ไฟในดวงใจ
เขียนโดย 
กลางสายฝน
วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.30 น.
แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 00.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
36) หายไป
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เกือบครึ่งชั่วโมงที่โทโมะดำพลุดดำว่ายอยู่ในน้ำ แต่ก็ไร้วี่แววของแก้ว
" ขึ้นมาเถอะ " เขื่อนเรียกโทโมะให้ขึ้นมา เขาอยตัวอยู่เหนือน้ำ แล้วเงยมองหน้าเขื่อน
" ยังไม่เจอแก้วเลย " โทโมะพูดด้วยความท้อใจ ทำไมใจมันเจ็บเจียนตายขนาดนี้
" ต่อให้มึงหาจนตายมึงก็ไม่มีวันเจอแก้วหรอก ขึ้นมา ! แล้วพรุ่งนี้ค่อยตามหาใหม่ " เขื่อนพูด
" ชั้ลจะขึ้นไปพร้อมกับแก้ว " โทโมะน้ำตาคลอ
" งั้นก็เชิญมึงอยู่ในน้ำต่อไปแล้วกัน " ป๊อปเดินตรงไปที่จุดขับเรือ เขื่อนถอนหายใจ เขาโยนห่วงยางไปให้โทโมะ
" ถ้าไม่อยากตายก็ขึ้นมา " เขื่อนพูดจบ ก็เดินไปนั่งทันที โทโมะเกาะห่วงยาง แล้วค่อยๆขึ้นมาบนเรือ ทันทีที่โทโมะก้าวขาขึ้นมาบนเรือ ป๊อปก็เร่งเรือกลับฝั่งทันที
" ทำไมไม่มีใครลงไปช่วยแก้วเลย " เคโวยวายใส่ลูกน้องตัวเอง
" ลงไปแบบนั้น เหมือนเอาชีวิตไปทิ้งเลยครับนาย " ลูกน้องพูด
" ป๋า แก้วจะเป็นอะไรหรือเปล่า " เคหันไปถามอธิคม
" ไม่น่าจะรอด ไอโทโมะมันงมหาแก้วเกือบชั่วโมง ยังไม่เจอเลย " อธิคมตาแดง เหมือนจะร้องไห้
" ป๋า แล้วเราจะทำยังไงกันดี เราจะทำยังไงกันดี ผมจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีแก้ว ป๋าาา " เคร้องไห้ฟูมฟาย
" สุดท้าย ชั้ลก็เป็นคนฆ่าคนที่ชั้ลรัก ด้วยมือของชั้ลเอง " อธิคมพูดนิ่งๆ ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา
บ้านพักบนฝั่ง
" มึงจะทำหน้าเศร้าทำไมวะ ไม่ดีใจหรือไง ที่แก้วมันตายไปแล้ว ไม่สมใจมึงหรือไง " ป๊อปพูดแทงใจดำ
" ชั้ลขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ชั้ลทำลงไป " โทโมะตอบนิ่งๆ ก่อนน้ำตาของเขาจะไหลออกมาช้าๆ ตัวเขาช้าไปหมดเหมือนมันไม่รับรู้ ไม่รู้สึกอะไรเลยในตอนนี้ มันทั้งมึนทั้งงงกับสถานการณ์เมื่อครู่ เขารู้สึกเหมือนตัวเองแค่ฝันไป
" มันไม่สายไปหน่อยหรอวะ " ป๊อปโวย
" ถ้าแลกได้ ชั้ลขอเป็นคนที่ตายไป แทนแก้ว " โทโมะพูดทั้งน้ำตา
" งั้นมึงก็รีบตายๆไปสักที " ป๊อปจะเข้าไปชกโทโมะ แต่เขื่อนห้ามไว้
บทสนทนาเงียบไปครู่หนึ่ง
" ผมเลยคิดว่าคงจะสะใจ ถ้าผมได้เป็นคนที่ทำให้แก้วเจ็บปวด และผมเคยหวังว่าวันนึง ผมจะได้สัมผัสกับความรู้สึกนั้น แต่พอวันนี้มาถึง วันที่ผมควรจะสะใจและยืนหัวเราะเยาะ ที่เธอตายไปต่อหน้าต่อตาผม แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น ผมเสียใจ มันเจ็บจนไม่รู้จะอธิบายเป็นคำพูดยังไง ผมไม่รู้เลยว่าผมจะอยู่ต่อไปยังไง ถ้าไม่มีแก้ว " โทโมะพูดเสียงแผ่วเหมือนคนหมดแรง เขานั่งกอดขาตัวเองร้องไห้ ราวกับคนหมดอาลัยตายอยากในชีวิต
" แล้วทำไมตอนที่ทำ ทำไมมึงไม่คิด " เขื่อนพูด
" เพราะตอนนั้นผมคิดว่าผมไม่ได้รักเธอ ผมคิดว่ามันเป็นแค่ควมรู้สึกสงสาร ผมเลยทำร้ายเธอต่อไป " โทโมะพูด
" มันก็สมควรที่มึงต้องตายทั้งเป็น มันคงเป็นเวรกรรมของมึงที่ทำกับน้องสาวของกูไว้ " ป๊อปแทบจะฆ่า โทโมะ เขาคงจะทนอยู่เห็นหน้าโทโมะต่อไปไม่ด้ ป๊อปเลี่ยงปัญหา เดินกลับเข้าห้องไป
เขื่อนเองก็ไม่รู้จะพูดอะไร เดินเลี่ยงไปอีกทาง
" แก้ว เธออยู่ที่ไหน ฮึก กลับมาหาชั้ลได้มั้ยย " เขาพร่ำเพ้อเรียกหาเธอทั้งน้ำตา
เช้าตรู่ของวันใหม่ ป๊อปเขื่อน ตื่นแต่เช้า รีบแต่งตัวลงมาข้างล่าง เผื่อตามหาแก้วต่อ
" ไอโทโมะมันไปไหน " ป๊อปหันมองซ้ายมองขวาก็ไม่เจอโทโมะ
" นู้นน " เขื่อนมองไปที่โทโมะ ที่ยืนรอทั้งคู่อยู่ที่ท่าเรือ
" หึ ! " ป๊อปแสยะยิ้มอย่างสะใจ ก่อนจะเดินนำเขื่อนออกไปหาโทโมะ เขื่อนเดินมาติดๆ
" เมื่อคืนยังไม่ได้นอนหรอ " เขื่อนถาม
" ครับ " โทโมะตอบนิ่งๆ ดูจากสภาพหน้าตาและร่างกายของเขาก็พอจะเดาออกไม่อยากว่าโทโมะยังไม่ได้นอนมาตลอดทั้งคืน
" งั้นก็ขึ้นเรือได้แล้ว " ป๊อปไม่ยากเสวนา เขื่อนส่ายหน้าไปมา ให้กับความเจ้าคิดเจ้าแค้นของป๊อป
กลางทะเล ณ จุดเกิดเหตุเมื่อคืน ก่อนที่เรือของป๊อปจะมาถึง ก็มีเรืออีกลำที่จอดรออยู่แล้ว พร้อมกับคนนับสิบที่ลงไปดำพลุดดำว่ายอยู่ใรทะเล
" เจอหรือเปล่า " อธิคมถามเสียงแข็ง ลูกน้องต่างส่ายหน้าไปมาอย่างสิ่นหวัง
" หาต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเจอ ถ้าไม่เจอก็ไม่ต้องขึ้นมา " อธิคมตะโกน ลูกน้องต่างดำลงน้ำไปหาต่อ
" หึ ! สุดท้ายมึงก็เป็นคนฆ่าแก้ว เหมือนที่มึงเคยฆ่าแม่กูอีกแล้วสินะ " ป๊อปได้จังหวะ เย้ยหยันเต็มที่
" แต่คนหัวใจหยาบอย่างมึงคงจะไม่รู้สึกอะไรหรอกมั้ง ก็แค่คนตายแค่คนเดียว " เขื่อนเสริม
" มึงอยากตายตามแก้วไปใช้มั้ย " อธิคมกำหมัด ขมกรามแน่น จ้องหน้าป๊อป เขื่อนอย่างอาฆาต
" หึหึหึ ! " ป๊อป ขำในลำคอ ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องให้ลงตามหาแก้ว โดยที่มีโทโมะ กระโดดลงไปหาด้วย
ผ่านไปเกือบ 3 ชั่วโมง ก็ไร้วี่แววของแก้ว จนทุกคนถอนใจ กลับขึ้นเรือมากันหมด อธิคม เค น้ำตาซึม รีบแล่นเรือกลับฝั่งทันที
" ทำใจเถอะ แก้วคงไปสบายแล้ว " เขื่อนปลอบใจโทโมะ โทโมะนั่งหมดแรง ไร้สภาพ ศรีษะพิงขอบเรือ ถอดกายยาว ยืนเท้าอย่างคนหมดอาลัย แล้วน้ำตาเขาก็ไหลออกมาอีกครั้งอย่างห้ามไม่ได้
' จะไม่ย้อนกลับมา ให้ชั้ลแก้ตัวเลยหรือไง ' เขาได้แต่พูดในใจ แม้พูดออกไป เธอคงไม่ได้ยิน
หลังจากที่กลับถึงฝั่ง ป๊อป เขื่อน ก็พากันกลับบ้าน เหลือเพียงโทโมะ ที่ขออยู่ตามหาแก้วจนกว่าจะเจอ
ที่บ้านของป๊อป เขื่อน เฟย์ ฟาง ยังคงนั่ง นอนรอ การกลับมาอย่างใจจดใจจ่อ
" พี่เขื่อน พี่เขื่อน ! " ทันทีที่เห็นเขื่อนเดินเข้ามาในบ้าน เฟย์รีบกรู่เดินเข้าไปหาเขื่อนอย่างเป็นห่วง
" ครับ " เขื่อนตอบสั่นๆ อย่างคนหมดแรง
" ไหนแก้วหละ แล้วพี่โทโมะหละ " เฟย์หันมองาแก้ว ก็ไม่เจอ โทโมะก็ไม่เจอ
" แก้วเสียชีวิตแล้ว ส่วนไอโทโมะมันขออยู่ที่นั้นต่อ ไม่มีกำหนดกลับ " เขื่อนพูดจบก็เดินขึ้นห้องไป เฟย์ช็อค น้ำตาไหลพรากรีบเดินตามเขื่อนไป
" พี่ป๊อป พี่ป๊อป แก้วตายแล้วจริงๆหรอคะ " ฟางเดินมาถามป๊อปทั้งน้ำตา
" สะใจเธอแล้วยังหละ ! หรือจะต้องให้ชั้ลกับไอเขื่อยตายด้วย เธอถึงจะสะใจ " ป๊อปสะบัดมือฟางออกอย่างขยาด
" พี่ป๊อป ฟางไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้เลยนะ ฟางเข้าใจผิด ฟางไม่ได้ตั้งใจ " ฟางพูดทั้งน้ำตา
" เข้าใจผิดหรอ ?? แล้วทำไมไม่ถามวะ ทำไมไม่ถามมม !!! " ป๊อปตะคอกใส่หน้า
" ฟางไม่รู้ ฮืออ ฮืออ ฮืออ พี่ป๊อปอย่าโกรธฟางได้มั้ย กลับมาเป็นพี่ป๊อปของฟางได้มั้ยย " ฟางกอดแขนป๊อป ร่ำไห้เหมือนคนจะขาดใจ ป๊อปพยามแกะมอฟางออก
" มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว เธอ ทำมันพังหมดทุกอย่าง แล้วจะมาเรียกร้องอะไรจากชั้ลอีก " ป๊อปสะบัดมือฟางอกจนสุดแรง
" พี่ป๊อป ฟางต้องทำยังไง ฟางต้องทำยังไงพี่ถึงจะหายโกรธ ฮืออ ฮืออ ฮืออ " ฟางร้องไห้คร่ำครวญ
" ตายตามแก้วไปสิฟาง เผื่อพี่จะได้ให้อภัยฟางได้บ้าง " ป๊อปพูดหน้าตาย
ฟางช็อคไป น้ำตาเธอไหลพราก
" พี่ป๊อป TT "
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
