวนะ โทโมะเค้าแค่อยากเอาคืนอะ " แก้วแอบสะใจ

 

 

 

 

 

 

                    " ให้มันได้อย่างงี้สิวะ กูอุส่าไปจ้างนักสืบเกือบสิบคน แม่ง " ป๊อปโวย

 

 

 

 

 

                    " นักสืบที่ว่า ก็แผนของโทโมะ คนของเค้าทั้งนั้น ^^ " แก้วยิ้มสะใจ 

 

 

 

 

 

                    ป๊อปช็อคไปรอบสอง

 

 

 

 

 

 

                    " นี่มันทำขนาดนี่เลยหรอมันกะเอาให้ป๊อปกระอักตายเลยใช่มั้ย " ป๊อปโวยต่อ 

 

 

 

 

 

 

                    " แผนนี่เค้าแก้แค้นแทนน้องสาวเค้า ^^ " แก้วยิ้มกวนๆ 

 

 

 

 

 

 

                    " ก็เลยปล่อยให้ป๊อปตามหาฟางอยู่เป็นเดือนๆ " ป๊อปน้อยใจ 

 

 

 

 

 

                    " ส่วนระยะเวลา แก้วกับพี่เขื่อนเป็นคนคิดเองหละ " แก้วยกมือยอมรับผิด 

 

 

 

 

 

                    " แก้ววววววว  " ป๊อปโวย

 

 

 

 

 

                    " แก้วให้ผ่านนะ แก้วเห็นแล้วว่าป๊อปรักฟางจริงๆ " แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลก็ให้ผ่านนะ ชั้ลเห็นแล้วว่านายรักฟางจริง " แล้วอยู่ๆ โทโมะก็โผล่เข้ามาให้ห้องป๊อป 

 

 

 

 

 

 

                    " เฟย์ก็ให้ผ่านคะ " เฟย์ยืนหลบหลังโทโมะ โผล่หน้ามาพูด 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลก็ให้ผ่าน " เขื่อนตามมาติด ๆ

 

 

 

 

 

                    " ทุกคนรู้ ??? " ป๊อปช็อคไปอีกรอบ 

 

 

 

 

 

                    " yesssssss " ทุกคนตอบพร้อมกัน  ป๊อปพยักหน้าอย่างจำนน 

 

 

 

 

 

 

 

                    แล้วก็ถึงวันเวลาที่ต้องออกเดินทาง โดยป๊อปจะมีท่าทีตื้นเต้น กระดี้กระด้ามากกว่าคนอื่น และไม่วายที่ทุกคนจะเอ่ยปากแซวหนุ่มหล่อ 

 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อป น้อยๆหน่อยเถอะ เค้าจะให้เค้าบ้านหรือเปล่า ยังไม่รู้เลยเนี่ย " แก้วเปิดประเด็นก่อนเลย 

 

 

 

 

 

                    " แต่เท่าๆที่ฟังมา ฟางก็ยังไม่หายโกรธนายเลยนะ " ตามมาด้วยโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " ไหนจะแม่อีกหละ ไปทำลูกสาวเค้าซะขนาดนั้น เค้าคงจะอภัยให้ง่ายๆอยู่หรอก " เฟย์ก็เอากับเค้าด้วย 

 

 

 

 

 

                    " แย่เลยวะป๊อป เป็นกูกูไม่ไปนะนั้นนะ " เขื่อนปิดประเด็น

 

 

 

 

 

                    " โอเค งั้นกูกลับละ " ป๊อปแกล้งหันหลังจะลากกระเป๋าเดินทางกลับ

 

 

 

 

 

                    " เห้ยยยยย !!!! " ทุกคนอุทานเป็นเสียงเดียวกัน  ป๊อปหยุดเดินแล้วหันกลับมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มทะเล้น 

 

 

 

 

 

                    " อะล่อเล่งงง ^_^" 

 

 

 

 

 

                    " ยังจะมีอารมร์มาล้อเล่น เดี๋ยวก็ได้รู้กัน " แก้วแซว

 

 

 

 

 

 

 

 

                    แล้วทุกคนก็มาถึงจุดหมายปลายทางอย่างปลอดภัย โดยมีลินดามารับทั้งหมดถึงสนามบิน 

 

 

                    ทันทีที่ลินดาและแก้วเจอหน้ากัน ทั้งคู่รีบโผล่กอดกันอย่างเร็ว 

 

 

 

 

 

 

                    " เป็นไงบ้างแก สบายดีมั้ยย " แก้วคลายกอดออก แล้วมองหน้าลินดาอย่าคิดถึง

 

 

 

 

                    " สบายดี คิดถึงแกมากเลยนะ แกเป็นไงบ้าง " ลินดาเองก็ไม่ต่างกัน 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลโอเค แต่เพิ่งโอเคไม่นานเนี่ยแหละ " แก้วเหลือบมองโทโมะ โทโมะนิ่งไป ลินดาอมยิ้ม 

 

 

 

 

 

 

                    " ผู้ชายของแก แผนสูงมาก ตัดสิน ตัดทุกอย่างไม่ให้ชั้ลติดต่อกับแกได้เลย " ลินดากระซิบ แกล้งให้ได้ยินกันแค่สองคน

 

 

 

 

 

                    " ว่าแล้ว ทำไมส่งเมลล์มาทุกครั้ง แกก็ไม่เคยจะตอบกลับไป " แก้วกระซิบตอบ

 

 

 

 

 

 

                    " แอ๊ม ๆ " โทโมะกระแอม ขัดทั้งคู่ " ไปหาแม่ได้แล้ว ลินดา " แล้วเขาก็ทำเสียงดุใส่ลินดา เพราะไม่อยากจะให้มาพูดคุยถึงเรื่องนั้นอีก 

 

 

 

 

 

                    " เชิญทุกคนทางนี้คะ " ลินดาผายมือออก แล้วเดินนำไปพร้อมกับแก้ว

 

 

 

 

 

 

                    " ฟางเป็นไงบ้าง  แก้วถามอย่างเป็นห่วง  "

 

 

 

 

 

                    " ก็โอกอ๊าก โอกอ๊าก ทั้งวันแหละแก แพ้หนักมากกก สงสัยได้แฝดหละมั้ง " ลินดาพูดเบาๆ 

 

 

 

 

 

                    " เงียยบๆไว้นะ ป๊อปยังไม่รุ้เรื่องนี้ " แก้วทำมือจุีๆ ลินดาพยักหน้า ก่อนจะเหลือบองป๊อป 

 

 

 

 

 

 

 

                    แล้วทั้งหมดก็มาถึงบ้าน แม่ใหญ่ 

 

 

 

 

 

 

                    " โทโมะ เฟย์ มาหาแม่สิลูก " แม่น้ำตาซึม เมื่อเห็นหน้าโทโมะกับเฟย์ เธออ้าแขนรับทั้งคู่ โทโมะเฟย์ ไม่รอช้า รีบเข้าไปกอดแม่ทันที 

 

 

 

 

 

                    " ผมขอโทษนะครับ เฟย์ก็ขอโทษนะคะแม่ " ทั้งคู่คลายกอดออก ก่อนจะกราบตักผู้เป็นแม่ 

 

 

 

 

 

                    " ไม่เป็นไรลูกไม่เป็นไร เอาของไปเก็บข้างในนะ " แม่พูด ก่อนจะเช็ดน้ำตา

 

 

 

 

 

                    " ไง ลูกสะใภ้ ลูกเขย เข้ามานี่สิจ่ะ " แม่หันไปมองแก้วกับเขื่อน ทั้งคู่ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเข้ามาหาแม่ 

 

 

 

 

 

                    " รีบๆมาขอยัยเฟย์เร็วๆนะ แม่รออยู่ " แม่โอบหน้าเขื่อน ก่อนจะยิ้มหวานให้กับเขา 

 

 

 

 

                    " กะจะมาขอรอบนี้เลยแหละครับแม่ ^^ " เขื่อนพูด แม่แบะปากใส่อย่างหมั่นไส้ 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว แม่ขอโทษแทนโทโมะด้วยนะลูกนะ ให้อภัยลูกชายของแม่ด้วยนะ " แม่โอบหน้าแก้ว แววตาของเธอมองใบหน้าสวยอย่างรู้สึกผิด 

 

 

 

 

 

                    " หนูให้อภัยเค้าแล้วคะแม่ ^^ " แก้วยิ้มหวานให้

 

 

 

 

 

                    " แล้วเดี๋ยวแม่จะไปขอนะ แต่งพร้อมกับเฟย์ กับเขื่อนไปเลยแล้วกัน " แม่พูด แก้วเขิล

 

 

 

 

 

                    " แม่ใหญ่ แล้วป๊อปหละ " ป๊อปไม่รีรอ รีบคล้านเข้าไปหาแม่ใหญ่ 

 

 

 

 

 

                    " ส่วนเธอ ชั้ลไม่ยกลูกสาวให้ !!! " แม่ใหญ่พูดขึ้นเสียง จนป๊อปหน้าซีดไป พูดจบก็เดินเข้าห้องไปทันที ป๊อปหน้าเสีย ทำตัวไม่ถูก คนอื่นๆ หันมองหน้ากันว่าจะเอาไงต่อดี 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา