ไฟในดวงใจ

 

 

 

 

                    เรือของเป้ แล่นออกสู่กลางทะเล โดยมีเรือของอธิคมตามมาติดๆ เสียงปืนจากเรือของอธิคมดังขึ้นมาย่างไม่ขาดสาย โดยพวกของเขาหันกระบอกปืนมาที่เรือของเป้ 

 

 

 

 

                    " มาหลบหลังชั้ลสิ " โทโมะดึงแก้วให้มาหลบหลังตัวเอง แก้วขัดขืน โทโมะออกแรงดึงแก้วจนแก้วถลำมาชนกับแผ่นหลังกว้างของเขา  

 

 

 

                    ป๊อปนั่งจ้องการกระทำของโทโมะอย่างไม่พอใจ เขาจะออกไม่ขว้าง แต่กลับโดยเขื่อนขว้างตัวเขาเองไว้ซะก่อน 

 

 

 

 

 

                    " กูไม่ชอบ " แล้วสรรพนามของป๊อป ก็พอจะทำให้เขื่อนรู้ทันที ว่าป๊อปไม่พอใจมากขนาดไหน

 

 

 

 

 

                    " ไอป๊อป ! " เขื่อนดุ 

 

 

 

 

 

 

                    ปัง ปัง ปัง !!! เสียงปืนดังอย่างไม่ขาดสาย 

 

 

 

 

 

 

                    " ให้มันเร็วกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไงวะ " เคแทบจะขาดใจตายอยู่ตรงนั้น เขาคงจะทนไม่ได้ หากจะพรากแก้วไปจากเขา 

 

 

 

 

 

                    " เร่งให้เร็วกว่านี้หน่อย " อธิคมเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน 

 

 

 

 

 

 

 

                    เรือของแก้ว ที่อยูๆ ก็ช้าลงเรื่อยๆ ทั้งๆที่เป้เงก็เร่งเครื่องจนสุดแรงแล้ว ทั้งหมดหันมามอกันไปมา อย่างสงสัยก่อนจะกรู่เข้าไปหาเป้ที่นั่งขับเรืออยู่

 

 

 

 

 

 

                    " เรือเป็นอะไร " เขื่อนเอ้ยปากถามเป้ ดูจากสีหน้าของเขื่อนดูจะไม่ค่อยสู้ดีสักเท่าไหร่ 

 

 

 

 

 

                    " นายครับ  น้ำมันหมด " เป้หน้าซีดเผือด เงยมองหน้าเจ้านายอย่างรู้สึกผิด  ป๊อป เขื่อน แก้ว โทโมะ หน้าซีดไปตามๆกัน 

 

 

 

 

 

 

 

                    " เทียบเรือเลย !! " แล้วเรือของอธิคมก็เข้ามาใกล้เรือของแก้ว ก่อนที่คนขับจะขับเรือมาเทียบเคียงกับเรือของแก้ว 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อป พี่เขื่อน อย่าทิ้งแก้วนะ " แก้วน้ำตาไหลพรากด้วยความกลัว โทโมะมองหน้าแก้วด้วยความเป็นห่วง 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว ! กลับมาหาป๋า " อธิคมกระโดดขึ้นมาบนเรือ แล้วออกเสียงเรียกแก้ว แก้วรีบหลบหลังป๊อป 

 

 

 

 

 

                    " แก้วกลับมาเถออะ " เคพูดอย่างอ้อนวอน 

 

 

 

 

 

                    " กูไม่ให้แก้วไปไหนทั้งนั้น " อยู่ๆ โทโมะก็โพลงพูดขึ้นมา จนป๊อปและเขื่อนตกใจ อีคนที่ยืนหลบอยู่หลังป๊อป แทบช็อค ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง 

 

 

 

 

 

                    " ผู้หญิคนนี้ เป็น ของ กู " แล้วโทโมะก็ดึงมือแก้วออกมา ก่อนจะโอบบ่าของเธอไว้แน่น ประกาศความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของในตัวเธออย่างชัดเจน 

 

 

 

 

 

 

                    " ไอโทโมะ !! " อธิคมโกรธจนเลือดขึ้นหน้า 

 

 

 

 

 

                     " แก้วเป็นของกู "เคโกรธจนแทบจะฆ่าโทโมะ เขาดึงปืนขึ้นมาแล้วเล่งไปที่ขมับของโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " พอได้แล้วนะพี่เค แก้วอยู่กับป๋ากับพี่เคไม่ได้หรอก แก้วทำใจไม่ได้ " แก้วพูดทั้งน้ำตา 

 

 

 

 

 

                    "แล้วแก้วทนอยู่กับคนที่หลอกแก้วได้หรอ " เคเองก็เจ็บปวดหัวใจไม่แพ้กัน 

 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว ... " แก้วน้ำท่วมปากพูดอะไรไม่ออก

 

 

 

 

 

                    " แก้วรู้หรือเปล่า ว่าทำไมมันถึงได้บอกแก้ว ว่าพวกเราเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่ของแก้ว " เคพูด โทโมะหน้าซีดไป  แก้วจ้องมองเคด้วยความสงสัย ป๊อปเขื่อนเองก็เช่นกัน 

 

 

 

 

 

 

                    " มันไม่ได้หวังดีเลยแก้ว ันสะใจด้วยซ้ำที่รู้ว่าคนที่แก้วรักคนที่แก้วไว้ใจเป็นคนฆ่าพ่อแม่ของแก้ว  มันแค่ต้องการให้แก้วไม่มีพวก ไม่มีพี่กับป๋าเป็นที่พึ่งมันจะได้ทำอะไรกับแก้วง่ายๆไง " เคพูด แก้วหน้าซีด แทบทรุด เธอค่อยๆหันไปมองหน้าโทโมะทั้งน้ำตา  โทโมะยืนหน้าซีด มองหน้าแก้วอย่างรู้สึกผิด 

 

 

 

 

 

 

                    " แล้วมึงรู้มั้ยไอป๊อป ว่าทำไมมันถึงไปบอกมึงว่ากูจับตัวฟางไป " เคหันหน้าไปถามป๊อป 

 

 

 

 

 

 

                    " ทำไม " ป๊อปเองก็ช็อคไปไม่ต่างจากแก้ว นี่เขายังต้องเจ็บไปมากกว่านี่อีกหรอ 

 

 

 

 

 

                    " เพราะมันต้องการใช้มึงเป็นเครื่องมือในการช่วยฟางไง ฟางรอดมาได้ ฟางปลอดภัยโดยที่มันไม่ต้องเจ็บตัวอะไรเลย " เคพูด 

 

 

 

 

 

 

                    " แต่นายก็กลัวว่าป๊อปจะพลาด นายเลยมาหาชั้ล ให้ชั้ลไปช่วยฟาง โดยที่ชั้ลจะเป็นจะตายยังไงก็เรื่องของชั้ล แบบนี้สินะ " แก้วหมดใจ หัวใจเธอมันถูกทำร้ายจนมันชา  เธอทั้งรู้สึกโกรธ ทั้งแค้น ทั้งผิดหวัง ทั้งรู้สึกผิดกับตัวเองและพี่ชายของตัวเองมาก 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว คือ ชั้ล " โทโมะจะแก้ตัว 

 

 

 

 

 

                    เพลี๊ยะ ! แก้วฟาดหน้าโทโมะเต็มแรง

 

 

 

 

 

 

                    " ทำไมถึงได้ใจร้ายใจดำขนาดนี้  ฮึก ฮึก "  ทำไมหัวใจมันเจ็บขนาดนี้

 

 

 

 

 

                    '  ชั้ลรักนายไปได้ยังไง โทโมะ ' เธอได้แค่คิดในใจ แล้วมันออกมาผ่านรอยนำตา 

 

 

 

 

 

 

 

                    " มึงคงไม่รู้ว่ามันทำอะไรกับแก้วไว้บ้าง " เคพูดต่อ 

 

 

 

 

 

                    " พี่เคพอได้แล้ว !!" แก้วไม่อยากฟัง และไม่อยากให้เคพูด เพราะถ้าป๊อปรู้ ทั้งป๊อป ทั้งพี่เขื่อน ต้องฆ่าโทโมะแน่ๆ 

 

 

 

 

 

 

                    " แต่กูอยากรู้ " เขื่อนทนฟังมานาน จนทนไม่ไหว 

 

 

 

 

 

                    " มันหลอกแก้ว จนแก้ว... " เคจะพูดต่อ แต่แก้วแทรกขึ้นมาก่อน 

 

 

 

 

 

                    " แก้วบอกให้พอไง ฮืออ ฮืออ ฮืออ " แก้วกรู่เข้าไปหาเค แก้วพลักอกเคสุดแรง 

 

 

 

 

 

 

                    " มึงไดน้องสาวกูแล้วใช่มั้ย " ป๊อปพอจะรู้ใจความหมายของเค ป๊อปเดินเข้าไปดึงคอเสื้อของโทโมะ ก่อนจะพูดให้ได้ยินกันแค่สองคน  โทโมะเบือนหน้หนี ยอมรับความผิด 

 

 

 

 

 

 

                    " มึงตายซะเถอะ  " ป๊อปดึงปืนขึ้นมาจะยิงโทโมะ แต่แก้วมานอนขวางโทโมะไว้ 

 

 

 

 

 

 

                    " ให้มันจบแค่นี้เถอะนะป๊อป ให้มันจบกันแค่นี้เถอะ " ถึงเธอจะแค้นจะโกรธเขามาก แต่ใจเธอก็ยังรักยังห่วงเขาอยู่ดี  เธออ้อนวอนป๊อปทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว ออกมา ! " เขื่อนจ้องหน้าแก้วอย่างเอาเรื่อง แต่แก้วซ้ายหน้าไปมา ไม่ยอมออก 

 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลทั้งเกลียด ทั้งโกรธ ทั้งแค้นนายเหลือเกินโทโมะ ฮึก ฮึก  แต่ชั้ลก็รักนายอยู่ดี  ฮือออ ฮือออ ฮือออ " เธอหันไปพูดกับโทโมะทั้งน้ำตา  ทำเอาชายหนุ่มนิ่งไปครู่ใหญ่ ก่อนจะน้ำตาไหลออกมา 

 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว ชั้ลขอโทษ "  โทโมะน้ำตาไหล 

 

 

 

 

 

                    '  ชั้ลเองก็รักเธอไม่น้อยไปกว่าใจของเธอเลย ' เขาเองก็อยากพูดมันออกไป แต่ทำไมปากมันไม่ทำตามที่ใจมันสั่งมา 

 

 

 

 

 

 

                    " มันทำกับแก้วขนาดนี้ ทำไมต้องไปปกป้องมันด้วย ออกมา !! " อธิคมไปดึงแก้วออกมา แล้วเหวี่ยงเธอไปทางด้านหลัง ก่อนที่ตัวเองจะหยิบปืนออกมา แล้วเล็งไปที่โทโมะ 

 

 

 

 

 

 

 

                    "  อย่า  อย่า  !! ฮือออ ฮืออ ฮือออ อย่าทำเค้าาาาาา  " แก้วรีบลุกขึ้นแล้วไปพลักอธิคม แต่ด้วยความสูงใหญ่ของอธิคมมนทำให้เขาไม่สะทกสะท้านอะไร  

 

 

 

 

 

 

                    " อย่าดื้อ !!! " อธิคมตะหวาดใส่แก้ว 

 

 

 

 

 

                    เพลี๊ยะ !!!!   แล้วเขาก็ตบหน้าเธออย่งสุดแรง

 

 

 

 

 

                     ตูมมมมมม!!! จนแก้วคว่ำตกลงกลางทะเล 

 

 

 

 

 

 

 

                    " แก้วววววววววววววววววว  !!!!!! " ทุกคนอุทานเป็นเสียงเดียวกัน ก่อนจะวิ่งไปยังจุดที่แก้วตกลงไป  แต่มันก็มีแต่ความว่างเปล่่า น้ำทะเลจุดนั้นแน่นิ่ง และไม่มีร่างของแก้วพลุดขึ้นมาอีกเลย 

 

 

 

 

 

 

                    " ลงไปช่วยแก้ว  ลงไปช่วยแก้ว " อธิคมทั้งรู้สึกผิดทั้เป็นห่วงแก้ว เขาออกเสียงเรียกลูกน้องของตัวเองให้กระโดดลงไปช่วย แต่ก็ไม่มีใครกล้าพอที่จะกระโดดลงไป เพราะน้ำมันลึก และมันก็เป็นเวลากลางคืน ลงไปก็เท่ากับเอาชีวิตไปทิ้ง 

 

 

 

 

 

 

                    " ไอเค ลงไปช่วยน้อง ลงไปช่วยน้อง " เคเองก็รักแก้วไม่น้อยไปกว่าอธิคม แต่ก็รักชีวิตของตัวเองมากกว่า 

 

 

 

 

 

 

                    " ไหนมึงบอกว่ารักแก้วมากไง  ทำไม ? ตอนนี้ไม่รักแก้วมันแล้วหรอ ไม่ลงไปช่วยมันหละ "  ป๊อปเย้ย 

 

 

 

 

 

 

                    " ... " เค  อธิคมไม่ตอบอะไร 

 

 

 

 

 

 

                    ตูมมมมมมม !!! แล้วก็มีเสียงดังขึ้นมา คล้ายๆกับคนกระโดดลงไปในน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

                    " เห้ย !! " ป๊อปกหันไปมองเขื่อน ก่อนจะมองลงไปในน้ำ 

 

 

 

 

 

                    " ไอโทโมะ !! "เขื่อนอุทานด้วยความตกใจ 

 

 

 

 

                    " กล้ามาก " ป๊อปพูดนิ่งๆ  แล้วหันไปมองอธิคมและเคด้วยแววตาหยาม 

 

 

 

 

                    

 

                    * รักไม่รัก ให้ดูที่การกระทำ ไม่ใช่คำพูด