ไฟในดวงใจ

9.6

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.30 น.

  47 ตอน
  1113 วิจารณ์
  73.43K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 00.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

34) พาหนี

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

                    หลังจากที่ได้ข้อความจากเค  โทโมะ ฟาง เฟย์ก็รีบบึ่นรถมาหาป๊อป เขื่อน 

 

 

 

 

 

                    " เลวไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ " ป๊อปเป็นห่วงแก้วจนจะคลั่งตายอยู่แล้ว

 

 

 

 

 

                    " เราสามารถเช็คสถานที่ที่มันส่งข้อความมาได้หรือเปล่า " เขื่อนพูดอย่างใจเย็น แม้ในใจเขาจะร้อนระอุก็ตาม

 

 

 

 

 

                    " เช็คได้คะ ฟางมีเพื่อนที่ถนัดเรื่องพวกนี้อยู่ " ฟางรีบออกตัวทันที เพราะเป็นห่วงแก้วไม่น้อยไปกว่าป๊อป เขื่อน

 

 

 

 

 

                    " คนเดียวกับที่เอาเทปกล้องวงจรปิดไปซ่อมปะ " ป๊อปเน็บใส่ฟางทันที แล้วเขาก็เดินออกไปจากวงสนทนา  

 

 

 

 

 

                    ฟางหน้าถอดสี ทำอะไรไม่ถูก 

 

 

 

 

 

 

                    " ฝากด้วยแล้วกันนะ " เขื่อนพูด ฟางพยักหน้านิ่งๆ แล้วเดินออกไปโทรหาเพื่อน 

 

 

 

 

 

                    " พี่เขื่อนคะ พี่เคเค้าก็รักแก้วมาก ทำไมถึงได้... " เฟย์ไม่กล้าพูดต่อ 

 

 

 

 

 

                    " ไอ้อธิคมมันไม่ยอมให้ไอเคมันข่มเหงแก้วหรอก เชื่อพี่สิ " เขื่อนเชื่อในความรักของพ่อที่อธิคมมีให้แก้ว 

 

 

 

 

 

                    " ถ้ามันไม่ทำ แล้วมันจะรู้ได้ยังไงว่าแก้วมีปานที่เนินอก " โทโมะอารมณ์ขึ้นอย่างลืมตัว  เฟย์ เขื่อน หันมองโทโมะด้วยความสงสัย 

 

 

 

 

 

                    " แล้วมึงเดือดร้อนอะไร  มึงรู้หรอว่าแก้วมีปานตรงนั้น " เขื่อนเริ่มสงสัย โทโมะนิ่งไป ไม่ตอบคำถามใดๆ

 

 

 

 

 

                    " ฟางรู้แล้วคะ ว่าพวกมันพาแก้วไปไว้ที่ไหน " ฟางวิ่งเข้ามาาทั้งหมดด้วยความดีใจ  ป๊อปที่อยู่อีกมุมหนึ่ง ก็วิ่งเข้ามาในวงสนทนา

 

 

 

 

 

                    "นี่คะ " ฟางยื่นโทรศัพท์ให้เขื่อน แต่โทโมะแย่งไปดูก่อน  เขื่อน ป๊อปหันมองหน้ากันอย่างสงสัย 

 

 

 

 

 

                    " เกาะ  นี่มันพาแก้วไปไว้ที่เกาะเลยหรอวะ " โทโมะฉุน คิดหนัก  เขื่อนรีบดึงมาดูต่อ ป๊อปเดินเข้ามาดูใกล้ๆเขื่อน 

 

 

 

 

 

 

                    " นี่มันเกาะที่บ้านเก่าไอเป้หนิป๊อป " เขื่อนขมวดคิ้ว แล้วยื่นโทรศัพท์ให้ป๊อป 

 

 

 

 

 

                    " เออใช่  งั้นไปกันเลย เดี๋ยวผมโทรหาเป้เอง " ป๊อปพูดแล้วจะเดินออกไป  แต่ ฟางจับมือเอาไว้ 

 

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อปดูแลตัวเองด้วยนะคะ ฟางเป็นห่วง " ฟางพูดจากใจจริง แต่ป๊อปไม่เชื่อ เขาสะบัดมือฟางจนหลุด แล้วเดินไปอย่างไม่แยแสฟางเลย 

 

 

 

 

 

                    " พี่เขื่อน เฟย์อยากไปด้วย " เฟย์เดินเข้ามาเกาะแขนเขื่อน 

 

 

 

 

 

                    " รอพี่ที่นี่นะคะ " เขื่อนลูบผมเฟย์อย่างอ่อนโยน ก่อนจะจ้องตาเธอ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงหวาน 

 

 

 

 

 

                    " แต่เฟย์ ... "

 

 

 

 

 

                    " นะคะที่รัก " เขื่อนพูดเสียงหวาน แล้วจุ๊ฟแหม่งเฟย์ 1 ครั้งก่อนจะเดินออกไป 

 

 

 

 

 

 

                    ในขณะที่ป๊อปเขื่อนจะขึ้นรถ ทั้งคู่ก็จ้องไปที่โทโมะด้วยสายตาเดียวกัน 

 

 

 

 

 

 

                    "มึงจะไปไหน " ป๊อปถามเสียงแข็ง

 

 

 

 

 

                    " ไปช่วยแก้ว " โทโมะตอบสั้นๆ

 

 

 

 

 

                    " มึงจะไปในฐานะอะไร ?" ป๊อปถาม 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อป ไม่ใช่เวลาถามแล้วนะ " เขื่อนดุ แล้วพยักหน้าให้โทโมะขึ้นรถมาในคันเดียวกัน กอนที่เขาจะขึ้นไปนั่งข้างๆคนขับ  ป๊อปขับใจ แต่ก็ยอมขึ้นรถตามมา 

 

 

 

 

 

 

                    ที่บ้านพัก 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    " กินอีกสิลูก  กินน้อยไปแล้วนะ " อธิคมตักกับข้าวใส่ในจานแก้ว  แก้วนั่งนิ่งๆตักข้าวใส่ปาก ราวกับคนไร้วิญญาณ  เคมงหน้าแก้วอย่างรู้สึกผิด 

 

 

 

 

 

 

                    " แก้วอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ " แก้วจะลุกขึ้น 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว " เคเรียกแก้วเสียงเบาแก้วไม่มองหน้าไม่หยุด เธอลุกแก้วเดินเข้าห้องไปทันที 

 

 

 

 

 

                    " ปล่อยไปก่อน " อธิคมตบบ่าเค เป็นการใจกำลังใจ  เคตาแดงๆเหมือนจะร้องไห้  เขาได้แต่มองแก้วอยู่ห่างๆ จะเข้าไปใกล้ก็ไม่กล้าเข้าไป จะพูดแก้วก็ไม่ฟัง  จะขอโทษ ก็ก็ทำเหมืนไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น 

 

 

 

 

 

 

                    " ผมรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีตัวตน " เคน้ำตาไหลออกมา 

 

 

 

 

 

                    " มันผ่านไปแล้ว ช่างมันเถอะ " อธิคมเองก็ไม่รู้จะพูดยังไง แต่เขาเข้าใจในความรู้สึกนั้นดี 

 

 

 

 

 

                    " เจ็บยิ่งกว่าจากกันไปเสียอีก " เคพุดทั้งน้ำตา 

 

 

 

 

 

                    " ไอเคเอ้ยยย " อธิคมสงสารเค เขาไม่กล้าทนดูน้ำตของเคได้ลง อธิคมลุกขึ้นแล้วลูบผมเค ก่อนจะเดินเข้าห้องไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    ท่าเรือที่เกาะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    " ผมให้คนค่อยสังเกตุการณ์ไว้แล้ว คนของมันเยอะพอสมควร เราจะบุกไปตอนนี้ไม่ได้นะครับ " เป้พูด เมื่อเห็นป๊อปจะบุกไปช่วยแก้ว 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลไม่อยากรออะไรอีกแล้ว " โทโมะพูด 

 

 

 

 

 

                    " มึงดูเป็นห่วงน้องสาวกุจังเลยนะ มีอะไรกบมันหรือเปล่า " ป๊อปเริ่มไม่พอใจกับท่าทีของโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อป ! " เขื่อนดุ 

 

 

 

 

 

                    " งั้นรอให้ถึงเที่ยงคืน แล้วค่อยลงมือ  คนของเรามีพอจะรับมือกับพวกมันได้หรือเปล่า " เขื่อนถามเป้

 

 

 

 

 

                    "มีครับ ผมเตรียมเรือไว้ให้แก้ว หลังจากช่วยคุณแก้วได้ เราจะลงเรือที่ท้ายเกาะครับ "เป้พูด 

 

 

 

 

 

 

                    " อื้ม " เขื่อนพยักหน้า 

 

 

 

 

 

 

 

                    หน้าบ้านพักของอธิคม 

 

 

 

 

 

 

                    " ไม่มีอะไรผิดปกติใช่มั้ย " อธิคมพูดกับลูกน้องที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าบ้าน

 

 

 

 

 

                    " ครับนาย "ลูกน้องรายงาน

 

 

 

 

 

                    " ถ้ามีอะไรผิดสังเกตส่งสัญญาณบอกชั้ลทันที " อธิคมพูด 

 

 

 

 

 

                    " ครับนาย "

 

 

 

 

 

 

 

 

                    หน้าห้องของแก้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว พี่ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย " เคยืนเคาะประตูอยู่หน้าห้อง

 

 

 

 

 

 

                    " ... " ไม่มีเสียงตอบรับ

 

 

 

 

 

                    " แก้ว พี่ขอโทษ พี่สัญญาว่าพี่จะไปทำแบบนั้นอีกแล้ว พี่สำนึกผิดแล้วนะแก้ว " เคพูดเสีงสั่น 

 

 

 

 

 

                    "... " ไม่มีเสียงตอบรับ 

 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว พี่รักแก้วมากนะ พี่ขอโทษ "

 

 

 

 

 

 

                    " ... " แก้วได้แต่ร้องไห้เงียบๆอยู่ในห้อง ณ เวลานี้หน้าของเค เธอยังไม่อยากจะมองเลยด้วยซ้ำ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    เที่ยงคืนสิบห้านาที 

 

 

 

 

 

 

                    บริเวณหน้าบ้านของอธิคม 

 

 

 

 

 

 

                    " พร้อมแล้วใช่มั้ย "  ไอโม่งดำพูดกับไอโม่งอีก ห้าคน ทุกคนหยักหน้า 

 

 

 

 

 

                    " จัดการได้เลย " ไอโม่งคนหนึ่ทำสัญญาณมือ 

 

 

 

 

 

 

                    แล้วอยู่ๆก็มีไฟไหม้ที่ห้องครัวของบ้านอธิคม 

 

 

 

 

 

 

                    " เห้ย !!! นาย  !! เห้ยยยย  ช่วยกันดับไฟเว้ยยยยยย  " ลูกสมุนที่เดินเวียนกันรอบๆบ้าน ต่างวิ่งกรู่กันเข้ามาที่ห้องครัวด้านล่างของบ้าน

 

 

 

 

 

 

                    " ช่วยกันหน่อยเร็วๆ ไปหาน้ำมาาา " 

 

 

 

 

 

                    " เกิดอะไรขึ้นวะ ! " อธิคมเดิาหน้าดุลงมาข้างล่าง 

 

 

 

 

 

                    " ไฟไม้ห้องครัวครับนาย " ลูกน้องพูดพลางหิ้วน้ำไปดับไฟ 

 

 

 

 

 

                    " แล้วมันจะไหม้ได้ยังไงวะ ! " อธิคมหงุดหงิด 

 

 

 

 

 

 

 

                    " เกิดอะไรขึ้นครับป๋า " เคเดินลงมาหาอธิคม 

 

 

 

 

 

 

 

                    " ก็ไฟไหม้ห้องครัวนะสิ  อยู่ๆก็ไหม้  ้องครัวปิดอยู่แท้ๆ ใครมันไปทำอะไรในนั้นวะ "อธิคมแปลกใจ  แล้วเขาก็นึกขึ้นได้ อธิคม เค หันมองหน้ากัน

 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว !! " ทั้งคู่อุทานหร้อมกัน ก่อนจะวิ่งขึ้นไปหาแก้วที่ห้อง 

 

 

 

 

 

                    " แก้ววว !!! " แล้วเขาก็ช็อค เมื่อประตูหน้าต่างถูกทุบจนแตกกระจาย แล้วตัวแก้วก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ววว 

 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อปปป  พี่เขื่อนนน ฮือออ ฮือออ ฮือออ "  ทันทีที่หนีออกมาจนถึงท้ายเกาะ  แก้วรีบโผล่เข้ากอดเขื่อนกับป๊อปไว้แน่น 

 

 

 

 

 

                    " ไม่เป็นไรแล้วนะ ไม่เป็นไรแล้ว " เขื่อนลูบหลังแก้ว แก้วพยามกลั้นสะอื่น 

 

 

 

 

 

                    " พี่รู้ได้ยังไงว่าแก้วอยู่ที่นี่ " แก้วพูด 

 

 

 

 

 

                    " ก็ไอเคมันส่งข้อความมาหาชั้ล " โทโมะที่ยังไม่เปิดไอโม่งออก ตอบคำถามแก้ว แก้วงง มองหน้าคนตอบคำถาม แล้วโทโมะก็ถอดไอโม่งออกมา  

 

 

 

 

 

 

                    แก้วนิ่งไป  เธอแค่ไม่คิดว่าโทโมะจะเป็นคนมาช่วยเธอ 

 

 

 

 

 

 

                    " มันรู้ได้ยังไงว่าเธอมีปานตรงนั้น " โทโมะกรู่เข้าไปหาแก้ว เขื่อน ป๊อปมงหน้ากัน ก่อนจะหันไปมองโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " ไม่น่าถามนะ " แก้วตอบนิ่งๆ เพราะยังแค้นใจโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " นี่เธอเป็นของมันแล้วหรอ " โทโมะกระชากต้นแขนเรียวเข้าหาตัวเอง

 

 

 

 

 

                    " ปล่อย !!! "  ป๊อปดึงแขนแก้วออก แล้วผลักอกโทโมะให้อยู่ห่างจากแก้ว 

 

 

 

 

 

                    " มันทำอะไรแก้วหรือเปล่า " ป๊อปถาม 

 

 

 

 

 

                    " ทำ " แก้วตอบนิ่งๆ เขื่อน ป๊อป โทโมะ ใจตกลงไปที่ตาตุ่ม

 

 

 

 

 

                    " แต่ป๋าเข้ามาช่วยไว้ทัน " แล้วประโยคนี้ของแก้ว ก็ทำให้ทั้งสามหนุ่มโล่งอก 

 

 

 

 

 

                    " ไอเขื่อนน !!  "  เคที่เห็นเขื่อนมาแต่ไกล รีบตะโกนเรียก แล้ววิ่งเข้ามาหา 

 

 

 

 

 

 

                    " นายทางนี้ !!!! " เป้ตะโกนเรียกป๊อป  ป๊อป เขื่อน พาแก้ววิ่งไปหาเป้  โทโมะวิ่งตามไปติดๆ  

 

 

 

 

                    เรือของเป้ออกจากฝั่งทันทีที่ทั้งสี่คนขึ้นมาครบ 

 

 

 

 

                    " ไปเอาเรือมาาาาาาา  " อธิคมตะโกนเรียก แล้วยืนมองเรือของแก้วที่แล่นออกไปไกล 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา